Ik zit er door heen. Ik weet niet meer wat te doen. Eerder schreef ik al dat D. met 20 maanden nog steeds niet stond en los loopt. Inmiddels is hij in maart 2 geworden en nog steeds niets daar in veranderd. We lopen bij de osteopaat, fysio en worden door het cb in de gaten gehouden. Zijn fijne motoriek is zeer goed en daar loopt hij flink bij op voor. Hij begint steeds meer woorden te zeggen en heel af en toe een klein zinnetje. Dus dat gaat ook prima. Alleen gilt hij al maanden bij alles. Zowel als hij boos is als wanneer hij lol heeft. En dat gegil is zo ontzettend schel dat manlief en ik beide inmiddels al gehoorschade hebben opgelopen. (Ik ben voor mijn werk in november en afgelopen maand getest). We proberen van alles om het te minderen bij hem, maar niks lijkt te werken. Je kunt het bijna averechts noemen. Nee zeggen = gillen. Iets lukt niet = gillen. Driftbui = gillen. Met de bal spelen = gillen. Verhaaltje voorlezen= gillen. Enige manier om iets rust te krijgen is hem bij de tablet zetten. Tv moet ie niks van weten. Maar ik kan hem toch niet elke dag en de hele dag voor dat ding zetten! Zijn gedrag is voornamelijk thuis en bij mij. Wanneer manlief alleen met hem is, is het aanzienlijk minder. Ik begin hierdoor steeds meer aan mijzelf te twijfelen of het soms aan mij ligt. Wie herkent dit en wie heeft er tips? Oh oordoppen hebben wij inmiddels al. Weg lopen uit de kamer doen we regelmatig. Hem uit de situatie halen, hem afleiden.... Pff mijn trucendoos en mijn energie zijn leeg
Inderdaad daar dacht ik ook aan, hoort hij zichzelf wel? En wat hier hielp was een trommel bij het boos zijn/ gefrustreerd zijn. Sla de boos maar weg op de trommel , sla maar zo hard mogelijk, dan hoort iedereen goed dat je boos bent. Werkte hier als een tierelier het voorzag in de behoefte lawaai (gillen) te maken en de behoefte te slaan (dingen kapot maken)
Dank je wel voor je reactie! Ik ga het eens proberen met een trommel wellicht scheelt het het een en ander aan frustratie bij hem.
dan zou ik toch wat consequenter worden en hem/haar bij gillen op een vaste plek zetten ( was hier altijd de trap) eventueel met trommel tegen het boos zijn. En uitleggen dat het gillen pijn doet aan jullie oren, dat hij/zij op de b.v trap mag zitten tot het gegil over is en dat je dan verder gaat met b.v voorlezen etc.
hier was het puur het nog niet onder woorden kunnen brengen van gevoelens, dus hij voelde b.v wel dat hij gefrustreerd was omdat iets niet lukte maar kon dat gewoon nog niet uitdrukken in woorden en dan wordt je alleen maar nog gefrustreerder. Wij gingen ook wel eens "vissen" naar de oorzaak, dan stelde ik vragen die hij alleen maar met ja of nee hoefde te beantwoorden en zo gingen we opzoek naar de oorzaak.
Het uitleggen heeft geen nut. De trap klimt hij op en gaat dan naar boven. Zijn nu dit weekend begonnen met een stoeltje in de hal om even af te koelen. Werkt voor korte duur helaas. Uitleggen dat het pijn doet, lokt alleen maar meer uit.
Haal bescherming voor je oren. Van die dopjes. Helpt enorm. Ik had dit na mijn ongeluk 2 jaar nodig. Prikkels in verband met whiplash. Gillen? Dat doet onze zoon ook. Die zet ik voor straf op de gang. Hij zegt zelf al solly mama. Daarbij twijfel ik aan zijn gehoor. Hoort je kindje goed?
Oke ontaarde moeder hier maar als andere dingen niet helpen zoals uitleggen of straf geven dus een cooling down dan ben ik als ouder: ga het maar ervaren. Dus ja ik zou een keer hard gillen in zijn oor tot je ziet dat hij verschiet en schrikt. Soms moet je gewoon ervaren om te weten wat bedoelt wordt. En dan de volgende keer: als jij gaat gillen, gil ik in je oor wil je dat? Zeker weten dat je een nee krijgt....
Helemaal mee eens. Het is tijd om flink streng hiermee om te gaan. Niets zo vervelend als een kind dat gilt. Er zal ongetwijfeld wel frustratie ook zijn maar dat is geen goede reden en dat mag hij op deze leeftijd best leren. Sowieso zou ik na een waarschuwing meteen stoppen met een leuke activiteit als hij gilt. Het feit dat hij het vooral bij jou doet zegt denk ik heel veel. Niet dat jou iets aan te rekenen valt maar wel dat hij dus blijkbaar zich anders kan gedragen bij anderen. Ik denk dat het goed is als jij zelf in je hoofd gaat zeggen nu is het helemaal klaar. Dit kun je ook duidelijk communiceren naar hem toe, En ze voelen Op deze leeftijd echt al goed aan wanneer, mommy means business.
Ik denk ergens in de verte je beredenatie te begrijpen/volgen, maar eerlijk gezegd zie ik dit als kindermishandeling. Met misschien zelfs blijvende schade als gevolg. Zowel fysiek als psychisch. En sorry, door "ontaarde moeder" te zeggen wordt dat niet grappig en poets je het niet weg.
TS, hoe is dit als jullie naar buiten gaan? Of ergens heen? Speeltuin, peuter-gym, supermarkt? Ik denk dat ik zelf zou kiezen om oordoppen in te doen en het gillen voorlopig te negeren. Om hopelijk een patroon tussen jullie 2 te doorbreken. Ik denk ook dat dat voor je eigen rust goed. Gilt hij uit boosheid, frustratie, drammerigheid? Of is het ook van plezier of wellicht voor het verwerken van prikkels?
Ik zou ook heel veel strenger worden. Zeker omdat hij het overal bij doet, het is dus niet enkel frustratie over het lichamelijke stukje. Sowieso zijn oordoppen geen slecht idee voor de korte termijn voor je eigen gehoorschade, maar dit gedrag moet wel snel afgeleerd worden. Ik ben niet snel van dreumesen straf geven, maar soms kan het niet anders. Gaat hij naar een kinderopvang en doet hij dat daar ook?
Jemig dit is wel heel overdreven hoor. Mijn dochter gilde ook altijd .. en ja toen heb ik een keer heel hard terug gegild. Daar is ze zo van geschrokken dat ze het nooit meer “zomaar” gedaan heeft. kijk ga je constant tegen je kind gillen dan is het anders.
Hoe is zijn taalontwikkeling? Kan hij zich op een andere manier uiten? Want als hij niet anders kan dan gillen dan kun je hem daar moeilijk voor straffen…
Teruggillen ergens verderop vind ik al wat anders dan IN het oor van je kind gillen tot het verschiet. Verwacht dan maar niet dat je kind beter gaat luisteren met gehoorschade. En verwacht vooral wel als je met die gehoorschade naar de huisarts gaat dat die een melding bij Veilig Thuis doet als je de oorzaak benoemd.
De interpretatie blijft lastig zo op het internet met enkel woorden die de situatie omschrijven. Dat geeft blijkbaar de ruimte bij sommigen om de fantasie zo de ruimte te geven dat het wel kindermishandeling moet zijn. Het is niet kleiner dan het is, ook niet groter. Gewoon, een leermoment 1x in zn leven. Waarmee hij leert wat de impact bij de ander is. Niet groter maken dan het is aub.
Je zegt letterlijk "Dus ja ik zou een keer hard gillen in zijn oor tot je ziet dat hij verschiet en schrikt."... dat is precies hoe ik het interpreteer... En de topicstarter zegt dat ze gehoorschade heeft opgelopen. En jij zegt nu dat hij mag ervaren wat de impact van zijn gedrag is... Sorry maar ik zie oprecht niet waar ik mn fantasie gebruik. Èn ik zie dit nogsteeds als iets groots en ver buiten mijn grenzen gaat.
Als een kind of uberhaupt gewoon een mens zich vervelend gedraagd, dan voelt hij zich zeer waarschijnlijk ook vervelend. Er is duidelijk iets (kan iets kleins zijn) waardoor hij zich zo gedraagd. Een ingeslopen patroon, een frustratie en niet weten hoe hij er anders mee om moet gaan. Tuurlijk, het gillen moet stoppen en hij mag best de boodschap krijgen dat het gillen zodanig rot is dat je dat niet wil horen. Mijn eerste natuurlijke reactie zou zijn dat ik van overprikkeling een error krijg en even helemaal niks wil/kan. Misschien zou ik dat heel theatraal laten zien door op de bank te gaan zitten met mn handen op mn oren bijvoorbeeld. Of zeggen dat je zoveel oorpijn hebt dat je hem nu even niet meer kan horen, als hij bijvoorbeeld iets vraagt/wil daarna. Ik weet het ook niet zo goed hoor, probeer mee te denken maar is lastig, ik zie dat TS niet reageerd op de gestelde vragen.