Hallo allemaal. Sinds een kleine maand gaat onze peuter naar de peuteropvang. Hier heeft ze het erg naar haar zin. Echter is het een ondeugend kindje en is er haast iedere keer wel iets op te merken aan haar gedrag. Let op, ik weet dat ze dingen doet die niet mogen. Is niks anders dan thuis. De eerste week of zeg maar twee weken. Zat ze niet lang genoeg aan tafel. Met het resultaat dat ze het eten en drinken van tafel gooide. Ongelukje, wat niet meer voor kwam. Toen wilden ze het mee groei stoeltje in zetten, zodat ze aan tafel leerde te blijven zitten. In week 3 zat ze gelukkig netjes aan tafel. Geen klachten meer erover gehoord. Begon weer een nieuw probleem, ze kleurt op alles behalve het blaadje. Thuis ook en ze weet dat het niet mag . Nu hoorde ik vandaag dat ze straf had gekregen. Op het straf stoeltje. Zelf straf ik bijna niet omdat ze juist zo klein is. En misschien gaat het daar wel fout. Hoe gaan jullie om met consequenties? En hoe gaat het bij jullie kinderen op de peutergroep? Zijn het allemaal engeltjes? Voor mijn gevoel is de mijne nu altijd het kind wat iets verkeerds doet.
Nee, niet alle peuters op de peuteropvang zijn engeltjes Ik ben nu gastouder, werkte daarvoor op een kdv. Peuter vind ik een ruim begrip, hoe oud is ze precies. Mijn aanpak van een net 2 jarige of een ruim 3 jarige scheelt nogal De oplossing die ze voor het aan tafel zitten gebruiken vind ik goed, zo leert ze dat zonder vervelende consequentie. Ik krijg uit je verhaal het idee dat het wel een kind is dat graag de grenzen opzoekt. En dan is het belangrijk die te geven. Kleuren op iets anders dan papier zou hier papier en kleurtjes afpakken zijn. Ik ben zelf niet echt een fan van strafstoeltjes dus ik probeer dat te vermijden. Mocht het met vrij spelen niet goed gaan met een kindje, dan zet ik die bv aan de eettafel met een boekje of puzzel. Niet als straf maar wel om uit de situatie te halen. Afhankelijk van de leeftijd benoem ik dat ook: jij mag even puzzelen aan tafel, want samen met Pietje spelen lukt even niet. Straffen is niet per se nodig, grenzen stellen wel. Moet hier wel bij opmerken dat het thuis of bij mij in een klein groepje eenvoudiger is om het zonder straffen te doen dan in een grote peutergroep, er zijn daar zoveel andere kinderen.
Het voorbeeld van aan tafel daar kan ik goed inkomen en het me voorstellen. Maar de info over het strafstoeltje is zo summier dat je er eigenlijk niks over kan zeggen. Wat was de reden? Ik mag hopen dat het niet zonder reden was. Ik ben ook gastouder en straf ook zeer zelden, maar ik kan me wel situaties voorstellen waarin het gedaan wordt. Bijv een ander kind bijten, dan de dader heel even apart zodat je het slachtoffer even kan troosten en dan de dader er weer bij. Maar wat tuc zegt klopt ook is je dochter net 2 of al bijna 4. En dat van de kleurtjes: erg herkenbaar ik heb ook van die boefjes én bij mij is het dan ook einde kleurtijd voor dat moment.
Ik heb een 3 jarige en een 1 jarige. Ik straf nooit (zoals met een stoeltje of op de gang), maar zorg voor negatieve realistische consequenties/ begrenzing of negeren. Dus bijv met eten gooien betekent klaar zijn met eten. Dan pak ik het bord weg. Ongeacht of ze eigenlijk klaar zijn of niet. In het voorbeeld van het kleuren op tafel dan zou ik de teken spullen afnemen. De eerste keer waarschuw ik, de tweede keer doe ik wat ik zeg. Geen “loze” bedreigingen. Bij irritant / vervelend gedrag zoals gillen of schreeuwen, negeer ik het gedrag meestal. Want een reactie is ook reactie. En dat hebben ze graag. Een straf stoeltje zal ik niet snel gebruiken. Ze snappen het concept straf nog niet op die manier en kennen schuldgevoel ook nog niet. Ze leren vooral door trail en error leren; wat levert iets positiefs op en wat niet. Dus ik zorg bij fout gedrag voor een negatief gevolg en beloon positief gedrag extra. Als het haar lukt om bijv stil te zitten, zou ik daar extra veel positieve aandacht aan geven. Geen idee of mijn aanpak werkt, of dat ik gewoon geluk heb, maar mijn zoontje van 3 is dus meestal wel een engeltje. Na 1 keer waarschuwen stopt hij meteen zijn gedrag. Toevallig kreeg ik afgelopen week nog van de leidster op de opvang de opmerking dat mijn zoontje een van de weinige kinderen is die je mee naar buiten kan nemen zonder dat hij rond rent als een ongeleid projectiel haha. Dat ze hem maar een keer hoeft te roepen oid en dat hij luistert.
Onze zoon probeerde van alles uit wanneer hij geen uitdaging kreeg. Even apart zetten deden we thuis wel om hem uit de situatie te halen. Daarna kletsen, knuffel en door. Het zal niet bij elk kind werken bij wel bij die van ons. Maar goed het is ook wel een heel vlot kind. Overigens konden ze daar niet mee omgaan en zijn we eerder gestopt met de opvang. Hij vond het vreselijk.
Dat is meestal wel geluk ja. Ik deed het op dezelfde manier, behalve bij schreeuwen, want ik vind het mega irritant als ouders daar niks van zeggen. Maar mijn zoon rende alsnog als een ongeleid projectiel rond.
Wij doen thuis zelf aan gentle parenting. Dus maken alles bespreekbaar en gaan in gesprek waarom ipv te straffen. Onze jongste is echt een draak en dit werkt zo goed om echt te communiceren ipv straf te geven voor gedrag, waar vanuit hem een reden achter zit. We merken door dit samen zo te bespreken zijn drift buien minder zijn. Verder, ik ben toen hij net begon gebeld om hem op te halen. En naar 3 maanden proberen we het morgen weer. In zijn geval is het huilen om 'mij' en zich niet veilig voelen op de peuterzaal. Indien zit zo blijft willen wij een anderen zoeken voor hem nu hebben we ook een Montessori en vrije peuterspeelzaal. En denk ik dat we dan naar zo iets kijken.
Mijn 3 jarige peuter is absoluut geen engeltje en voel me soms net een politie agent in huis omdat ie van alles uitvreet. De dingen die jij beschrijft lijken me geen abnormaal gedrag. Ik denk dat als je kindje eenmaal goed gewend is bij de opvang dat het vanzelf beter gaat en zich ook gaat gedragen naar hoe de rest van de kinderen het doet. Een maandje is nog maar erg kort. Ik kreeg in het begin ook te horen dat hij kindjes duwde, of zelfs beet. Nu hoor ik daar nooit meer iets over alleen maar dat hij het naar zijn zin heeft. Don’t worry. Geef het de tijd komt echt vanzelf wel goed.