[FONT="]Ik ben drie weken geleden bevallen van ons derde kindje een dochter. Iets wat natuurlijk heel mooi en bijzonder is. De zwangerschap was al best wel heel zwaar, omdat ik verschillende keren in het ziekenhuis heb gelegen met bloedingen en vroegtijdig weeën. Ik moest vanaf week 23 rust houden en vanaf week 29 absolute bedrust, iets wat niet makkelijk is met twee kinderen (waar van eentje van 5 en eentje van toen bijna 1 jaar). Ik zat er dan ook helemaal doorheen en met 38 weken is besloten dat ze me gingen inleiden. Daar was ik erg blij mee, want na de bevalling zou ik alles weer mogen oppakken. De bevalling zelf verliep heel voorspoedig, maar na de bevalling is het met mij helemaal fout gegaan. Ze dachten dat de placenta niet helemaal los was gekomen en moest dus naar de OK. Op zich iets wat wel vaker voorkomt dus we maakten ons niet zo druk. Ik heb in de OK zelfs nog een discussie gevoerd over een ruggenprik die ik graag wou ipv de narcose. Daarna ben ik heel veel bloed verloren (4,5 liter) en konden de artsen maar niet ontdekken waar dat vandaan kwam en hebben ze de buik open moeten maken. Toen bleek dat de placenta dwars door de baarmoederwand was gegroeid en beide helemaal gescheurd waren. Dus toen hebben ze de baarmoeder moeten verwijderen om mij in leven te kunnen houden. Dat heeft mij uiteindelijk gered, maar het is wel kantje boord geweest en voor mijn man en familie zijn het hele spannende uren geweest. Heb inmiddels meerdere bloedtransfusies gehad en begin er langzaam aan weer bovenop te krabbelen. Maar heb nog een lange weg te gaan voor ik me weer de oude voel, want ik voel me nog heel zwak en moe. Ook het stukje verwerking van dat ik ineens mijn baarmoeder kwijt ben, moet een plaatsje krijgen. Het idee dat ik nooit meer een kindje kan krijgen, komt best wel hard aan. Terwijl wij helemaal niet wisten of we uberhout ooit nog een vierde zouden willen. Maar goed, de keuze is weg en dat komt wel hard aan.Is er misschien iemand die net zoiets heeft meegemaakt? Groetjes Katriena [/FONT]
jeetje meid wat een verhaal..... Heel veel sterkte ermee, het lijkt me ook heel erg dat je opeens geen keuze meer hebt..jeetje...
Jeetje, heftig zeg! Ookal wisten jullie niet of jullie gezin voltooid was met een 3e kind, of dat jullie nog meer kindjes zouden willen, de deur is nu definitief dicht, dat is me nogal wat! Gelukkig ben jij er zelf goed vanaf gekomen uiteindelijk. Veel sterkte met het verwerken van deze ervaring. Gaat het nu wel allemaal goed met jou en je baby?