Goedemorgen dames, Vorige week dinsdag heb ik mijn 20-weken echo gehad en onze dochter is volledig goedgekeurd. Heel blij mee uiteraard en dat is het allerbelangrijkste! Al eerder is tijdens echo’s gezien dat ik een placenta praevia totalis had maar dat die nog wel zou opschuiven. Tot op heden is dit nog niet gebeurt (ook niet bij de 20 weken echo dus) en omdat hij er echt compleet overheen ligt (niet met een randje ofzo, maar echt volledig), denk ik zelf dat de kans klein is dat de placenta nog ver genoeg zal verschuiven. Zijn er dames die in hetzelfde schuitje hebben gezeten? En hoe is dit bij jullie verlopen? Ik liep al bij het ziekenhuis dus krijg iedere controle (eens in de 4/5 weken) een echo, en toevallig vanmiddag weer een controle. Ben dus benieuwd wat de arts ervan zegt. Omdat ik niets wil vergeten te vragen en me toch een beetje druk maak, heb ik mijzelf voorgenomen iig de onderstaande vragen te stellen: Hoe groot is de kans dat de placenta nu nog wegtrekt? Wanneer wordt er besloten of er een keizersnee gaat plaatsvinden? Op welke termijn wordt de keizersnee geplant? 37, 38 of 39 weken? Ligt de placenta richting de rug of de buikwand? Moet ik leefregels in acht nemen? Hebben jullie verder nog tips van dingen die ik zou moeten vragen/ doen of laten? Ben sowieso heel benieuwd naar dames met ervaring met een placenta preavia totalis bij de 20 weken echo! PS: zal mijn situatie hier sowieso updaten, want ik zie de topics over dit onderwerp allemaal gesloten en redelijk oud zijn.
Ik had dit ook bij de 20 weken echo. Die werd uitgevoerd met 19 weken. Een wek later ong een echo, en weer er volledig over heen en mogelijk ook met de vaten voor de uitgang. Toen doorgestuurd voor een GUO en toen bleek bij 21 weken dat de placenta er helemaal niet over heen lag. Heel bizar. De arts zei dat de placenta opgeschoven kon zijn. Maar vraag me wel af of ze het eerder dan goed hebben gezien. Maar twee verschillende artsen/echoscopisten hebben het gezien.
Gek verloop, maar fijn dat hij uiteindelijk verschoven was of gewoon goed zat! Zou fijn zijn als ik je achterna kan . Helaas hebben hier ook al meerdere artsen op verschillende momenten geconstateerd dat het een preavia totalis was, dus kleine kans... We gaan het zien!
Ha @Daantjeee, hier met mijn vorige zwangerschap meegemaakt. Placenta lag er volledig overheen (inderdaad ook de totalis versie) en in het begin was er nog wel hoop, ook na de 20 weken echo, dat ie nog wel zou mee omhoog groeien, maar dat is helaas niet gebeurd. Hoe groot de kans de kans is dat ie nog wegtrekt; ik lees er dit over: Met het groeien van je kindje en baarmoeder, wordt de placenta mee omhoog getrokken. De kans is groot dat de natuur het zo vanzelf oplost. Na de 20 weken heeft nog maar 1% van de zwangere vrouwen een voor- of laagliggende placenta en rondom de bevalling is dit nog maar 0,3 tot 0,9%. Dus het is echt even afwachten of je bij de vrouwen gaat horen bij wie de placenta nog wegtrekt. Het kan dus zeker wel. Ik ben met 30 weken doorgestuurd, nadat bleek dat ie nog steeds op dezelfde plek lag en met week 34 had ik mijn eerste echo bij de gyn en daar werd hetzelfde geconstateerd. In week 36 nog een echo en daar werd mij verteld dat het een geplande ks zou worden in week 38. Dit is volgens mij standaard in de meeste ziekenhuizen. Ik heb nog gevraagd of er nog een kansje was om natuurlijk te bevallen, maar dit werd uitgesloten. Geen idee of de placenta richting rug of buikwand ligt. Bij mij lag ie zoals een stop op een afvoer. Zie ook plaatje. Dus echt volledig over de onderkant en ik dacht een deeltje achter, maar dat weet ik dus niet meer precies. Qua leefregels is er eigenlijk niets, maar ik heb zowel in week 34 (dat gebeurde toen ik mijn echo in het ziekenhuis kreeg, dus was meteen op de goede plek) als in week 36 een heftige bloeding gehad en moest meteen bedrust houden (opgenomen in het ziekenhuis, aan de ctg en alleen je bed uit om te plassen). Als het bloeden gestopt is, mag je dan langzaam aan weer mobiliseren en dan weer naar huis. Ik ben twee keer twee nachtjes opgenomen geweest. Beide keren heeft het kleintje er niets van gemerkt en had de bloeding ook geen gevolgen. Er zijn vrouwen die dit vaker hebben en vrouwen die het helemaal niet hebben. Na de bloedingen moest ik wel rust houden, geen seks, niet zwaar tillen of teveel traplopen. Eigenlijk alles wat druk veroorzaakt. Wat ik fijn vond is dat ik van de gyn tijdens de ks te horen kreeg dat het inderdaad de juiste beslissing was geweest, omdat ze nu echt heel goed hadden kunnen zien dat ie er helemaal overheen lag (met die bloedingen had ik ook flink wat stolsels waardoor er nog een twijfel was of het stolsol of placenta was, maar stolsels lossen vanzelf op, alleen die tijd tot het moment dat de ks echt moest was er gewoon niet) en een natuurlijke bevalling echt geen optie was geweest. Ik hoop voor je dat ie nog wegtrekt en stel vooral ook je vragen in het ziekenhuis, want het beleid kan nog wel eens verschillen per ziekenhuis.
@mamavantwee37 Wat lief dat je de moeite hebt genomen je verhaal uit te schrijven, echt heel fijn! Merk dat vooral die onzekerheid bij mij wat onrust veroorzaakt. En over die bloedingen lees ik ook (te) veel en dat vind ik toch ook wel enigszins beangstigend merk ik. Wel fijn om jouw verhaal met goede afloop te lezen. Het belangrijkste vind ik uiteraard dat mijn dochter gezond ter wereld komt, maar ik hou er erg van om mij voor te bereiden dus ervaringsverhalen helpen! Ik hoop dat de placenta nog gaat schuiven, maar goed, dat gaan we vanzelf zien. Hoe heb jij de keizersnede ervaren? En het herstel hiervan?
De bloedingen vond ik heel intens, vooral omdat het de eerste keer gebeurde in het ziekenhuis. Ik had net een uitwendige echo gehad en moest me omkleden vanwege een inwendige echo en ik dacht dat ik in mijn broek aan het plassen was, maar dat bleek dus bloed en best veel ook. Was een heel heftige ervaring, maar ik was al op de goede plek, er werd heel snel gehandeld en ik kon meteen 2 verdiepingen omhoog naar de afdeling verloskunde. Op de ctg was gelijk te zien dat alles goed was met het mannetje, dus ik was geschrokken, maar wel meteen gerust. De tweede keer gebeurde thuis, eigenlijk toen ik net op de bank was gaan relaxen met een serie (was net op tijd van de bank af). Toen zelf direct naar het ziekenhuis gereden en ook weer opgenomen. Ik had echt het gevoel dat ik in goede handen was. Ik vond het moeilijker dat mijn zoontje van toen nog 6,5 dit mee moest maken. Je mama aan een ctg en infuus is gewoon heftig voor zo'n ventje. Hoewel ik het in het begin moeilijk had met de ks (met name met het feit dat het ziekenhuis aan de hand van hun schema's bepaalt wanneer jouw kindje ter wereld komt), is die me echt ontzettend meegevallen. Ik had vooraf aan gegeven dat ik een ruggenprik best eng vond en ik was ook ontzettend zenuwachtig, maar daar heeft het anesthesie team me doorheen geholpen en ik heb er nauwelijk iets van gevoeld. De ks zelf is wel heel anders dan een natuurlijke bevalling, want je wordt als het ware geleefd en je ligt een beetje af te wachten tot het klaar is. In het ziekenhuis waar ik bevallen ben, hebben ze deels al een gentle sectio. Nog niet met gedempte lichten en mooie muziek etc, maar ik kon op een scherm meekijken naar hoe de operatie in zijn werk ging (man wilde dat dus niet zien, maar je kunt ook weg kijken) en na de geboorte kreeg ik mijn zoontje meteen te zien, de check was op die kamer (man mocht bij hem staan toen de arts hem nakeek) en daarna is ie bij mij gelegd onder een warmte deken terwijl ik gehecht werd. Ik heb m pas weer afgegeven in de verkoeverkamer, omdat ik zelf rechtop wilde zitten en mijn man ook graag wilde knuffelen en kennismaken. Dat is gewoon heel fijn en mocht bij jou de placenta niet schuiven, vraag dit dan vooral na bij je ziekenhuis, want de meeste ziekenhuizen werken hier al mee. Vooral het bij je mogen houden van je kindje voelt zo fijn. Het herstel was bij mij echt heel makkelijk. Eigenlijk heel weinig pijn en was binnen een paar dagen weer goed en wel op de been. Dit wisselt overigens per vrouw. Bij mijn oudste, natuurlijke bevalling, was ik echt binnen een uur hersteld, dus misschien is dat een stukje mazzel . Het is vooral heel belangrijk dat je goed naar je lichaam luistert, op tijd pijnmedicatie neemt (ook als je denkt dat je het wel gaat, want je bouwt een spiegel op die belangrijk is en op peil gehouden moet worden) en je laat helpen. Er na mag je zoveel tijd niet zwaar tillen en autorijden geloof ik de eerste 3 weken niet, maar dat is dacht ik een verzekeringskwestie.
Wat een ‘geluk’ dat je in het ziekenhuis was bij je eerste bloeding. Het is natuurlijk altijd ruk, maar een snellere geruststelling dan dat was bijna niet mogelijk! Na je eerste bloeding gelijk volledige bedrust, of alleen leefregels? Wat fijn dat jij de keizersnee en het herstel goed hebt ervaren. Je leest er zoveel verschillende dingen over! Ik zal inderdaad ook navragen of ze gentle sectio doen, want dat spreekt mij wel meer aan. Denk het wel hoor, ik loop bij het EMC en die zijn wel erg vooruitstrevend altijd. Ik waardoor het echt heel erg dat je de moeite hebt genomen om zo uitgebreid je ervaring te delen! Duw vanavond dit topic ook even onder de neus van vriendlief . Bedankt!
Het is echt afwachten en hopen op iemand die het goed checkt! Ik had met 20 weken ook ineens een placenta die over de uitgang heen lag... Wel aan de achterwand. Met 31 weken lag hij volgens de vk 1,4 cm van de uitgang af.. Dag later zijn er nog 2 metingen geweest met een meting dat hij tegen de bm aan lag en dat hij er 4 cm vanaf lag... ik was hier best een beetje van slag van... Want dat zijn nogal verschillen... Dus met 33 weken nogmaals door de vk bekeken die heeft er een arts bij geroepen en samen nog eens gekeken en de placenta ligt nu op 2,2 cm van de uitgang en ik hoefde me echt geen zorgen meer te maken! Haar uitleg was dat als je de uitgang niet op de juiste manier in beeld hebt (hij moet sowieso vaginaal gekeken worden trouwens!!) dat je dan hele andere metingen kunt hebben, maar dat die dus niet betrouwbaar zijn. Pas zodra het hele kanaal in beeld is kunnen ze plaats bepalen. Dus in jouw geval, het is echt afwachten wat er over een week of 12 te zien is... Ik weet dat 't makkelijk gezegd is, maar je hebt er 0,0 invloed op en pas rond de 34 weken kunnen ze echt zeggen of je placenta in de weg zit of niet. Je buik groeit nog in de komende weken en daarmee kan je placenta nog makkelijk omhoog schuiven!
Ook jij heel erg bedankt @bulakgirl ! Excuses dat ik zo laat pas terug reageer. Ik waardeer het verhaal heel erg! Helaas is mijn kat overleden en ik was/ ben daar goed gebroken van, dus heb de kracht even niet gehad om bij te lezen en een reactie te typen. De controle is goed verlopen, de placenta ligt nog steeds in de weg helaas maar de dokter schar de kans dat hij gaat schuiven wel goed in. De placenta ligt voor het grootste gedeelte op de buikwand dus de hoop is dat hij, met het groeien van de baarmoeder, nog weg wordt getrokken voor de uitgang. En inderdaad verder is het wat jullie ook zeiden: afwachten! Voorlopig geen leefregels maar zal mezelf wel proberen meer in acht te nemen. Nogmaals bedankt voor jullie ervaringen meiden!
Ik ben ook met een vervelende placenta begonnen. Mijne is heel dik en verdrukte ons kindje zelfs tot week 22. Ook lag placenta helemaal onderop. We hebben een GUO gehad en daarna nog 2 echo’s, en inmiddels begint mijne een beetje te verschuiven naar de buikwand, als dat doorzet maak ik goede kans om natuurlijk te mogen bevallen. Tijdens de laatste echo bleek mijn placenta ook wat geslonken te zijn, nu de kleine wat meer spierkracht heeft om hard genoeg te bewegen. Bij mij was die verschuiving tussen de op één na laatste echo en de laatste dus in een week tijd gebeurd, terwijl er alle keren daarvoor geen tekenen waren dat hij zou verschuiven. Probeer hoop te houden
Hier ook placenta praevia totalis... nu 32 weken zwanger! Dit zagen ze met de 20 weken echo. Maar was niets om me zorgen over te maken want in de meeste gevallen groeit hij mee omhoog. Paar dagen later een bloeding en vanaf toen begon het gezeik... telkens weer bloedingen Met 27 weken zagen ze al dat de kans erg reeel was dat hij niet meer omhoog zou gaan(placenta komt vanuit de achterkant) Qua leefregels, geen gemeenschap en rustig aan. Met 29 weken leek het erop dat het een spoed keizersnede ging worden. Gelukkig kunnen remmen met weeenremmers, en hij zit nog steeds! Ook hier wisten ze het al bijna zeker dat hij niet meer omhoog zou gaan. Met 31 weken was het zeker: keizersnede Deze word met 36 weken gepland anders word het risico op ernstige bloedingen te groot en ze willen het liefste een geplande keizersnede ipv spoed. En tot die tijd, doe ik bijna niets meer zodat er niks getriggerd word, maar je kunt het niet voorkomen helaas... Sterkte! Ik hoop dat hij mee omhoog groeit!
Jeetje wat een rollercoaster is het voor jou zeg! Bedankt voor je uitgebreide reactie, ook goed om deze kant van het verhaal te lezen. Ik hoop van harte dat je gewoon, zonder bloedverlies of andere complicaties, de 36 weken bereikt en dan een gezonde baby in je armen kunt sluiten! Veel succes met de laatste loodjes.
Bij ons is het beleid met 38 weken geplande ks dus ik denk dat het wel per ziekenhuis verschilt en wellicht ook met t feit dat ze bij jou al aan de slag moesten met weeenremmers. Dat kun je ook niet eeuwig volhouden. Heel veel sterkte. Hoop dat de bloedingen verder uitblijven, want dat is gewoon helemaal niet leuk
Hier met de 20 weken echo ook toentertijd het nieuws gekregen dat ik een totalis had, hij lag er meer dan 5cm overheen de andere kant op. Ik ben toen meteen medisch gemaakt ook door keizersnede in vg en eerdere buikoperaties. Ze hadden er toen een hard hoofd in ie uiteindelijk hoog genoeg zou gaan komen. Is ook nog de vraag geweest of hij ook niet helemaal door de baarmoederwand dan wel in een van de grote vaten daar zou zitten meerdere echo’s gehad omdat uit te sluiten. Meteen leefregels gekregen etc, echter geen bloedingen gehad. Zelfs met 26 weken op vakantie gegaan in Frankrijk wel uitgezocht als ik bloedverlies zou krijgen welk zkh ik me dan moest melden en had de medische papieren van het zkh mee gekregen. Toen brak de 32 weken aan de echo of hij ver genoeg zou zitten en tot iedereen verbazing zat hij dat! Wij opgelucht we konden een vaginale bevalling proberen. 1 dag later zkh opname wegens onverklaarbaar bloedverlies. Daarna ben ik vanwege die reden 5 keer heropgenomen en heb ik helaas niks aan m’n verlof gehad. Uiteindelijk melde de kleine zich uit zichzelf met 36.1. Waarschijnlijk is de bevalling toch eerder opgang gekomen door het vele bloedverlies. maar meestal is het wel echt zo dat merendeel netjes omhoog groeit en dat het geen probleem geeft!
bedankt voor je verhaal! Gek inderdaad dat het bloedverlies pas begon toen de placenta al goed lag, en dat je niet hebt kunnen genieten van je verlof . Maar in ieder geval heel fijn dat ze 'gewoon' uit zichzelf gekomen is en je nu een gezond kindje hebt!