Hai meiden, Zal me eerst even in het kort voorstellen; op zp verschuil ik me achter mijn alias Sjorsjette, ben 29jr en woon samen met mijn vriend van 35. We zijn nu een behoorlijke tijd bezig voor onze 1e en lopen middels bij de gyn... Beetje bij beetje zijn er wat mensen in onze omgeving op de hoogte van de onze kinderwens (maar niet alle ins & outs) Heb een behoorlijke tijd zitten dubben of ik hier over ''dit probleem'' wil kletsen... maar kan het niet meer echt voor me houden. Word gek als ik hier langer niet over praat... mijn bedoeling is het kwijt te kunnen en met meiden te kletsen die evt zelfde of soort gelijk ''probleem/situatie'' hebben. Ik post mijn verhaal even in 2 berichtjes anders word het zo'n lap met mijn voorstellen en alles in één. Sjors
Nou mijn ''probleem/situatie''; 3,5 jaar geleden is er een heftige ruzie geweest tussen mij & de man van mijn schoonzus... het duurde niet lang of een ieder (hele schoonfam) ging zich er mee bemoeien.. in die zin, ik had ineens ruzie met hun allemaal. Op dat moment voelde mijn vriend dat hij ''moest kiezen'' zijn keuze was toen om achter mij te staan omdat hij het hele verhaal van te voren kon (waar het om ging) en hij vond dat zijn familie fout reageerde enz. Het is toen een dik half jaar mega oorlog geweest, beetje bij beetje verwaterde dat en ging een ieder zijn kant op. Wij samen verder, maar dachten nog veel aan en over de situatie & aan de familie. Dan komen de feestdagen daar en alle verjaardagen enz enz.. daar hadden we niet zo goed over nagedacht. Het eerste jaar was simpel.. er was geen contact dus geen feest. Het 2e jaar probeerde we het één en ander maar mislukte omdat we opnieuw oorlog kregen. Vanaf eind vorig jaar gaat het redelijk met mijn schoonmoeder. Met de rest minimaal... het probleem is wel dat mijn schoonmoeder mega beïnvloedbaar is in negatieve zin door de anderen waardoor zij ook met mega ups en downs kan reageren. Zij ziet mij als de grote boosdoener! Ik hou haar zoon bij haar weg, ik zorg er voor dat de fam uit een ligt enz enz.. We hebben echt een behoorlijke periode geen contact gehad en daarna een tijdje contact via telefoon en mail. Later opbouwend op bezoek bij haar. Bij ons thuis kwam ze niet. (gedurende deze jaren zijn wij verhuisd en hebben wij hun ons anders niet gegeven). 2 maandjes terug waren wij jarig en hebben we ons adres na lange tijd gegeven en hun ontvangen bij ons thuis dit verliep zo dom! Ze (schoonmoeder) maar ook schoonzus (niet de gene om/met wiens man de ruzie begon, die waren er namelijk niet) ze gedroegen zich zo achterlijk. Maar goed, al met al zijn wij nu dus een tijdje bezig voor onze eerste kleine.. dit hebben zij lange tijd niet geweten. Mijn schoonzusje (de ene die er wel was op onze verjaardag) die weet het middels wel) dus ik ga er maar even van uit dat de rest het ook weet. Ik vind het heel moeilijk dat de situatie mij en mijn vriend constant vermoeien. Er word min of meer toch gestookt, gedwongen tot keuze.. hoe moet dit nou? Hoe dan als we straks zwanger zijn? Of erger nog als er een kleine is??? Kan je van je partner vragen om te breken? Wil ik dat? Pffff We stuurde begin deze week een mail dat we weer een keer langs willen komen met de vraag wanneer het uit komt. Krijgen we een achterlijke mail terug met; Nou in de eerste instantie wil ik wel eens weten hoe het met mijn zoon gaat, en waarom het zo lang heeft moeten duren en door wie of wat dit komt en dat ze zich als moeder achtergesteld voelt. En dan naar mij, als jij dit naar jou moeder zou doen dan zou zij dit ook niet leuk vinden blablablaaaaaaaaaa. Niets dan negatief BAH Kennen jullie dit? Heb je tips? Wil je mijn luisterend oor zijn??? Thanks vast voor het lezen girls! LiefssSjors
pff dat is een lastige.. Je hebt er weinig aan, maar ik zou niet weten wat ik in deze situatie zou doen. Eerlijk zijn heeft kennelijk geen zin, denk dat dat het nog erger maakt. Aan de andere kant ben je dan niet eerlijk naar jezelf toe.. Ik hoop dat jullie een oplossing vinden in dit dillema en zorgen dat het niet tussen jullie samen komt te staan!
Dankje voor je reactie nanette! Tja we zijn al een behoorlijke tijd sterk genoeg om het niet tussen ons in te laten komen. Maar het gaat me nu steeds meer moeite kosten. Komt denk ik toch wel omdat we nu bezig zijn met de stap naar ''ons'' gezinnetje. Ik denk nu verder vooruit.. en om nou te zeggen doe het zoals je het eerst ook deed; dag voor dag.. dat kan wel maar gaat grotere problemen veroorzaken denk ik. Tis nu toch wel tijd om verder te gaan en als daar dan beslissingen in genomen moeten worden dan lijk mij dat als je dat nu doet en je nog enigins keuze hebt je dat nu beter kan doen dan straks noodgedwongen toch?
Ons contact met mijn schoonmoeder is ook jaren niet zo goed geweest. We zagen elkaar op verjaardagen en gingen naar haar toe op haar verjaardag en dat was het. Tijdens de zwangerschap begon ze zelf wat meer contact te zoeken en sinds ons zoontje er is is ze wel wat verandert. We zien ze wat vaker. Al lopen we de deur nog niet plat bij elkaar. We zijn hier niet heel erg mee bezig, maar het loopt zoals het loopt. Eigenlijk regelt het zich een beetje vanzelf. Ik zou niet via mail laten weten dat je langs wil komen, maar bellen. Probeer niet teveel te verwachten van hun kant. Dan valt het niet zo tegen als het anders loopt dan je had verwacht. Voel je niet gedwongen tot een keuze nu en probeer het op z'n beloop te laten.
Jeetje, wat een lastige situatie... Ik weet niet of je veel meer kunt doen dan je nu doet. Door je schoonmoeder uit te nodigen zetten jullie de deur open. Als zij daar op die manier op reageert gaat de deur weer dicht, toch? Misschien moeten jullie het op die manier communiceren. Jullie willen weer een vorm van contact maar als zij blijft terugkomen op de ruzie kan er ook geen normaal contact zijn. Succes iig!
Wat vind je man er zelf eigenlijk van, mailt hij zijn ouders wel? of belt? Ik zou het contact sowieso via je man laten gaan. Ik zou niet steeds van die negatieve reacties willen. Laat ze dat maar lekker met je man uitvechten dan, dan ziet ie vanzelf wel in dat ze jou niet 'willen' en geneigd zijn om het contact helemaal te laten. Ikzelf was er allang klaar mee geweest. ben zelf redelijk kort met dit soort dingen hoor....
Hi Sjorsjette Kan me voorstellen dat het een vermoeiende situatie is en dat de negativiteit je gaat opbreken. Ik heb dit van dichtbij meegemaakt, (wil niet plaatsen over wie het gaat) maar net als wat Winnietp zegt: ik zou het contact via je man laten verlopen (als hij hier ook achterstaat) Dat hij begint met alleen langs te gaan, en misschien gewoon opnieuw beginnen en geen ouwe koeien meer. op den duur en zeker als je straks zwanger bent, denk ik dat hun contact willen met hun kleinkind. en dan zouden zij een 1e stap kunnen zetten om bij jou langs te komen.. Ik weet niet of je wat met het advies kan maar iig sterkte. Snap dat het niet makkelijk is en dat je zoiets er niet bij kan hebben met wat je nu al doormaak. Nou meis rustig aan he liefs Engeltje
Je was me voor Ook ik wil je de tip meegeven om zelf geen contact te hebben met je schoonmoeder op dit moment. Laat het over aan je vriend en maak je vriend ook duidelijk dat hij dan wel actie moet ondernemen wanneer jullie écht graag contact willen houden. (om niet achteraf weer het verwijt te krijgen dat het jouw schuld is dat hij niets van zich laat horen) Als ik heel eerlijk ben... lijkt me dit een gebed zonder einde. Ik lees natuurlijk maar 1 kant van het verhaal, maar het lijkt alsof alle initiatief van jullie moet komen en zo werkt het natuurlijk niet. Als je schoonmoeder/schoonzus er niet aan werkt dan heeft het voor jullie ook niet zoveel zin om er energie in te steken. De hamvraag is denk ik een beetje: wát wil je vriend?
Hoi, wat een vervelende situatie het lijkt mij verstandig om het ook via je vriend te laten lopen en kijken wat er gebeurt . Neemt de kant van de familie waar het om gaat wel eens contact op met je vriend want dat zijn broer en zus natuurlijk. en over jullie kinderwens zou ik geen geheim van maken en het over je heen laten komen zoals het komt en als ze hun neefje of nichtje niet willen zien dat is dan jammer voor ze . Wil je heel veel sterkte wensen met alles en lees even met je mee hoe het af gaat lopen. groetjes san84
ik heb er echt alles aan geprobeerd om het contackt te herstellen tussen schoonmoeder en mijn man. tot dat de emmer overliep en weet je wat een rust in mijn leventje niet meer druk te maken met verjaardagen en feestdagen het doet even pijn maar daarna al die rust. laat je niet gekmaken door ZIJN familie ik zal nevver nooit mijn man weigeren om met zijn familie om te gaan. daar laat ik hem vrij in maar onze dochter krigt hij niet mee had ze maar meer moeite moeten doen om oma te zijn. we hebben haar zovaak gevraagt kom langs(we halen haar op en brengen haar weer thuis)ze woont 10 minuutjes van ons weg. maar altijd is alles belangrijker geweest dan wij van knutselklub tot dieetbijeenkomst van de ww wat ze al 10.000 jaar doet je snapt dat ik er ook klaar mee was. ik kan je maar 1 tip geven. kijk in je hart en doen ze je meer pijn dan dat ze liefde brengen laat het los. mijn man heeft ook geen contakt meer zijn moeder is verhuisd zonder een verhuisbericht of belletje te geven.
Hey Mirrel Ik herken heel veel van wat jij zegt, ik hou hem ook absoluut niet tegen naar zijn familie te gaan of contact te hebben. Ik doe er alles aal en krijg steeds weer een emmer shit over mee heen maar mag vooral niet zeuren. Ik heb momenteel ook zoiets van als het nu niet goed komt dan kunnen zij hun nichtje, neefje of kleinkind ook op hun buik schrijven.. wil ook niet hebben dat mijn vriend daar dan vrolijk heen gaat en zij lekker kunnen genieten van hun kleine ....*achternaam* @ALL Vind aller eerst jullie reacties echt super super lief!!! Ik lees heel veel dat jullie vinden dat ik het contact via vriend moet laten gaat. Ook is de vraag gekomen wat hij wilt... Zal hier even kort een schets van geven; Als ik niet zorg voor contact (herinner vriend aan verjaardag, feestdag die er bijna aankomt of zeg van joh tis al een tijd geleden dat we zijn geweest... moeten we niet weer is langs gaan voor het helemaal feest is??) Als ik dit dus niet doe dan laat hij het doorgaan tot ''de dag'''en dan ineens stress van ow eh shit wat nu??? Of dan heeft zijn fam al een reactie verstuurd heb oorlogsverklaring erin (en beschuldigen mij dan ALTIJD) Wat hij wilt???; Hij wilt en kan niet kiezen! Hij wilt bij en met mij zijn, weet dat zijn familie niet zo kan reageren naar mij. Weet dat zijn familie niet blij is met ons als koppel enz maaaaarrrrr het blijft zijn familie en die wilt hij niet kwijt. AL met al heeft hij behalve hun niet zo heel veel.
Dit is altijd zo lastig. Mijn band met mijn schoonouders was ook nooit goed. Laatste anderhalf jaar wel trouwens. In het begin waren zij er zeker niet mee eens dat uitgerekend ik met hun zoon moest gaan. Zij hebben dan ook alle moeite gedaan om ervoor te zorgen dat ik dan ook rap de familie uitging. Met als resultaat dat hij een jaar of 3 terug ook weggegaan is. Toen hij weer terug was, en het gedonder weer begon ben ik heel stellig geweest. Of contact verbreken of weggaan. Ik had er geen zin meer in en was er flauw van. Hij heeft toen zeker een jaar niet met ze gepraat. Mijn schoonmoeder werd 50 jaar, en heeft toen gebeld of wij wilden langskomen op het feest. Ik zag dat manlief er wel moeite mee had, en heb gezegd dat ik niet meeging. Maar dat hij beter wel kon gaan. Hij is heen geweest en toen kwam het contact weer tot stand. Na een paar keer ben ik ook meegegaan. We hebben alles uitgepraat en sindsdien gaat het steeds beter, eerst alleen de ouders, later ook zus, oma's enz. Mijn schoonzus en ik worden geen vriendinnen, liever niet zelfs, maar om nou te zeggen dat ik en zij niet door 1 deur kunnen is ook niet te zeggen. Met mijn schoonouders gaat het goed, ik ga er zelfs afentoe in mijn uppie heen voor een kopje koffie of even helpen ergens mee. Ik vind dat je wel kan vragen aan je vriend om het contact te breken. Simpelweg, het is zijn leven. Hij moet doen wat hij wil en daar houd het mee op. Als zij blijven stoken, lastig doen en moeilijk doen, waarom dan nog energie eraan verspillen? Gewoon aangeven aan de schoonfamilie van hoe en wat. Als zij jullie willen zien geven ze dit wel aan en anders dan maar niet. Hun gemis toch? Sterkte hoor, want dit is nooit leuk.
We hebben gister wel een reactie verstuurd, dat we het jammer vinden dat het een negatieve reactie is op onze uitnodiging, dat er niets of NIEMAND de schuldige is.. dat ze geen voorbeelden moet geven van mij en mijn moeder... en dat ze zich niet achtergesteld moet voelen.. dat dit alles onnodig is. Man man man... krijgen we een mail terug van ENNN wie denk jij wel niet dat je bent om over mijn leven te kunnen bepalen wat onzinnig is of niet! Ik vraag hoe het met me zoon gaat en waarom het zolang moet duren... het zou ook weleens helemaal niet goed kunnen gaan met mij.. en dan nog dat lange wachten en me zoon moeten missen... en dan nog respectloze opmerkingen IK HOOP DAT JE HET NU EENS HEB BEGREPEN! Deze vrouw is echt ziek?!
Dankje Knuf de konijn! Wauw war goed dat het bij jullie zelfs na een breuk goed is gekomen!!! LiefssSjors
Vervolgens heeft mijn vriend deze mail gestuurd met duidelijk dat hij hem tikt; Mama, Ik zit dit nu te volgen te lezen en vooral niet te begrijpen. We willen gewoon graag langskomen om inderdaad met je te praten zodat we daarmee ook weten hoe het met je gaat. Daarnaast vertel ik je, zoals je weet ook alles over hoe het met mij en met ons gaat. Dat weet je. Waar is een dicussie voor nodig sterker nog waar is het goed voor? De bedoelingen zijn goed van ons allebei. Nu het op deze manier moet gaan denk ik dat het goed is om morgen te komen. Mocht dat niet uit komen hoor ik wel wanneer dat anders is. *Naam vriend* En let op.... dan kan ze ineens heeeeeeeeeeeeeel lief mailen mensen!!! Lieve *naam vriend* Ik ben blij nu eindelijk jou te spreken,ik mis je erg...gelukkig heb ik als herinnering jou brede glimlach, toen we op jou verjaadagsfeest bij jou binnenkwamen,maar op dit moment ben ik nogal overstuur en lijkt het me beter om morgen via de mail een afspraak te maken...... liefs mama Echt ik kan haar wel wurgen! ALs herinnering zijn brede lach toen ze binne kwam????? Ik weet nog goed wat er gebeurde toen ze binnen kwam.. en dat wat niet hem met een lach tegen het lijf lopen maar meteen ruzie met mij zoeken! Verder was het ONZE verjaardag (zijn samen jarig) en bij ONS binnen... zie je zo schrijft ze dus. Ziek wijf haar herinneringen, gedachten alles is besmet met haar oeeeeeeehhhhhhh En ze is nogal overstuur????!!! Dus???!!! Ik niet hoor :x:x:x Mag hopen dat mijn vriend nu snapt dat niet alleen zij overstuur is! En dat zal ze weten ook. Ik ga dit echt niet voor me houden.
Zo heftig.. Het is wel duidelijk dat ze jou niet moeten. Ik heb geen tips voor je of iets dergelijks maar ik weet wel dat ik mij niet zo zou laten behandelen, als een stuk vuil. Als je vriend contact wil houden met zijn familie vind ik dat ie dat voortaan maar zelf moet regelen. Ik zou niks meer met die mensen te maken willen hebben, je laat je toch niet continue kwetsen?
ik denk dat je nu heel duidelijk moet zijn zolang als zij niet normaal kan reageren op jou ook niet moet mailen etc. ja zij mist haar zoon maar wat doet ze er zelf aan?niets toch? jij bent de boos doender ik zou zelf afstand gaat nemen en nu kiezen voor jullie zelf. hoe wil je het doen met een kleintje? als die heibel er is zal en nooit een ontspannen sfeer hangen en zal je kindje dat voelen voor een kindje is dat echt niet prettig.
tip stuur dit terug naar haar en zet jou vriend zijn naam er onder dan weet ze gelijk dat hij voor jou kiest. klinkt hard maar dit werk wel en zet de vraag erin waarom ze jou niet moet.laat ze daar maar een antwoord op geven
Pff meid wat een drama Ik zou er echt voor zorgen dat jij niet meer degene bent die het contact in stand houd. Maar probeer je vriend te stimuleren om dit zelf te doen. Dus stuur zelf geen mailtjes, belletjes etc, herinner hem er aan om contact te zoeken. Schijnbaar nemen ze het jou kwalijk dat ze hun zoon zo weinig zien en spreken. Denk dat ik zelf ook het contact had verbroken, maar aangezien je vriend het er wel moeilijk mee heeft zou ik dit niet zo snel doen.