Iemand hier ervaring met zoiets? Wij hebben 2 katten uit een nest, broer en zus. Ze zijn nu ruim anderhalf jaar oud, beiden geholpen. Ze zijn al vanaf de geboorte elkaars beste vrienden, eten samen, slapen samen, wassen elkaars kopje, enzovoort. Maar ineens sinds een paar dagen HAAT poes haar broer. Zodra hij in de buurt komt is het blazen, hakken en grommen en grauwen. Het laatste heeft zij überhaupt nog nooit gedaan. Ik heb ze onlangs door het hele huis laten lopen (voorheen alleen woonkamer), dus ik dacht misschien iets met nieuw territorium? Dus ik heb ze nu al weer terug in de kamer. Misschien hormonen? Omdat de lente er aan komt? Maar de dierenarts acht die kans klein. Die heb ik dus ook al gebeld. Ze zei dat het aan bovenstaande zou kunnen liggen. Dat het zo zou kunnen zijn dat 1 van de 2 iets lichamelijks mankeert of dat ik altijd nog een gedragstherapeut kan proberen. Er lijkt op het eerste zicht lichamelijk niks aan de hand met beiden, maar ik ga ze natuurlijk wel extra goed in de gaten houden. De dierenarts zei ook: kijken of 1 van de 2 vaker of langer op de vak zit, niet eet, weg kruipt. Maar zoiets is ons niet opgevallen eigenlijk. Ik vind het maar akelig en ook worden de kinderen er een beetje bang van. Ik wil gewoon dat ze weer vriendjes zijn. Ik mocht ook op het spreekuur komen, maar dierenarts gaf aan dat het dan ook de vraag is of zij iets ontdekken. Zij zei echter ook dat het wel heel gek is. Dat katten wel vaker ruzie hebben, maar niet zo lang. Als het zo blijft duren, overweeg ik wel een bezoek natuurlijk. Maar of ik daar wijzer van wordt? Maar ik dacht, misschien heeft hier iemand ervaring of tips?
Ondanks dat onze poezen toendertijd geholpen waren vertoonde ze dus wel krols gedrag tegen de geholpen katers. Vooral 1 poes en die ging dan ook timmeren en blazen. Klinkt voor mij wel hormonaal iig.
Is poes niet krols?? Want dan veranderend hun gedrag ook, en vaak worden ze daar niet vriendelijker van. Niet met onze katten maar hier gehad met onze Engelse bull, ze was wel geholpen maar zodra mevrouw eigenlijk loops zou moeten zijn was ze ook best van slag.
Ja dat weet ik dus niet. Dierenarts acht die kans klein maar het zou kunnen. Zoals het hier lees zijn er in ieder geval meer dames die er, ondanks een sterilisatie, toch last van hebben.
Toen er opeens gevochten werd bij mij toen had de oudste beginnend nierfalen. Het was na 2 dagen weer goed maar achteraf gezien is dat het moment dat de oudste ook langzaam begon af te takelen. De kat had het veel eerder door dan wij. Wij kwamen er pas maanden later achter toen ze dus ook begon af te vallen/meer te drinken. Zou toch even een bloedonderzoek doen bij de kat die ze aanvalt. (En voor de zekerheid ook bij haarzelf.)
Wij hebben dit ook. Onze katten, broer en zus, waren heel hecht. Tot dat de ene kat perongeluk iets omstootte waar de poes bij stond. Dit zorgde voor enorm kabaal waardoor zus erg schrok en dit is gaan associëren met haar broer. Helaas nooit meer goed gekomen ondanks dat we geoefend hebben met oa eerst een tijd uit elkaar zetten en dan langzaam elkaars geur weer aan elkaar overgeven met een doek. Het kan dus zomaar zijn dat zoiets ook speelt bij jullie. Katten maken snel associaties als ze ergens van schrikken en vaak is de kat of persoon die in de buurt is dan de sjaak.
Het eerste waar ik aan dacht was dat een van de twee ziek is. Dat zou ik dus laten checken. Ik heb nooit katten van zo'n jonge leeftijd gehad dus hoe dat hormonaal zit durf ik niet te zeggen.