Positief blijven

Beseffen dat ik nu ook een heel fijn leven heb. Express dingen doen die we met kinderen niet zo snel zouden doen of die wat lastiger zijn. Spontaan een dag op pad, wandelingen op vakantie die met een kinderwagen niet te doen zijn. Genieten van mijn nachtrust.
Zien hoeveel mensen er met MMM wel zwanger zijn geworden.

En soms ook gewoon even niet positief zijn en zwelgend in zelfmedelijden op de bank zitten.

 

Door juist ook toe te geven aan de @&€;@(€& dagen. En te accepteren dat die dagen er ook mogen zijn. Dat hielp mij vooral. Dat ik van mijzelf accepteerde dat ik mij zo voelde.

Doe ik nu ook mbt tot rouw na overlijden vader (en in de mmm kun je ook gevoelensvan rouw tegenkomen): ik omarm ook die (#&€*@*@ dagen en die gevoelens en die mogen er zijn. Ik vecht er niet tegen, ik ga erin mee. En ik zeg tegen mijzelf; ook deze dag gaat voorbij.

 

Ja eens,
Zeker op zo'n dag van een witte test.
9/10 x ga ik nu dan gewoon terug naar bed. Zoek het maar allemaal uit.

De eerste IUI's ging ik gewoon door door door. Nu neem ik echt te tijd om mij klote te voelen. Dan 's avonds 1 biertje of likeurtje want dat mag weer en wat leuks plannen met mijn vrouw.
Het niet zwanger zijn betekent (bij ons) vaak ook dat andere dingen weer wel kunnen. Een uitje op vakantie inplannen die we nog niet durfden te boeken want wat als. Een hardloopevenement die een maand later plaatsvindt want ja misschien zou ik wel kotsmisselijk en moe zijn.

 

Wat de anderen hier ook al schrijven: er af en toe aan toegeven en je echt even laten gaan. Daarnaast heb ik zelf ook weer aan de bel getrokken voor een psycholoog. Ook voor andere dingen hoor, maar gewoon ook om weer even anders er naar te kunnen kijken en de angst dat het niet lukt niet altijd overheerst.
Ik vind t ook heerlijk om in een mindere periode een weekend weg te plannen met mijn partner en er even uit te gaan, leuke dingen te doen.
En soms ga ik idd net als de anderen terug naar bed of de bank. Koop wat lekkers en huil even alles eruit.
En blijf praten! Met een professional, je omgeving, je partner wie dan ook. Je hoeft het niet alleen te dragen. Dikke knuffel voor jou ❤️

 

Wat goed!

Wat ook nog een optie kan zijn:
Bij ons kan je ook via de kliniek met maatschappelijk werk praten, dan heb je ook iemand te pakken die meteen in die wereld zit.

Ik heb zelf ook een therapeut buiten het ziekenhuis om, die had ik al voor het IVF maar ook daar ga ik wel eens naar terug om even te kunnen spuien en uitzoeken hoe het mentaal gaat.

 

Koude baarmoeder is echt een gewone uitdrukking in de MMM en dan alternatieve geneeswijzen. Er zijn ook dingen die je kunt doen om deze warm te maken.

De stelling is: wie wilt er nou niet wonen in een warm huis.. metafoor voor embryo in baarmoeder.

Dat gezegd hebbende, ik denk dat ik tot het breek moment echt miss positivo ben geweest. Gestreden tot het einde (nog 1 cryo en dan houd het op) 7 jaar mmm, 10 jaar Kinderwens. Waar ik achter ben gekomen is dat perspectief je staande houd maar je toch echt aan verdriet moet werken (deed ik niet).

Ik kan begeleidining van psycholoog alleen maar aanmoedigen. Zal het verdriet niet weg nemen maar wel om te ventileren, uiten en ermee om proberen te gaan.

Komende van iemand die echt tegen de lamp liep en aan het opkrabbelen is uit een hele diepe emotionele dal.

Zorg dat je er niet te laat bij bent. En @Fruity90, achteraf zou ik willen dat ik dat dus wel allemaal had gedaan. Ons leven heeft zeker 7 jaar on hold gestaan. Dus dat van jouw is enorm goed advies.

Vergeet niet te leven..♡♡