Na de geboorte van ons kindje in 2016 heb ik een tijd met een depressie rond gelopen. Gelukkig is alles met wat hulp weer goed gekomen. Nu hebben we plannen om binnenkort voor een 2e te gaan proberen, maar ik ben bang dat ik weer depressief wordt. De vorige keer is het door meerdere dingen getriggerd. Met 30 weken al thuis ivm lichamelijke klachten, moeizame bevalling en gewoon door mijn eigen perfectionisme etc. Heeft iemand ervaring met hoe je het in deze situatie voorkomt? Is de kans überhaupt groter dan je het weer krijgt? Ondersteunt de vk of ha hier in?
Ik heb waarschijnlijk ook een postnatale depressie gehad. Na een dik half jaar was ik er weer. Hier waarschijnlijk ook meerdere factoren. Zware bevalling, lichamelijke klachten en veel bloedverlies tijdens de bevalling met daarnaast een operatie omdat de placenta niet kwam. Nu weer zwanger en verwachten in januari de tweede. Verloskundige, huisarts zijn op de hoogte en houden het extra in de gaten. Daarnaast heb ik het aangegeven bij de kraamhulp. Wil alleen iemand met veel ervaring. Daarnaast gaat dit keer de kraamvisite op zeer gezette tijden zodat ik rust kan nemen. Ik ben blij met alle hulp die ik evt in kan schakelen en dat mijn partner misschien eerder in kan grijpen omdat hij de symptomen nu wel kent. Ben toen van erg ver gekomen en wil dat het liefst echt niet meer mee maken. Het stelt mij gerust dat iedereen het weet, zelfs mijn werk. Ik ga het afwachten en hoop het beste. Zelf heb ik ook met de gedachte gelopen evt geen tweede te nemen hierdoor. Mensen om mij heen verwachtte deze zwangerschap ook niet meer. Ik zelf ben blij dat ik het gedaan heb en heb in mijn achterhoofd dat wanneer het mis gaat ik om hulp kan vragen.
Je zou eens kunnen informeren naar de pop-poli. Daar zijn ze gespecialiseerd in psychische klachten tijdens en na een zwangerschap.
Goed om te horen dat de vk en ha dit goed in de gaten houden. Dat stelt me wel enigszins gerust. En slim om ook de kraamhulp in te lichten, dat zal ik onthouden mocht het zo ver komen. Het heeft bij ons ook een tijdje geduurd omdat vooral mijn man bang is dat het weer gebeurd. Hij gaf nu ook de doorslag in de beslissing om te proberen voor een 2e kindje. En het doet mij goed te weten dat hij vertrouwen heeft in mij dat het dit keer goed komt!
Mijn zus heeft een hetige ppd gehad na de bevalling van haar oudste, inclusief opname. Ze was bij de tweede heel bang dat het weer zou gebeuren, dus er werd een heel vangnet geregeld. Bij voorbaat al meer uren kraamzorg, strengere regels tijdens de kraamperiode (bv korte bezoekjes, zeer strak ritme qua maaltijden en rusten), vooraf gesprek met psychiater etc. Haar grootste probleem was slapen; bij haar oudste sliep ze niet waardoor het razendsnel verergerde. Ze had een noodnummer dat ze kon bellen, dan kon ze met medicatie in het zkh slapen. Maar! De tweede werd geboren, en er kwam geen ppd. Ze kroop wat twijfelachtig op haar roze wolk maar bleef daar lekker zitten. En bij de derde ook weer dat vangnet opgezet, maar meteen na de bevalling sprong ze op die roze wolk; geen ppd! De aanwezigheid van zo'n vangnet gaf wel erg veel zekerheid en houvast, dus dat zou ik zeker adviseren!
Je hebt idd een grotere kans na een eerdere depressie maar het hoeft zeker niet. Bespreek het goed met verloskundige en evt huisarts en zorg ervoor dat je omgeving (partner, familie, goede vrienden) alert zijn. Mocht je toch weer klachten krijgen kun je daar vaak veel sneller op inspelen en een hoop ellende voorkomen (in mijn omgeving van dichtbij gezien).
Ik ben mama van een pracht van een dochter, ze groeit als kool en is een heel lieve baby. Toch heb ik het gevoel niet helemaal gelukkig te zijn. Met mama zijn komt heel wat kijken en over sommige dingen maak ik mij zo ongerust. Voor ik zwanger was, was ik een vrolijke meid en nu lijkt het net alsof ik alle vrolijkheid verloren heb... Mijn man en ik wilden altijd voor een groot gezin gaan, maar nu weet ik het allemaal niet zo goed meer. Zijn dit tekenen van een postnatale depressie? Het doet me goed om te lezen dat andere mama’s dit ook voelen want dit beheerst mijn gedachten aan een groter gezin.
Hier helaas wel voor de 2e keer. Je kunt het gewoon niet weten van tevoren. Goede ervaring met begeleiding vanuit de pop poli!
Kan zeker weer gebeuren de kans is verhoogd maar het hoeft niet. Bespreek het tegen die tijd met de intake met de vk zodat ze je in de gaten kunnen houden
Ik heb bij mijn eerste een pnd gehad en ben toen bij de 2e 6 weken voor de bevalling begonnen met medicatie en ondersteuning vd poppoli. Wers heel goed in de gaten gehouden door de kraamverzorgster en huisarts en alles is goed gegaan. Ben sindsdien( 4jaar) niet meer gestopt met de medicatie en over 6 weken komt nr 3... ik voel me wel wat nerveus erover, maar heb een vangnet en goede zorg om mij heen geregeld. @heraa5 ga even langs bij de huisarts! Lucht je hart en misschien kan je met een paar gesprekken met de dokter of praktijkondersteuner weer wat lichter/positiever kijken!
Ga als je twijfelt in gesprek met je ha, die kan je adviseren of doorsturen naar een psycholoog. Ik vond het zelf een moeilijk stap, maar ben er trots op dat ik het heb gedaan! Je kunt nu eventuele ergere gedachten/gevoelens voor zijn! Bij iedereen uit een pnd zich anders. Ik was en ben nog steeds een beetje anders dan voor de geboorte. Maar dat hoort ook een beetje bij moeder worden. Je prioriteiten komen anders te liggen.
Dank je wel voor jullie reacties. Inderdaad niet zo’n makkelijke stap om dit met iemand ‘face-to-face’ te bespreken. Op een forum gaat dit net iets makkelijker . Ik zal jullie raad opvolgen, woensdag heb ik een afspraak met de ha.
Eventjes laten weten dat het gesprek met mijn ha mij heel goed heeft gedaan. Volgens haar ben ik veel te bezorgd en wil ik alles veel te goed doen. Perfectionisme lag altijd al in mijn aard... Ik ben vast van plan om alles een beetje meer te relativeren en hulp in te roepen van familie als het me even wat te veel wordt. Ik heb een klein beetje nieuwe moed gekregen. Dank jullie wel voor de positieve adviezen.
Zoals eerder aangegeven heb je wel meer kans op een depressie als je dat al eens ervaren hebt, maar hoeft dit absoluut niet zo te gebeuren. Ik heb van mijn 16de tot mijn 22ste een depressie gehad. Toen ik op 22/23jarige leeftijd plots zwanger was van onze oudste heb ik mij lang zo goed gevoeld mentaal gezien. Want ik had wel hg vanaf 5 weken en vanaf 8 weken bekkenklachten wat resulteerde in bekkeninstabiliteit en met krukken bij week 19. De bevalling was ook erg heftig en heb daar blijvende lichamelijke sporen van. Maar ik kreeg geen pre of postnatale depressie. Deze zwangerschao heb ik wel een prenatale depressie. Ik herkende bepaalde dingen vanuit mijn depressie eerder. Hierdoor kon ik vroeg aangeven bij de vk dat ik naar pop poli wilde voor extra hulp. Dit werd goed opgepakt en heb medicatie en hulp.