Prenatale depressie: ervaringen gezocht

Discussie in 'Zwangerschap' gestart door Sado, 14 jan 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.749
    15.179
    113
    Een hele overwinning om dit topic te openen, maar here it goes:rolleyes:

    Op dit moment ben ik ruim 24 weken zwanger van mijn tweede kindje: een zoontje. Januari vorig jaar ben ik bevallen van mijn dochter en dus vrij vlot weer zwanger geraakt. We zullen straks zo’n 15 maanden leeftijdsverschil tussen de kleintjes hebben.

    Mijn vorige zwangerschap was makkelijk. Tuurlijk, had ik zo mijn fysieke en mentale dipmomentjes, maar overall kijk ik terug op een prachtige zwangerschap, een hele fijne 9 maanden en een goede (ingeleide) bevalling.
    Een van de redenen waarom wij zo snel voor baby nummer 2 gingen afgelopen zomer. Meteen de eerste ronde raak en we waren zo gelukkig!
    Ik zeg bewust waren, want hoewel mijn man nog steeds overloopt van geluk, herken ik dat zelf al heel lang niet meer.
    Ik ben al wekenlang meer dan extreem moe, steeds sneller geprikkeld om alles, emoties die alle kanten uitvliegen: extreem verdriet (inclusief flinke huilbuien), woede en flinke neerslachtigheid wisselen elkaar af. Ik ervaar weinig blijdschap en hoe erg ik het ook vind: de zwangerschap interesseert me (te) weinig. Bij de 20-weken echo betrapte ik mezelf erop dat ik nauwelijks naar het echoscherm keek. Toen kwam het besef: dit is niet normaal, hier moet ik iets mee.
    Bij de gynaecoloog (waar ik wegens andere redenen loop) kreeg ik al gauw het label “prenatale depressie”. Nooit eerder van gehoord, maar wel een openbaring: herkende mij zo in alles!

    Ik had gehoopt dat het ‘label’ mij wat rust zou geven, maar helaas (nog) niet.
    Ik heb een stressvolle baan met flinke verantwoordelijkheden en ook dit ging steeds minder en minder en minder tot ik ook hysterische huilbuien op m’n werk kreeg (ja echt....). Afgelopen week ben ik dan ook volledig afgekeurd door de bedrijfsarts, dit nadat ik de afgelopen twee weken al veel minder ben gaan werken om rust te pakken. De komende maanden zit ik dan ook volledig thuis.
    Hoewel dit een enorme last van mijn schouders is, geeft ook dit weer een gevoel van falen, opgeven, verdriet.

    Sinds ik (meer) thuiszit gaat het beter met me: ik geniet weer van het gewoel in m’n buik, voorzichtig ben ik bezig met alles regelen voor de baby, ik ben vaker blij, minder vaak verdrietig/boos. Ik heb inmiddels goede hoop dat ik me óóit weer de oude ga voelen.
    Angst overheerst wel soms.... Ik schijn door deze prenatale depressie een flink verhoogd risico op een postnatale depressie te hebben.

    Ik ben dus eigenlijk op zoek naar steun/herkenning/ervaringsverhalen. Ik besef me goed dat er een taboe heerst op dit onderwerp (de hele reden dat ik zelf enkele weken erover gedaan heb dit topic te openen:rolleyes:), dus met een PB ben ik ook onwijs blij!

    Iemand die dit ook meegemaakt heeft? Hoe voelde je je? Wanneer ging het beter? Hoe ging het na de bevalling?

    Super bedankt voor het lezen:thumup:
     
  2. Romy1234

    Romy1234 Actief lid

    16 sep 2017
    484
    335
    63
    Vrouw
    Hoi Sado, ik heb dit niet zelf meegemaakt. Al heb ik wel ernstige PMS en weet ik dus wat hormonen kunnen doen. Mijn schoonzusje had echter ook een prenatale depressie. Heel naar om iemand zo te zien leiden. Maar gelukkig was t bij haar na de bevalling over.

    Ik vind t super knap dat je een topic start. T komt veel vaker voor en je hoeft je er zeker niet voor te schamen!! Hoop dat t bij jou ook na de bevalling beter gaat.

    Rust nemen is echt belangrijk. Je hoofd en lichaam kunnen nu gewoon minder aan!

    Xxx
     
    Sado vindt dit leuk.
  3. elliepellie

    elliepellie Fanatiek lid

    28 jun 2014
    1.887
    1.011
    113
    Vrouw
    Pedagogisch medewerkster
    Venlo
    Ik heb nooit officieel de stempel gekregen maar denk dat ik zeker een prenatale depressie heb gehad bij mijn oudste.... daarnaast heb ik een angststoornis gekregen. Mijn zwangerschap was niet fijn... ik was extreem angstig, emotioneel en constant down. Ik kon niet genieten en was blij toen ik klaar was, helaas hier wel een PPD gehad....

    Elke situatie en zwangerschap is anders. Ik zat “vast” in een relatie die mij weinig meer deed waardoor ik mij gevangen voelde en daarnaast reageerde ik heftig op alle hormonen.... mijn verloskundigen hebben in mijn ogen absoluut niet aduquaat gereageerd en ik vind dan ook dat zij mede schuld zijn aan mijn PPD en rot kraam tijd (kraamhulp trok ook niet aan de bel trouwens.....) ik heb toen zelf vrij snel hulp gezocht en was binnen 6 maanden weer de oude maar mijn God! Wat een verschrikkelijke tijd.....

    Toch heeeeel bewust voor een tweede kindje gekozen. Met een nieuwe partner die mij zo ontzettend ondersteund en ervoor zorgt dat ik over mijn angsten en gevoelens kan praten zonder oordeel! Ik heb een andere vk praktijk en ook gelijk mijn voorgeschiedenis bij hun maar ook bij de kraamzorg aangegeven en wat een wereld van verschil! Ik voel me geen zeikerd bij deze meiden

    Ik ben nu juist wel eens verdrietig dat mijn eerste zwschap zo rot was en deze zo fijn.... voel me dan schuldig tegenover mijn oudste :(

    Je kan informeren over eventueel de POP poli, of een psycholoog want meid vertrouw mij..... je hoeft niet zo rond te lopen! Praten helpt (iig in mijn geval) en tja die rot hormonen helpen niet....ik wil je even een hele dikke digitale knuffel geven!!
     
    Sado vindt dit leuk.
  4. Draaikont

    Draaikont Fanatiek lid

    13 jul 2015
    2.576
    907
    113
    Ik zou nu al hulp zoeken.
    Ik had dit achteraf gezien ook en ben na de bevalling in een zware postnatale depressie geraakt. Als ik eerder hulp had gevraagd was dit waarschijnlijk niet zover gekomen.
    Goed dat je iig inziet dat het niet zo goed gaat. Ga met een psycholoog praten het helpt echt.
    Als je vragen hebt mag je me een PB sturen.
     
    Tessa1996 en Sado vinden dit leuk.
  5. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.749
    15.179
    113
    Vergat ik in mijn bericht! Via de gynaecoloog heb ik een doorverwijzing naar een “medisch maatschappelijk werker” gekregen. Zou daar komende week voor gebeld moeten worden.
    Hij/zit bepaalt of ik ook (al dan niet met urgentie) naar een psycholoog mag :)
     
  6. bozoe

    bozoe VIP lid

    9 jul 2014
    5.420
    5.779
    113
    Geen ervaring maar kom je even een dikke knuffel geven ❤.
     
    Sado vindt dit leuk.
  7. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.749
    15.179
    113
    @Romy1234 en @elliepellie Super bedankt voor je jullie reacties en lieve woorden, doet me echt goed!!

    Wat rot dat je je zo voelde @elliepellie... Voel je je deze zwangerschap wel helemaal fijn?
     
  8. Beheer

    Beheer Administrator
    Medewerker

    11 feb 2005
    16.108
    2.838
    113
    Wat doet je gynaecoloog om je te helpen? Want alleen het 'label' lost het niet op.

    Er zijn gelukkig wel behandelingen tegen een prenatale depressie mogelijk, zoals aanpassing van je voeding of een hormoon- of lichttherapie. Werkt dit niet dan kunnen ze medicatie (een antidepressiva) voorschrijven. Het is wel belangrijk om hulp te krijgen, om te voorkomen dat een prenatale depressie wordt opgevolgd door een postnatale depressie.

    Ons artikel over een prenatale depressie: Last van een prenatale depressie

    Wellicht heb je ook iets aan dit onderwerp dat eerder op Zwangerschapspagina.nl is geplaatst:
    Prenatale depressie

    Veel sterkte!
     
    Draaikont vindt dit leuk.
  9. xElles

    xElles VIP lid

    24 mei 2013
    9.575
    2.232
    113
    Wil even zeggen dat ik het goed vind dat jullie actief meedenken :thumup::)
     
    Beheer en Sado vinden dit leuk.
  10. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.749
    15.179
    113
    Dankjewel lieve bozoe :)
     
  11. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.749
    15.179
    113
    Wat lief dat jullie ook meedenken, beheer!!!

    Ik vergat het in mijn openingspost te melden :) Ik ben besproken in een “POP-poli setting”, daarin is besloten dat ik een doorverwijzing naar een zgn medisch maatschappelijk werker krijg. Word komende week gebeld voor een eerste afspraak, voor een intakegesprek. Hij/zij stelt een behandelplan op, ik zal of bij deze persoon regelmatig op gesprek komen, of een doorverwijzing naar een psycholoog krijgen. Voor nu is het plan dus vooral: veel praten, niet alleen met een professional, maar ook in mijn priveomgeving.

    In een uiterst geval zal medicatie nodig zijn, maar ik hoop van harte dat dit niet nodig is. Ik merk in elk geval dat het stoppen met werken me goed doet, dus hopelijk gaat het alleen nog maar beter vanaf hier!


    Bedankt voor de linkjes, ik ga ze bekijken!
     
  12. elliepellie

    elliepellie Fanatiek lid

    28 jun 2014
    1.887
    1.011
    113
    Vrouw
    Pedagogisch medewerkster
    Venlo
    Ik vind het knap dat je erover praat! En dat je een topic erover bent begonnen.... ik voelde mij erg bezwaard iets te zeggen in die tijd omdat zoveel mensen (inclusief nu ex man) mij maar een zeikerd vonden....

    Ik voel me nu erg goed! Ik geniet met volle teugen van deze zwangerschap en ben vind het bijna jammer dat ik nog maar een paar weken te gaan heb. Toch houden ze mij goed in de gaten en zullen ze gelijk actie ondernemen zodra het niet goed gaat met mij.... ook mijn huidige man staat daar heeeeeel anders in, veel adequater wat mij erg veel rust geeft.
     
    Sado vindt dit leuk.
  13. Wolky84

    Wolky84 Bekend lid

    1 jan 2018
    630
    638
    93
    Vrouw
    @Sado Sterkte meid! Ik kan er niet direct over meepraten maar net als Romy ken ik wel de (extreme) effecten die hormonen kunnen hebben (ik heb PMDD). Schaam je in ieder geval nergens over en steek je kop niet in het zand. Goed dat je minder bent gaan werken; rust, je gedachten ruimte geven en veel praten is het enige dat helpt. Je faalt helemaal niet; je bent bezig met een van de belangrijkste ontwikkelingen in je leven en geeft daar voorrang aan: dat is juist het meest verstandige dat je kunt doen voor jezelf, je kindje en je naasten.

    Naast het traject via de gynaecoloog zou je ook nog kunnen overwegen om een fijne coach in je omgeving te zoeken. Afhankelijk van je verzekering zijn enkele consulten vaak gedekt. Op die manier heb je zelf voor het kiezen door wie je je laat begeleiden. Maar belangrijkste is dat je jezelf niet naar beneden praat; jij kunt hier niks aan doen.

    Ik hoop dat je snel een beetje meer rust kunt vinden en een prettig persoon gaat vinden waar je een klik mee hebt; dat helpt je waarschijnlijk ook enorm.

    Veel sterkte gewenst; het komt echt goed!
     
    Sado vindt dit leuk.
  14. Melian

    Melian Fanatiek lid

    16 mrt 2011
    1.129
    653
    113
    Vrouw
    Lieve Sado,

    Ook ik ben niet bekend met een prenatale depressie, maar weet wel hoe je je soms ongevraagd verschrikkelijk kunt voelen en hoe hormonen daarin niet helpen. Ik kan je dus niet troosten met een positief ervaringsverhaal of een gouden tip. Ik vind het wel ontzettend dapper van je dat je je ogen er niet voor sluit en dat je hulp hebt gezocht... en hoe je je eigen hulpvraag hier neerzet, waarmee je ook het gesprek opent voor andere vrouwen die ermee te kampen hebben.

    Hele dikke digitale knuffel. Het is tijdelijk!! Houd je taai!!
     
    Sado vindt dit leuk.
  15. Beheer

    Beheer Administrator
    Medewerker

    11 feb 2005
    16.108
    2.838
    113
    Volgens mij heb je al hele grote stappen gezet! Goed hoor.

    Met vriendelijke groet,
    Beheer Zwangerschapspagina.nl
     
    Sado vindt dit leuk.
  16. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.749
    15.179
    113
    Wat goed om te horen! Dit geeft echt hoop!
    Fijn dat je nu wel heerlijk kunt genieten van je zwangerschap en veel steun ervaart :)
     
  17. Sado

    Sado VIP lid

    16 mei 2016
    17.749
    15.179
    113
  18. Ellen8

    Ellen8 Actief lid

    8 apr 2013
    414
    96
    28
    Hoi Sado,
    Veel herkenning in jouw bericht, maar dan van mijn vorige zwangerschap. Deze zwangerschap is mentaal gelukkig heel anders.
    Ik had tijdens mijn eerste zwangerschap een prenatale depressie die zich vooral uitte in extreme angstgevoelens. Ik deed eigenlijk niets anders dan de hele dag overal over piekeren. Ben de gehele zwangerschap daardoor arbeidsongeschikt geweest. De prenatale depressie is onder meerook de reden geweest dat we vrij lang hebben gewacht met onze wens voor een tweede.
    Ik liep bij de POP poli destijds en had nagenoeg wekelijks gesprekken met een psychiater. Daarnaast had ik ook een vorm van lichamelijke therapie; om op die manier iets uit je hoofd te komen. Ook werd mij antidepressiva aangeraden, maar dat wilde ik echt niet. Ik heb het geluk gehad dat ik geen postnatale depressie heb gekregen na mijn zwangerschap. Na de bevalling voelde ik me zo anders. Ik hoop dat dat voor jou ook zo zal zijn. Goed dat je hulp hebt ingeschakeld en dat je bent gestopt met werken; ik hoop dat die combinatie het wat makkelijker voor je gaat maken. Als je vragen hebt, stel ze maar hoor.
    Veel sterkte gewenst in ieder geval!
     
    Sado vindt dit leuk.
  19. deniseappeltje

    deniseappeltje Actief lid

    14 mrt 2014
    488
    189
    43
    Vrouw
    NULL
    Alkmaar
    Hoi lieve Sado ik herken je compleet.

    Ik kreeg rond 24/25 weken bij mijn vorige zwangerschap te horen dat ik prenatale depressie had.

    Bij onze 1e was mijn man altijd thuis bij mij na zijn werk en bij de 2e deed hij werk in het buitenland dus was ik vaak 1-2weken alleen.
    Eerst begon het met moeheid en daarna kreeg ik huilbuien, woedeaanvallen.
    En inderdaad echt hysterisch gewoon.
    Ik kreeg angst voor de 2e en hoe ik het moest doen en het werd echt een soort oorlog in mijn hoofd. Naast mijn man was er niet veel andere.
    Nadat ik mijn moeder de huid had volhescholden en haar de deur had gewezen uit het niets was mijn wereldje erg klein.
    Mijn schoonmoeder heb zich nooit echt geïnteresseerd in mij dus die optie was er niet.
    Ik had het gevoel dat ik verdronk in verdriet woede en angst en eenzaamheid.
    Dit heb geduurd tot de dag dat mn vliezen braken.
    Ik zag eindelijk een licht aan het eind van de tunnel!
    Manlief bleef thuis en onze dochter werd geboren.
    Sinds die dag werd het al beter. Plus ik had een super kraamvrouw. Ik had expres ook gevraagd om een oudere kraamvrouw die ervaring had en haar op der tanden.
    Deze kreeg ik, en door haar werd alles weer luchtig en genoot ik. Daardoor na de 8 dagen kon ik mijn leventje oppakken en zat ik in mn babyroes/roze wolk.

    Tuurlijk heb ik nog last gehad van mindere momenten. Heb veel gehuild en veel gepiekerd maar ik ben der veel veel sterker van geworden.

    Ik hoop dat je hier wat aan heb.
     
    Sado vindt dit leuk.
  20. Sokkie87

    Sokkie87 Fanatiek lid

    1 dec 2016
    1.044
    688
    113
    Vrouw
    XXX

    Bikkeltje! Jij redt t wel :thumup:
     
    Sado vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina