Gynaecologen houden zich wel druk bezig met het verhogen van de leeftijdgrens voor oudere moeders, maar het onderzoeken en verlagen van de leeftijdgrens voor baby's is niet reëel voor de Hollandse gynaecologen? Terwijl in het buitenland de grenzen voor baby's allang verlaagd zijn, blijven Nederlandse gynaecologen behandeling weigeren als een kindje onder 24 of 25 weken is. Ook al zijn de kindjes sterk, gezond en is er kans op overleving. Nederlandse gynaecologen, ik ben jullie kwijt en jullie prioriteiten al helemaal... http://www.rtlnieuws.nl/ /gynaecologen-zwanger-raken-tot-50
Ik vind dat ook vreselijk! Je leest zo vaak dat ze bijv bij 23w5d echt niks doen terwijl t maar 48 uur scheelt, en dan doen ze opeens van alles..
Inmiddels is de grens in een paar ziekenhuizen van 24, naar 23.5 gegaan. Maar het blijft belachelijk dat je als moeder moet weten welke grens ze in welk ziekenhuis hebben? Want alleen dan kom je in het juiste ZH terecht met juiste beleid en veel meer kansen voor jou en je kindje dan in het ziekenhuis een paar km verderop..
Hier scheelde het 32 uur, ik lag al in het ziekenhuis had al longrijpingprikken gehad. Mijn dochtertje maakte geluidjes en bewoog, en ze lieten haar gewoon dood gaan. Dat terwijl het ook nog de tweede keer was dat we een kindje verloren rond dat termijn. Zou toch wel een uitzonderingsgeval mogen zijn geweest. Belachelijk vind ik het en kan me er zo druk om maken.
Ik snap dit (niet zozeer die prioriteiten, maar die relatief hoge leeftijdsgrens) ook echt niet! Sowieso vind ik een strikte leeftijdsgrens willekeurig en bedreigend, zeker ook omdat er bij het bepalen van de zwangerschapsduur altijd enige mate van onbetrouwbaarheid bestaat. Je kunt zomaar een dag korter of langer zwanger zijn dan gedacht. Ik kan me dan niet voorstellen hoe heftig en oneerlijk het moet zijn om te horen dat je baby nét niet in aanmerking komt voor zorg, die zijn of haar leventje had kunnen redden .
Klopt Humptydumpty, zo oneerlijk. En onlogisch. Maar zo hebben ze voor zichzelf een 'makkelijke' richtlijn om aan vast te houden en ook om ouders mee te geven. Typisch Nederland . Ik hoop dat het ooit zal veranderen en dat ze ieder kindje een kans zullen gaan geven tot hij of zij zelf opgeeft of de ouders de behandeling stoppen. In Japan is dat zelfs de wet, hoe jong een kindje ook is. Daar krijg je vast weer andere problemen mee, maar daar krijgt ieder kind iig wel de kans. Dat vind ik een prachtige insteek!
Dat was hier dus ook zo... Ik was 'officieel' 23+3 zwanger toen ik beviel, maar uit alles bleek dat mijn dochter gewoon of voorliep op de groei/ontwikkeling, of gewoon ouder dan 23 weken was. Sowieso haar gewicht (ruim 600 gram, redelijk veel voor 23 weken) en ze deed ontzettend haar best om te ademen na de bevalling. Ik snap echt niet zo dat ze dan zo star vast moeten houden aan die termijn.
Islah wat ontzettend verdrietig! Je dochter heeft geen enkele behandeling gekregen? Is bij jou de oorzaak gevonden waarom de bevalling zo vroeg kwam?
Nee ze hebben haar gewoon dood laten gaan... Na 1 uur proberen te ademen was het voorbij. Ik heb cervixinsufficiëntie, de 2 zwangerschappen erna heb ik dan ook een cervicale cerclage gekregen (bij m'n tweede zwangerschap was het met 24 weken weer bijna fout gegaan en ben ik met spoed geopereerd, de laatste zwangerschap heb ik een geplande cerclage gehad bij 12 weken).
Niet te geloven Islah. Zo oneerlijk en zo hard! Mijn dochter is onderweg naar buiten overleden, al geloof ik dat ze dat hadden kunnen voorkomen, maar daar is geen poging tot gedaan. Enkele uren daarvoor hebben ze mij verteld dat ons kindje waarschijnlijk makkelijk ter wereld zou komen vanwege de kleine maat en vervolgens in onze armen zo'n half uur tot een uur zou leven. Tijdens de bevalling bleek dus dat het niet zo heel makkelijk ging en is ze in mijn buik al overleden door alle moeilijkheden. Een paar weken terug vertelde de gyn me bij een evaluatie, dat als ze levend was geboren, dat ze haar dan absoluut een couveuse (behandeling) hadden gegeven. Ander verhaal dus als wat ze ons voor de bevalling gaven. Weet niet wat ik kan geloven, maakt ook niet uit. In mijn ogen blijft de regelgeving rondom de leeftijdgrens meer dan krom in dit land.
Ik denk dat ze moeten stoppen met die zwangerschapsduur en meer naar het kindje moeten kijken. Gewicht, lengte en reactie na de geboorte. Ons werd juist verteld dat ons dochtertje zou overlijden tijdens de bevalling omdat kindjes van dat termijn het niet zo goed aan zouden kunnen, de weeën etc. Voor ons was het dus best een schok dat ze wel levend ter wereld kwam. Maar goed, ze moeten het dus gewoon per kind gaan beoordelen. Sommige kindjes van 23 weken zitten met lengte en gewicht hetzelfde als een kindje van 26 weken.
Bij mij braken mijn vliezen met 23,6 en kreeg ik weeënremmers. Uiteindelijk zijn mijn tweelingzoontjes met 24,3 en 24,6 geboren en ondanks hun zeer goede start (met huil) en goede gewichten (680 en 740) hebben ze het allebei niet gehaald. Ik begrijp de reacties, maar ik vind het dubbel. Natuurlijk ben ik heel dankbaar dat mijn zoontjes geholpen zijn en we alles hebben kunnen doen om ze bij ons te houden, maar als je ziet wat er allemaal wordt gedaan, hoe zwaar het is voor de kindjes (en ouders, maar dat is mi minder relevant) en de gevolgen die ze er aan over kunnen houden, maakt mij dat soms ook heel verdrietig. Ze hebben het heel zwaar gehad, en uiteindelijk niet gered. Ik had natuurlijk bij dat lage percentage willen zitten dat ze het allebei hadden gered, met een prachtig leven voor de boeg, maar dat is nog altijd een laag percentage. Het is niet vanzelfsprekend dat als je kindje geholpen wordt, het ook overleefd. Maar ik begrijp jullie gevoel, want als je kindje geen kans heeft gehad, zal je altijd kunnen denken, wat als...
Ik snap je reactie Dubbelgeluk, die reactie krijg ik meer. Wat een verdrietige situatie met je tweelingzoontjes. Ik ben volgens mij heel realistisch en probeer niet te ontkennen dat ons meisje niet veel kans had gehad. Waar het mij om gaat is dat in mijn ogen ieder kind een kans verdient. Er zijn wereldwijd vele verhalen waar een kindje van 23 weken het wel heeft gered. Dat maakt dat, hoe groot of hoe klein, ons meisje had een kans op overleven. Toch heeft zij de kans niet gekregen door beleid en handelen van de gynaecoloog/het ziekenhuis. Dus hoe groot of hoe klein de kans op overleven is, is niet van belang. Dat er een kans was op overleven is voor mij van belang. Mocht je kindje overlijden nadat artsen hem of haar wel alle kansen hebben gegeven, is psychisch beter te behappen, dan wanneer artsen op voorhand al geen poging wagen. Mocht er ooit een volgende keer komen voor mij, dan zal ik iets minder naar de gynaecoloog luisteren en echt mijn eigen plan trekken. Beleid of niet, dan mogen ze naar mij gaan luisteren.
Ik weet even niet meer welk buitenland het was. Ooit op tv gezien. Die arts ik zei ik kijk niet naar alleen weken, als het kindje 500 gram of zwaarder is heeft het goede overlevingskansen. Misschien moeten ze het ook individueel bekijken. Start van het kindje, gewicht, heeft het al bestaande afwijkingen of niet, etc. Ik denk dat het ook komt om het dichtbij de abortusgrens van 22 weken ligt. Zit nu maar 2 weken verschil in. En dat is niet veel...
Klopt Aicirtap, dat is naast een morele ook een financiele reden om van de leeftijdgrens af te blijven. Individueel per kind bekijken gebeurt al in vele landen. Het geslacht, ras, maten, leeftijd, het is allemaal van belang. Nu wordt er in NL alleen naar leeftijd gekeken, dat klopt eigenlijk niet. Ook Nederlandse gynaecologen weten allang waar de sterkere eigenschappen liggen, maar dat maakt de boel ook weer ingewikkeld. Meisjes overleven vaker dan jongens, maar betekent dat dat je jongentjes geen kans moet geven? Dat kan ook weer niet. Maar om dan stug die beslissing te laten maken door enkel en alleen de leeftijd, lijkt me niet de juiste oplossing. In Japan is het de wet dat alle kindjes, ongeacht de overlevingskansen, recht hebben op een kans. Geeft uiteraard genoeg andere problemen om tegen aan te lopen, maar op die manier krijgt wel elk kind een kans. Dat vind ik prachtig. Zo'n wet hier in NL zou de droom zijn, maar niet haalbaar zolang de NL medici blijft denken en handelen zoals ze nu doen. Niet gericht op menselijk leven, maar op geld.