Probleem basisschool

Als ik een afspraak met de juf maak en dje vervolgens niet wordt nagekomen of eenzijdig aangepast zou ik even een nieuw gesprek vragen. Dan kan ze uitleggen waarom ze een andere aanpak hanteren. Dan weet je in elk geval waarom ze het doen. Dan zou je kunnen afspreken dat je na 2/3 weken weer een afspraak maakt om te kijken wat voor gevolgen de nieuwe aanpak heeft en of het probleem dus is opgelost of dat er een nieuwe oplossing bedacht moet worden. Zo houd je de vinger aan de pols en werk je samen met de juf.

 

Lijkt precies op onze situatie ook een zoontje van feb die naar school gaat en ook als “ lastig” wordt gezien en niet goed opgevangen is en wordt
Alleen hij heeft een spraak probleem loop bij de logo en als hij niet begrepen wordt of het idee heb dat hij uitgelachen wordt vanwege zijn spraak dan kan hij gaan slaan.
Heel lastig en eigenlijk wel sneu dat school niet weet wat ze ermee moeten doen.

 

Hier sluit ik mij bij aan.
En verder vind ik een buddy in groep 1 ook wel wat bijzonder bij het gedrag wat je zoontje af en toe laat zien. (Niet vervelend bedoeld hoor). Maar als juf al niet weet te handelen gaat een mede kleuter van 4 of 5 dit ook niet. Ook mbt samen spelen kan juf dit stimuleren en soms verplicht 2 kinderen laten samenwerken maar een hele dag lijkt mij met kleuters onmogelijk.

Maar lijntje met school vooral kort houden, en ook doorvragen wat dat "harder aanpakken" betekend..

Hopelijk gaat het snel beter op school en heeft hij er ook plezier in!

 

Hier heeft iedere nieuwe kleuter een ‘buddy’ uit groep 2, dat helpt vooral met het wennen in de nieuwe groep. Als de zoon van TS vooral moet wennen (en bij bv een onveilig of onbekend gevoel dit gedrag laat zien), kan dat hoed helpen.

 

O zo, dus niet dat ze hele dagen "verplicht" aan 1 kindje gekoppeld zijn? Meer als ze nieuw op school komen of bij nieuwe situaties.. dan kan het inderdaad zeker helpen als een oudste kleuter "ondersteund". Dat gebeurde hier inderdaad ook wel.

 

Ik zie dat bij ons op school ook. Maar eerlijk, die juffen lopen tegenwoordig ook op hun tandvlees. Er lijken wel steeds meer kindjes met een "probleem" bij te komen en dat moeten ze allemaal maar handelen. De klassen worden steeds groter, de kindjes moeten steeds meer en dan ook nog eens één of meerdere kinderen die extra aandacht nodig hebben omdat ze anders de klas op de kop zetten. Ik doe het ze niet na hoor, respect!
Als moeder begrijp ik jouw kant ook, je wilt het beste voor je kind. Kindjes die vanaf januari op school komen, zijn natuurlijk de allerjongsten en veelal komen ze in enorme klassen terecht (bij ons wel, oplopend tot soms wel 38 aan het einde van het schooljaar). Mag ik eens vragen, is jouw kindje naar een peuteropvang o.i.d. geweest? Zo ja, hebben ze daar dan nooit al iets opgemerkt?

 

Klinkt niet zo prettig dit. Ik vind dat een school samen met de ouder altijd verder moet kijken wat er aan de hand is ipv het kind “harder aan te pakken”. Hiermee wil ik niet zeggen dat er wat aan de hand is hoor met je zoon. Maar mijn dochter heeft bijv. ASS en kan thuis ook erg driftig zijn en destijds op de peuterspeelzaal heeft ze bijvoorbeeld een aantal keer heel haar kleding onder gekleurd met stift. Ipv boos te worden, gaven de juffen aan dat ze bepaalde vermoedens hadden over onze dochter. Uiteindelijk heeft de peuterspeelzaal ons geholpen hulp te zoeken en uiteindelijk is er de diagnose ASS gekomen. Ze zit nu op speciaal basisonderwijs, maar het gaat heel goed en ze mag misschien binnenkort doorstromen naar regulier waar ze extra begeleiding zal krijgen. Dit is maar een voorbeeld, ons verhaal, maar ik vind dat er altijd moet gekeken moet worden naar waarom een kind bepaald gedrag laat zien. Vooral bij kleuters kun je toch niet zeggen “we gaan hem harder aanpakken”. Ik zou nogmaals het gesprek aan gaan met de juf en dan vragen of de IB’er van de school er bij kan zijn.

 

Ik zou een nieuw gesprek aanvragen om te bespreken wat ze precies bedoelt met 'harder aanpakken'.

Het kan veel slechts betekenen, maar bijvoorbeeld ook een ongelukkige formulering zijn voor dat ze nu consequenter zijn.

 

Ik zou gewoon nog eens in gesprek gaan. Misschien bedoelt de juf met ‘harder aanpakken’ bv niet dat ze ‘m straf geven of boos doen, maar dat ze de dagindeling heel strikt hanteren en hem telkens wijzen op wat ze nu gaan doen (ipv hem dat meer zelfstandig te laten doen).
Hier bv een kind dat veel moeite heeft met zelfstandig werken en werk afmaken, zij wordt ook ‘harder aangepakt’ - niet zozeer met boos/straf etc, maar met duidelijkheid als; ‘nu ga je deze bladzijde maken en ik zet de timer op je tafel zodat je kan zien hoeveel tijd je hebt’.

 

Intern begeleider. Wordt er meestal bijgehaald als er een juf er niet uitkomt of als het om een zorgenkindje gaat (even globaal gezegd, hun werk omvat natuurlijk veel meer).

 

Dat is heel erg jammer. Daar is het dus eigenlijk al mis gegaan. Je zou ook eens contact kunnen hebben met de jeugdgezondheidszorg van je gemeente en je verhaal daar neerleggen. Zij beantwoorden alle vragen m.b.t. groei en ontwikkeling. Wellicht kunnen zij je daar bijstaan in de weg die je zoekt voor je zoontje. Ik ben wel van mening dat ook school zijn aandeel heeft. Wellicht dat de IB-er (intern begeleider) daarin ook meer kan betekenen als alleen de juf.

 

Waarom laat je hulp afhangen van een kinderopvang of school? Je kan je zorgen toch bij de huisarts uiten en zo hulp vragen. Vind het eerlijk gezegd niet aan school om met hulp te komen maar aan de ouders om hulp te zoeken. En vanuit die hulp kan aan school/de juf handvatten worden aangereikt om ook daar met zijn gedrag om te gaan.

 

Eigenlijk vind ik het -om meerdere redenen- een beetje lastig om te reageren. Ik ga het toch proberen.

Lastig hè als je je kind zo ziet vechten met zijn emoties, gedachten, gevoelens die hij misschien allemaal nog niet op de juiste manier kan uiten? Of dat je merkt dat hij misschien niet gemiddeld is (in de breedste zin van het woord, want wat is nou eigenlijk gemiddeld?)

Als jij het gevoel hebt dat er iets is moet je niet wachten tot de psz of nu de basisschool actie gaat ondernemen. Je kan het cjg contacten (die spelen toch ook nog een rol op de basisschool?) Die kunnen het balletje gewoon laten rollen zonder dat school daarvoor nodig is, doe dat want je zoon heeft duidelijk hulp nodig in het goed leren uiten van emoties en het leren herkennen van prikkels en wat daarmee te moeten doen. Spreekt hij thuis goed uit of hij boos is, blij, verdrietig of als hij iets niet leuk vind?
Mijn oudste zoon werd op de psz niet agressief (geen idee of dat bij jouw zoon zo is hoor) maar hij liet daar wel duidelijk merken -en vooral thuis- dat hij erg ongelukkig was. Hij speelde bijvoorbeeld niet met andere kinderen terwijl hij wel heel sociaal is, ging expres rondrennen terwijl het niet mocht en zat voornamelijk aan tafel blokjes te stapelen…

Aanraking kan juist wel helpend zijn, ik doe het bij beide kinderen als ik contact wil. Ik leg mijn hand op hun schouder of pak hun hand vast, ga altijd op ooghoogte zitten en zorg dat ze niet afgeleid zijn door andere dingen. Sommige kinderen hebben dat nodig. Doe je dat zelf thuis ook? Ik kan mij bijna niet voorstellen dat een juf hem hardhandig vastpakt.

Een juf kan nooit in haar eentje 30 kinderen zien, helemaal niet als er een X aantal ook nog een rugzakje hebben. Dat is geen onwil, het gaat gewoon niet. Ik zou dus het balletje zelf gaan laten rollen Ipv je afwachtend op te stellen.