Rare opmerkingen!

Om heel eerlijk te zijn begrijp ik het probleem niet zo goed, sorry. Maar, als het jou niet lekker zit kan je zeker even in gesprek gaan met de juf.

 

Ik snap het verhaal eerlijk gezegd ook niet helemaal. Maar het lijkt alsof de juf zegt dat je dochter iets beweert wat onmogelijk is en ze haar ertoe wil bewegen eerlijk tegen jou te zijn of zo? Wat versta jij onder ‘doorhameren over het woordje boos’? Zoals ik het verhaal nu lees (maar nogmaals: je vertelt het niet heel duidelijk) lees ik niets waardoor ik denk dat je daar apart met de juf over moet gaan praten. Maar goed, als je dat zelf wel zo voelt, dan doe je dat toch gewoon wel?

 

Doe wat je gevoel je ingeeft, als de juf echt iets doet of zegt wat niet fijn is, kun je haar daar altijd op aanspreken. Vraag jezelf alleen af of ze echt gekke dingen zegt of dat het je eigen onzekerheid is.

 

Ik snap het ook niet helemaal? Zoals ik het lees heeft juf gezegd dat jullie niet boos op haar worden als ze naar jullie toe komt. En je dochter bleef maar doorgaan over het woordje boos?

Vergeet niet dat kinderen nogal selectief kunnen onthouden en op 5 jarige leeftijd ook nog niet een heel verhaal (met juiste details) kunnen navertellen. Of ze halen bepaalde gebeurtenissen door elkaar of ze betrekken iets wat juf zegt tegen de klas op zichzelf.

Als er naar jouw idee vaker rare dingen worden gezegd dan is het goed om een gesprek te hebben.

 

Lijkt mij juist fijn dat de juf bevestigt dat mijn kinderen eerlijk tegen mij kunnen zijn en dat ik dan niet boos wordt. Maar goed, wellicht begrijp ik het niet helemaal.

Als het niet goed voelt zou ik nog een gesprek aanvragen, ongeacht over wat het gaat. Een goede relatie met een leerkracht is altijd fijn.

 

Ik denk dat je nog even duidelijk het probleem moet uitleggen (als je wilt). Zoals eerder aangegeven is je verhaal niet heel duidelijk

 

Ik snap er niets van....

Is er niet gewoon een miscommunicatie tussen jullie?

Zou gewoon een gesprek aanvragen en dan duidelijk het verhaal uitleggen vanuit het ik-perspectief.

Ook kinderen van 5 zijn selectief met wat ze onthouden en hoe ze iets ervaren. Dus hou dat ook in je achterhoofd. Zie dat ook bij mijn bijna 4 jarige. Zijn waarheid kan ook een flinke portie fantasie bevatten.

 

Als ik het goed begrijp heeft je dochter gezegd dat ze gepest wordt, maar ontkent de juf dit omdat ze nooit gelijkertijd buiten spelen.

Ik zou eerst bij je dochter navragen wanneer ze gepest wordt en of ze voorbeelden kan geven, zodat je het moment van pesten kan bespreken met de juf. Misschien is het wel tijdens de overblijf oid en als je dochter wel echt wordt gepest zou het heel erg zijn als ze daar niet serieus in wordt genomen.

Daarnaast begrijp ik dat je dochter dus van de juf moet vertellen aan jou dat ze niet gepest wordt door die meiden en dat je niet boos zult zijn als ze dat verteld?
Het kan zijn dat je dochter tegen de juf heeft gezegd dat je boos wordt als ze dat verteld, en dat ze die zorgen weg wilde nemen.

Ik zou eerst uitsluiten of ze gepest wordt;
- is dit wel het geval, zou ik een gesprek met de juf aan willen en aangeven dat het blijkbaar op een ander moment wel gebeurd en dat je het daarom vervelend vindt dat ze zo’n gesprek heeft gehouden met je dochter;
- indien ze niet wordt gepest zou ik aan de juf voorleggen dat je dochter veel aangeeft dat de juf zegt dat jij boos wordt en dat je niet zo goed begrijpt waar dit vandaan komt.

 

Zelfreflectie.

Zoals ik het lees geeft de juf aan dat jou kind inderdaad aangeeft op school dat jij of je man boos wordt om bepaalde dingen.

Ik zou de juf vragen waarom ze dat zo zegt en eventueel tips vragen.

 

Als ik het nu goed begrijp heeft je dochter het idee dat jullie snel boos (op haar) worden en ze misschien sommige dingen thuis beter niet kan zeggen. Het gevoel dat anderen snel boos worden heeft ze niet alleen bij jullie, maar ook bij anderen (de juf). Ik zou het niet fijn vinden als mijn kinderen met dit gevoel zitten. Ik kan me voorstellen dat dit een onveilig gevoel kan geven en dat je als kind dus nooit echt eerlijk en jezelf kunt zijn.
Als dit niet enkel van de laatste tijd is, dan zou ik daar wel iets mee willen.
Zelf zou ik denk ik het wel/niet pest-incident enkel als voorbeeld gebruiken en het onderwerp van het gesprek meer ‘hoe kan ik mijn dochter een veilig gevoel geven, zowel thuis als in de klas’ laten zijn.

 

Ben je niet gewoon heel erg onzeker? Je trekt wel heel zwaar aan de woorden van je docher en de juf, terwijl er eigenlijk niets zwaars is gezegd. En je maakt je druk over hoe je overkomt.
Zo ja, zou ik daaraan wel werken. Onzekerheid kan ook overkomen op een kind als snel boos worden als je snel in de verdediging gaat omdat je je aangevallen voelt.