Wij weten net dat we een 2e kindje verwachten. Vorige keer een lang traject gehad, nu wist eigenlijk niemand van onze behandeling. Leek ons fijn even iets van ons 2. Na 5 iui ben ik dus zwanger! Mijn man wil het graag in 1x vertellen als we uit eten gaan met beide opa's en oma's. Dan zijn we 7 weken. Ik voel me beetje rot tegenover mijn ouders, omdat ze ook niet van het traject wisten en Ik ga komend weekend een paar dagen weg met mijn moeder. Zou het liever gelijk vertellen. Ook omdat ik opzie tegen hun reactie, wij en zij zijn aan het verbouwen dus misschien niet de beste timing. Wel onze bewuste keus omdat mijn andere kindje straks 3 is. Herkennen jullie die spanning om het te vertellen? Het houd me erg bezig, dat ik er maar vanaf wil zijn.
Het zit me een beetje dwars, verwachten ouders dat je gelijk het nieuws brengt of is het oké te wachten. Vorige keer na jaren waren we zo blij en ze wisten van alles dat we het gelijk verteld hebben.
Wij hebben het de vorige keren al snel verteld met 5 weken, maar besluiten nu ook te wachten tot na de eerste echo dus rond de 8 weken. Aan de ene kant vind ik het ook lastig, maar aan de andere kant wel extra leuk om ze straks te verrassen met een echo foto. Maar als je met je moeder weggaat lijkt het me moeilijk om het niet te zeggen omdat je je misschien anders voelt en bepaalde dingen niet mag eten..
Ik begrijp de spanning als geen ander. Hier zwamger van een vierde, niet gepland. Toen we aankondigden in verwachting te zijn van onze derde was hun reactie, 3?? In deze tijd?? Waarom dan? Zo heftig zo duur zo druk blablabla. Je kan je voorstellen toen we achter kwamen dat nummer 4 onderweg was we in shock waren. En dan hoe vertel je zoiets. We zijn zwanger.. Nee et was niet gepland. Ja we zijn ergens wel blij... Ik heb gewacht tot 13 weken zwangerschap. Pure angst voor hun reactie en vingerwijzen. Ja ze waren geschrokken maar dat waren we zelf ook. Nu is dat helemaal bijgetrokken en we kijken met z'n alle enorm uit na onze (klein) zoon
Als je leuke ouders hebt zullen ze alles ok vinden wat jullie beslissen. Als ouders hun kind kwalijk nemen dat ze t niet meteen vertelt vind ik dat iig geen leuke ouders. M maar ik kan me wel voorstellen dat t moeilijk is om voor je te houden tegenover je moeder.
Hier andersom. Hadden met 6 weken verteld aan ouders en schoonouders en toen het mis ging was mn schoonmoeder een beetje verbolgen dat we het 'ook al zo vroeg' hadden verteld. Vond ik toen zo kwetsend dat we het bij deze zwangerschap pas met 11 weken hebben verteld. Mijn ouders reageerden toen trouwens niet zo achterlijk hoor. Ik zou vertellen wanneer het voor jou goed voelt!
Bizar dat (schoon)ouders soms zo naar kunnen reageren. Daar valt mijn mond van open, ik weet dat het gebeurt helaas. Maar van je (schoon)ouders hoop je toch wel op support. Anyway, bij de eerste vrijwel direct verteld. Kon mijn enthousiasme niet bedwingen en had daarvoor een MK gehad en vond het lastig dat ik dit niet kon delen. Reactie van beide ouders was heel emotioneel. Bij de 2e langer gewacht, had minder de drang, en reactie ouders van lief maar al ietsjes minder hysterisch dan bij nummer 1 haha! Nu bij de derde, weet niemand het nog. We wachten tot we weten wat het kindje wordt. Omdat het mij echt heel leuk lijkt om gelijk te kunnen zeggen: JULLIE KRIJGEN EEN KLEINZOON/DOCHTER! En dit valt ook nog eens met kerst, dus perfect moment lijkt ons! We hebben gewoon niet zoveel haast nu. Mijn schoonmoeder hoopt heel erg op ooit nog een kleindochter, dus lijkt mij wel grappig zo. En anders weet ze ook gelijk waar ze aan toe is als het toch weer een knulletje blijkt Niemand verwacht trouwens dat wij een derde krijgen dus denk dat iedereen wel blij verrast is In jouw geval zou ik het idd met je weekend weg vertellen. Gewoon wat specialer/intiemer zo. En dan krijg je ook geen lastige situaties met drank/voedsel wat je niet mag.
Bij de eerste meteen verteld na de test . Na de blijdschap kwam meteen de opmerking dat het nog wel heel erg pril is en kans op misgaan groot. Dat weet je natuurlijk als zwangere ook wel, het drukte wel wat de pret! Bij de tweede dus expres later verteld, en dat was fijn. Rond de 10 a 11 weken was ik toen. Nu bij de derde ben ik al ruim 11 weken en gaan we het volgende week vertellen Ik had het graag vroeg gedeeld met mijn moeder maar goedbedoeld maar ongevraagd advies dat ik er nog niet teveel van moet genieten ivm kans op misgaan daar zit ik niet op te wachten.
Wat vervelend dat je er zo’n rotgevoel over hebt, terwijl het juist heel leuk nieuws is. Maar ik kan me er wel wat bij voorstellen! Het lijkt me ook heel lastig om een paar dagen met je moeder weg te gaan en niets te kunnen zeggen. Is dat iets wat je kunt bespreken met je man? Wat betreft het verbouwen, ik hoop toch dat hun eerste reactie blijdschap is vanwege het feit dat er een kleinkind onderweg is en dat ze niet meteen naar de praktische zaken kijken!
Dank! Voor jullie reacties. Inmiddels en ik er iets aan gewend en mijn man heeft mij de keus gelaten. Deze week is er niet meer echt een mooie gelegenheid dus misschien dat we toch wachten. Het is ook wel leuk om ze een keer te verrassen, denk ik.
Maar heeft ze niets gezien of gemerkt aan je: je moeder? Mijn moeder zag het beide keren meteen. Ik was wat zachter in m’n gezicht zei ze.
Hier wist mijn moeder het alle 3 de keren al voordat we wat gezegd hadden. Ze had het al aan me gezien of voelde het hopelijk heb ik haar sterke moeder gevoel geërfd hahaha