Hallo, Ik ben benieuwd of iemand mij kan en wil helpen Voor een boek ben ik op zoek naar wat informatie en het gaat om het volgende. - Kind van 13, gescheiden ouders, waarbij vader narcistisch is en met name psychisch mishandelt en een enkele keer fysiek mishandelt heeft. - Moeder is bij vader weggegaan ivm het narcistische gedrag van vader om zo het kind te beschermen. - Kind wil vader niet bezoeken, maar de rechter heeft bepaald dat kind naar vader moet. - Kind gaat er psychisch aan onderdoor, maar door de perfecte houding van vader naar de buitenwereld moet het kind er naar toe, ook al heeft de rechter het kind wel gehoord. Wat kan de moeder en/of het kind doen mbt de omgang? Kan de moeder het kind op bepaalde manier nog beschermen, helpen? Wat kan het kind doen? Alvast bedankt.
Het zou een stuk interessanter zijn als de moeder een keer de narcist van de twee is ipv altijd maar de vader als slechte ouder neer te zetten.
Iig niet het kind klem zetten en negatieve uitspraken doen over de vader want dan wordt het loyaliteitsconflixt alleen maar erger. Gewoon liefdevol en luisteren
Bedankt voor de reacties, tot zover. @Ysabella, ik snap je punt. Het verhaal omvat meer en heb mijn inspiratie uit een situatie uit mijn naaste omgeving. Wel fictie, maar daardoor geïnspireerd, zeg maar. Het gaat erom dat het kind zich niet veilig voelt/is bij vader, maar naar de buitenwereld is vader de perfecte ouder. Moeder mee naar de bezoeken dat kan niet. Is ook door de rechter bepaalt. Het kind is weekenden bij vader. De situatie blijft onveilig voelen/zijn voor het kind, maar het is niet zichtbaar naar buiten. Zowel moeder als kind voelen zich machteloos en ongehoord. Waar ik nu in vast loop is welke mogelijkheden je dan als ouder of kind hebt.
Een kind boven de 12 mag toch zelf een stem hebben in de omgangsregeling. De rechter mag dat dan niet zo maar naast zich neerleggen toch, dan moet er een onderzoek komen. Is dat gebeurt? En wat kwam daar uit? (Ik heb zulke verhalen alleen zijdelings gehoord van mijn vriendinnen die iets met jeugdzorg doen)
Als een kind niet velig is word dat heus wel bekeken raad van de kinderbescherming is er ook vaak bij betrokken in omgangsregelingen. Narsist? Is dat door een psychiater vastgesteld?
klinkt alsof het iemand is die ik ken. Bijna hetzelfde verhaal. Alleen is het kind nu 14 en gaat hij al een tijdje niet meer naar zijn vader toe. Ik dacht dat kinderen vanaf 12 jaar zelf mochten beslissen.
Een kind mag vanaf zijn 12e wel een stem hebben, maar dat wil niet zeggen dat de rechter doet wat het kind zegt. In mijn situatie heeft de rechter besloten dat het kind er naar toe moet. Er is een onderzoek geweest, maar daarin wordt gesproken dat moeder overbezorgd is en het kind beperkt houdt, terwijl vader perfect overkomt. Wat het heel moeilijk maakt. Ouderverstoting moet voorkomen worden. Dus moet het kind om het weekend naar vader toe.
Het kind kan een melding doen van mishandeling bij zijn/haar leerkracht, of praten op school met de vertrouwenspersoon/leerkracht. Grootouders (het liefst van vaders kant) in vertrouwen nemen, en na een fysieke mishandeling naar het ziekenhuis/de huisarts voor documentatie. Is de vader gediagnostiseerd met een narcistische persoonlijkheidsstoornis?
Vooralsnog niet, als dit was vast gesteld, was de situatie voor het kind en moeder beter geweest. Het gaat juist om de moeilijkheid ervan ennde strijd van, met name, moeder.
Wat ik mij afvraag, schrijf je echt een boek of wil je tips voor moeder en kind? Een rechter heeft dit niet voor niets besloten. Dat het kind niet meer naar zijn/haar vader wilt zal vast heel complex liggen, niemand weet hoe het precies zit en moeder vertelt haar perspectief er mist nu een laag in het echte verhaal, maar ook als je het boek daadwerkelijk schrijft. Hoe beleefd een vader dit? Dat het kind niet naar zijn/haar vader wilt ligt hoogstwaarschijnlijk niet alleen aan de vader, maar ook aan de moeder. Het is een samenspel, opvoeden, uit elkaar gaan om vervolgens weer samen te kunnen opvoeden. Ik vind je vragen vooral oppervlakkig, voorspelbaar en niet diepgaand. Als je echt een boek schrijft zou ik ook kijken hoe je als ouders dit punt kan voorkomen, opvoeden is net als een dans je kind heeft in de basis beide nodig.
Dat denk ik ook. Maar ook denk ik dat als je niet weet of iemand een persoonlijkheidsstoornis heeft je ook niet zeggen dat hij deze wel heeft, of waarschijnlijk wel heeft. Want het is gebasseerd op niets behalve je eigen mening. De rechter heeft - blijkbaar - geen diagnose onder ogen gekregen dat de vader een persoonlijkheidsstoornis heeft en heeft dus daarin geen reden gezien dat de vader ongeschikt is. Dat wil niet zeggen dat hij geen persoonlijkheidsstoornis heeft, maar ik denk dat je die overtuiging wel los moet laten als moeder. Als je een waarschijnlijkheid (narcisme) samen gebruikt met feiten (mishandeling) als bewijs dat de vader niet geschikt is als ouder dan valt je zaak. Je moet alleen feiten gebruiken bij rechtzaken en instanties. Want wie zegt dan dat de mishandelingen wel waar zijn? Bijv. En vergeet niet, sommige mensen zijn gewoon assholes. En vaak vlak voor, en zeker na, een scheiding explodeert de asshole-ness vaker tot ongekende hoogtes. Als jij de andere partij bent (de ex-partner) of bij de andere partij hoort (de naasten van) dan kan ik me voorstellen dat zoveel wangedrag je doet denken aan een stoornis. Maar totdat een psychiater de diagnose stelt kan je hem niet gebruiken. Het werkt alleen maar tegen je want je verliest je geloofwaardigheid. Ik zou in je boek duidelijk zijn over het verschil tussen die 2. Exvrouw denkt dat hij narcisme heeft ipv dat hij een narcistische man is.
Ik zou me iets meer inlezen in narcisme. Of je misschien onthouden van amateurpsychologie en gewoon zeggen dat de vader geestelijk mishandelt. Zolang dat niet bewezen is trouwens en hij zijn zaakjes goed voor elkaar heeft gaat een rechter inderdaad geen omgang afwijzen omdat het inderdaad meer op een vechtscheiding met ouderverstoting lijkt zo. En verder sluit ik me aan bij @Ysabella, ik vind het nogal oppervlakkig allemaal. Niet een boek wat ik zou lezen. Ik heb op basis van je synopsis nu al een hekel aan de moeder met haar projectie en beinvloeding van het kind.
Allereerst bedankt voor de eerlijke reacties. Ik heb het gevoel me iets verder te moeten verklaren dan dat ik tot op heden heb gedaan. Ik wilde wat snelle antwoorden hebben, zodat ik geen onjuistheden zou beschrijven. Binnenkort heb ik een afspraak met een advocaat familierecht die me gaat adviseren. Ik heb het bewust oppervlakkig gehouden, om snel een antwoord te krijgen en het leek me niet noodzakelijk om al te diep erop in te gaan, maar dat heb ik verkeerd ingeschat. Het is een fictief verhaal, geen informatief boek, geschreven vanuit moeder, dus ook met de interpretatie van moeder. Er wordt nergens benoemd dat vader een narcist is, vertoond narcistisch gedrag (ook al wordt het woord narcist niet genoemd), maar vanwege het korte bericht hier heb ik hem als narcist benoemd. Het gaat om de interne en externe strijd die moeder voert en uiteindelijk om een haat die ze ontwikkeld en alle gevolgen van dien. Ik ga de inhoud nog niet verder delen, dat is nog in ontwikkeling en omdat ik er nog niet verder op in wil gaan ga ik vragen aan beheer dit topic te sluiten. Nogmaals bedankt voor de eerlijke antwoorden. @Beheer, willen jullie het topic sluiten. Bedankt daarvoor