Hallo allemaal, Ik heb heel lang getwijfeld of ik dit op het forum wilde zetten (ook ivm bekenden) maar ik heb het idee dat het zo op zal luchten. Wij hebben relatieproblemen. Laat ik daar maar mee beginnen. Ik ben bijna 5 jaar getrouwd met mijn man. We hebben het leuk voor elkaar, 2 geweldige kindjes, maar tussen ons lukt het niet meer. Mijn man ik redelijk ehm. 'duidelijk' en zwart wit in zijn opvattingen. Toen ik bij hem kwam heeft hij in 1 veeg alle mannen uit mijn telefoon en internet etc. verwijderd want dat vond hij onzin. Op dat moment vond ik het allemaal prima. Mijn vorige relatie is beeindigd omdat mijn ex is vreemdgegaan, en deze man keek niet eens naar andere vrouwen. Ook de dingen die ik wel vervelend vond heb ik genegeerd. (ik heb nog eens een mail van een jongen gekregen die ik al heel lang ken, verliefd op mij was, en waarop mijn man uit mijn naam een verschrikkelijk onbeschofte mail heeft gestuurd terwijl ik dit liever zelf netjes had gedaan) Echter zijn we nu een paar jaar verder en het loopt echt spaak. Mijn man heeft geen vrienden. Ja, 2, en die ziet hij zelden. Krijgt hij nieuwe vrienden dan springt hij er bovenop, en binnen notime is het weer ruzie omdat hij mensen zo goed kan kwetsen. Ik heb daarintegen een leuk leventje opgebouwd met een aantal mensen om me heen die me erg dierbaar zijn. Hij ziet deze mensen ook wel, maar het zijn gewoon geen gezamelijke vrienden, en dat gaat ook niet gebeuren. Eigenlijk interesseert het hem ook geen bal. Het liefst zit hij de hele avond thuis op de bank en moet ik daarnaast zitten. Daarnaast (sorry voor de beschrijving) is hij in het huishouden echt zo lui als een varken. Hij doet NIKS! Ik vind het helemaal niet erg wat extra te doen, maar ik verwacht gewoon hulp bij het naar bed brengen van de kinderen, het opruimen 's avonds als ze in bed liggen, als ik tot laat werk kan hij koken, en als hij een dagje met zijn kinderen is, is dat geen oppassen! Het ergste vind ik nog dat hij dan ook nog het lef heeft om commentaar te leveren op mijn manier van huishouden. Dan geeft hij een voorbeeld van iets wat al 3 dagen niet is gedaan, waar hij zich dus ook al 3 dagen aan irriteert en dan denk ik: Als je het zo goed weet en ziet, doe het dan zelf. Tot slot nog het ergste, hij is jaloers. Als ik niet thuis ben wil hij precies weten waar ik ben, met wie ik ben, hoe laat ik thuis ben, wat ik doe etc. Als ik een vergadering heb die via de computer te volgen is, dan zit hij thuis op de bank een hele avond mijn vergadering te kijken, ondertussen krijg ik rustig 30 tot soms wel 50 smsjes per avond. Varierend van commentaar op de vergadering, tot gezeur dat ik thuis moet komen, lief tegen hem moet zijn en wat ik allemaal fout doe. Iedere man die bij me in de buurt komt bekt hij af (en ik ben heus niet zo geweldig dat al die mannen verkeerde bedoelingen hebben) Om een lang verhaal kort te maken: Ik trek het niet meer. Ik ben op, kapot, moe en wil gewoon rust. In ruzies krijg ik de meest erge dingen naar mijn hoofd (echt hele erge dingen), hij weet constant mij zijn regeltjes op te leggen en ik ga me er steeds erger tegen verzetten. Ik doe echt ook niet alles goed hoor, begrijp me niet verkeerd. ik wil overal aan werken, maar niet als dat betekent dat ik mijn eigen principes opzij moet zetten, dat heb ik al veel te vaak gedaan. De laatste 3 maanden gaat het pas echt slecht. bij mij komt alles eruit. Daar kwam bij dat ik het ontzettend goed kon vinden met mijn buurman (die ook niet lekker in zijn relatie zit) en met hem aan het smsen ben geweest. Niks verkeerds, gewoon goed je ei bij elkaar kwijt kunnen, maar mijn man was natuurlijk woest. Ook wel begrijpelijk deze keer, maar nu is ALLES (lees alles wat fout gaan in onze relatie) natuurlijk weer mijn schuld. zucht. Goed, vanavond hebben we ons eerste gesprek (intake al gehad) voor relatietherapie. Ik wil echter gewoon mijn verhaal even kwijt. Even de emmer iets leeg zeg maar. Sorry voor mijn lange verhaal hoor.
Jeetje wat een verhaal zeg Ik snap heel goed dat jij je rot voelt! Weet niet veel te zeggen maar hoop dat de therapie werkt! Succes!!
ik kan me voorstellen dat je dit zo niet meer trekt. vind het nog erg knap van je dat je het zo lang hebt volgehouden, helemaal als er ook nog niet met hem erover te praten valt. hopelijk krijgt hij een ander inzicht met relatietherapie en kunnen jullie eens een goed gesprek gaan voeren of krijg jij andere inzichten om beter met hem om te kunnen gaan en zijn jaloerse gedrag. sterkte iig en hopelijk komen jullie er samen uit, het wordt vast heel zwaar en moeilijk maar als jullie er allebei voor open staan dan is het een kans waard.
Bah dit zou ik persoonlijk niet trekken, hij geeft je helemaal geen ruimte,, je zou zowat stikken Heb je enig idee waarom hij zo jaloers is!? Ik hoop dat het snel beter gaat!
jeetje... waarom ben je ooit op hem gevallen? Ik kan me niet voorstellen dat dit gedrag zo ineens uit de lucht is komen vallen.
Ten eerste vind ik het super knap dat je je verhaal hier neerzet! Ik zou ook stikken in zon relatie! Ik zeg altijd, waar geen vertrouwen is kun je geen relatie beginnen/staande houwen. Ik merk aan jou dat je echt aan t eind van je latijn bent en daarom hoop ik ook dat de relatie therapie goed uitpakt voor jullie samen. Dat je man inziet hoe jaloers hij wel niet is en jou niet vrij laat in je doen en laten. Dat ie echt de hele avond naar je vergadering gaat zitten kijken zakte me broek toch n bietje van af. Succes!
Wow wat een man! Ik zou dat ook niet trekken. Bahhhhhhh Waarom moet hij zoveel smsjes sturen of je vergaderingen in de gaten houden?! Dat is ziekelijk jaloers zijn. Dat kan echt niet hoor. Ik denk dat je me man met zichzelf in de knoop zit want dit is gewoon niet gezond. Als mijn vriend zo was geweest had het echt einde verhaal geweest. Vind het goed dat jullie in therapie gaan en hopelijk worden zijn ogen geopend dat dit niet normaal is. Ik ben juist blij om vrijheid te hebben in een relatie en dat we beide ons eigen ding kunnen doen zonder dat we elkaar storen met smsjes of telefoontjes. Zie het nut er ook niet van in om maar contact te zoeken met elkaar als je even weg bent. Je ziet elkaar later toch weer. En ik herken het wel dat jij zegt als je man klaagt over iets in het huishouden waar hij zich aan irriteert dat hij het toch zelf ook kan doen als hij het zo vervelend vind. Nu kan mijn vriend ook weleens van die momenten hebben (hij is namelijk heel netjes en perfectionistisch) dus dan is het in zijn ogen niet goed gebeurd en zegt hij dat tegen me en dan roep ik gelijk DOE HET DAN LEKKER ZELF!!! Wel klagen maar het niet zelf ff oplossen. Maar verder doet hij gelukkig alles hoor en hoef ik nooit wat aan hem te vragen maar als hij dan ineens zo'n klaagmomentje heeft kan ik ook pissig op hem worden.
Zo wat een verhaal! vind het al knap dat je het al zo lang met hem uithoudt! Logissch dat je nu "op" bent, je krijgt veel over je heen en je hebt ook veel over je heen gekregen. Ik denk dat je teveel over je heen hebt gekregen omdat je het zo lang uit houdt al. Respect voor je hoor! Werken, moeder zijn, huishouden doen, opruimen... Denk om jezelf meid! Ik hoop dat de relatietherapie helpt, en anders denk om jezelf en om je kinderen.
Jezus wat een verhaal (maar ben gelukkig niet de enige). Wat ook ik er uit opmaak is dat hij je geen ruimte geeft en daardoor bij alles wat jij doet jaloers wordt. Hetgeen wat hij zou moeten doen is jou meer vertrouwen en ruimte geven. En wat jij zou moeten doen is geen opties geven om je te controleren. Je weet zelf toch wel dat je een vergadering beter kan volgen als je niet zo op de hielen wordt gezeten. Succes met de therapie hoop dat je een goede deskunige treft die jullie weer op het rechte pad kan krijgen.
Dat vind ik niet knap, maar gewoon zonde. Zonde dat je 5 jaar van je leven zo laat verpesten en je zo laat manipuleren/onderdrukken door een kerel. Daarmee toon je totaal geen respect naar jezelf toe. Heel jammer, en ik hoop dat dit topic (en de therapie) een aanzet zijn om voor jezelf te gaan kiezen. Dit houdt geen mens vol tot zijn dood.
Niks meer aan toe te voegen. Je hebt hopelijk veel meer zelfrespect en eigenwaarde in je dan wat tot nu toe naar buiten komt. Veel succes vanavond, ik hoop dat je voor jezelf kiest!
Bedankt voor alle reacties. Ik weet prima dat dit niet kan hoor, zijn gedrag. Dat het echt veel te ver gaat. Het stomme is, dat mijn eigen grenzen iedere keer verder worden opgerekt. Alles in het belang van de kinderen. Maar ik ben me op het moment idd aan het afvragen of dit rekken wel in het belang van de kindjes is. Maarja, weggaan is niet zo moeilijk. Ik heb een keuze gemaakt (voor mijn man) en wil het liefst dat dit gewoon goed komt. De reden dat het nu echt fout loopt is ook omdat ik mijzelf een beetje aan het terugvinden ben. Ik heb hem nergens voor nodig. Heb een goede baan, leuke vrienden, en verdien genoeg om mijn kindjes een 'goed' leven te kunnen bieden. Ook zonder hem. En nu hij door heeft dat ik steeds sterker aan het worden ben, escaleert hier de boel. Tja. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Maar juist dat maakt het allemaal zo moeilijk. Het is geen man waar je op een 'fatsoenlijke' manier van gaat scheiden. Maargoed. ik weet ook niet zo goed wat ik van vanavond verwacht. Zij kunnen het probleem niet voor ons oplossen, dat zullen we toch ec ht zelf moeten doen vrees ik.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het niet meer trekt! Misschien moet je dit eens lezen: Symptomen van antisociale persoonlijkheidsstoornis | Trimbos Een vriendin van mij had ongeveer dezelfde problemen met haar man als dat jij beschrijft. Onder andere dat hij alle vrienden 'wegjoeg', waardoor ook zij geen vrienden niet meer had. Hij bleek dus de antisociale persoonlijkheidsstoornis te hebben..
Het aard van dat beestje ga je niet meer veranderen. Relatie therapie ik vermoed dat het niet gaat werken of hij moet echt zijn eigen ogen goed open gaan doen. Maar ken dit typen man. Ik zeg wegwezen. Voor dat je helemaal in de knoop komt te zitten met deze man. Kies voor je eigen geluk. Hij kan pas veranderen als jij de knopen door hakt en ik vrees dat hij je niet zonder slag of stoot zomaar laat begaan dus. Heel veel sterkte en kies voor je zelf.
Dit had ik nog niet gelezen toen ik mijn stukje schreef. Mijn vermoede is dus juist. Deze man kan je niet meer veranderen in positief opzicht hij zal je het leven zuur maken. Of je nu wel of niet weg bij hem gaat. Als je bij hem weg gaat krijg je in elk geval je eigen waarden terug. Sterkte en een dikke vette knuffel. Je kunt het wel je bent zo te lezen een sterke vrouw.
Ik had ook een 6 jarige relatie en naar de knoppen. Je moet echt naar je hart luisteren meisje, anders wordt je dood ongelukkig! Beste is echt om samen naar een relatie therapeut te gaan of hij naar de psycholoog. Hij kleineer je en verwaardeloos je. Wat hij doet is geestelijk mishandelen. Je moet echt voor jezelf opkomen. Je kids zien dat mamma niet blij is. Ze zien dat echt! Dus zeg gewoon tegen hem: Ik moet met je praten. Als hij gaat tegenstribbelen, zeg je gewoon echt wat je voelt. Waar ben je bang voor? Gaat hij jouw slaan? Of gaat hij jouw weer kleineren? Probeer met een familielid te praten of een vriendin. Het klinkt stom. Maar zeg tegen hem of haar hoe je je voelt. Hij of zij kan je overtuigen hoe het leven eigenlijk werkelijk inelkaar steekt. Iedereen verdient gewoon de beste. Jij en je kids!
Jeetje zeg, dit klinkt echt heel ongezond. Hoe is hij verder naar je kinderen toe? Ik zou zeggen als ik dit zo lees, dat scheiden en misschien zelfs tijdelijk onderduiken het beste is, het klinkt alsof hij echt ontploft als je bij hem weg gaat. Heel veel sterkte!
Ik vraag me inderdaad af of dit nog goed gaat komen.. Relatietherapie werkt alleen als je allebei eraan gaat werken, en het komt niet zo over alsof hij ooit ook maar iets moeite doet voor jou.. Achteraf gezien zou ik zeggen jammer dat je de signalen eerder hebt genegeerd (dat wissen van je contacten enzo, en uit jouw naam mails sturen??) want dan had je het gelijk kunnen beeindigen.. Nu is dat natuurlijk stuk lastiger met kids, maar ik denk dat het voor jou en je kids beter zal zijn als je voor jezelf kiest hoor! Dit gaat je echt opbreken voor zover het dat nu al niet doet.. Wat wil je je kinderen meegeven, dat dit de normale manier is om met mensen om te gaan of dat dit gedrag niet goed te keuren is en het beter is om voor jezelf te kiezen en hopelijk iemand te vinden die je wel in je waarde laat en je je eigen keuzes laat maken.. Erg lastige situatie in ieder geval, ik wens je veel sterkte bij het maken van je beslissing..