Hoi allemaal! Via mijn werk in een hotel heb ik een man leren kennen. Hij wilde graag met me uit maar vanwege het leeftijdsverschil (ik 30, hij 52) heb ik steeds de boot af gehouden. Uiteindelijk besloot ik toch een keer een hapje met hem te gaan eten en merkte ik dat ik hem toch wel erg leuk vond. Zo zijn we vaker uit geweest en ben ik verliefd op hem geworden. We kunnen geweldig praten, hebben dezelfde interesses en is ook nog eens een geweldige bedpartner. Ik heb me in 10 jaar nog nooit zo goed gevoeld bij iemand! Toch voelt het nog een beetje 'vreemd', al weet ik dat leeftijd niet belangrijk is. Zijn er hier dames die een relatie hebben /getrouwd zijn met een oudere man? Hoe denken jullie over het leeftijdsverschil? Hoe gaat jullie omgeving er mee om? Ben benieuwd naar ervaringen!
Als je je er goed bij voelt waarom niet? Realiseer je alleen wel dat hij over een tijdje misschien van alles kan gaan mankeren en dat bedoel ik niet bot ofzo maar jij bent over 10 jaar 40 en hij 62. Dan kan hij nog best goed fit zijn maar je weet het niet.. maar goed. Zo denk ik.. en over 20 jaar ben jij 50 maar hij al 72. Misschien wil jij nog van alles doen in het leven en kan of wil hij niet meer.
Mijn man is jonger, dus k mag er niet over mee praten. Maar, als de liefde er is, en het voelt voor jou oke, dan is dat toch alles dat telt? Dat een ander die keuze niet zal maken, is toch dan niet interessant? Geniet van het leven, en als hij jou gelukkig maakt, kies voor je geluk!
Heerlijk toch? En wat maakt het uit wat een ander er van vindt? Mijn nicht is 23 en heeft een relatie met een man van 53. Zij is gelukkig maar heeft zichzelf wel een paar dingen afgevraagd; - is het voor nu en/of ook voor later? - hoe zit het met de kinderwens? - hoe zit het met gedachten over het leven, de toekomst en ambities? Wellicht kun je hier iets mee. Geniet!
Ik ben al 10 jaar samen met mijn 19 jaar oudere vriend. Heb heeeeel veel weerstand ervaren vanuit mijn omgeving en ben zelfs mijn beste vriendin erdoor verloren (ze heeft me gedumpt want was het er niet mee eens). Ook omdat ik nog echt heel jong was (18). Maar ik wist wat ik wilde en wilde alleen maar hem en nu nog steeds. Ik heb ervoor gekozen om mijn hart te volgen en niet de mening van andere mensen en ik ben nog steeds blij met die keuze, al kan ik me voorstellen dat dat niet voor iedereen zal gelden. Jij hebt wel het geluk dat je al 30 bent, ik denk dat je dan iets minder oordelen over je heen krijgt. Mijn vriend en ik merken soms wel het leeftijdsverschil natuurlijk, maar meestal zijn we er totaal niet mee bezig en genieten we samen van dezelfde dingen. Ik zou je echt aanraden om je hart te volgen en ervoor te gaan! Je gaat misschien ook vaak de vraag krijgen van 'wat nou als hij 80 is en jij nog zo jong' maar dat soort dingen vind ik onzin. Voor hetzelfde geld ga ik op mijn 50e dood aan kanker en wordt hij 100, je weet het gewoon niet en een toekomst over zoveel jaar is geen reden om nu niet van elkaar te genieten. Als je nog meer vragen hebt, let me know!
Ik ken alleen een collega die een veel oudere vriend heeft. Het zou echt zo haar vader kunnen zijn. Ze heeft lang haar relatie geheim gehouden. (Ook ivm christelijk zijn en hij niet zoiets) Nu is ze een aantal jaar verder plaats foto's op Facebook en ze hebben het geweldig samen. Nu maar hopen op meerdere reactie van mensen die zelf een oudere man hebben. Geniet ervan!!
Ik heb persoonlijk geen ervaring op dit gebied, maar ik vind wel dat leeftijd niet belangrijk zou moeten zijn. Als de klik er is, is de klik er. Liefde kent geen leeftijd. Wat ik belangrijker vind, is dat er wederzijds respect is voor elkaar. Wat voor mij wel een grote maar is, maar dat is hier niet van toepassing, is als een van de twee in een relatie nog minderjarig is. Dan is een groot leeftijdsverschil al heel anders.
Tja idd die wat als vragen. Je kunt een wat leeftijd betreft een perfect stel zijn en 1 van jullie krijgt een chronische ziekte.
Mijn man is 15 jaar ouder dan ik. En dat gaat eigenlijk heel goed. Maar soms zie ik wel eens een beetje op tegen te toekomst (misschien een beetje zwaar om het zo te zeggen, maar goed). Zijn vader heeft namelijk eenzelfde soort relatie met zijn vrouw. Zijn vader is al echt oud nu. Zijn vrouw staat nog midden in het leven. Het is niet echt een relatie meer. Zij is mantelzorger, of nog erger: zijn privé-verpleegkundige. Kun je eindelijk met pensioen, denk je ‘leuke dingen’ te kunnen gaan doen, val je zo in een volgende meer dan fulltime ‘baan’. Klinkt wat negatief misschien en ik zou m’n relatie er niet ok beindigen, maar dat zijn niet echt dingen waar ik naar uitkijk. En als ik nog aan het begin van een relatie zou staan, dan zou ik dat toch ook zeker meenemen in mijn overwegingen. Onze ongeving heeft er trouwens nooit een probleem van gemaakt. Ging heel soepel.
Tja persoonlijk vind ik het verschil (veel) te groot. Maarja, je moet toch doen wat je zelf wil. Als het je gelukkig maakt moet je gewoon schijt hebben aan negatieve reacties.
Even nieuwsgierig hoor, ik hoop niet dat ik aanvallend overkom. Maar ik zie in je onderschrift dat je twee stiefkinderen hebt. Had je partner die al toen jij 18 was? Hoe heb jij het ervaren om als 18 jarige een relatie te hebben met een man met kinderen? Dat lijkt me toch wel een beetje gek, als je nog zo jong bent en dan al de rol van moeder krijgt.
Dankje voor al jullie reacties! Een oudere man past juist heel goed in mijn leven. Ik ben een bewust alleenstaande moeder van een heel lief meisje maar ik heb geen kinderwens meer. De mannen van mijn leeftijd waar ik mee datete hebben dat juist wel, waardoor het daar vaak op stuk liep. Wat dat betreft is dit juist ideaal. Hij behandeld me met ontzettend veel respect, zorgt voor me, en ook op intellectueel vlak kan ik ontzettend goed met hem praten. Die 'wat als' vragen kan ik nooit zoveel mee. Ik ben niet zo'n toekomst-kijker en ga er niet standaard van uit dat ik voor altijd bij iemand blijf.
Mijn man is 10,5 jaar ouder. We kregen ‘verkering’ toen ik pas 16 was. Zeker de eerste tijd leverde dat echt wel scheve blikken op. Maar mijn man is wat ‘kinderlijk’, ik ben wat ‘volwassener’ en zo komen we elkaar ongeveer halverwege tegen! Nu ruim 14 jaar verder en 6 jaar getrouwd en samen gelukkig! Misschien is het leeftijdsverschil niet helemaal vergelijkbaar, maar ik heb er wel van geleerd dat je samen heel sterk kunt staan! Heb vertrouwen in elkaar en in de liefde!
Ja die had hij al. Nouja sterker nog, zijn ex kwam erachter dat ze zwanger was van hem toen ze al uit elkaar waren. Maar ik had niet de rol van moeder want ze hebben een moeder. Mijn vriend wilde niet dat ik dingen zou missen qua studententijd enzo, dus we zijn niet direct samen gaan wonen. Maar eerlijk gezegd heb ik zijn kinderen altijd al geweldig gevonden en hebben we heel veel plezier met z'n vieren. En ik was altijd liever met hem en de kinderen dan dat ik uitging ofzo. Toen de kinderen nog s'nachts wakker werden en heel vroeg opstonden ging mijn vriend er altijd uit en hij verwachtte niks van mij. Nu verwacht hij nog steeds niks want het zijn zijn kinderen, maar nu is het wel anders, we voeden ze wel echt samen op en dat vind ik ook fijn. Zou het nu raar vinden als ik er maar een beetje bij zou hangen en dat ik niets te doen of te zeggen had zegmaar. Maar ze zijn dus de helft van de tijd bij ons en de andere helft bij hun moeder en haar vriend. Ik ben wel een rare hoor, was op mijn 16e al volwassener dan veel 20ers. Niet om op te scheppen ofzo, maar heb me nooit echt verbonden gevoeld met veel leeftijdsgenoten, die vonden me vaak te serieus. En je komt helemaal niet aanvallend over hoor.
Ik ben 32 en ben soms lichamelijk wit iemand van 80 dus leeftijd om wat te markeren wil niks zeggen helaas
Dat zijn ook de ervaringen die ik heb meegemaakt als kind van een stel met een flink leeftijdsverschil.
Liefde voel je, in al je vezels in je lijf. En ik denk dat je altijd voor de liefde moet gaan. Zeker als je voelt dat dit geen bevlieging is. Als je nu met verstand gaat denken en daarom besluit niet verder te gaan. Waar kies je dan wel voor? Misschien kom je wel heel lang of helemaal niet die echte grote liefde meer tegen. Dus of het dan een goede keuze is geweest? Je weet het toch nooit. Wat je wel weet is wat je nu voelt en ervaart. En in de toekomst kijken kan inderdaad niemand. Misschien blijft hij wel kwieker als jezelf. Ook jonge mensen kan zoveel overkomen. En ook twee jonge mensen die denken samen oud te worden, kunnen elkaar verliezen halverwege of gaan soms scheiden. En ook dan probeer je daarna weer het beste van je leven te maken. Dat kan ook zijn als jij 60 bent en je partner overlijdt op zijn 79e. Dan heb je kunnen genieten van je heerlijke leven samen en vind je daarna je nieuwe weg. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Ik zou ervoor gaan, voor die lieve fijne man die je nu bent tegengekomen en waar je heel gelukkig mee bent.
Mijn man schelen 9 jaar en hebben veel commentaar gehad erover. Zijn 9 jaar bij elkaar en heel erg gelukkig. Merken zelf het verschil niet, maar misschien zit er daarvoor te weinig verschil tussen. Heel veel geluk en plezier samen gewenst.
Dit eigenlijk als ik ook heel eerlijk ben. Ik ben 31 en mijn vader is 52. Ik moet er zelf echt niet aandenken om een relatie te krijgen met een man van 20 jaar ouder. Maar ik zou dan dus ook al niet gaan daten etc. Om verliefdheid gewoon voor te zijn.