Ik zit niet echt met de handen in het haar, maar wil dat ook graag voorkomen! Onze dochter was altijd een super slaper, maar dat is sinds 2 maanden een stuk minder geworden. Vooral 's avonds heb ik weleens het gevoel dat ik het niet trek. We hebben een vast ritueel. Om 17:00 krijgt ze haar groente, daarna rustig spelen liefst zittend. Ik ga dan eten koken, maar als ze aandacht nodig heeft krijgt ze dat wel gewoon. Mijn man komt om 18:00 thuis en dan gaan we eten. Daarna heeft mijn man aandacht voor onze dochter. Rond 18:45 gaat ze in bad, dat doen we samen en krijgt ze de fles. Meestal valt ze daarna gewoon in slaap, maar er zijn avonden.... We kunnen het niet altijd zo doen. Van de week gingen we bbq-en in de tuin, daar zat ze ook bij. Wij stopte halverwege om haar in bed te doen, maar het ging gewoon niet. Schreeuwen, huilen echt op het hysterische af. Ik trok dat niet, dus even uit bed, knuffelen en half uurtje later er weer in. En toen ging ze slapen! Gisteren was ze op het KDV geweest. We waren laat omdat ik een begravenis had, kan ik niet echt wat aan doen (voel me wel schuldig namelijk). Gewoon normale tijd badje en flesje, maar weer hysterisch! We zien het wel even aan, maar toch haar weer uit bed gehaald, knuffelen en daarna sliep ze zo! Het blijft bij me knagen, is het nou verkeerd wat ik doe? Ik wil haar gewoon troosten als ze huilt, maar het komt best regelmatig voor. En nu zit ze volgens de boekjes ook in de periode van verlatingsangst. Maar overdag heeft ze er geen last van. Hoe moet ik dit aanpakken en doe ik het zelf wel goed? Voel me heel onzeker hierover en vind dat ook niet leuk tegenover mijn man, die ook heel hard zijn best doet Pff lang verhaal, maar ik heb igg mijn hart even kunnen luchten!
Wij hebben het ook gehad en toen ging ik gewoon bij haar zitten en wreef ik over haar bolletje (is nu trouwens weer zo nadat ze in het ziekenhuis heeft gelegen), dat hielp hier wel op een paar uitzonderingen na, dan haalde ik haar er weer voor een uurtje uit en bracht ik haar later terug en dan ging ze ook gelijk slapen. Ik vind het helemaal niet verkeerd wat je doet hoor, je kindje is nog zo klein, ze heeft je gewoon nodig. Deze periode gaat ook gewoon voorbij hoor.
Ik denk toch een soort verlatingsangst of misschien enge dromen. Ze begrijpt nu dat na een badje enzo de nacht komt en misschien maakt dat haar een beetje bang en voelt ze zich alleen. Ik zou lekker ff bij haar blijven zitten als ze daar behoefte aan heeft. Het zal vast een periode zijn en over een tijdje over zijn. succes ermee
ik vind het niet meer als normaal dat je je kindje troost als ze verdriet heeft en als ze daarna toch gewoon weer gaat slapen is het toch prima?
Liam heeft er inderdaad ook van die dagen bij. Maar niet alleen als het even anders loopt. Ook gewoon op een normale dag. Wij doen precies hetzelfde. Even zijn bed uithalen en bij ons zitten. Ik laat wel altijd zijn slaapzakje aan. en een kwartiertje later is het wel goed. Dan gaat hij slapen zonder nog 1 kik te geven.... Heb dus eigenlijk geen tip voor je, maar je bent niet de enige. En idd soms heeft je dochter dat gewoon even nodig. Enne is toch een goede reden om nog even lekker met haar te knuffelen...
nou gelukkig dat jullie het normaal vinden dat ik haar gewoon bij me neem. door alle waarschuwingen "vanaf 6 maanden moet je je baby laten huilen" waren we een beetje onzeker geworden. Gewoon weer lekker op ons gevoel dus!
Ik vind dat er nog altijd een verschil zit tussen huilen en huilen. Sinds een halve maand laten wij damian ook vaker liggen (we waren hier te makkelijk in) maar als hij echt hysterisch huilt pakken we hem er toch even uit. Gelukkig gebeurd dit bijna niet.
Wat beertje86 ook al zegt, je hebt huilen en huilen. Laatste tijd gaat het slapen hier ook wat minder goed. Maar als ze beetje jengelig huilt laat ik haar liggen en reageer ik daar niet op. Tenzij het over gaat in echt huilen dan ga ik even kijken. 9 van de 10 valt ze wel in slaap als ze beetje moppert/jengelt in haar bed. Volgens mij is dat gewoon even laten weten dat ze het er niet mee eens is maar toch maar gaat slapen haha.
Demi heeft ook duidelijk verschil in jengelen en huilen. Bij de eerste reageer ik niet altijd en bij de tweede wel idd.
Lekker bij je nemen joh! Als ze daarna lekker gaat slapen is er toch niets aan de hand? Het is zeer waarschijnlijk een periode die vanzelf weer voorbij gaat. Hebben wij ook altijd met Vigo gedaan, en dat doen we nu nog steeds als hij van die periodes heeft.
Misschien merkt je dochter dat je zelf wat gehaast, gestressed bent. Hier is dat tenminste wel zo. Normaal slaapt Jesse binnen een paar minuten, ik zing wat met hem en dans heel zachtjes door z'n kamertje. Maar als ik haast heb, en soms het liedje wat gehaast afraffel en hem snel in z'n bedje wil leggen, dan kun je erop wachten: hij is onrustig en valt dan niet in slaap! Vanavond nog: we hadden visite, en de vrouw ging ook even mee om hem naar z'n bedje te brengen. Ik ben met haar aan het kletsen en leg hem een beetje snel in bed, zonder hem echt de aandacht te geven wat ik normaal doe. En ja hoor, we zijn amper weer beneden en hij begint te huilen! Na vijf minuten ben ik alleen weer naar boven gegaan. Heb hem uit z'n bedje gehaald, lekker rustig gezongen en gedanst net als altijd, en meneertje sliep zoals normaal binnen de twee minuten. Rust is alles!
nee op de momenten dat het slapen niet lukte had dat niks met ons te maken. We waren gewoon thuis en geen wachtende klusjes ofzo. Maar ik luister nu naar mijn gevoel en dat geeft wel veel meer rust!