na mijn topic over mijn angs voor de 20 weken echo zit ik hier te denken. ik ben zoo negatief met mijn gedachtes. ik ga echt altijd van het ergste uit waardoor ik nergens op vertrouw of bang word. morgen de 20 weken echo ik neem bijwijze van nu al afscheid van de zwangerschap. ik moet morgen ochtend naar de huisarts voor een bultje op mijn rug. ik zie me zelf al lopen in het ziekenhuis dat het ernstig is. vriend neemt zijn telefoon niet op. o die heeft vast een ongeluk gehad. en zo zijn er nog meer dingen ik kan niet genieten want als ik geniet gebeurd er altijd wel wat. hoe kan ik iets positiever worden?
Geen tips, wel herkenning Bij een ander weet ik altijd de positieve kanten te vinden, maar bij mezelf? Pfffff, doemdenken doemdenken en nog eens doemdenken. Heel irritant en vermoeiend.
Herkenbaar en helaas dus geen tips voor je... Ik las je post en dacht idd bij mezelf, het zal allemaal wel loslopen hoor. Maar mocht het mezelf betreffen nou...
Ga je gedachten eens opschrijven. En lees dat na een half uur eens terug. Vaak zal je zien dat je er dan heel anders tegen aan kijkt. En je kan eens googlen op RET therapie.
Ik herken het ook. Helaas geen tips voor je. ik ben van mezelf ook een doemdenker, en maak dingen in mn hoofd al tig keer erger door er gewoon over door te blijven denken en dan vooral de negatieve slechte insteek. Voorbeeld: ik heb sinds vorige week weer werk. Anders dan wat ik deed, maar eerste dag was erg leuk. Tweede ook wel, maar ik kreeg een beetje een onderbuikgevoel. Ik weet niet eens waarom, er is niet specifiek iets gezegd of gedaan, maar in mn hoofd maak ik t dan al iets verschrikkelijks groots en naars. Ik ga er ook al vanuit dat ik de baan toch niet hou, dat t niet leuk is etc etc. Manlief zegt dat ik me niet zo druk moet maken, maar pffff, kan nu al opzien tegen morgen want dan MOET ik weer. En dat terwijl het eigenlijk nergens op gebasseerd is dat ik zo denk en me voel.. Erg moeilijk, vooral voor mezelf en mn omgeving... Dus meis, kop op, hou je taai en ik lees mee voor tips!
Herken het ook wel alleen iets minder heftig. Voor mij is het een soort van zelfbescherming, ga altijd uit van het negatieve dan kan het altijd meevallen... Zo niet dan zak ik tenminste niet echt tot de bodem van de put maar blijjf ik halverwege hangen.. Heb er al gesprekken over gehad met de psych dus het is een stuk minder. Heb zelf een doosje vol geluk gekregen van een collega, staan allemaal uitspraken op, elke dag een rolletje open maken en die uitspraak in gedachten houden. Verder ook geen tips! Probeer te genieten van de positieve dingen!
heel herkenbaar schreef ik net ook al in je andere topic ik wacht ook wel even verschillende reacties af misschien krijg ik ook een tip sterkte meis
Ik lees ook even mee voor dé tip Herken het zooo goed... Heb hier wel ergens een boek liggen van de RET theorie, misschien die er toch nog eens bij pakken...
Hier idem. En ELKE dag probeer ik het te veranderen en ELKE dag ben ik weer een domme ezel en ga in mijn zelfde patroontje verder.
Waarna ik dan weer angst krijg om datgene wat ik heb kwijt te raken Bij mij is het trouwens niet constant, vooral met fases en speciale situaties. Wat iemand schreef over onderbuikgevoel op het werk is voor mij ook herkenbaar. En juist door die negatieve gedachte trek je gezeur en negativiteit aan, doordat je niet het positieve zelfvertrouwen uitstraalt dat je zou moeten hebben.
Bij mij is het glas meestal ook halfleeg ipv halfvol. Gelukkig heb ik een lieve man die kan relativeren als de beste... daar heb ik veel steun aan. Ik moet mezelf telkens helpen herinneren dat ik moet genieten, genieten, genieten. Wat als je op je sterfbed ligt... en je in je leven alleen maar aan het denken bent geweest wát er allemaal wel niet mis kon gaan, dat zou echt eeuwig zonde zijn.
Ik denk eigenlijk dat je moet leren positief te denken. Ik heb het ook hoor.. gelukkig kan ik wel na veel therapie in het verleden 'anders' denken. Vraag je steeds af 'waarom je zo denkt' Is het terecht? Is je gevoel terecht? Zo nee, probeer het dan echt van je af te zetten want dan is het ook niet nodig. Maar ik herken het ook hoor Misschien ook een beetje vrouwen-eigen?
Tja, als je liefhebber van dat soort oefeningetjes bent, heb ik wel een oefening in positief denken. Men neme een glazen vaas of pot en een heleboel kralen (of knopen of parels of iets anders wat je mooi vindt). Elke keer als je aan iets leuks of positiefs denkt, doe je een kraal in de glazen pot. Je ziet hem dan steeds voller worden met fijne momenten. Het doel is dat je wat bewuster stil staat bij de positieve dingen. Eerst door er bij stil te staan en een kraal in de pot te doen. En daarna omdat je ziet dat er steeds meer kralen in de pot zitten en dat er dus toch wel veel goede dinen in het leven zijn.
Veel mensen zeggen: ik leid mijn leven. zeg liever: ik leef mijn leven. Leven is namelijk niet alleen maar leiden. Mensen die zeggen; ik leid mijn leven, zijn onbewust ongelukkig.
dit had ik ook. heb me op een of andere manier overheen kunnen zetten. het is bij mij een kwestie van controlle hebben in dingen. alles willen weten enzo. maar tis nergens voor nodig. je kan je druk gaan zitten maken dat je vriend onder een auto ligt, maar hoe druk je je ook maakt erover, helpt het? ligt ie er dan opeens niet onder? als er iets gebeurd, dan gebeurd het. en dan boeid het niet hoe druk je je kan maken erover. bij mij wis het een kwestie van accepteren dat ik niet alles kan voorkomen en in de hand kan hebben.
ik ben blij te lezen dat het jezelf ookal opgevallen is. ik had inderdaad echt bij dat topic van de 20 weken echo zoiets van. het lijkt wel of je naar een wortelkanaal behandeling moet. al je echo's zijn tot dusver prima staat in je onderschrift en nu doe je of je gemarteld gaat worden. ik denk dat als je echt alleen maar kunt doemdenken dat je daar op eigen kracht niet uit komt. ik denk dat je daar profecionele hulp bij nodig hebt omdat er vrijwel zeker een onderliggend probleem aan ten grondslag ligt. mijn advies is dan ook om met de huisarts te gaan praten en je door te laten verwijzen. in de tussentijd kun je natuurlijk wel zelf proberen om te denken dat je glas halfvol is ipv half leeg. en nu moet ik wel zeggen dat veel mensen in hun zwangerschap hyper overgevoelig zijn. heb je dit altijd zo extreem of is het erger geworden tijdens de zwangerschap?