Hallo allemaal , De titel zegt het al .. Wat zijn jullie ervaringen ? Gooi het eruit, We zijn hier niet alleen in .
Mijn schoonmoeder, kan mij vreselijk irriteren aan haar sorry not sorry. Bij m'n 1e kwam ze vaak ongevraagd langs in de kraamweek (zeg maar iedere dag) heb haar toen 1x weggestuurd omdat ze precies op het moment kwam toen ik wilde gaan rusten. Sindsdien belt ze gelukkig altijd vooraf. Ze is gewoon apart, nu nog steeds, ook in de omgang met ons zoontje. Wij doen echt nooit negatief over haar in het bijzijn van ons zoontje, maar soms als we zeggen dat oma komt, zegt hij; nee dat wil ik niet! Zit er ook niet op te wachten dat ze straks bij de 2e weer elke dag langs wilt komen of in mijn verlof wekelijks gaat bellen om langs te komen. Mijn man heeft overigens ook vaak 'ruzie' met haar, lastig voor hem ook, het blijft zijn moeder, maar hij kan ook niet zo goed omgaan met haar gedrag (wat ik best logisch vind).
Oei .. Hier was het juist het tegenovergestelde met mijn ex schoonfamilie Die toonde echt geen intresse in mijn dochter en ook nog een vriend die dan niet achter je staat.. Gelukkig doet jou man dat wel ! Hopelijk zal het bij een tweede meevallen voor je .
De dag van de positieve test (een vrijdag) hebben we gebeld om te zeggen dat ik zwanger was. Zegt schoonmoeder direct: "oh, dat wist ik al!" Dus wij reageerden met: "errmmm, wij weten het ook pas sinds vanochtend?", kregen we als reactie: "ja, maar ze had al zo'n dikke buik woensdag" Ik was alleen even langs geweest om wat op te halen, in m'n dikke winterjas. stom mens Die zwangerschap is helaas misgegaan, maar ik ben benieuwd wat ze nu weer te melden heeft als we nu het nieuws meedelen. Ik hoop ergens dat ze weer hetzelfde zegt. Vorige keer was ik te verbijsterd om er iets van te zeggen, nu heb ik m'n weerwoord klaar
Ik kan niet zo goed overweg met mijn schoonmoeder. Dat heeft vooral te maken met dat zij zichzelf erg in de slachtofferol plaatst, geen verantwoordelijkheid neemt voor haar gedrag en leven en opdringerig is. Het is een lieve vrouw maar doordat ze fysieke en mentale problemen heeft, is ze eenzaam en hangt daardoor erg aan mijn man. We doen wat we kunnen maar er zijn wel grenzen, die ze niet altijd respecteert. Je moet constant duidelijk je grenzen aangeven en dat vind ik wel eens vervelend.
Hier indd hetzelfde met grenzen aangeven.. Mijn man is zonder broers of zussen opgegroeid, zijn ouders zijn gescheiden en zijn moeder hangt ook erg aan mijn man, heel vervelend af en toe. Ze heeft verder ook niet veel om handen en kan het niet altijd goed begrijpen dat wij wel gewoon vaak druktes hebben.
Lekker grof. Wij hebben vrienden die aan de vrouwen vragen of ze zwanger zijn wanneer ze geen alcohol drinken. Vorige keer dus te vroeg verteld. Zwangerschap ging ook mis. Dus de eerste die t nu vraagt krijgt een pof op zn oog
ben nu wel nieuwsgierig naar wat je weerwoord gaat zijn. Gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens. Hier een super lieve schoonmoeder ( ja het kan echt ) Enige waar ik me aan irriteer maar dat is meer mijn probleem, is dat ze altijd van alles en iedereen op de hoogte wil zijn. Perfect type voor de camping. Precies weten waneer t neefje van de overburen van Jan Klaassen naar de wc gaat en met wel wc papier hij z’n kont afveegt.. Verder zijn mijn schoonouders echt engelen.
Eerst iets in de trend van dat zoiets echt helemaal geen leuke reactie is om te geven. Daarna wil ik mijn standpunt onderschrijven met een voorbeeldje "als jij zegt dat je bent aangekomen door je nieuwe medicijnen, dan zeg ik toch ook niet dat ik dat allang had gezien aan je dikke buik?" Maar ben wel benieuwd of het er echt van gaat komen hoor En bedankt
Ik heb 2 schatten van schoonouders. Vooral mijn schoonmoeder staat altijd voor ons klaar. Niks is haar te gek. Mijn eigen ouders wonen in zuid Limburg en ik kan altijd bij mijn schoonouders terecht aangezien ze een paar straten verderop wonen. Ze zijn ook super lieve opa en oma voor onze kinderen. Ik denk dat ik van geluk kan spreken.
Ik kan een boek schrijven over mijn schoonouders. Ze zijn opzich wel lief hoor, maar heel heel bijzonder. Ze zijn gepensioneerd en overwinteren vaak ik Spanje. Dit jaar gingen ze op de dag van mijn zoontjes verjaardag weg. En belde hem ook niet om te feliciteren of stuurde geen kaartje. Ik vond het zo raar en sneu. Ja ze stuurde wel een kaartje vanuit Spanje dat het vast heel raar moest zijn dan opa en oma nu een tijd weg zijn. Verder krijg ik vaak opmerkingen 'wat zie je er moe uit, wat ben je bleek' etc. Ik ben daar zo klaar mee dat ik tegenwoordig fel terug reageer. Gelukkig denkt mijn man hetzelfde over zijn ouders.
Mijn ex-man vertelde mij (tijdens een ruzie tijdens ons huwelijk) dat mijn ex-schoonmoeder het mij had verweten dat ik meer aandacht had voor mijn moeder direct na de bevalling in het ziekenhuisbed.
Mijn schoonouders zijn knettergek... kan er pagina's over vol schrijven helaas. We zien ze nog 3x per jaar met de verjaardagen van de kinderen en 1 avond rond kerst.
Ik heb een fijne schoonmoeder. We gaan ook samen op vakantie enzo. Enige nadeel is dat ze veel over haar zelf praat en het werk. Dat laatste boeit mij totaal niet, ik ken inmiddels een aantal collega's bij naam van haar
Ook een ‘speciale’ schoonmoeder. Ze vindt uiterlijke schijn nog al belangrijk, status en imago enzo... Met aankondiging van de zwangerschap kwam er ook een reactie van ‘oh’ en toen moest ze naar haar afspraak met de schoonheidsspecialiste (ok, afspraak stond vast, maar hadden wel iets reactie verwacht, eerste (en wss laatste) kleinkind aan die kant van de familie). Bij genderreaveal gaf ze toe niet klaar te zijn om oma te worden, ze had het 10j geleden al verwacht (eeuh hallo toen was ik 20 en studeerde ik nog?!?). En nu wil ze álle babyspullen van 30+j geleden van mijn vriend doorgeven, tot op versleten ondergoed toe. En wil niet echt horen dat iets écht niet meer kan (flessenwarmer met brandgevaar enzo?). Ach ze doet haar best maar hebben nogal botsende karakters...
Ik vind mijn schoonfamilie prima, iedereen heeft zijn 'mankementen', broer van man is heel claimerig, zijn altijd heel close en schreef op ons trouwkaartje dat hij akkoord ging met ons huwelijk als hij hem nog maar wel mocht zien voor avondjes uit. Ergens wel schattig.. maar hij kan daar nogal in doordraven. Verder vind ik de aanhang van zijn broertjes vervelender, of eigenlijk 1 persoon. Die jongen kan ik echt niet plaatsen, zie nu al op tegen kraambezoek. Gevoel dat hij echt uit de buurt moet blijven van ons kindje met zijn narcistische gezeik.. Die jongen is echt niet in orde.. terwijl zijn broertje zo leuk is!
Sinds het overlijden van mijn vader (mijn beide ouders leven niet meer) trekken mijn opa, oma en tante van vaders kant enorm aan me. We zijn nooit super familiair geweest maar nu wordt ik ineens geacht elke week te bellen etc. Ik heb ook mn eigen leven en heb niet zo'n zin in die verplichting. Dat je soms eens contact opneemt, ok. Maar vroeger zag ik ze ook maar 1 a 2x per jaar. Het heeft iets dwingends en dat voelt niet fijn. Daarbij komt dat de familie van mn vader mn moeder blijkbaar nooit echt geaccepteerd heeft. Ze zijn altijd erg negatief over haar. Ze was niet perfect, maar het was wel mijn moeder. Dat stoort me enorm. Mijn vader wordt enorm op een voetstuk geplaatst, bijna heilig verklaard, en mn moeder was maar een vieze profiteur. Mn vader had ook zn mindere kanten, maar dat zien ze niet. Ik merk aan mezelf dat ik steeds minder behoefte heb aan contact. Vandaag nog een bericht van mn tante (zus van mn vader) over de verjaardag van mn opa. Die is morgen jarig, wordt 94. Wanneer ik dan bel om te feliciteren etc. Dus ik reageer terug met hoe en wat en het feit dat ik bij de kaakchirurg ben geweest om een gebroken kies te laten trekken. Krijg je als antwoord; wat eet jij, stenen? Nou... pffff ja bedankt voor de support. Zij had nog nooit wat gehad bij de tandarts (is ruim 65 jaar) en het was zo zonde want ik had zo'n mooi gebit, bla bla. Bah, wat kent ze me helemaal. Sorry... moest het ff kwijt
Mijn schoonouders zijn super lief.. M'n schoonzusje daar in tegen... Daar kan ik een heel boek over schrijven, verschrikkelijk naar mens is het (of nja kind qua gedrag eigenlijk nog)
Mijn schoonouders leven als twee mensen van 100+. Echt in het bejaardentehuis maken ze meer mee dan zij. Gevolg is dat ze heel claimerig zijn, altijd alles van je willen weten en hele dagen over anderen roddelen (bijv een nieuw kledingstuk van de buurvrouw kan zomaar een half uur gespreksstof zijn voor mijn schoonmoeder). Je moet heel erg op je hoede zijn met wat je zegt want alles hangen ze aan de grote klok, omdat ze nul leven hebben vervelen ze gerust het kassameisje met een verhaal over de prijs van onze nieuwe auto of zo. Mijn moeder is al 20 jaar samen met een vreselijke vent. Dominant k..karakter, grote bek en in het verleden ook losse handjes naar mij en mijn zus. Die vent heeft echt een enorm negatief stempel gedrukt op onze jeugd en mijn zus is letterlijk het huis uitgevlucht voor hem. Afijn niet iemand die ik in de buurt van onze kinderen wil of laat. Helaas accepteert mijn moeder niet dat ze niet gezellig oma & opa mag spelen met hem en daardoor zien wij haar ook nauwelijks meer. Ze is nog nooit op een verjaardag van onze oudste geweest, en onze jongste heeft ze nog nooit gezien.