Een bekend cliché; schoonmoeders! Ik ben de mijne echt even zat. Afgelopen zondag een aanvaring gehad. Ben boos weggelopen (en uiteraard is alles mijn schuld). Ze gaf 'advies' over waar de baby zou moeten slapen. Ze is nogal betweterig en bemoeierig en ook al ziet zij het als advies geven, ze dramt door en dat waardeer ik al niet. Maar goed, meestal laat ik het van me af glijden, maar nu door de hormonen ging dat even niet. Ik moest huilen en draaide mijn gezicht weg. Vervolgens krijg ik van haar te horen 'je hoeft niet zo beledigd te kijken hoor' en 'je hoeft niet naar je man (haar zoon) te kijken!'... vervolgens werd ik wel echt boos, want ik keek niet eens naar mijn man, die zat links van me en ik keek naar rechts. En ik waardeer het al helemaal niet dat ze me als klein kind behandeld! Zij heeft een dochter verloren (deze heeft een psychische stoornis en wil niks met ze te maken hebben) en ik heb geen contact met mijn familie (sinds ik 20 ben). Nu doet ze dus net alsof ze mijn moeder is, want iedereen heeft immers een moeder nodig vind ze. Ik ben dit zoooooo zat. Ik WIL helemaal geen moeder! Ben blij dat ik eindelijk van die van mij af ben! En mijn schoonmoeder heeft het recht niet om mij een standje te geven. Ik doe dat toch ook niet bij hun? Ik ben haar nu dus echt even zat. Hoe moet ik haar nu duidelijk maken dat ik geen moeder wil? Zonder haar te kwetsen/beledigen... Ze zegt ook altijd 'ik bemoei me gelukkig niet met mijn kinderen, zoals mijn moeder vroeger deed'... ze heeft echt een bord voor haar kop... Sorry hoor, moest even mijn ei kwijt!
Ik denk niet dat je dit duidelijk KUNT maken zonder haar te kwetsen... het is of het een of het ander. Je kunt het natuurlijk wel zo aardig mogelijk brengen, maarja hoe je het ook wendt of keert, ze zal het niet leuk vinden. Ik zou haar gewoon een keer rustig (als er niets is gebeurt) erop aanspreken. Nee is gewoon nee, en het is jouw gezin en jouw leven, en daar moet zij zich gewoon niet mee bemoeien.
Ja schoonmoeders grrrrrrr!!! Snap je helemaal! Maar laat je de les niet lezen hoor en kom op voor jezelf en jullie kindje. Wat vind je man er achteraf van? Mijn ex was zo'n doetje wat dan aan de kant van zn ouders ging staan.
Pfoe... vervelend voor je zeg ! Ik kan het me helemaal voorstellen. Zeker als het om bemoeienissen met je kindje gaat... Ik ken haar natuurlijk niet, maar het lijkt me iemand die graag de controle heeft over wat er gebeurd en die uit haar eigen ervaringen zoveel mogelijk advies wil geven. Ze zal het vast niet vervelend bedoelen, maar ook niet goed naar haarzelf kunnen kijken misschien. Ze moet eigenlijk eens een "spiegel" voorgehouden krijgen. Was dit de spreekwoordelijke "druppel" voor je ? Kan me indenken dat het heel vermoeiend is als je niet goed tot iemand kunt doordringen of in ieder geval dat gevoel hebt. Wat vindt je man er van ? Kan hij het misschien hierover hebben met zijn moeder ?
Aaaaagh, dat soort types kan ik echt vreten! :x Vreeeeselijk! Mijn schoonouders bemoeien zich ook wel eens met zaken waar ze niet mee te maken hebben, maar ik hoef eigenlijk niet eens zelf iets erop te zeggen, want dat doet mijn vriend al. Hij staat vierkant achter zijn gezin. En zo hoort het!
Haha mijn man is ook zo'n doetje! En in eerste instantie werd hij kwaad op míj want ik was onrespectvol vond hij. Nou, we hebben het er eens goed over gehad en we zijn het er over eens dat hij zijn oude gezin (zijn ouders, hijzelf en broertjes/zusje) nog steeds als zijn gezin ziet en dus eigenlijk een beetje tussen hen en mij (ons) pendelt. En dat werkt niet. Ik ga 100% voor ons gezin en dat moet hij ook doen. Gelukkig ziet hij dat nu ook in. Ik heb echt een geweldige man; hij voelt zich alleen oververantwoordelijk naar zijn ouders toe en heeft het gevoel alsof hij alles op moet lossen. Logisch ook; zijn moeder belt continue om dingen over de andere kinderen (het jongste pleegbroertje van mijn man is 20 jaar jonger als hij) te bespreken. Te klagen zeg maar. En ook toen zijn ouders gingen scheiden, besprak ze alles met hem (klaagde over zijn vader). Nu zijn ze weer samen (getrouwd) en ik wil eigenlijk de lieve vrede bewaren. Het is gewoon een lastig gezin haha. Mijn man wil graag een goede band met zijn familie, maar het stomme is; ík ben degene die steeds met schoonmama op stap gaat, hij doet dat nooit. Terwijl het zíjn moeder is! Daar hebben we het dus ook over gehad gister en gelukkig ziet hij dat nu ook in. Het is ook zonde, want op deze manier krijg ik een hekel aan mijn schoonouders, terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Ik zie er nu al tegenop dat ons kindje daar logeert straks. Ze hebben bijv. een vijver en ik durf dan niet eens te zeggen 'let wel goed op de kleine, 1 seconde niet opletten kan al te laat zijn'... want ik ben bang dat ze dan beledigd reageren. Dus ik hoop dat mijn man het daadwerkelijk anders gaat aanpakken. Gelukkig is mijn man geweldig hoor. Hij is zooooo lief voor me en maakt me zielsgelukkig. Alleen zijn moeder staat af en toe tussen ons in. Ben zelf ook niet perfect en ik begrijp ook wel dat hij onzeker is en alles goed wilt doen. Maar zijn ouders zijn niet zijn verantwoordelijkheid...
Tja mannen en hun moeders Helemaal als ie mama's lieveling is. Ze bemoeit zich overal mee weet alles beter. Maar een wiegmatras in een ledikant is geen probleem. Het is ook geen probleem als die kleine straks gaat draaien en omrollen en in de gleuf van het matras en ledikant terecht komt. Is allemaal geen probleem....Ze vind het daarom ook heel gek dat ik er heel erg tegenop zie dat zij oppast straks. Omdat mijn moeder ook 1 dag oppast vind vriendlief dat zijn mama ook een dag mag oppassen......Nou dan zal ze hard moeten veranderen voordat ik echt een keer ontplof....:x Dus Ts ik denk dat je gewoon een keer heel duidelijk tegen haar moet zijn. Ik heb het al veel te lang laten aanmodderen en op een gegeven moment ga je je steeds meer en meer irriteren. Ook zou ik het er zeker goed met je man over hebben om zijn moeder er ook op aan te spreken, dat je samen 1 lijn vormt. En duidelijk aan geven dat je begrijpt dat ze het goed bedoeld en bla bla bla maar waarom jij dit niet wil dan moet ie het toch wel begrijpen?
Hmmz... Hier is het niet alleen m'n schoonmoeder, maar bijna de hele schoonfamilie die alle problemen lekker bij ons neerleggen.. Wij worden overal bij betrokken, terwijl we al meerdere keren hebben gezegd daar geen zin in te hebben. En dat ze ook nog eens voor ons willen bepalen hoe wij ons leven moeten leiden enzo Gelukkig staat m'n vriend altijd volledig achter me, en tja, ik laat nou eenmaal niet over me heen lopen, door wie dan ook. Dus ik ga er ook echt wel tegenin als ik het ergens niet mee eens ben! (ff een voorbeeldje, 2 weken geleden wilde een oom van vriendlief ff een familieberaad houden met 15 mensen in ons huis, over 't 18 jarige broertje van vriendlief, terwijl wij van niks wisten! M'n schoonpaps had mij op donderdagavond een mail doorgestuurd, waarin de oom al had geschreven dat iedereen op vrijdagmiddag hier op de stoep zou staan. Euh... NOT!). Enige advies wat ik je kan geven, laat vooral niet over je heen lopen, en zeg ook hoe jij er over denkt! We wonen in een vrij land, dus je mag toch gewoon je mening geven?! Veel succes ermee!
Wees duidelijk en zeg direct wat je ervan vindt, doe je dat nl niet dan krijg je er alleen maar meer problemen mee( eigen ervaring) Bewaak je grenzen wil er iemand doorheen gelijk afkappen zo bot mogelijk, is lullig ik weet t, maar alleen dan gaan ze misschien iets doorhebben. kies voor jezelf! succes
Dat is echt vervelend,, ik zou gewoon eens met haar om 1 tafel gaan zitten,en vertellen wat je dwars zit.. en dat je het niet nodig vind,dat ze over je doet bemoederen.. ik heb zelf ook een leuke schoonmoeder,dat is ook altijd mijn zoon hier mijn zoon daar,, beeeh word je ziek van man.het is geen klein kind meer.. bv dan belt ze om om 8 uur smorgen fijne werkdag he,en komen jullie straks eten... mmmm jah vroeger kan het niet he.. schoonmoeders,,, afentoel lief en leuk... meestal vervelend. su6 ermee
grenzen stellen is idd belangrijk en verder proberen alles langs je heen te laten gaan, dat is echt de makkelijkste oplossing zeker voor jezelf. Jewe, ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het voor jou ook heel belangrijk is om je grenzen en regels te stellen i.v.m het oppassen straks. In veel dingen kun je toegeven en compromissen sluiten, maar over je kindje gaat dat gewoon niet. En als je ziet dat er niks verandert, denk dan op tijd na over alternatieve oppasmogelijkheden. Ik wil je niet in de put praten, maar zo kun je misschien problemen voorkomen.
Bedankt voor alle tips! Ik heb het er gister goed over gehad met mijn man. Gelukkig begrijpt hij me en hebben we samen besloten alles anders aan te pakken. Voor nu ga ik me dus niet meer drukmaken om de toekomst, als de baby er is. Ik zal eerst afwachten of het nu gaat veranderen. Wel zo eerlijk denk ik. Maar verandert het niet, nou dan vrees ik dat ik ook ontplof Het stomme is; volgens mij doet ze sommige dingen niet eens expres. Een paar jaar geleden bijv. was haar andere zoon(tje), mijn zwagertje jarig (hij werd toen 11 of 12). We stonden in de bruna en dachten dat het leuk was een boek te geven. We belden haar op om te vragen of hij die al had en of hij die leuk zou vinden. Ze gaf aan dat hij die nog niet had en zeker leuk zou vinden. De volgende dag gingen we naar zijn verjaardag en wat denk je? Nadat ze met ons gebeld had heeft ze dat boek zelf gekocht! Ik was zooooo kwaad! Is ze nou zo dom?! En ik vond het zo sneu voor mijn zwagertje, want we hadden geen ander cadeau voor hem (op wat klein prul na, maar dat boek was ons hoofdcadeau). Ik snap dat dus echt niet...
Ik vindt wel dat je man een taak heeft hierin hoor het is zijn moeder en ik zou vinden dat mijn moeder mijn man zou moeten respecteren hoor.... En wel grenzen stellen, jullie zijn allemaal volwasssen en ik neem aan dat je hierover duidelijk kunt zijn, zij heeft er geen probelemen mee toch waarom jij dan wel... Zeg waar het op staat vooral voordat jullie kindje er is want dan wordt het allemaal waarschijnlijk erger meid...
Ohhhh wat ben ik dan blij met mijn schoonmoeder.... Die mij en mijn schoonzusje een week op vakantie meeneemt naar turkije omdat ze er even tussenuit wel....
Ik wil het inderdaad duidelijk hebben voordat de kleine er is. Wat dat betreft is het míjn kind en niet die van haar. Natuurlijk wil ik dat ons kind met hun opa en oma opgroeit, maar ík (en mijn man natuurlijk) bepaal hoe we ons kind opvoeden. Persoonlijk ben ik het nu even zat en ik ga ook zeker afstand houden. Me op ons eigen gezin richten. Dat zal hopelijk ook wel helpen. Er schiet me nog iets te binnen (nu ik toch bezig ben haha); toen we vertelden dat we zwanger waren, zeiden we dat we het alleen aan hen en de broertjes/zusje van mijn man wilden vertellen (we waren namelijk nog maar 7 weken zwanger). Binnen een week had ze het op haar werk, aan haar vrienden en de rest van de familie verteld. Ook bijv. aan de oom en tante van mijn man, waar we het graag zelf aan hadden willen vertellen. Maar pas na de 'veilige' 12 weken... Dit soort gedrag pik ik dus niet meer
Goedzo je hoeft dit ook niet te pikken...klinkt een beetje als kinderachtig en jaloers gedrag van je schoonmoeder vindt ik? Maar komt je man wel voor zichzelf op tegen zijn moeder?
Nee, ook niet... maar gelukkig ziet hij dit nu in en wilt alles anders aanpakken! Ik ben (een beetje) positief! haha
Ik irriteer me ook vaak aan mijn schoonmoeder. Komt ook door dingen die ze mijn vriend vroeger heeft geflikt...en soms was ik daar getuige van. Bijv. 1.500 euro lenen van hem (met nadruk op lenen) en vervolgens brutaal zeggen tijdens een etentje bij ONS thuis 'je krijgt het geld niet meer terug'. Dat soort dingen.... Het is iemand die neemt, neemt en neemt. Je kind financieel uitkleden, pfff. Het is ook geen moeder zoals ik gewend ben. Ze kookt nooit voor haar kinderen, zit alleen maar achter de pc, echt een luie vrouw. Gewoon heel anders dan ik gewend ben. Ik kan niet goed tegen dat soort mensen. Dus het respect is er ook niet meer echt. Maar ik ben altijd beleefd gebleven. Alleen.........dat hou je niet altijd vol. Dus de irritaties werden echt groot. De laatste maanden heb ik haar niet meer gezien. De laatste keer was 2 januari. Toen was ze hier bij ons thuis. Die dag irriteerde ik me giga aan haar! Ze pakte steeds mijn kind uit mijn handen. En mijn meisje huilde steeds bij haar op schoot. ik pakte haar steeds terug, en ze werd meteen stil in mijn armen. Reden genoeg voor schoonmams om haar wéér af te pakken. En als ik BV geef staat ze letterlijk naast me en hangt over me heen... Gatver, sodemieter op zeg! loop ik naar de slaapkamer met de kleine, loopt ze achter me aan! En vriendlief? Nou, die ziet het niet eens!!!!! Ik heb die dag ook niet echt heel leuk gedaan tegen zijn moeder. Op een gegeven moment ben ik mijn slaapkamer met de kleine ingegaan en er niet meer uitgekomen tot ze eindelijk vertrok om 22.30 uur. En ze was er al om 13 uur. ZE BLIJFT ALTIJD ZOOOO LANG HANGEN! omdat ze 1,5 uur moet rijden voor ze bij ons is, denk ik. Ze verwacht altijd dat het eten voor haar klaarstaat. Die dag wilde mevrouw uitgebreid gourmetten bij ons. Maar ze vond het niet leuk toen we haar vroegen om groente en vlees mee te brengen! Als we bij haar zijn staat het eten nooit voor ons klaar. Want ja, ze kookt nooit.... Ik vraag me vaak af wat haar dochter van 14 eet! Dit is pas erg: Ze vroeg ons een keer te eten bij haar thuis (ik verbaasd...) Kwamen we daar aan... was er niks gekookt. Wij hebben eten moeten kopen en zelf moeten koken daar! Breng dan nog maar eens respect op voor zo een vrouw. Ze komt hier al sinds 2 januari niet meer...denk dat ze het wel aanvoelt. Maar ze neemt zelf ook niet de moeite om te komen, ook niet voor haar kleindochter. En dan achter mijn rug om tegen mijn vriend zeggen dat ze haar zo mist. Pfff. ik vind het weleens moeilijk om de vrede te bewaren... Dat doe je puur voor je partner. Maar het is moeilijk!!!!
ja ze is het gewend dan waarschijnlijk geen tegenspraak krijgen.... Maar laat je hormonen werken meid hahahha