Heey meiden! Misschien dat jullie me kunnen helpen. Ik weet dat niemand het kan beslissen voor mij maar wat meningen kan geen kwaad. Ik heb vorige week het nieuws gekregen dat mijn vader die al een poosje kanker heeft niet mee volledig te genezen is. Hij word behandeld met hormonen en dat betekend dat het. levensverlengend is maar niet genezend. Een gigantisch klap wat alles zag er juist goed uit. Het kan 1 jaar zijn 2 jaar misschien wel 5 jaar. Niemand die het weet en denk dat ik het ook niet wil weten. Nu zijn wij vanaf januari bezig met zwanger worden. Nu heb ik echt sterke twijfels of ik dit door moet zetten. Aan de ene kant wil ik er heel graag mee door gaan en denk ik zelfs dat het in het slechtste geval fijn is voor mijn vader. Maar aan de andere kant komt het misschien ook weer egoistisch over om zo met jezelf bezig te zijn. Hoe is jullie kijk hierop of iemand dit ook meegemaakt? Alvast bedankt X
je vaderr zou misschien juist willen dat je je eigen leven leeft en aan een toekomst bouwt. sterkte met alles!
Hoi, ik zou gewoon doorgaan hoor! Wat zou de reden zijn waarom je niet door zou gaan? Ik kan er eerlijk gezegd geen bedenken. Als je bezig bent met zwanger worden kan je toch tegelijk aandacht geven aan je vader? Volgens mij ben je dan niet alleen bezig met jezelf namelijk. Groetjes, Didier
Hey, Ik denk dat je vader wel graag zijn kleinkindje zou willen zien, als het mogelijk is... Ik weet nog toen mijn tante te horen kreeg dat ze niet meer te genezen was, dat ze het heel erg vond dat ze haar kleinkinderen nooit zou leren kennen. Maar gelukkig heeft ze haar 2 kleinkinderen nog wel kunnen zien vooor ze overleed, het was een sterke vrouw en heeft nog 4 jaar kunnen leven, zo heeft ze haar oudste 2 kleinkinderen nog gezien. Ik denk dat ze daar wel vrede mee gehad heeft... Maar je moet doen waar jij jezelf het beste bij voelt meid, Ik wil je in elk geval veel sterkte toewensen. Knuf Marieke
Nou ik zou gelijk beginnen met proberen zwanger te worden! Mij zou het een heel fijn gevoel geven als er een kleinkind zou komen waar ik nog van zou weten.
bedankt meiden voor jullie antwoorden. Aan de ene kant weet ik dat ook wel. Maar op een of andere manier denk ik dat ik moet stoppen met al het leuks in het leven en alleen maar moet gaan kniezen. Dit slaat natuurlijk ook nergens op want als iemand hier juist ongelukkig van word is het mijn vader. Gevoelens doen allemaal maar rare dingen met je gedachtegang
Ik denk dat je vader alleen maar wil dat jij gelukkig bent en als daar een kindje bij hoort hij het waarschijnlijk helemaal te gek zou vinden! En misschien ziet hij zijn kleinkind dan nog wel. Vind het absoluut niet egoistisch om aan zwanger worden te denken hoor... Sterkte!
Ik zou ook gewoon doorgaan. Denk dat je vader het juist hartstikke leuk zou vinden om nog opa te worden.
Gewoon doorgaan, hoe hard het soms ook lijkt maar helaas is het leven soms zo. Daarbij, stel dat het allemaal gunstig uitpakt voor je vader (zover als dat dan kan in zo'n situatie) wil jij je toekomst plannen dan 5 jaar gaan uitstellen? Ik denk juist dat je vader het heel leuk zo gaan vinden als jij hem een keer kunt vertellen dat er een kleinkind gaat komen, tuurlijk er zal ook verdriet zijn. Misschien kun je hem dan zelfs wel meenemen voor een echo. Groetjes Anita
ik begrijp goed dat je nu weinig "zin" hebt om vrolijk te doen, en met leuke dingen bezig te zijn (zwanger worden), maar je vader zou dat waarschijnlijk helemaal niet willen. Hij zal in de tijd die hij nog heeft met jullie, iedereen liever gelukkig zien, dan dat jullie iedere keer triest zijn! Mijn oma had kanker toen mijn moeder zwanger was van mij, haar vorm van kanker was toen wel te genezen (borstkanker), mijn oma had het zwaar, maar wilde dolgraag haar eerste kleinkind zien! Ze had zich helemaal aan mij opgetrokken zei iedereen altijd. Ik bleef altijd haar lievelingskleindochter. Ze heeft de kanker na 25 jaar wel teruggekregen, en is daar toen wel aan overleden, maar ze was zó gelukkig met haar (inmiddels 9) kleinkinderen en van mij haar eerste, hoe moet ik het noemen, schoonkleinzoon!
meis je denkt niet egoistisch misschien is het juist wel een doel voor je papa vele putten hier vechtkracht uit , heb dit zelf meegemaakt met mijn moeder bij haar werdt ook kanker ontdekt maar juist omdat ik zwanger was heeft ze gevochten als een beer zij heeft het tot nu toe overwonnen maar dit kan natuurlijk zo weer omslaan ik denk zelfs dat je vader het fijn zou vinden dat jullie bezig zijn en misschien wel snel een kleinkind op komst is ik zou het zeker niet opzij schuiven , dat zou je vader ook niet willen sterkte en succes met zwanger raken
Gewoon doen. Wij waren ook bezig met zwanger raken en we hebben er spijt van dat we niks tegen mijn schoonvader hebben gezegd. Een paar dagen na zijn overlijden testte ik positief. Nu hebben toevallig ooit een briefje van hem gehad waar allemaal kindernamen op stonden (hij had een naambordjetegoedbon gemaakt voor ons) en nu willen we als 'eer' een van die namen gaan gebruiken.
Allereerst wil ik je veel sterkte wensen! Ik zou er juist voor gaan, en wel meteen.... zo heeft je vader nog de kans zijn klein kind te zien, wat kan een vader nog meer wensen dan dat!
Alle eerst heel veel sterkte met alles wat komen gaat. Zelf heb ik dit ook mee gemaakt. Het verlangen naar een tweede was er wel maar we waren nog niet bezig. Toen mijn schoonmoeder ernstig ziek werd vroeg mijn (inmiddels ex) man als we nu niet zouden starten inplaats van nog een aantal mnd wachten.... Helaas heeft ze het niet meer mee mogen maken dat ik zwanger werd (We hebben het haar wel vertelt dat we bezig waren voor een tweede wonder) Bizare van het hele verhaal is.... dat toen ik haar as uit strooide ik zwanger was al wist ik dat pas een week later. Hoezo er is meer tussen hemel en aarde Groetjes Nimian
ik denk dat je vader het prachtig zou vinden, en het is niet egoistisch, het is denk ik ook iets heel moois om samen te delen. het geeft je vader mischien juist wel kracht, en het is ook een vorm van afleiding. volg je hart heel veel sterkte in de komende tijd
meid allereerst heel veel sterkte voor nu en de komende tijd. een maand nadat wij besloten hadden te gaan trouwen en voor een kleine te gaan hoorden wij ook dat mijn moeder ongeneeslijke kanker had.zover dat niets zou helpen,ze had 2 tot 6 maanden nog te leven. onze trouwringen heeft mijn moeder nog gezien maar de datum hebben wij bewust niet gezegt zodat ze niet zou vechten tot aan deze datum. mijn moeder is 26 nov.overleden en 6 dec.had ik een positieve test.helaas is dit uitgelopen op een miskraam door alle verdriet en spanningen. meid ga er gewoon voor mocht je vader deze kleine meemaken is dat geweldig en zal hij ondanks zijn ziekte heel blij zijn voor jullie en ervan genieten. mocht je vragen hebben of je verhaal kwijt willen mag je altijd een pb sturen ook al is dat over een tijd.mijn moeder heeft haar laatste weken in een hospice gelegen,ik weet wat je evt.mee kan gaan maken. sterkte liefs kristy
Ik begrijp je gevoel wel, en waarschijnlijk is dat nu ook even gewoon bij de schok van dit slechte nieuws, dan is het heel tegenstrijdig om zo op iets heel moois te wachten. Je weet het zo te horen zelf wel heel goed. Je kunt ook verdrietig en blij tegelijk zijn, dat mag en geeft niks. Ondanks het slechte vooruitzicht van je vader, kan een zwangerschap juist een lichtpuntje zijn dat je met hem delen kan. Je kunt wel even besluiten er nu minder bewust mee bezig te gaan, even een maandje pauze zeg maar... sterkte
wat een naar nieuws over je vader, heel veel sterkte gewenst... wat de kinderwens betreft zou ik er toch gewoon voor gaan en hopen dat je vader het blije nieuws en zelfs het nieuwe kindje nog mag meemaken.