Oh man... ik slaap zó slecht op moment dat ik me afvraag of het normaal is. Ik hoop eigenlijk vooral herkenning te lezen hier. Het begon met regelmatig wakker liggen als ik ‘s nachts wakker werd, een paar weken geleden. Dat werd steeds vaker echt 3 uur lang. Maar af en toe maakte ik wel tussendoor nog een goede nacht. Maar inmiddels is het iedere nacht raak, en slaap ik ook nog eens slecht in én word ik (te) vroeg wakker. Ik tik nu vaak maar 4, max 5 uurtjes, slaap aan per nacht. Terwijl ik echt iemand ben die normaal gesproken 8 uur nodig heeft. Ik begin hoofdpijn te krijgen, en daardoor ook steeds moeilijker te slapen. Voel me regelmatig compleet wanhopig en jank bijna iedere nacht van ellende (vaak na die 3 uur wakker liggen, om vlak daarna in slaap te vallen ). Ik betwijfel of er iets is wat nog helpt. Ik heb al van alles geprobeerd. Ik probeer maar zoveel mogelijk overdags dutjes te doen maar ook dat gaat steeds lastiger merk ik... Wie zit nog meer in deze slaapellende?
Goeiemorgen Ik denk dat je het idee van “moeten” slapen een beetje moet proberen los te laten. Anders wordt het zo’n strijd, en word het steeds moeilijk. Dat gezegd hebbende is het natuurlijk zwaar k u t. Ik zelf heb (met vlagen) ook last van de slaap niet vatten snachts (bijvoorbeeld deze nacht ). Ik accepteer gewoon dat het erbij hoort en pak inderdaad waar mogelijk is wanneer ik moe ben overdag gewoon Mn rust (niet te vlak voor het slapen gaan, echt smiddags). Het is gewoon algemeen bekend dat het er helaas bij hoort, en naarmate de zwangerschap vordert nog meer. Ik snap dat het echt vervelend is, maar onthou dat het waarschijnlijk niet veel anders zal zijn als de kleine er zodirect is, en dat je lichaam hier gewoon alvast aan went. Doe wat goed voelt en kijk wat goed aanvoelt voor je lichaam, forceer niks Slaaplekker voor straks!
Ja dat accepteren wordt steeds lastiger merk ik omdat ik merk dat ik in een vicieuze cirkel zit (door het slechte slapen slaap ik steeds slechter). En ik weet hoe het is om kleine nachtbrakers te hebben, maar dan viel ik tenminste wel gewoon weer in slaap als ik hen eindelijk in slaap had. Vooral dat wakker liggen terwijl ik me moe voel voelt ellendig.
Ik snap het helemaal, maar bekijk het wellicht op deze manier; Of je je er nu druk om maakt of niet, de situatie blijft hetzelfde. Je kunt beter proberen (ik snap echt hoe moeilijk het is, ik lig nu ook alweer bijna 2 uur wakker) het te accepteren; het is zoals het is, alles loopt precies zoals het moet lopen, en daar ga en kun je verder niks tegen in brengen of veranderen. Wat je wél zeker nog kunt proberen is de VGZ Mindfulness app te downloaden (is gratis, en je hoeft geen lid te zijn van de VGZ), hierop heb je allerlei ontspanningsoefeningen en bijvoorbeeld bodyscan wat heel ontspannend is. Je kunt het altijd even proberen! En sta ervoor open. Hoop dat ik je zo genoeg positiviteit heb bijgebracht!
Ja, heel erg herkenbaar. Ik slaap ook slecht als ik zwanger ben. Als het niet is van de kramp, jeuk, zoontje die wakker word of maagzuur Dan is het wel gewoon omdat ik naar de wc moet en niet meer in slaap kom. Probeer alle rust te pakken die je pakken kan en probeer vooral zoveel mogelijk te ontspannen tijdens de uren dat je wakker bent. Zo rust je alsnog wat uit
Herkenbaar, ik slaap al bijna de hele zwangerschap slecht oa door de bekkeninstabiliteit en pijn maar inmiddels ook omdat de baby me pijn doet, ik honderdduizend keer per nacht moet plassen en vervolgens niet meer in slaap kom. Echt heel vervelend want ik ben echt zo verschrikkelijk moe Nu heb ik de "mazzel" dat ik 1x pw in het ziekenhuis mag slapen met pijn en slaapmedicatie zodat ik toch nog een goede nacht pak.
Yes! Sowieso ben ik bekend met slecht inslapen. Hoewel dat beter ging kon ik prima één tot 2u in bed liggen zonder in slaap te vallen. Nu ga ik er ieder uur uit om te plassen gelukkig sinds deze week verlof dus hoop dat dat ergens wat rust geeft en zorgt voor meer acceptatie. De reden dat ik de babyperiode zwaar vind is ook vooral dat s nachts wakker worden.. waar iedereen vaak weer lekker verder slaapt lig ik nog tijden naar t plafond te staren
Herkenbaar Nu gaat de ene nacht beter dan de andere, maar over het algemeen lig ik iedere nacht wel een keer wakker.. Als ik ga slapen veel last van maagzuur wat me wakker houdt en eenmaal in slaap word ik wel weer een keer wakker om te plassen. Nu houd ik ook weer meer vocht vast waardoor ik vaak gewrichtspijn heb Nog even volhouden, maar ben er goed klaar mee.
Zeker is dat herkenbaar, al weken aan de gang hier. Mocht ook wel een nachtje in het ZH slapen met medicatie maar dat wou ik zelf dan weer niet. Ik slaap overdag wel een uurtje of 2-3 bij, dat werkt voor mij prima.
Ik kreeg al vroeg medicatie ervoor. Slikte 3 keer per week temazepam. Ik sliep anders pas van 4-7 dus 3 uur maar. Was na 8 weken een compleet wrak met inzinking (had het vanaf eerste trimester al grr). Tramadol kreeg ik al voor de pijn. Door temazepam was de balans weer wat beter: nacht amper slaap, nacht erna 6 a 7 uur slaap. Dan is t beter te doen
Ook al is het helemaal niet leuk, toch fijn om te lezen dat ik niet alleen wakker de nachten door ga. Ik had het de vorige zwangerschappen ook, maar niet zo erg. Heb al de hele dag hoofdpijn, en dat heb ik echt zeer zelden. Daaraan kan ik merken dat ik echt veel te weinig slaap. Wat ik ook wel lastig vind is dat het zo'n sterk effect heeft op mn gemoedstoestand (ik ben bekend met depressieve klachten).
Ik sliep ook super slecht, en bij de jongste kreeg ik zwangerschapscholestase en sliep ik vrijwel niet meer (als ik sliep, kreeg ik heftige nachtmerries door de intense, allesoverheersende jeuk) - toen mocht ik in het ziekenhuis slaapmedicatie om goed in te slapen (en werd ik na 2 uurtjes wakker van mijn kamergenoot die keihard snurkte iedere nacht... zucht!). Klein lichtpuntje; na de bevallingen sliep ik wel meteen veel ‘effectiever’ - niet per se veel uren achter elkaar, maar tussen voedingen in viel ik heel snel goed in slaap en na een nacht vol voedingen was ik om 7u uitgeruster dan tijdens de zwangerschap.
Hier hetzelfde probleem! Voornamelijk de laatste weken van de zwangerschap, dus nu ook weer helaas. Standaard word ik ergens in de nacht klaarwakker om vervolgens tegen de ochtend pas weer moe te worden Het valt me wel mee dat ik dan overdag niet eens heel erg moe ben, dus misschien is het ook wel een soort van wen-mechanisme voor als de baby er straks is en je vaker wakker bent ‘s nachts?
Herkenbaar. Ik vind het niet leuk om te zeggen, maar het wordt er alleen niet beter op als de baby er is. Dat duurde bij mij ook 3 maanden, voordat mijn kinderen soort van doorsliepen. Dus hou daar rekening mee
Héél herkenbaar van mijn tweede zwangerschap. Heb van alles geprobeerd, maar slapen lukte gewoon niet. Ging ook doodop mijn bevalling in. Hoop dat jij nog wel een trucje vindt! Bij mij werd het er overigens wel véél beter op toen de baby er was.