Wat zegt jou gevoel ? Kunnen jullie een 3e kindje met een eventuele beperking aan ? Ik kan je hierin geen advies geven alleen zeggen volg je hart Ik zou zelf de zwangerschap hier niet voor afbreken zoals je al zegt dat je kinderen verder gewoon plezier in het leven hebben en toch heel veel kunnen En het niet zeker is hoe dit kindje het gaat doen Wens je heel veel sterkte
Juist het feit dat het een weinig voorkomende aandoening is maakt het best lastig om er een verwachting aan te koppelen. Er zijn simpelweg te weinig gevallen om iets over het kanspercentage te zeggen. Zo lang het slechtste scenario mogelijk is, is het realistisch. Ook al is de kans misschien heel (erg) klein en is de kans vele malen groter dat jullie kindje een milde variant zal hebben... je moet wel altijd rekening houden met het slechts mogelijke scenario. Dat is immers een optie, hoe klein die kans ook misschien is. Maar goed, ik neem aan dat jullie dit soort gesprekken ook al hebben gevoerd met een klinisch geneticus. Ik snap dat het heel lastig is, want het afbreken zwangerschap is ook een onomkeerbare beslissing (en dan ga ik er ook vanuit dat je man sowieso niet nog een zwangerschap zou willen), waarbij je nooit zal weten of je wel of niet een ‘juiste’ keuze hebt gemaakt (als in: het kindje mankeert bijna niets versus is rolstoelgebonden etc). Dus ik denk wel dat de belangrijkste vraag is: wil ik eventueel het risico nemen dat wij een kindje krijgen met een behoorlijke handicap. Als het antwoord op je vraag “ja” is, dan is je keuze denk ik wel gemaakt. Als je geen kind wil met een behoorlijke handicap, dan is de keuze denk ik ook duidelijk.
Dat klopt niet helemaal. Op 10 april kwam je erachter en op 22 april was je 6+5 wkn. Dus toen je erachter kwam was je 4+5 weken zwanger en klopte het hartje nog niet. Verder wil ik je veel succes wensen in jullie moeilijke keuze, welke het ook mag worden!
Deze opmerking geeft toch geen meerwaarde aan mijn onderwerp? Wil je dat ik me nog rotter ga voelen ofzo? Ik snap niet zo goed wat je ermee wilt bereiken, dan heb je dus al mijn topics zitten terug lezen om er even lekker tegen in te gaan? Want zelfs ik weet die data en termijnen echt niet uit mijn hoofd.. *Zodra ik de eerste echo had (die ik gelukkig drie weken eerder kon plannen dan dat het echocentrum eigenlijk wilde doen) klopte het hartje al.
Feiten noemen zijn vaak verhelderend maar in dit geval wanneer TS echt een serieus issue heeft voegt dit niks toe aan het Verhaal. sterker nog je hebt verder geen enkele opmerking over het topic om een antw te geven op haar best serieuze vraag. Ik lees vaak mee en waardeer je reacties vaak enorm (en je eerlijkheid) maar dit is gewoon niet nodig!
Je hebt helemaal gelijk. Mijn opmerking heeft totaal geen meerwaarde voor je verhasl jnderdaad. Ik had het niet moeten plaatsen. Mijn excuus voor het neerzetten hiervan. Ik wilde je daarmee absoluut geen slecht gevoel aanpraten. Mijn 2e stukje meende ik echter wel! Ik hoop dat jullie sterk uit deze moeilijke keuze zullen komen, ongeacht welke keuze dat zal worden.
Ik heb je topic volledig gelezen. Allereerst ben ik blij dat ik niet in jullie schoenen sta en dat het me een enorm heftige keuze lijkt. Maar ik wilde wel even kwijt dat je bovenstaande zegt. Maar ik door dit topic wel een beetje het gevoel krijg dat je jouw man jou nergens toe wil laten dwingen, maar je het vervolgens omgedraaid wel probeert. Welke keuze het ook gaat worden, het zou wel een keuze van echt jullie samen moeten zijn. Anders gaat je huwelijk er hoe dan ook onder lijden. Mocht ik ernaast zitten, dan mijn excuses. Ik hoop echt dat ik ernaast zit. Maar ik kon het niet van me af zetten.
Ik snap wat je bedoelt hoor, maar ik schrijf dit natuurlijk ook allemaal vanuit mijn kant van het verhaal. Dat wil niet zeggen dat ik hem thuis niet de ruimte geef om zijn verhaal te doen en naar hem te luisteren. En natuurlijk zet ik de zwangerschap niet door als hij niet met dat idee kan leven. Maar het fijne van zo'n forum is juist dat je (hopelijk) anoniem je eigen verhaal kwijt kan. Mensen die we in het echt kennen, vrienden, familie enzovoort gaat dit niks aan, tot dat wij bekend maken wat ONZE keuze is. Bedankt iedereen voor de meningen/adviezen. We zijn er uit! @Beheer dit topic mag gesloten worden hoor
Mijn man heeft zelf de dichtbij staande familie afgebeld. Eerst over de slechte uitslag (hadden we ook nog voor ons gehouden om niet beïnvloed te worden) en vervolgens met de mededeling dat we er voor gaan.
Ja we nemen onze verantwoordelijkheid en we zullen toch wel zielsveel van hem houden en er het beste van maken. Beter dan je je hele leven lang afvragen, 'wat als het mee viel/gezond was'...
Dan heb ik niks gezegd. Ik lees dat jullie ervoor gaan. Ik duim dan dat hij alleen maar drager is en verder niets!