Je krijgt er zoveel voor terug. Nou sorry maar meestal is moeder zijn het ondankbaarste "beroep" wat ik me kan indenken. De gehele dag dien je beschikbaar te zijn. Ik kan nog steeds niet rustig even 5 minuten poepen nu ze 8 en 10 zijn. Als ze even moeten wachten is vooral de jongste chagrijnig. Jongste begint nog bij van alles te huilen of boos te doen. Kan niet normaal even om hulp vragen oid. Mijn oudste functioneert zonder medicatie ongeveer als een 4 jarige en is redelijk gedwee maar als ze ruzie maken ontploft ze. Jongste is brutaal en temperamentvol ondanks consequente opvoeding. Lekker eruit op de camping, je regelt van alles, pakt spullen in, zet een badje op etc maar als je dan 1 ding vraagt is het zuchten, steunen en klagen. Pleuren overal hun spullen neer. Slapen, tuurlijk niet. Lekker tot 23.30 de boel lopen verstieren zodat ik en mijn man niets meer aan onze avond hebben (èlke keer weer he!). Ze maken erg vaak ruzie en raken ook slaags, terwijl ik al zovaak besproken heb dat dat niet nodig is en hoe ze t wel moeten doen etc etc. Het helpt geen zak en ik ben het gewoon even zat nu!
Ik herken een deel, we hebben er 1 maar voelt soms als minstens 2. Hier helpt het om.hwm meer verantwoordelijkheid te geven. Zelf even uitzoeken hoe. Piepen mag best maar dan boven. Geen probleem als dingen je niet lukt maar schiet niet meteen in klaag/piep stand. Onze zoon is 5 maar leggen dingen veel uit. Al sinds hij klein is merken we dat het rust geeft. Wanneer hij zeurt dat hij nog niet naar bed wil geven we aan oh je wil liever morgen de hele dag chagrijnig zijn zo dat wij kunnen mopperen de hele dag. Gaat zonder veel piepen naar boven en gaat slapen. Aangeven bij de kinderen, jullie gaan laat slapen en de volgende hartstikke chagrijnig. Hoe krijgen we een leuke vakantie. Als we elkaar helpen hebben we meer tijd voor leuke dingen. Misschien met de kinderen overleggen, normaal gaan jullie om .... Naar bed, geef maar een voorstel hoe laat jullie redelijk vinden. Geef ze het gevoel dat ze af en toe ook wat te zeggen hebben. Zo ook met het avondeten, indeling dag etc. Als de kinderen het niet samen kunnen om de dag een ander. Vaak lukt het wel als ze weten dat anders jullie het bepalen.
Toen ze kleiner waren herkende ik het wel, maar nu toch niet meer. Hoezo kun je niet even naar de wc als ze 8 en 10 zijn? En tot 23.30 uur lopen zieken? Ik heb echt wel pittige kindjes, maar dit vind ik wel erg ver gaan. Dat huilen/miepen deed mijn jongste ook wel, maar daar reageer ik niet op. Je kunt iets krijgen als je het normaal vraagt.
Dit dus, ik herken dat ook alleen van toen ze kleiner waren maar met 8 en 10 jaar vind ik niet normaal. De oudste kinderen zaten elkaar ook altijd in de haren maar nu zijn ze 13 en 15 jaar en het gaat steeds beter. Hier hebben ze echt nooit lopen etteren tot bijv 23.30, wel op andere manieren het bloed onder mijn nagels vandaan kunnen halen maar dit klinkt wel extreem. Praat je ook met je kinderen over hun gedrag en wat dit met jou en je man doet? Bij asociaal gedrag werkt dit altijd heel goed bij onze kinderen, een spiegel voorhouden en uitleggen wat dit met een ander doet. Lijkt me erg vermoeiend en zwaar op deze manier.
Ja het piepen is hier nog nooit beloond. Altijd benadrukt proberen of normaal om hulp vragen maar niet huilen en schreeuwen om hulp. Het blijft kennelijk lastig voor de jongste. Zeer snel gefrustreerd. Oudste heeft een stoornis dus dat verklaart wel het een en ander natuurlijk. Ook de wisselwerking is daardoor lastiger. Tot 23.30 klieren is nu met de warme dagen erg laat omdat ze er ook later in liggen met het extreem hete weer. Normaliter is het vooral de jongste die op de camping tig keer eruit komt. Tot ruim anderhalf uur na t op bed leggen. En ja we hebben het uitgelegd maar daar hebben ze savonds geen boodschap aan kennelijk. Het naar de wc gaan. Ja tuurlijk kan dat wel maar ik word echt nog zo vaak gestoord. Drammen dat ik moet helpen ergens mee terwijl ik echt al 1000x heb gezegd dat als ik op de wc zit ze even moet wachten. Ik haast me dus niet en dat heb ik ook nooit gedaan. En vermoeiend ja dat is het zeker! Mijn eerste bericht is ook wel in een boze bui geschreven dus wat fel van klank. Maar ik vraag me inderdaad weleens af wat normaal is ja...
Heb hier een 7 en 10jarige. Herkenbaar maar dan wel meer van paar jaartjes geleden. Nu als ik op wc zit en ze willen wat vragen, zeg ik gewoon niks. Dan weten ze dat mama graag ongestoord naar de wc wil, je wacht die 2min maar ff. Idem met van woonkamer naar keuken schreeuwen als ze wat willen vragen wanneer ik aan het koken ben. Afzuigkap staat aan en zit een klein muurtje tussen. Ik hoor ze wel, maar zeg gewoon niks. Dan weten ze na 3x roepen 'oja moet naar de keuken lopen want mama hoort mij niet'. Is niet zo dat ik mijn kinderen negeer ofzo, puur dat ik geen zin heb om hele dag te herhalen wat de regels zijn. Ze weten het echt wel, is gewoon klakkeloos hun ding doen zonder na te denken. En het moment dat ik ff niet reageer begint bij hun vaak het kwartje wel te vallen. Wat iemand hierboven al zei, niet savonds slapen? Ja dan ben je morgen dus chagrijnig en moe. Doe je helemaal zelf. Geef ze keuzes, doe alsof ze soms het hef in eigen handen hebben. Geef ze inderdaad meer verantwoordelijkheid zodat ze dat trotse gevoel ervaren dat ze ertoe doen. Hebben ze taken in het huishouden? Hier sinds kort dat ze mee moeten koken van mij. Mogen ze kiezen wat ze willen koken(meestal multiple choice vraag) en dan met hun de boodschappen doen, zelf mandje, zelf producten zoeken, zelf uitzoeken wat ze precies moeten doen en in welke volgorde. Als ze het niet weten dan help ik ze, dit ingrediënt duurt zolang met gaar worden, en dit zolang. Welke moet als eerste gedaan worden Laat ze meten, wegen en timen. Nog leerzaam ook. Succes
Sorry dat ik het zeg maar 't klinkt alsof je vreselijk over je heen laat lopen en niet heel consequent bent. Duidelijke afspraken en zo werkt 't.
Jouw kinderen zijn zeker 'normaal', 100 in een dozijn kindjes, super gehoorzaam en nooit stout?? Herkenbaar, heel herkenbaar. Ondanks consequent zijn en vaste regels. Je wordt gek van dat gezanik af en toe. Lastig wanneer de oudste een handleiding heeft, de jongste ondervindt hier duidelijk ook hinder van. Bij ons thuis is het niet anders, ik snap je dus helemaal. Kan ook niet 5 minuten rustig op de wc zitten zonder dat ze óf op de deur staan te bonken óf elkaar de hersens in slaan. Zucht... Dikke knuffel!
Met 8 en 10 zou ik gewoon eens flink straffen. Onzin om elke keer uit bed te komen zeuren. Daarin dus echt wat consequenter zijn. S avonds niet slapen, dan ga je overdag maar een babydutje doen oid. Met niet meehelpen is het hier heel makkelijk, dan help ik ook niet meer en mag je het zelf uitzoeken. Niet opgeruimde spullen gaan de kliko in.
Tja, wat is normaal? Dat is voor iedereen anders... Onze meiden hebben dezelfde leeftijd als jouw meiden en bepaalde dingen herken ik op zich wel, maar dan met name naar mijn man toe... Niets tegen mijn man uiteraard (hij werkt eraan ), maar hij is nogal een softie als het gaat om het hebben van gezag naar de kinderen toe, waardoor ze bij hem behoorlijk vervelend kunnen doen. Waar bij mij bijvoorbeeld iets gewoonweg "Nee en einde discussie" is, gaan ze bij hem de discussie en strijd constant aan... Wetende dat hij het dan op een gegeven moment zat is en ze uit vermoeidheid of frustratie alsnog hun zin geeft. Of wanneer het gaat om iets opruimen bijv. kan mijn man het vaak wel 5 keer vragen/zeggen en uiteindelijk doet hij het dan zelf maar, omdat hij het zat is om het te vragen. Tja, logisch dat de meiden het dus nooit zelf doen, want "als ik gewoon blijf zitten doet papa het wel voor me". Het bijbehorend commentaar van papa gaat gewoon het ene oor in en het andere oor uit Tja, ik denk dus dat het neerkomt op duidelijk en consequent zijn. Hier werken korte en duidelijke zinnen nog steeds het beste. Geen hele preken die gekleurd worden door emoties, maar gewoon "Je kan kiezen: Of je ruimt nu je troep op of ik doe het, maar dan ligt het in de kliko." (Of iets dergelijks En ja, ik doe dat dus ook gewoon als het moet en dat weten ze. Ik heb het, tot nu toe, dus nog nooit hoeven doen ) En wanneer ze dan toch een discussie proberen te starten dan is het heel simpel: "Geen discussies." of "De tijd loopt al he." En dan ga ik verder met wat ik aan het doen was. Nu hebben wij sowieso wel erg mondige dames die op zijn tijd ook bij mij nog steeds denken dat ze me de mond kunnen snoeren met bijdehante reacties, maar dit hebben ze natuurlijk niet van een vreemde (Mama wint toch wel ) Zo dacht de jongste meid laatst, toen ik haar zei iets op te moeten ruimen, "slim" te zijn door te zeggen: "Dat is JOUW taak! Jij bent de moeder!" "Schat, als moeder is het mijn taak om jou te leren dat je het zelf kan doen." *stilte* "....dat is waar..." Tja... Wat betreft de gehele dag beschikbaar moeten zijn c.q. geen tijd voor jezelf hebben. Tja... Dat herken ik helemaal niet eigenlijk. Ik heb altijd tijd voor mezelf genomen om bijvoorbeeld aan hobby's te besteden en de meiden weten dat ik dat nodig heb om een leuke mama te zijn. Net als dat zij hun ontspanning nodig hebben om lekker in hun vel te zitten. Nu heb ik hobby's die ik allemaal thuis kan uitvoeren, zoals tekenen, schilderen, gamen, scrapbooken en haken, dus dit doe ik ook gewoon samen met hen, gezellig. (En ik deel mijn hobby's ook heel graag met ze) Daarnaast hebben wij op zolder een grote hobbykamer; deze is grotendeels voor mij (hier staat mijn computer en hier heb ik al mijn teken-, schilder- en scrapbookspullen liggen), maar een deel is ook voor de meiden waar ze een eigen kast met knutselspullen hebben en een eigen knutseltafel. Zo besteden we toch, vrijwel dagelijks, tijd aan onze eigen dingen, maar wel gezamenlijk in dezelfde ruimte waardoor we gezellig kunnen kletsen ondertussen en elkaar helpen. Voor ons werkt dit in ieder geval perfect en ik zou het niet anders willen. Nu met onze kleine man erbij gaat het nog steeds zo; hij zit veel in de draagdoek overdag dus kan overal gezellig bij zijn en ik heb mijn handen vrij
Ja als ze op de camping uit bed komt waarschuw ik 2 x en daarna zit ze gewoon even buiten/in de voortent voor straf. Maar dat helpt niks. Ja ze gaat eerst flippen omdat ze niet buiten wil zitten natuurlijk. Of ik moet haar steeds terugsturen naar de "strafplek" omdat ze gewoon gaat zeuren wanneer ze eraf mag. Het antwoord is altijd; als ik het zeg. Zelfde met thuis naar haar kamer sturen. Toen ze klein was ging ze niet eens, moest ik haar erheen sleuren. Dat heeft ze inmiddels wel door dat ze moet gaan als ik het zeg. Wbt het opruimen; idd ik zeg dat ook vaak. Als je het niet opruimt mik ik het weg. Nou dan komt er actie en in no time drama. Want ik weet niet waar iets moet blablabla. Huilen. Meestal ben ik nogal concreet en zegt mijn man juist dat ik wat rustiger aan moet doen.
Taken in het huishouden ben ik wel wat meer gaan toevoegen. Ze moeten de tafel in elk geval afruimen en ben ze ook aan het leren hun bed afhalen. Jongste heeft wel de neiging lui te zijn. Bv te vragen of ze ontbijt krijgt. Mjn antwoord; je mankeert niks aan je handen en je weet waar het brood ligt. Ze moeten ook voor elkaar drinken inschenken bv en voor hun vriendinnetjes als die komen spelen. Eigen schooltas uitruimen en bekers omspoelen. Eigen onderbroeken in de la leggen etc. Het is echt niet dat ik alles voor ze schoonveeg denk ik.
Ik snap dat je het zo kan interpreteren wat er staat. Maar het betekent niet dat ik de dingen accepteer die ik typ. Uiteraard is het een duidelijke afspraak dat je je zooi niet neerpleurt als je ermee klaar bent en heb ik dat al 1000x gezegd en ruim het ook niet voor ze op maar toch doen ze het elke keer weer... Gebeurt dat bij jou nooit? Tuurlijk zijn er consequenties als ze uit bed komt. Ik wil ook iets aan mijn avond hebben dus ik ben zelfs redelijk ongeduldig wat dat betreft.
Je moest is weten wat ze hier allemaal in huishouden moeten doen. Echt veel meer dan dat. Helpen bij koken, standaard tafel afruimen savonds, vaatwasser legen, salontafel opruimen eind middag, staan altijd glazen van ze, bakjes, speelgoed. Weg ermee, gewoon opruimen. Hier ook inderdaad voor elkaar drinken in schenken, zelf je brood smeren, én opruimen als je klaar bent. Heb hier eigenlijk nooit problemen met ze als ze wat moeten doen, hooguit jongste als ze haar kamer moet opruimen Maar dat is puur omdat ze door de bomen het bos niet meer ziet. Ze weet gewoon niet waar ze moet beginnen. Dus dat doen we in stappen Van jongs af aan helpen ze hier gewoon Hoort erbij. Help je mij niet? Help ik jou niet, heel simpel. Oudste heeft zelfs vandaag uit zichzelf de wc staan schoonmaken, schrok ff want bleek enzo mogen ze niet. Maar hij zei zelf al 'bleek mag jij doen mam, heb de rest al voor je gedaan'. Super lief
Terugkijkend op het moment dat ik mijn eerste bericht typte en de emoties nogal hoog zaten denk ik dat ik wel weet hoe het komt. Ben bezig met leren om weer te kunnen gaan werken. Ik denk dat het hoog tijd is dat ik naast moeder zijn weer eens wat anders belangrijk ga vinden. Zodat ik meer geduld heb dit soort zaken rustig te begeleiden ipv me mee te laten slepen en opgefokt te raken.
Oh wat goed zeg! Lief van hem. Ja zelf opruimen van ontbijt moet hier ook wel. Vaak maak ik einde van de middag voor beide een stapeltje van de rommeltjes/spulletjes die op tafel liggen en die moeten ze dan zelf boven opruimen. Maar moet dan wel zeggen dat ze echt een pen bv in de pennenbak moeten doen en papier ergens anders anders kwakken ze het gewoon ergens op een kast. Sinds kort heb ik ingevoerd dat als ze meer schermtijd willen ze dit kunnen verdienen met een huishoudelijke taak. Dat doen ze dan soms wel. Natuurlijk krijgen ze niet voor alles schermtijd.
Een strafplek is op die leeftijd ook niet helemaal passend meer vind ik. Dat doe je met peuters naar mijn idee. Wij sturen onze oudste wel eens naar haar kamer maar niet meer naar de hal of trap ofzo "ala de nanny".
Kamer doe ik juist niet. Daar ligt al het speelgoed en leuke dingen. 'foei niet doen, ga op je kamer maar wat leuks doen' is het dan meer. Hier dus wel echt op de trap tree zitten tot de minuten voorbij zijn (elk levensjaar 1min) maar komt hier echt héél zelden voor gelukkig