Misschien een beetje vreemde titel, want waarom voor een vierde gaan als je al spijt hebt van de derde? Maar ik zal mijn gevoel proberen uit te leggen. Ik heb 2 kinderen dicht op elkaar die nu 4 en 5 zijn. We hebben echt heel lang getwijfeld over wel of geen derde. Alles overwogen, maar we kwamen er niet uit. Uiteindelijk won het gevoel en kwam de derde er toch. En nu heb ik vaak spijt. We hadden het toch goed met 2? Het was zo makkelijk. Het was praktisch ook zo goed te doen. Ze werden eindelijk wat zelfstandiger. Maar ik weet het wel, ik kon nog geen afstand doen van het kleine, het baby gebeuren. En ik vind het zo fijn om dat nu wel weer te hebben. Maar ik wil ook zo graag terug naar hoe het was. Gewoon met die oudste 2, mijn wereld. En dat kan niet. Ik kan nooit meer terug. Er is een klein wezentje bij. Eentje die ik natuurlijk ook niet meer kwijt wil. In die 4 jaar tijd dat we getwijfeld hebben, kon ik gewoon niet bedenken hoe ik me nu zou voelen. Maar dan die vierde. Ik heb altijd gezegd, als het er 3 worden, dan ook 4. Ik wil namelijk niet dat nummer 3 alleen is, een nakomertje en dat we alles straks om nummer 3 moeten laten draaien. Nummer 1+2 hebben zoveel aan elkaar! Maar het leeftijdsverschil met nummer 3 is zo groot. Ik wil dat de derde ook iemand heeft. (Als het gegeven is uiteraard). Want terug naar alleen de eerste 2 kan sowieso niet meer. En ik geniet ook echt wel van het baby gebeuren allemaal weer. Alleen niet zo in combinatie met elkaar. Aan de ene kant wil ik graag genieten van de eerste 2, van hoe het was en mis ik die tijd zo. Aan de andere kant groeien ze me veel te snel op en geniet ik nu weer opnieuw van de derde en wil ik ook weer graag een nieuw 'koppeltje' maken. Wat halen jullie hier nou uit als ik dit zo schrijf? Is een vierde wijsheid?
Ik zou nooit voor nog een kindje gaan als het doel is om een ‘koppeltje’ te maken van kindjes - je moet er voor gaan als jullie als ouders zelf die wens hebben. Broertjes/zusjes vormen soms ook gewoon totaal niet zo’n ‘koppeltje’. En ik lees bij jou nu niet echt dat er een enorme wens is voor een vierde, het is vooral iets dat je zo bedacht had (‘als het er 3 worden, dan ook 4’). Ik zou het voor nu laten rusten, het klinkt ook echt alsof je nog aan het wennen met aan 2 oudere kinderen en 1tje die jonger is - met een 4de ga je niet méér tijd krijgen met de oudste twee. Mijn nichtje heeft trouwens heel veel aan haar oudere broer en zus (schelen 5 & 7 jaar), die leeftijden hoeven helemaal niet zo dicht bij elkaar te liggen. En die oudste twee hebben juist ontzettend veel ruzie en strijd onderling, al jaren.
Uhm.. lijkt me lastig!!! Maar, ik zou zeker geen vierde nemen als reden dat het een koppeltje gaat vormen en nmr 3 anders zo alleen is.. Althans.. lijkt mij dat je graag een kindje zou willen omdat je graag groot gezin wilt... maar ik hoor je nu al aantal bezwaren opnoemen ... Succes
Je hebt nooit de garantie dat nummer 3 & 4 dan close worden. Dus dat vind ik een rare reden. Hoe oud zijn je kinderen? Misschien zijn ze over een paar jaar wel closer met de jongste? Met een baby kan je niet zoveel natuurlijk
Met @Fuddey eens. Nooit voor een kind gaan met als hoofdreden broertje of zusje van. Want stel dat het een zorgenkindje is? Of een tweeling? Wij hebben toevallig 2 setjes, maar dat is nooit een reden geweest om voor een vierde te gaan. Die wens was er gewoon. Ik heb ook niet de ervaring gehad die jij nu hebt, dat je weer terug wil naar de oude situatie. Ik heb in die zin nooit spijt gehad van mijn derde. En mijn oudste 2 hebben tot 2 jaar terug zo ongeveer alleen maar ruzie gehad, die verschillen dag en nacht. En echt close zullen ze nooit worden denk ik. Dus stel je krijgt een vierde, en ze zijn water en vuur, heb je dan niet nog veel meer spijt? Ik zou zeggen: zoek eerst de balans weer op in je huidige gezin. En kijk daarna pas of er een nog kinderwens is of dat het een ‘het ideale plaatje’-wens is.
Dit klinkt voor mij nou als een gevalletje kind ‘nemen’. Nee je begint niet aan een vierde kind omdat het praktisch is. Of erger om jouw onrust te lijmen. Sorry dat ik zo hard ben maar je hebt het hier over een 4e kind terwijl je je derde nu als eens wegdenkt omdat je het met 2 kinderen eigenlijk zo fijn had. Dat lijm je niet door je derde kindje een leeftijdsgenootje te geven hoor. En wat zeg je dan over 15 jaar. Ja jij bent er gekomen omdat je iets oudere broertje of zusje dan een speelkameraadje had maar eigenlijk hadden we onze twijfels al over een derde kindje. Ik snap dat je je derde net zo’n leventje gunt als je eerste twee maar dat gaat je niet zomaar lukken met een vierde kind
Nee, ik zou absoluut in jou geval niet voor een vierde gaan. Zo te lezen is die wens er eigenlijk niet, ja meer om een koppel te vormen. Maar de garantie is er niet dat die twee ook goed en leuk met elkaar hebben. Ik zou er alleen voor gaan, als de wens er is van jou en je partner.
Eh nee.. daar zou ik echt niet aan beginnen. Daarnaast zou ik kritisch gaan kijken naar je gedachtengang. Als je nummer 3 echt als spijt voelt, breng je dit ook (onbewust) over dan naar je kindje? Bespreken jullie die hardop waar de kids bij zijn? Ik vind het nogal wat namelijk.. niet dat het gevoel er niet mag zijn maar zou eens kijken hoe je wellicht met hulp dit gevoel kan ombuigen naar iets positiefs en daar hoort zeker geen 4e kindje bij in mijn ogen.
Mijn broer zijn kids waren 8 en 5 toen de 3de geboren werd.. maar hij wordt inmiddels 4 de jongste en vermaakt zich prima met zijn broer en zus en daarnaast scheelt hij 2jaar met mijn zoon die wordt bijna 2 en ze hebben echt een hele leuke band met elkaar dus zo kan het ook Ik zou er lekker van genieten dat de 3de ouder wordt en je weer terug gaat naar het stukje dat je kinderen groter zijn en meer zelf kunnen
Mijn kinderen schelen elk 3j11m en vermaken zich prima met elkaar. Natuurlijk slaan ze elkaar wel eens (figuurlijk) de hersens in maar dat gebeurt ook wanneer ze dichter op elkaar zitten qua leeftijd. Misschien zelfs meer. Als je reden voor een 4e is dat je het zielig vindt dat er een (in mijn ogen klein) leeftijdsverschil tussen zit, dan is dat de verkeerde reden om voor nog een kindje te gaan.
In jouw geval zou ik er zeker nu niet voorgaan. Zeker niet omdat je wat ik lees nog niet aan de situatie gewend ben hoe die nu is. Daar zou ik eerst vreemde mee proberen te vinden en dan weer verder kijken. Mijn zus heeft 3 meiden (16,12 en 5) ze vermaken zich prima met elkaar. Die oudste 2 vinden het heerlijk zo'n klein zusje.
Jeetje. Wat vervelend dat je je zo voelt! Je moet doen wat goed voelt voor jou en niet naar een ander luisteren. Misschien komt het straks wel goed en gaat de 3e mooi mee spelen met de oudsten. Ik denk dat je je daar niet druk om hoeft te maken. Dit is een beetje hetzelfde als denken dat 1 kind hebben zielig is. Dat is het absoluut niet hoor. Probeer wat rust te vinden nu en geniet van je 3 kindjes! Of je een 4e "moet" nemen kan ik je geen advies over geven. Als je rust wilt zou ik het niet doen. Maar als je gezin goed draait en er nog eentje bij kan kunnen jullie het overwegen. Succes!
Kan het zijn dat je nog wat hormonen van de laatste zwangerschap in je lijf hebt? Die kunnen je denken soms zo beïnvloeden. Geniet van wat je hebt. En als jullie wens voor een vierde ontstaat zou je 't kunnen proberen. Maar op dit moment is het gezien je verhaal geen goed idee!
Hmm nee ik zou in deze situatie nooit voor een vierde gaan. Een kind erbij is altijd drukker en op andere dingen inleveren.. En een koppeltje maken lijkt me echt geen goede reden. Zeker als je nu al een beetje spijt hebt van die derde. Ik zou het echt even een poos laten rusten. Wie weet gaat de derde wel heel goed optrekken met de andere twee ondanks het leeftijdsverschil nu. En straks als ze allemaal volwassen zijn dan is dat leeftijdsverschil helemaal niet meer aan de orde. Wie weet na de zomer als de andere twee weer naar school zijn dat je het heerlijk vind om met de kleine lekker 1 op 1 tijd te hebben. Maar voor nu zou ik echt zeggen, nee geen vierde!
Ik zou ook niet voor een 4de gaan. Het leeftijdsverschil lijkt nu nog groot. Maar hoe ouder ze worden hoe minder dat is. Mijn jongste broertje en ik schelen 10 jaar. Hij is een nakomertje. Dan vind ik het een ander verhaal. Toen hij 8 was was hij enigst kind thuis (in een niet fijne gezinssituatie). Hij heeft het wel gemist zegt hij ook zelf.
Mijn broertje en ik schelen slechts 20 maanden, maar met mijn zusje scheel ik 6 jaar. Ik heb een onwijs goede band met mijn zusje, altijd gehad, ook toen ze nog klein was. Zij heeft volgens mij ook nooit het gevoel gehad een broer of zus te missen die meer haar eigen leeftijd had. 4 en 5 jaar leeftijdsverschil is echt niet veel. Lekker genieten van de rijkdom die je hebt.
Neejoh ieder kind krijgt tich ook gewoon eigen vriendjes en vriendinnetjes? Voor tzelfde geld krijg je een kind wat totaal niet aansluit bij je 3e. Dat kun je niet sturen nl. Mijn zoontje is 8 en heeft nu (pas) een zusje van 6 mnd. Hij is dol op dr en zij op hem. En ja miss scheelt t veel nu ze jong zijn maar hij heeft zijn eigen vriendjes, vind ik ook belangrijk. Vind t vooral fijn dat als ze ouder zijn en er gebeurt iets met ons, ze er niet alleen voor staan maar elkaar hebben. Heb zelf 3 broers: 42 en 40, ik ben 34 en mijn broerje 32. Mijn broers van 42 en 40 hebben nu masr weinig gemeen met elkaar (als kind speelden ze wel natuurlijk), maar broer van 40 heeft t meest met mijn broertje van 32. En ik kan met allemaal goed, maar jiet dat we dagelijks met elkaar optrekken ofzo Geniet van je kleine ukje hoor, komt allemaal goed!
Zelf kom ik uit een gezin van 5 kids de oudste was 16 en de 4e 6 jaar toen er nog een broertje kwam. Scheel zelf nog geen 1.5 jaar met m'n zus maar vroeger sloegen we elkaar de hersens in en m'n ma maar denken zo leuk zo dicht op elkaar. Dit is in de puberteit helemaal goed gekomen hoor. De band met de andere is ook gewoon super vooral als je ouder bent merk je nog amper wat van leeftijdsverschil. 3 van ons hebben kids de andere 2 zitten nog in een andere fase maar evengoed tof. Vond het vroeger super om nog een broertje te krijgen. Hier tussen m'n zoons ook 3.5 jaar en zijn leuk samen hoor en kan nog anders worden maar hoort erbij. Zou geen 4e erbij nemen zodat de 3e een maatje heeft misschien kan de 3e juist Supergoed met de 1e.
Nee idd, voor "elkaar" hoef je dat echt niet te doen. Lijkt me niet een belangrijk punt.. die 3e redt zich zeker ook wel prima zonder nog een erbij. Anders kun je wel aan de gang blijven haha.