Ik ben op zoek naar mensen die spijt hebben van de naam die ze aan hun kind hebben gegeven. Hoe gaan jullie hiermee om? Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar dit kwam vandaag met iemand ter sprake. Zij hebben er erg veel moeite mee.
Ik kan na 4 jaar nog niet wennen aan de naam van een van onze kinderen. Ik vind M niet passen terwijl hij een mooie, gewone naam heeft. Geen idee waarom. Maar spijt heb ik niet, want ik heb ook geen alternatief. Bij de andere kinderen heb ik dat niet, die namen vond ik meteen prima na de geboorte.
Hier geen spijt blij met de namen die zij uiteindelijk gekregen hebben. Wat maakt het dat je spijt hebt?
Geen spijt, wel had ik waarschijnlijk nu andere keuzes gemaakt. Maar vind het nog steeds mooie namen en ze horen nu gewoon bij ze.
Ja, Hoe ermee omgaan? Accepteren. Mijn ex wou perse die naam en ik wou de andere naam. Hij bleef me overtuigen. Na de geboorte hem maar zijn zin gegeven en onze dochter mijn favoriete naam als tweede gekozen. Achteraf echt spijt dat ik niet met hem samen een ander alternatief heb bedacht. Hij bleef erop hameren en wij lagen gewoonweg niet op één lijn
+1! De naam van onze 3e dochter hebben we geschreven met een Y maar ik was toch liever voor een J gegaan. Alhoewel ik het met de Y wel vrouwelijker vind lijken. Maar goed mijn man wilden het graag met de Y en ik had de naam al bedacht dus hij mocht ook wel iets inspraak hebben .
Geen spijt van de 1e naam. Al had ik meerdere namen hoger op mijn lijstje maar die kreeg ik er bij man niet door. Wel gigantisch spijt dat we haar geen 2e naam hebben gegeven. Ze is namelijk verwekt op camping Bella Italia, en elk jaar weer in Italië word ze door iedereen daar Bella genoemd. Ik en man vinden het nog steeds jammer dat we dat niet als 2e naam hebben gebruikt maar daar dachten we pas voor het eerst aan toen ze 2 maanden oud was en iedereen in Italië haar zo ging noemen. Hoewel ik voor de eerste naam leukere namen (Vind ik) op de lijst had staan past haar 1e naam wel gigantisch goed bij haar.
Hier indd een naam met een H ertussen en die word vaak vergeten door de juffen.. Ik snap het wel... Haha
Hier of vergeten, of verkeerd geplaatst die h. Dat laatste vind ik stom. Dat eerste kan ik ze niet kwalijk nemen want het is een letter die je niet hoort. En gelukkig zijn er ook mensen die het goed schrijven
Dit heb ik voor mijn oudste twee kinderen ook, wel heeft dat met meer dan alleen een naam te maken. Ik vind hun namen nog steeds leuk, maar ik had ze nu niet weer gekozen.
Niet echt spijt. Ik wilde graag een andere naam, mijn man vond die niet mooi. Dochter in kwestie vindt de naam die ik wilde vreselijk en haar huidige naam vindt ze wel mooi. Dat scheelt. Andere dochter heeft een naam die je op veel manieren kunt schrijven en je schrijft het niet op de meest voorkomende manier. Gek genoeg gaat het toch bijna altijd goed.
Geen spijt. Wel balen dat ik mijn droom naam nooit gebruikt heb en ga gebruiken. Omdat dit het eerste deel is van neefje zijn naam.
Ik heb geen spijt, maar toen ze peuter werd dacht ik weleens: oei, jij bent veel stoerder dan jouw lieve naam. Uiteindelijk klopt het wel weer bij haar en je kan ‘m ook stoerder maken door ‘m af te korten. Mijn 2e keuze was Saar. Deze is nog liever dus toch goed gekozen. Al vind ze zelf de naam Saar leuker.
Wij hebben spijt. Hebben zelfs overwogen te veranderen, maar durven het niet aan. We proberen het te accepteren. Geloven dat het niet voor niets is dat we die naam gaven. De naam paste bij het moment van de bevalling. We hebben het gevoel dat de keuze van naam en onze mening over namen heel erg beïnvloed worden door meningen van anderen. Onze les is om echt dichter bij onszelf te blijven.