Standaard groeiecho's veroorzaken onnodig onrust

Ik denk dat het ook ligt aan de info die je erbij krijgt en de toon waarop die gegeven wordt. Als de gynaecologen/ verloskundigen betere info verstrekken denk ik dat die zorgen er minder zijn. Hoe vaak zie je hier wel niet de vraag wat betekend dit of dat want het is mij niet duidelijk/ goed uitgelegd? Of toen ik ernaar vroeg of over terug belde kreeg ik een halfbakken antwoord waar ik niks mee kan.

Ik heb bij de jongste door diabetes de groei echo's gekregen en ik vond het eigenlijk alleen maar leuk om een paar keer extra te kunnen kijken.

 

Ik kreeg extra groeiecho's ivm BMI. Het heeft niet voor onrust gezorgd want alles was goed, maar ik vroeg me wel af, is dit nou nodig? Want de verloskundige gaf aan dat ze alles eigenlijk gewoon goed kon voelen en de baby had een normaal formaat, maarja protocol he... Leuk hoor om extra naar je baby te kunnen kijken en ik denk dat er geen zwangere is die er nee tegen zegt. maar of het nou echt nodig is...

 

Ik krijg groeiecho’s omdat ik al 2 grote baby’s gekregen heb (p90 en p97). De jongste is geboren met een schouderdystocie en daarom word ik nu extra in de gaten gehouden. Mij geeft het juist veel rust, ik weet dat dit kindje weer groot is (p90) en we kunnen nu een plan van aanpak maken. Waarschijnlijk had de verloskundige ook wel gewoon kunnen voelen dat dit weer een grote baby is, maar juist door die metingen en de gegevens invoeren in de computer wordt het voor mij ook zichtbaarder en heb ik er ook meer vrede mee dat het hoogstwaarschijnlijk een inleiding gaat worden om te voorkomen dat er een zelfde situatie ontstaat als de vorige keer.
Was ik de vorige keren zonder problemen bevallen dan had het niet nodig geweest en had het van mij ook niet gehoeven. Ik zou deze echo’s niet standaard inzetten, alleen als er reden is tot zorgen.

 

Geen idee eigenlijk.

Onze kinderen waren normaal in de buik. Echter bij de bevalling en na de bevalling was onze zoon erg groot( voor mij dan...ik ben maar 1.56 en zoon was 53 cm ongeveer en 9 pond).
Dus dat hebben ze gemist?
Het ging verder goed dus geen probleem. Nu is hij niet de kleinste van de klas maar zeker niet de grootste.

Ik had in elk geval nooit onrust bij een groeiecho

 

Hier niet echt onrust, wel tegenstrijdige informatie. De vk zei na eigen metingen dat de baby’s heel gemiddeld waren, de gyn zei juist dat ze groot waren. Bij geboorte bleken ze allebei p98/p99, dus echt wel flink - de oudste werd met 37wkn geboren en de jongste met 36wkn, dus toen waren ze gelukkig een mooi formaat

 

Ik heb mijn vorige zwangerschap 3 groeiechos gehad omdat ze te klein zou zijn.
Allemaal kleertjes in maat 50 gekocht, kwam er gewoon een baby van 7 pond uit.

 

Ik kreeg geen groei echo's.
Bij de laatste wel een echo gehad waarmee ze gelijk naar de groei hebben gekeken en die was volgens haar normaal.
Toen ze werd geboren woog ze echter 2900 gram en moest er gekeken worden of ze evt geprikt moest worden en werd er gevraagd of wij wisten dat ze zo klein zou zijn.
Wij waren in de veronderstelling een kindje van 7 pond te krijgen dus waren we behoorlijk verbaasd.

Ik denk dat een groei echo best zekerheid kan geven maar dan moet je er wel meerdere krijgen en niet maar 1.
1 echo zegt namelijk helemaal niks.

 

Ik heb ook een standaard groeiecho gehad. Ik kan me niet precies meer herinneren wat ik daar na die tijd nu bij voelde. Zal dus ook niet echt onrust zijn geweest. Want ik had al een paar keer een echo gehad (geslachtsecho, 20-weken echo, 3D/4D echo met 27 weken). Daarna met 30 weken de groeiecho.
Volgens de metingen zat het geloof ik iedere echo wel weer redelijk gelijk. Dat zal denk ik ook wel schelen.
Dochter was volgens al die echo's iets kleiner dan gemiddeld (P25 ofzo dacht ik), maar bleek bij de geboorte juist net iets groter/zwaarder dan gemiddeld. Dat idee had ik sowieso al door de 3D-echo, waar het vet net zichtbaar zou moeten worden en ze toen al een hele bolle kop had.

Ik vond het denk ik vooral leuk om nog eens te kijken.

 

Ik heb bij de jongste een paar keer een groei / liggingsecho gekregen omdat hij dwars lag (toen al, haha). Het heeft bij mij niet voor onrust gezorgd. En ik vond het leuk om extra te kijken. Maar wat de schatting van grootte en gewicht betreft, klopte het van geen kanten.

 

Hier zaten de metingen er bij beide kinderen volledig naast. Bij mijn eerste moest ik ingeleid worden want hij zou met 38 weken al 9 pond wegen volgens de groeiecho’s.
Geboren met 38.6 en 4280 gr, flink ja, maar geen 9,5 pond wat hij volgens de meting had moeten zijn.

Bij de tweede was het andersom, die zou klein zijn, hooguit 6 pond met 40 weken. dus ik dacht wel, wat raar, eerste zo groot, tweede zo klein. Zij werd geboren spontaan met 39.3 weken en woog 3870 gr, helemaal niet klein dus, zelfs boven gemiddeld.

Dus ik heb weinig vertrouwen in die metingen. Ik krijg volgende week 1 groeiecho, omdat de oudste op de P97 zat, dus dan is het protocol om ook volgende zwangerschappen een groeiecho te maken , maar ik zie het vooral als een extra moment om even te gluren, ik hang er verder geen oordeel aan, omdat ze er vaak genoeg naast zitten.

 

Hier bij de oudste kreeg ik een groeiecho omdat ze haar groot inschatten en ik minder leven voelde. Volgende dag hebben ze mijn ingeleid omdat de gyn zei we kunnen afwachten maar we hebben er niets aan als er toch iets aan de hand is en de baby overlijd in je buik.
Met 38 weken woog ze 3850gr.
Bij de 2de weer de groei in de gaten gehouden en weer ingeleid met 38 weken die was nog iets groter rond de 3950gr.
Nu zwanger van de 3de en met 36 weken moet ik weer bij de gyn komen voor een groeiecho dit kindje loopt ook alweer 2 a 3 weken voor op groei en dan wordt het zeer waarschijnlijk weer een inleiding.
Ik vind het fijn dat ze het in de gaten houden en heb er geen negatief gevoel over en ik maak mij ook geen zorgen om de groei van de baby

 

Ik vind het eigenlijk wel fijn om te weten dat de baby op zijn lijntje groeit en dat er voldoende vruchtwater is.

 

Hier in de regio worden er geen standaard groeiecho's gemaakt, ik was wel verbaasd dat dochter op de p90 zat, terwijl ik een kleine buik had en de verloskundigen haar steeds klein hadden ingeschat. Nu wordt de baby als gemiddeld ingeschat, maar m'n buik is veel groter + het is de tweede + het is een jongen, dus ik heb gevraagd om een groeiecho, die ik ga deze week krijgen voor m'n eigen gemoedsrust. Dus zodra ik hem heb gehad laat ik weten of het voor onrust zorgt

 

Nu is het bij ons met een sisser afgelopen, maar ik had gewild dat die al standaard waren bij de oudste.
Die "leek" dus prima op groei, werd geschat op 3200 ongeveer. Maar bij de bevalling was ze maar 2500. De placenta was bijna niks meer van over, heeft al een hele tijd geen eten meer gehad in de buik. Meestal overlijden deze kindjes in de buik en krijg je dus dat er met bijna 40 weken geen leven meer is. Als een wonder zette mijn bevalling met 38 weken in en waren we er dus op tijd bij.
De vk noemde dit ook een engeltje op haar schouder.

Bij de jongste was het geloof ik ook nog niet standaard, maar kreeg ik ze door de oudste wel. Hij was/is klein maar niet zo erg als de oudste. Was met de geboorte 3040.

 

Ik kreeg de groeiecho’s ook niet standaard; bij de eerste was mijn buik erg groot, plus had ik een placenta previa, dat was genoeg reden om met 34 weken nog een echo te maken (groeiecho icm placentalocalisatie). Bij de tweede kreeg ik sowieso extra echo’s vanwege medische reden, en een groeiecho omdat haar zus p99 was.

 

Bewoog ze wel nog veel in je buik?

Ik kreeg bij beide extra echo's. De oudste was bij 32 weken klein, of tenminste, mager, daar door ging ik de molen in. Ene keer op de echo's was hij veel te klein, volgende keer gemiddeld, toen hij geboren werd uiteindelijk heel mager terwijl ze uitgingen van gemiddeld, 2800 gram bij 53 centimeter. Maar ik vond het allemaal niet echt nodig omdat hij mij helemaal in elkaar trapte van binnen uit. Placenta metingen waren ook elke keer gewoon goed. Dus ik had niet het idee dat hij het slecht had in m'n buik.

Bij de jongste beetje zelfde. Paar rondes echo's en uiteindelijk weer overgedragen aan de verloskundige. Die bleek 3600 gram dus niets aan het handje!

 

Ze bewoog nog wel, maar was sowieso helemaal niet druk in de buik (hoe ironisch want ze heeft ADHD) Met de jongste dacht ik echt dat hij door de buikwand naar buiten kwam maar ik was niks gewend haha.

 

Ik kreeg bij de oudste groeiecho's in eerste instantie vanwege mijn te lage BMI. Tijdens de groeiecho bleek ze te klein te zijn, mijn bloeddruk werd gemeten en die was veel te hoog. Gelukkig kwamen ze er zo achter dat het met ons niet zo goed ging.

Bij onze jongste dochter kreeg ik standaard groeiecho's omdat ik nog bloeddrukmedicatie gebruikte door PE/HELLP bij de eerste zwangerschap. Ditkeer maakte het mij wel heel onzeker. Ze werd klein geschat en was toch bang dat dit misschien kwam door mijn stijgende bloeddruk. Gelukkig viel het reuze mee. Ze woog bijna 3300 gram bij 38 weken

 

Ik vond de groei echo's wel een fijn momentje om extra naar mijn kinderen te kijken. De schattingen vd groei klopte bij mijn zoon totaal niet. Ik zou een hele gemiddelde baby krijgen. Geschatte lengte was 51cm, gewicht werd geschat op 3800-4000gram. D was 54 cm en 3360 gram. Klopte dus niet.

Bij mijn dochter klopte het wel vrij goed. Ze werd klein geschat, met geschat gewicht 2800gram. Omdat er brainsparing was is daarna ook niet meer gegroeid. Een lengte schatting gaven ze niet, maar de gyn in opleiding gaf als tip om 1 of 2 pakjes in maat 46 te kopen. Ze had gelijk. A was 46 cm bij geboorte en woog 2780gram.

De groei echo's bij A gaven mij rust. Ik wist dat ze kleiner zou zijn dan gemiddeld, en ik wist ook waarom. Met de echo's kon ik even met eigen ogen naar haar kijken, en dat vond ik heel fijn.