Hebben jullie alle data van wanneer wat is met je familie gedeeld? En dan vooral die van de terugplaatsing? Ik zit met dit dilemma. Ik had altijd een bepaald plaatje van zwanger worden en mijn familie verrassen met het nieuws. Nu is niks meer 'spontaan' of verrassend, zoals je zou verwachten. Het enige wat ik nog spontaan zou kunnen houden, is het verrassen van mijn familie met het nieuws dat we zwanger zijn zodra dat zover is. Maar nu zitten we in ons 1e IVF-traject en leeft iedereen heel lief met ons mee en vraagt hoever we zijn en wanneer er wat is. Maar als ik echt open ben en zeg wanneer de terugplaatsing is, hebben zij straks ook allemaal 'twee wachtweken' en zitten ze te wachten op bericht van ons "gelukt of niet". Dan is dat spontane stukje ook al weg. Aan de andere kant staat ons leven nu redelijk in het teken van ivf en vind ik het fijn om over te praten. En vind ik het moeilijk en vervelend om telkens te liegen als ze ernaar vragen... Mijn man staat er anders in. Die wil alles wel delen. En het spontane van het verrassen is voor hem niet zo'n ding. Maar hij is de jongste van 4 kids en veruit de laatste die een kind krijgt. Terwijl ik de oudste ben van 4 kinderen. En hij een man en ik een vrouw natuurlijk, dat zal ook verschil maken. Dus ik vroeg me af, welke keuze hebben jullie daarin gemaakt? Wel of niet gedeeld met familie? En hoe heb je dat ervaren?
Geen ivf oid wel mmm: mijn vader ging mee bloedprikken voor de bhcg en was mijn traject buddy want man moest werken dus pa bracht mij naar de echo's. Schoonmoeder heeft zelfs wel eens.pregnyl gezet bij mij (dus dan wist ze wel wanneer ik ongeveer zou moeten testen) Dus wij hebben t gedeeld. Alleen geen testdatum en omdat we veel pech hadden durfden diegene die ervan wisten ook niet ernaar te vragen... ze wisten wel wanneer ik ongeveer ongesteld moest worden maar niet dé testdag. Ik wou die druk ook niet. Want positief testen betekende ook begin van stress ipv alleen hoera zeg maar. 2x foutgegaan is niet relaxed.
Wij hebben alles gedeeld met onze naasten. Wel altijd met de boodschap: als we nieuws hebben wat betreft een testuitslag, dan komen we daar zelf mee. Op die manier konden onze naasten meeleven, konden wij ons ei kwijt en op ons eigen moment en eigen manier de testuitslagen delen. Dat het spontane eraf was hadden we ons allang bij neergelegd. We vonden/vinden het belangrijker dat we dit samen gedeeld hebben en steun hadden wanneer nodig. Natuurlijk wisten zij ook wel ongeveer wanneer de testdatum was en wanneer ze nieuws konden verwachten. We vertelden ze overigens niet de echte testdatum. Maargoed, ze hebben ook biologie gehad haha! Maar weet je? Toen het eindelijk raak was, waren de reacties echt geweldig❤️ Een hele grote verrassing was het niet, want ja: toen wij onverwacht voor de deur stonden vlak voor de officiële testdatum wisten ze al genoeg haha!. Maar iedereen was zo intens blij! Misschien juist omdat ze zo meegeleefd hebben. Ik kan zo weer in huilen uitbarsten als ik terugdenk aan die dag. Tranen van geluk❤️ Doe hierin vooral wat goed voelt en probeer samen een weg hierin te vinden. Het verrassingseffect kan je ook bereiken bij bv een gender reveal of iets. Als je dat zou willen.
Ik heb met onze eerste kindje wel alles vertelt wanneer de punctie was het terugplaatsing Nu gaan we 19 maart weer eerste echo om te kijken of we terugplaatsing kunnen krijgen Vindt het nu lastig om me familie te vertellen wanneer de terugplaatsing is Me nichtje is zwanger van haar 3 kindje Me zusje van haar 2 Wordt weer tante echt super leuk Alleen heb een tante die wel moeite heeft als bij ons verkeerd gaat Vorige maand moest ik stoppen met behandeling en daar had ze moeite mee dat ik weer slecht nieuws had Zij en haar ex hebben ook in ziekenhuizen gezeten voor kinderwens maar helaas nooit gelukt Zit over na tedenken niks te zeggen tegen familie Wel tegen me ouders En me nichtje kan met haar heel goed praten en weet dat ze niet door zal.vertellen Doe wat goed voelt voor jullie. Samen over praten
Wij hadden het wel verteld maar dan krijg je ook vragen. Toen we naar zijn oma en opa gingen was het eerste wat ze vroeg; ben je zwanger? Nee gezegd want we hadden een kraskaart. Maar ze bleef doorvragen! Achteraf had ik het liever niet verteld ook mijn moeder en stiefvader belde "weet je al wat??" Maar dat wil je niet over de telefoon zeggen!!
Bij mijn eerste wisten familie en goeie vrienden het. Vond het niet erg want dan kan je het nieuws ook meteen delen. Nu bij mijn tweede tegen niemand gezegd omdat we het leuk vinden dat het nu echt een verassing is voor iedereen
Ik heb met mn moeder alleen gedeeld dat we bezig waren met ivf, enige die echt alles wist was mn beste vriendin. Zij had de avond voor zij kwamen gedroomd dat ik zwanger was en t een jongetje zou zijn, nou wij kwamen die avond, met een rompertje, en ze zei ik wist t!! Alleen t jongetje gedeelte was fout haha Verder wist niemand het
Hier weten veel dat we in een traject zitten, maar niet de exacte data. Ik heb geen zin in vragen, zoals hierboven ook al omschreven. Krijg die maar af en toe, gewoon in algemeenheid hoe het traject gaat. heb vorig jaar ook 3x een miskraam gehad. Je weet ook niet of het goed gaat als je dan op een gegeven moment zwanger bent. En nu na 7 terugplaatsingen is het ook een soort van modus operandi geworden. Daarom is nog steeds wel dat verras effect er wel overigens om het te vertellen. Vorige zwangerschap ook ervaren. Met kerst aan grote tafel aan hele familie, was heel leuk
Mijn man en ik hebben wel verteld dat we de medische molen in gingen, maar we hebben bewust nooit data gedeeld.
Wij zitten in de eerste ronde. Alleen zwager en schoonzus weten ervan. Toen ze vrijdag in eens gingen vragen hoe het gegaan was raakte ik een beetje in de paniek. Heb ze ook geappt dat wij zelf zouden komen als er iets te vertellen valt. Ik wil het heel graag ook nog even privé houden
Ik hebben alles altijd gedeeld. Nu net de derde hadden we het geheim gehouden en met 5 weken zwangerschap verteld. Helaas ging het daags erna mis. En heb ik ondertussen alweer 2 puncties erop zitten dus ze weten allemaal wanneer ongeveer en hoe en wat. Ik vind het niet erg, ook fijn om de steun te hebben. Verrassing is het toch niet meer als ze weten dat je probeerde. En verassing als het lukt is net zo groot met datum van de terugplaatsing als zonder.
Bij ons weten alleen de ouders het, en op mijn werk, mijn manager leeft heel erg mee. Heb het gister pas aan mijn vriendin verteld. En mijn moeder deelt altijd alles met haar beste vriendin dus die weet het ook. Maar zit niet op de berichtjes of telefoontjes te wachten met "en". Maar dit is onze 3de keer denk dat ze het nu wel begrijpen . Het is fijn omdat wanneer je niet positief test of het mis gaat dat je dan niet alleen bent. Andere kant is de verassing er wel van af maar daarvan weer de anderekant misschien nog meer gewenst omdat iedereen zo met je mee leeft.
Wij hebben het altijd wel gedeeld. De keren dat ik zwanger bleek (ging helaas niet altijd goed) was iedereen alsnog zo ontzettend blij voor ons. Mensen leefden enorm mee en reageerde ook vaak erg emotioneel als bleek dat we een positieve test hadden. En konden ook erg meeleven in de spannende weken nadien of als het weer mis ging. Voor mij is die steun belangrijker dan het delen van een ´verrassing´. Wel vind ik het echt irritant als mensen gaan informeren ´En......´ en dat blijven ze toch doen. Of ze informeren niet, maar dan merk je dat et de roze olifant in de kamer wordt. Dus tja, dan maar gewoon open bespreken en als ik er even geen behoefte aan heb trek ik me even wat meer terug.
Ik deel ook helemaal niks ,ik krijg er ongelofelijke stress van als mensen vragen hoe het gaat. ik ben enorm gesteld op mijn privacy.
Wij delen ook niks met familie. Alleen mijn beste vriendin weet het. Wij vinden het ook te persoonlijk en kunnen gelukkig met elkaar goed praten. Ik houd het liever binnen ons gezin en voel me daar heel goed bij. Maar het is heel persoonlijk! Volg je gevoel.
Dank je wel voor jullie reacties! Erg fijn om te lezen allemaal! Ik wilde het liefst iedereen verrassen. Want zodra je zegt wanneer de punctie is, weten ze toch al wanneer de tp en NOD is. Maar ik kon het niet voor me houden. Het was zo'n hele ervaring en we kregen telkens nieuws. Ik wilde het toch graag delen.
Wij hebben jarenlang mmm gedaan en niets gedeeld tegenover familie en vrienden. Juist om de reden dat ik heel graag wilde dat het een verrassing voor iedereen was. Bij de 1e zwangerschap ging het echter mis en heb ik pas nadat alles uit m'n lichaam was m'n familie ingelicht (en m'n vriendinnen nog pas wat later). Daardoor heb ik wel alles helemaal alleen moeten doen, wat best eenzaam was. Als ik daar eerder bij had stilgestaan en het opnieuw mocht doen, had ik nu ik dit weet een andere keus gemaakt en in ieder geval enkele mensen die dichtbij me staan het eea. verteld (maar niet de datum van de tp, dat zou me dan persoonlijk iets te weinig ''verrassing'' lijken). Toch heb ik bij de volgende zwangerschappen ervoor gekozen om wederom niets te zeggen tegen wie dan ook. Maar toen wist ik natuurlijk al wel beter wat me te wachten stond (tot op zekere hoogte dan). Edit: wat ik dus wel vreselijk vond was dat ze na die keer wisten dat we bezig waren met het krijgen van een kindje en we dus ook regelmatig de vraag 'en?' kregen..