Haai Dames, Zoals ik hierboven al zei, ik moet dit gewoon ff kwijt. Dit is het geval, Ik ben nu bijna een 3/4 jaar gestopt met de pil en sinds een half jaar zijn we serieus bezig.. Dat wil zeggen, we doen een goede poging. Ik houd m'n cyclus in de gaten mbv ovulatietesten, probeer m'n menneke dé tijdstippen niet te vertellen, en klussen op de juiste momenten. Alleen.. zucht en een heb-ik-weer-gevoel.. de zaadlozingen zijn een probleem. Sorry voor het volgende, maar anders weet ik niet hoe ik het uitleggen moet, Tijdens het klussen en terwijl hij in mij is, komt ie niet klaar, maar als ie dan zichzelf helpt (figure of speach) lukt het wel, ook niet altijd van harte, maar.. het lukt wel. Natuurlijk komen dan de vragen als 'hou je wel van me' 'vind je me leuk(..) genoeg' en meer van die onzekerheid-vragen. Natuurlijk houdt ie van me, superveel zelfs, natuurlijk vindt ie me leuk genoeg.. En voor je het weet hebben we weer een ruzietje en slapen we met ruggen naar elkaar toe.. En dat vind ik echt niet leuk! Nou heb ik natuurlijk ook al gegoogled hierop en dan wordt ik helemaal een beetje moedeloos.. Ik moet er wel bij zeggen dat m'n menneke epilepsie heeft en hier medicijnen voor slikt, spierverslappers om de aanvallen te onderdrukken. Aan de ene kant wil ik niets liever dan de andere kant op kijken en doen alsof er niets aan de hand is, maar ik weet het niet... Waar ik nog het bangste voor ben is dat we het niet zelf kunnen en we (sorry, misschien wel wat egoïstisch om het zo te denken) door hem de MMM in kunnen. Misschien ben ik wel te voorbarig en lukt het wel, we zijn per slot van rekening nog niet zo heel lang bezig maar toch... Moes het gewoon ff kwijt.. Knuf van een beetje radeloze Sookie Ps sorry voor m'n lange verhaal..
Jeetje meid, wat een lastige situatie. zo wel voor jou als voor hem! Kan me goed voorstellen dat zn medicatie invloed heeft op het gebeuren. Misschien zou je eens met zn behandelend arts daar over kunnen spreken. Als er geen verandering in komt zou je ook naar de gyn kunnen gaan, want misschien is inseminatie dan de truc voor jullie. En als mmm meid, het is niet eenvoudig om al die onderzoeken te doorstaan, maar het is wel te doen! sterkte met alles
pfft sookie, wel een moeilijke situatie hoor.. Mis is het idd iets om eens langs de HA te gaan.. Want als je mannetje echt niet in jou klaarkomt, dan is de kans op een zwangerschap natuurlijk niet zo groot... Dan zou je over moeten/kunnen gaan op zelf inseminatie. Want als zijn zaadjes en jouw lichaam gewoon in orde zijn, kun je dat ip zelf doen.. (heb je babyboom gekeken? daar deed een stel dat ook) maar ik wil niet op de zaken vooruit lopen.. Sterkte meid! Liefss, Taliaa
Hoi sookie, lukte het voorheen altijd wel om in je klaar te komen? Is hij misschien onderbewust toch wat bang, nu het allemaal dichtbij komt, dat zwanger worden? Misschien eens daarover babbelen?
Hoihoi, dankje voor jullie woorden van steun.. Wist gewoon ff niet meer wat te doen.. Ik denk idd ook dat z'n medicijnen een oorzaak kunnen zijn, het zijn spierverslappers.. Maar ja aan de andere kant, toen we net bij elkaar waren (nu ruim 3 jaar terug) lukte het 'm wel.. Dus dan idd spanningen of misschien wel ouderwetse faalangst. Maarja, wat doe ik daar aan? Ik had op google ergens ook al zoiets gelezen over zelf-inseminatie, maar het leek me een beetje raar. Daar zal ik wel overheen moeten stappen als we hulp moeten gaan zoeken.. En ja, ik heb net met m overgehad dat ie met z'n behandelend arts moet gaan praten hierover. Ben alleen bang dat die er ook weinig aan kan doen, hij heeft z'n medicijnen echt nodig, en voor epilepsie heb je weinig keus meer als spierverslappers. Hij belt iig morgen ochtend voor een afspraak.. Anyway, mooi *&^#$ zegmaar, al probeer ik het positief te blijven zien, en mezelf te vertellen dat het gaat lukken. Knuf Sookie
Jeetje, erg balen sookie.... misschien helpt het om de sexuele spanning wat op te voeren, doormiddel van een beetje teasen? Hem helemaal gek maken,iets moois aantrekken en verwennen, en als hij het echt niet meer houd, pas echt te vrijen? Een beetje dirty talking erbij? Misschien minder focussen op het "komen". Als jullie er teveel op gefocussed zijn, lukt t misschien juist niet?
Tja, het is ook niet zo dat ie geen zin heeft. Hij heeft over het algemeen zelfs vaker zin als ik. En ja, de spanning opvoeren, dat probeer ik nu idd te doen, en dus minder 'obsessief' te zijn over het bevruchten en dus het 'komen' van hem.. Maar dat valt allemaal niet mee. Ik heb vanmiddag na m'n werk zo'n spuitgeval gehaald bij de apotheek ("mag ik vragen waar je het voor wilt gebruiken?" "nou, voor de kat.." op de een of andere manier leek me dat het beste antwoord, ik woon in een klein dorp en het woord is héél vlug rond) En dan maar hopen dat ie er in trapt.. "nee schat, ik ben er niet zo heel erg mee bezig hoor." Anyway, volgende week kan ie naar zijn arts en weten we iig of het aan z'n meds ligt. GrTz Sookie
He jeetje wat een vervelende situatie. Ik snap dat je gaat twijfelen. Ik denk inderdaad dat de medicijnen er wel inhakken. Mijn mannetje komt ook niet altijd....zeker niet als we het 3 of 4 dagen achter elkaar doen... Goed van jullie dat jullie de stap hebben genomen om naar de HA te gaan! Ik hoop dat hij jullie kan helpen! Groetjes Debby
Heeee, ik heb in een ander topic iets soortgelijks gepost: Tja, ik had gisteravond ook iets vervelends... Alhoewel, mijn lieffie had iets vervelends..... Dat had hij laatst ook al een keer. Hij, uhmmm, weet niet hoe ik dat nu moet zeggen, maarre.., hij kreeg 'm niet goed omhoog zeg maar.... Hij baalde er zelf ook gigantisch van. Waarschijnlijk komt het doordat hij zelf ook heel erg graag een kindje wil en nu het gevoel heeft dat hij moet presteren ofzo. Ook is hij net begonnen aan een nieuwe baan. Misschien dat dat er ook iets mee te maken heeft. Toen ik nog aan de pil was, was er niks aan het handje...! Ik word er een beetje verdrietig en moedeloos van. Wat moet je hier nu mee? Ik hoop niet dat hij nu bang is dat mini-hij de volgende keer weer weigert, want dan wordt het sowieso niks... Gelukkig kunnen we er goed over praten, maar ik vind het wel jammer dat hierdoor "kostbare" klustijd verloren gaat. Ook mijn lieffie gebruikt spierverslappers (hij heeft geen epilepsie, maar gebruikt het ergens anders voor.)
Ik ben bang dat het grotendeels faalangst is. Als het eenmaal 1 keer (niet) gebeurd is, dan kan ik me voorstellen dat hij erg nerveus en bang is dat het nog een keer gebeurd, want zoals je zelf al zegt het is niet dat hij geen zin heeft of zo. Weer eens een reden waarom ik blij ben dat ik geen man ben, lijkt me stressen hoor. Je presteert bij wijze van spreken niet, terwijl je graag een kleintje wilt, je vrouw/vriendin wordt er onzeker van, jijzelf ook enz... Bedoel er verder niks mee hoor sookie, maar ik denk zelf dat hij het er ook erg moeilijk mee heeft. Neemt niet weg dat jij je er ook rot bij voelt! Misschien even de druk van de ketel halen, en zeggen dat je spreekwoordelijk even een maand pauze inlast, je niet richt op vruchtbare tijden, even zo min mogelijk over baby's praten en dan eens kijken wat er gebeurd? Heel veel succes hoor sookie!
Hoi, Je verhaal is voor mij herkenbaar. Ook mijn hubbie komt niet klaar door simpelweg de geslachtsdaad op zich. Als hij zichzelf een handje helpt of ik doe dat, lukt het wel. Hij voelt over het algemeen wel aan wanneer het komen gaat en kan 'hem' dan alsnog in mij steken (oh, wat klinkt dit plat), is dat bij jouw man niet ook een optie? Misschien kan iemand mij gelijk vertellen of de kans op een zwangerschap op deze manier drastisch afneemt - ik denk eigenlijk van niet, want het sperma komt toch in mij? Overigens komt mijn hubbie ook niet altijd klaar als hij zichzelf helpt. Hij gebruikt op het moment ook spierverslappers, maar ook voordat hij daaraan begon lukte het niet op de 'normale' wijze. Tja, sommige mannen hebben dat nu eenmaal. Hij wordt wel normaal opgewonden enzo. Maar eh, die zelf-inseminatie, begrijp ik goed dat je dan zijn kwakje opvangt en dat met een spuit in jezelf inbrengt? Het is wel een goede oplossing dan toch? Liefs DB
Gister is ie naar z'n behandelend arts geweest (ik kon niet mee, belangrijke afspraak op werk..) Het komt er op neer dat het hoogstwaarschijnlijk idd aan de spierverslappers ligt.. On the bright side, hij heeft nou pilletjes meegekregen die zouden moeten helpen.. Over 4 weken terug, en als het dus nog niet geholpen heeft.. Dan, dan mag ie z'n hele handel door een uroloog laten nakijken. Ik hoop natuurlijk dat het niet zover hoeft te komen. Wel natuurlijk al uitgerekend wanneer ik most likely weer vruchtbaar ben, laten we dan net met z'n 2tjes een weekendje Texel gepland hebben.. 8) 8) vervelend! Oftewel, met de Carnaval blijven we binnen, hihi @Danabelle: Tja, de romantiek is ver te zoeken, maar wij passen die methode ook toe; hij 'helpt' zichzelf, en op het goede moment gaat ie in mij.. Of het werkt, net als met de zelf inseminatie, ik weet het niet, maar het is de moeite van het proberen waard nietwaar?! @Be Happy: Dat is idd toevallig! En erg vervelend, gelukkig ken je er over praten, da's het allerbelangrijkste. En ik snap het precies, dat gevoel van 'kostbare klustijd' die verloren gaat.. maarja, aan de andere kant, hij doet het niet express, en vind het waarschijnlijk nog tien keer erger als jij. @paprika: Of het faalangst is.. tja zou kunnen, maar ik wil ook de niet psychische kant onderzocht hebben. Al is het maar om zeker te weten dat het daar niet (of wel) aan ligt.. Het blijf iig wel het geval dat hij vaken 'zin' heeft als ik.. Toch fijn om te horen dat ik niet de enige ben en dat het dus wel herkenbaar is.. had toch zo'n heb-ik-weer-gevoel... En weer een lang verhaal.. sorry Knuf van een iets meer gerustgesteldere Sookie
Hoi Sookie, Tjee wat lastig zeg. Maar je hoeft je geen zorgen te maken. Als hij zichzelf helpt en dat in een bakje doet en als jij of hij dat dan inspuit met een 10 of 5ml spuitje, die je wel bij de apotheek kan halen. (Hoef je niet te zeggen waarvoor of je verzind iets). Dan kun je net zo goed zwanger worden. Hij hoeft echt niet perze in jou klaar te komen. Zo is de druk er een beetje vanaf. Ik doe het ook wel eens zo. Maar niet omdat mijn mannetje niet kan klaar komen maar omdat ik zelf vaginistisch ben. Kan ik ook niets aan doen. Ik ga er wel voor naar een arts maar dat heeft tijd nodig. Maar het is niet zo dat je dan per definitie geen kinderen kan of mag krijgen. Is wel een beetje lastig. Zou leuker zijn als alles spontaan kon gaan. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Veel liefs Elba