Ik weet even niet zo goed waar ik dit moet plaatsen. Wij hebben nog geen kind maar het idee dat mijn schoonouders bij ons toekomstige kind komen geeft nu al veel stres. Mijn schoonouders zijn namelijk ten eerste heel kortzichtig en homofobisch en ten tweede hebben ze een hekel aan huilende kinderen. Dat laatste houd in dat als een van mijn neefjes of nichtjes (leeftijden tussen 6 maand en 5 jaar) huilt bij hun er tegen ze word geschreeuwd en ik heb zelfs een keer gezien hoe mijn 2 jarige nichtje aan haar armen door elkaar werd geschud toen ze huilde nadat haar broer haar op de grond had geduwd. Nu zal een baby natuurlijk nog geen besef hebben van de homofobische opmerkingen die vaak worden gemaakt maar wel van het schreeuwen. Het liefst zou ik dan ook eerst minstens 100km verderop gaan wonen zodat ze minder kans hebben om langs te komen. Ik vind het namelijk echt niet ok om tegen een huilend kind te schreeuwen en al helemaal niet tegen een baby. En daarnaast komt er natuurlijk een leeftijd dat ze die homofobische opmerkingen wel mee gaan krijgen. Ik heb verschillende topics op het forum doorgelezen maar vond eigenlijk alleen maar topics over schoonouders waarbij het kleinkind te veel mag en krijgt. Daarom ook dit topic want ik zou graag willen weten hoe andere met dergelijke schoonouders om gaan.
Wat lastig zeg dat je je hier nu al druk om moet maken, maar heel begrijpelijk! Lijkt mij dat jullie heel duidelijk kunnen aangeven dat jullie het niet accepteren als zij zich zo gedragen in het bijzijn van jullie kind/kinderen en dat als zij jullie kinderen willen zien zij zich zullen moeten aanpassen. Geen haar op mijn hoofd die zou toestaan dat opa/oma zo om zou gaan met mijn kinderen hoor, daar hebben jullie echt zelf de regie in. Wel ontzettend vervelend als ze daarin niet te sturen zijn natuurlijk. Hoe staat je partner hier tegenover? Als je partners je schoonouders hierin niet zal willen of durven corrigeren wordt het wel heel erg lastig natuurlijk.
Hoe kijkt je partner hier tegenaan? Wat ik denk. Je hebt zelf ook een stem, je kan er ook voor kiezen het kindje niet zonder toezicht bij je schoonouders te laten. Zo kun je altijd ingrijpen. En die opmerkingen die homofobisch zijn, dat is niet leuk, maar: jullie zijn de ouders. Ik denk dat kinderen wel meer ongezonde opmerkingen gaan tegenkomen in hun leven, het is dan hoe je daar als ouders op reageert. Wat leer jij je kinderen zelf? Je zou b.v. kunnen zeggen dat je dat soort opmerkingen niet waardeert, doen ze daar niks mee: heb jij wel je grens aangegeven en weet je kindje ook dat jij er anders over denkt. Bezoek kun je ook afstemmen op jullie wensen etc.
Jouw schoonouders klinken niet echt als fijne grootouders, maar meer als mensen waar je je kinderen tegen moet beschermen. Wat jammer dat je je daar nu al om druk kan maken. Mocht je kinderen mogen krijgen, vooral doen wat goed voor jullie voelt.
Ja dat klopt, het zet ons zelfs aan het twijfelen of we het uberhaupt wel moeten proberen. We willen het heel graag maar ik zou het echt niet kunnen hebben als mijn schoonmoeder tegen ons kind zou gaan staan schreeuwen. Ik kan het nu ook niet aanzien als ze zo met een van mijn neefjes of nichtjes om gaat.
Als het bij voorbaat al niet goed voelt, zou ik er niet aan beginnen, want dan is het moeilijker om terug te draaien. Ik heb die fout wel gemaakt en het was een heel gedoe om terug te draaien.
Mijn man is het gelukkig met mij eens maar die beseft net als mij ook dat als wij er iets van zouden zeggen dat ruzie gaat opleveren. Mijn schoonzussen vinden het namelijk doodnormaal en grijpen dus niet in wanneer er weer eens word geschreuwd. Dat een kind te maken krijgt met ongezonde opmerkingen in het leven dat begrijp ik en natuurlijk is het, het belangrijkste dat ze zich thuis veilig voelen om overal over te praten maar ik vind het ook belangrijk dat ze zich bij de rest van hun familie veilig voelen.
Wow dat gaat wel heel ver. Het is jullie leven! Dringen zij zich zo aan jullie op dat je verwacht je kinderen niet tegen hen te kunnen beschermen? Ik zou toch nooit mijn kinderwens opzij schuiven en mijn eigen leven aanpassen vanwege mensen die mijn wensen niet weten te respecteren. Ouders of niet, zulke mensen hoef ik dan niet in mijn leven.
Ik zou hele duidelijke regels opstellen en als ze hier overheen gaan is het klaar. Dan geen contact met jullie/kleinkinderen. Dit is toch geen normaal gedrag meer...
Sinds ze kleinkinderen hebben laten ze ons gelukkig met rust, maar als ik zie hoe ze zich met hun kleinkinderen bemoeien. Hoe de ouders niks te zeggen hebben wanneer ze met de kinderen op bezoek komen. En ook hoe boos ze op dochter nummer 3 zijn die aan de andere kant van het land woont en maar 2 keer per jaar op bezoek komt met de kinderen. Ik hoop dat omdat er al 6 kleinkinderen zijn ze weinig tot geen interesse zulle hebben mochten wij een kindje krijgen maar ik ben bang dat, dat niet zo zal zijn
Proberen om kinderen te krijgen. We zullen ze wel op bezoek moeten laten komen en we zullen ook wel eens daar hern moeten of ze zien als een van mijn nichtjes/neefjes jarig is. En het idee dat ze dan tegen ons kindje zouden gaan schreeuwen of zelfs door elkaar schudden als het huilt maakt me gewoon nu al boos en bang. Misschien heel egoistisch maar wat mij betreft is de opvoeding aan de ouders en niet aan opa en oma. Mochten we een kindje krijgen is het ons kind en vind ik dat wij bepalen hoe ermee om word gegaan en niet hun. Alleen ik weet dat, dat niet geacepteerd zal worden helaas.
Mijn schoonvader is behoorlijk racistisch, in het verleden heeft hij één opmerking gemaakt waar mijn zoon bij zat, sindsdien weet hij dat ik zulke opmerkingen niet tolereer en maakt hij ze niet meer als wij er zijn. En wat betreft de fysieke mishandeling die jij beschrijft, daar heb ik gelukkig geen ervaring mee. Maar ik zou dat vergelijkbaar aanpakken, van te voren aangeven dat je dit niet zult tolereren en bij overtreding direct vertrekken. Daarom zou ik er in jouw geval voor kiezen alleen op bezoek te gaan, dan heb je zelf de regie wanneer het bezoek stopt.
Ik snap dit niet hoor. Zie ik iemand anders mijn kind door elkaar schudden of ertegen schreeuwen omdat het huilt dan krijgen ze zelf een draai rond hun oren, neem ik mijn kind op en trap ik het af. En tot ze op een deftige manier kunnen reageren, zien ze ons daar niet meer terug. Kweek keer wat haar op jullie tanden en ga er tegenin. Komt er ruzie van, dan komt er ruzie van. Wat is dat nu voor onzin.
Jaa, dit gevoel heb ik dus ook een beetje TS. Dan maar ruzie, dan elkaar maar niet zien, maar om hiervoor jullie kinderwens uit te stellen of zelfs niet voor te gaan weegt toch niet tegen elkaar op? Zij gaan ook een keer uit de tijd.. Als je kindje zo wordt behandeld grijp je in.. Dat je schoonzussen het allemaal prima vinden, tja daar hebben jullie niets mee te maken. Iemand moet de bubbel breken dat het geen normaal gedrag is om zo uit te pakken tegen kinderen, zoals jij omschrijft.
Wat ben ik blij om te lezen dat jij dit als fysieke mishandeling omschrijft. Ondanks dat ik weet dat het niet normaal is ben ik toch ergens altijd bang dat ik me aanstel. Als er gesprekken worden gevoerd over kinderen en opvoeding voel ik me altijd de zeikerd
Ik zou mijn kinderwens daar niet voor opzij zetten. - je kind nooit alleen laten met opa en oma. - als ze schreeuwen tegen je kind, kind oppakken en naar huis gaan met de mededeling dat je wel terug komt als ze weer normaal kunnen doen - als ze je kind door elkaar schudden, kind oppakken met dreigende stem zeggen dat ze metvhun tengels van je kind af moeten blijven. Weggaan met de mededelingen dat ze je kunnen bellen of mailen met een excuus.
Het schudden van een baby/dreumes is mishandeling! En een kind gaan toeschreeuwen als het huilt, vind ik ook not done. Maar een kraamverzorgster zal je dat ook leren. Als je het echt niet meer trekt, leg je kindje op een veilige plek en ga de kamer uit! Ditzelfde zullen je schoonouders ook moeten leren: geef het kind af en ga de kamer uit. Het is niet vreemd dat je schoonouders moeite hebben met baby gehuil, ze gaan er alleen heel slecht mee om.
Ik zou het hierom echt niet laten.. Dan hebben ze maar geen contact met jullie kinderen. Je laat je eigen geluk daar toch niet vanaf hangen?
Je moet helemaal niks hè? Lekker volk is dat zeg... Ik zou daar niet naar toe gaan met mijn kinderen. En als ze bij jullie op bezoek komen (en dat hoeft echt niet wekelijks!) dan stel jij de grenzen wat je in je eigen huis wil horen. Dus bij een homofobe opmerking zeg je 'wij willen dit soort dingen niet horen in ons huis en bij ons kind'. Idem voor schreeuwen. Sterkte met die rare schoonouders en succes met zwanger worden.