Het is een groot taboe en ik wil vragen of je alleen wilt reageren als je iets positiefs hierover te zeggen hebt, om mensen te helpen die hiermee worstelen, het niet durven te bespreken en zich misschien al schuldig voelen om de gevoelens of gedachten die ze hebben omdat ze een lichte of sterke voorkeur hebben voor een bepaald geslacht. !!!Een baby krijgen is een gigantische wonder, het meest kostbare geschenk dat je maar kunt krijgen, dat staat als een paal boven water, laat dat duidelijk zijn!!! En het staat helemaal los van een voorkeur hebben voor geslacht. Een voorkeur hebben betekent niet dat het één goed is en het ander fout, het betekent ook niet dat je minder van het kindje zal houden als het een ander geslacht dan je voorkeur heeft, maar dat naast de gezondheid van je kindje dat natuurlijk het ALLER ALLER belangrijkste is, je ALS je mocht kiezen een jongen of juist een meisje zou willen. Maar als het niet zo is het kindje net zo welkom is en je trots en helemaal verliefd op hem of haar zult zijn. Zelf had ik bij de eerste een lichte voorkeur voor een meisje. Niet vanwege jurkjes, kunnen tutten enzo maar omdat ik als jong meisje jarenlang misbruikt ben en op mijn 7e van mijn 5 (ja 5!) zussen gescheiden werd. Toen de eerste bij ons een jongen was, was ik op slag verliefd. Dat kleine hummeltje, zo lief, ik kon niet anders dan van hem houden. En nu ben ik zo blij dat ik hem gekregen heb, ik zou er geen meid voor inruilen!! Een knap, stoer en heerlijk tevreden ventje is het <3 Heb/ had jij een voorkeur en heb jij iets gedaan om het te beïnvloeden? Timing, dieet, sokken aan tijdens de seks?! Haha Vertel je verhaal, doorbreek de taboe en laten we er samen over praten! Liefs Emily
Ik heb er niks voor gedaan om het geslacht te beïnvloeden... Daar geloofde ik niet in. Ik heb van beide smaken 1 mogen krijgen en hopelijk is er een 3e in goede gezondheid onderweg. Voor deze zwangerschap heb ik geen enkele voorkeur. Ik was bij de eerste wel licht teleurgesteld omdat het een meisje was, maar dat was ook vrij snel weer over hoor. Bij de GUO bleek alles er goed uit te zien en toen was ik om. Cliché, ik weet het, maar het helpt wel relativeren. Een gezond kindje is uiteindelijk het belangrijkst toch? De tweede werd een jongen. Volgens de Chinese kalender (klopte tot nu toe steeds) zouden we nu weer een meisje krijgen. Ik laat me verrassen, want het maakt me echt niet uit zolang het maar gezond is.
Wat mooi en ja inderdaad dat de kleine gezond is, is wel het allerbelangrijkste! Bij mij klopte de chinese kalender bij mijn zoontje ook!
Ik heb bij de eerste 3 geen enkele voorkeur gehad. 2 zijn ook niet helemaal gezond, terwijl dat natuurlijk het belangrijkste is. Onze vierde was “een ongelukje” maar vanaf het eerste moment heb ik gezegd: ik hoop zo dat het een jongen is. We hebben 2 hele pittige meiden, echt van die meisje meisjes. Ze kunnen zo hard gillen, hebben van die echt meidenruzies op school. Blegh (ja sorry, ik kan daar zelf dus niks mee) Dat ik echt het gevoel had dat we een jongen nodig hadden om de boel uit te balanceren qua karakter. We kregen ook een jongen. Eentje die nog harder gilt dan z’n zussen
hahahahah Heerlijk jou tekst! Hier 3 jongens (4,2,10mnd) En de oudste 2 zijn zooooo aan t rellen en gillen en schreeuwen, dat ik vanmorgen nog aan m’n man vroeg; Als t nou 3 meisjes waren, zouden die net zo erg zijn?ghehe ofwel, ik denk dat de meeste jongens en meisjes druk en hardschreeuws zijn!!! En er maar enkelen zijn die zo timide als wat zijn, of heel terughoudend en rustig... nou, geef me dan maar 1 met karakter
Bij mijn eerste had ik een lichte voorkeur voor een meisje. Mijn gevoel zei ook meisje. Met 17 weken bleek het een jongen maar daar heb ik het geen seconde moeilijk mee gehad Bij mijn 2e had ik een lichte voorkeur voor nog een jongen. 2 broers leek me zo leuk Mijn gevoel zei een meisje dus ik 'hoopte' (hopen is een te groot woord hoor) dat ik ernaast zat. Dat bleek ook zo te zijn. Ik denk dat we klaar zijn met baby's krijgen , maar stel er komt een derde dan heb ik geen voorkeur. Ik heb niets gedaan om het geslacht te beinvloeden. Ik vind het ongezond om daar op te focussen. Geslacht is leuk maar het is niet belangrijk.
Haha ja, ik heb echt geleerd dat het aan het kind ligt niet aan het geslacht. Man en ik waren van die rustige timide kinderen. Mijn leraar gr 8 gaf me een rol in een toneelstuk waarbij ik heel hard moest gillen. Expres om mij dat te leren: “dan horen we jou ook eens”. 2x timide levert blijkbaar 4x pittig karakter op
++ is - .. hier ook. Vriend en ik zijn beide heel sociaal en echte gezelschapsdieren. Onze oudste is een autist.. Hoe dan?
Ik had eerder nooit echt een voorkeur maar was stiekem blij toen de eerste een jongetje was. Voelde me van binnen zo’n jongetjes moeder. Achteraf had dat waarschijnlijk met mijn onverwerkte misbruik verleden te maken. Onze tweede werd een meisje, en wat blijkt, ik ben ook een hele leuke meisjes moeder. Stiekem vind het hele meisjes gebeuren leuker dan ik dacht. Maar(!) onze dame is een echte tomboy en doet aan niets onder aan haar grote broer. Wat is dat een karaktertje zeg Voor mijn persoonlijk is het de perfecte volgorde zo. We hopen nog een nummer drie te mogen omarmen en zou het eigenlijk wel leuk vinden als het weer een jochie word. Kan het niet echt beargumenteren, het is een gevoel. Maar natuurlijk is een meisje ook van harte welkom! (Maar dan wel met het karakter van haar broer aub )
Ik had bij de eerste een lichte voorkeur voor een meisje vooraf. Later diep in mijn hart gekeken en me beseft dat dat vooral was omdat ik een gezinssamenstelling als die waar ik uit kom (oudere broer, jongere zus) spannend vond (mijn jeugd thuis was vrij heftig, met name door mijn broer). Ik zei altijd dat als de eerste een jongen was ik geen tweede zou willen. Toen het een jongen bleek me gaan focussen op die angst en ook me gerealiseerd dat er mooie gezinnen zijn met een oude broer. Dat heeft die angst wel weggehaald. Mijn man wilde juist graag een jongen als eerste, met als reden dat hij heel trots was op onze jongensnaam en heel graag wilde dat zijn opa die naam zou meekrijgen. Aangezien die op leeftijd is, is het de vraag of die een tweede zal meemaken, mocht het ons gegeven zijn. Overigens geen bijzonderheden uitgehaald, ik wist wel dat IVF maakte dat we eens iets grotere kans op een jongen hadden.
Bij nr 1 hadden we alle 2 geen voorkeur. Bij nr 2 wou mijn man graag een dochter voor mij geen voorkeur. Bij nr 3 had ik de voorkeur om een 3de zoon te krijgen en mijn man een dochter.
Hier gezegend met een van elk. Als echt meisje meisje hoopte ik als moeder op een meisje . Ik heb geen broers, speelde nooit met jongens en dat grote onbekende van een zoon krijgen leek me prima, maar ik keek echt uit naar de momenten die ik met een dochter voor me zag : tutten, winkelen, nagels lakken, haren vlechten, schattige jurkjes . Ik kon me niks voorstellen bij het hebben van een zoon - wat overigens alles is meegevallen en harstikke leuk is. Al begrijp ik weinig van jongens dat eeuwige geschreeuw, ongeleid projectiel is de beste omschrijving ervoor. De beste jongen was eens langere tijd bewusteloos na een val van kleine hoogte. Heeft altijd open knieeen. Stoot zich aan alles, let niet op en denkt niet na voor hij handelt. Zo ergerlijk en wat hou ik veel van m
Ik heb er niks voor gedaan om het geslacht te beïnvloeden. Bij de 1e had ik een sterk gevoel voor een meisje, was toen even schakelen dat het een jongen werd, maar er zeker niet minder blij mee. Nu dit keer hadden we beiden een voorgevoel dat het weer een jongen zou worden, maar nu krijgen wij er een meisje bij! Met nog een jongen erbij zou ik net zo blij zijn, maar tuurlijk is het leuk om beide te ervaren en te mogen krijgen. Niks mis met een kleine voorkeur, zolang het geen afkeur wordt van het andere geslacht.
Heel eerlijk hoor ik echt van bijna iedereen dat ze juist een lichte of sterkere voorkeur hebben. Niet dat ze niet blij zijn als het de andere geslacht zou zijn. Ik denk een voorkeur je toch al wel snel hebt doordat je een bepaald beeld schetst van hoe het eventueel zou zijn met een meisje of met een jongen. Ik heb een lichte voorkeur voor een meisje, omdat ik veel in mijn omgeving heb gezien en mijn eigen ervaring is dat een moeder-dochter band ook heel veel gesprekken inhoud. Ik ben een echte kletser en ik zie toch dat jongens daar minder behoefte aan hebben. Mijn broer praat wel met mijn moeder, maar anders/korter/minder vaak. Mijn schoonmoeder heeft 2 zoons en ook zij heeft heel veel behoefte aan lekker kletsen en dat kan met beide zonen niet, dus merk ik dat ze dat heel erg in haar schoondochters zoekt. Nou heb ik zo nog wat van dat soort voorbeelden in mijn omgeving en ik weet dat dat ook echt wel kan met zonen, maar meestal zie je wat anders. Het kan ook net zo goed zijn dat ik een dochter krijg die daar alsnog niet van houd Maarrr het lijkt me ook erg leuk om een zoon te hebben en ik vind oudere broers vaak leuker dan oudere zussen, omdat oudere zussen vaak moederlijk zijn en daar kan ik nooit zo goed tegen Dus mijn voorkeur gaat uit naar een meisje meer uit angst voor een jongensgezin en dat ik niet weet of ik dan net zo’n leuke moeder kan zijn en ze net zo goed kan begrijpen. Liefst dus zoon en dochter (als we het geluk hebben om 2 kindjes te krijgen) maar al worden het 2 jongens of 2 meisjes ik zal niet minder van ze houden. Dus kom maar op Ik zou niks doen om geslacht te beïnvloeden, ik weet dat zodra ik weet dat het een jongen is ik net zo blij zal zijn als wanneer ik te horen krijg dat het een meisje zou zijn. Maar al meer dan een jaar bezig, dus het blijft nog bij dromen over
Bij onze zoon was iedereen inclusief wijzelf ervan overtuigd dat het een meisje was, maar bleek toch een jongen! Super leuk en geen seconde moeilijk mee gehad. Toen we voor de tweede keer zwanger raakte was ik eerst overtuigd van een jongen, maar had een voorkeur voor meisje.. maar na 9 weken sloeg dit ineens om en wist ik zeker dat het een meisje was.. en dat was ook zo! Helaas is dit misgegaan, maar de voorkeur voor een meisje is nu wel nóg groter geworden Vooral toen mijn man een paar dagen geleden vertelde dat hij had gedroomd dat we bevallen waren van een meisje en hij tranen met tuiten gejankt had van geluk ..
Ondanks mijn voorgeschiedenis waarin t de vraag was of we überhaupt een kindje konden krijgen zag ik mezelf altijd als jongens moeder. Ik kreeg een dochter en moest na de echo ook echt even schakelen. Nu een echte meisjes mama. Uiteindelijk zwanger geraakt en nu een sterkere voorkeur voor een jongen maar nu ik weet wat het is een meisje te hebben had ik denk ik minder moeite met de schakeling. We krijgen nu een boy en ben super benieuwd hoe t is om een zoon te hebben. Misschien is het wel heel anders dan ik me had voorgesteld. Ik vind het hebben van een voorkeur dus niet erg. Het besef dat je het toch niet voor het zeggen hebt maakt dat het (bijna) altijd goed komt.
Ik denk dat heel veel mensen een (lichte) voorkeur hebben, vind het wel verstandig om dit niet irl uit te spreken zodat je kind het niet te horen krijgt achteraf. Ik geloof zelf niet zo in trucjes uithalen om het te beïnvloeden. Ik dacht dat ik een meisje zou krijgen maar het is toch een jongen, ik vind het alleen jammer van de jurkjes, verder prima
Bij mijn derde had ik ook een lichte voorkeur voor een jongen. Ik had toen al twee meiden. Maar dat werd al snel vergeten zodra je hoort wat het wordt. En vind het zo leuk die meiden samen. Ik ben nu echt een meisjesmoeder Vierde zwangerschap toch weer die voorkeur stiekem. Ook weer een jongetje. Helaas niet goedgegaan maar bleek wel een jongetje te zijn. En nu merk ik dat die voorkeursgevoel helemaal is verdwenen mochten we ooit weer zwanger raken. Als het maar gezond is. En misschien zou ik wat gerustellender zijn als het dan weer een meiske zou zijn omdat ik daarmee een betere zwangerschapservaring mee heb.
Het is echt een wonder om zwanger te mogen raken van een gezond kindje maar toch had ik ook een voorkeur.. wilde vreselijk graag een meid, dat was echt een droom. 1,5 jaar bezig geweest ongeveer, een klote cyclus met 3 menstruaties per jaar en dan toch nog spontaan zwanger mogen raken zonder echt een traject in te hoeven.. En het was godver nog een meisje ook!! <3 Ik had ook meteen een meisjesnaam in mijn hoofd na de positieve test.. had geen idee voor een jongen.. Toen het een meisje bleek was ik ook echt in de zevende hemel, mijn mini-me <3 Bij een jongetje was ik vast ook heel gelukkig geweest hoor maar ik had denk ik wel echt even moeten schakelen!! Vooral qua naam, kamer-inrichting, kleding etc..