Ik kom zelf uit een gezin met 3 broers. Toen mijn moeder zwanger was hoopte ik op een zusje maar dat werden dus jongens. toen ik eenmaal zwanger was van de eerste leek mij een meisje heel leuk, maar mijn gevoel zei dat het een jongen werd. En dat was helemaal prima! bij de tweede was het echt een droom om een meisje te krijgen. Dus we planden met 14 weken al een geslachtsecho zodat ik er snel aan zou wennen als het een jongen zou zijn. Uiteindelijk bleek het een meisje te zijn! Zo blij!
Ik denk dat een voorkeur ook echt moet kunnen het is niet de afkeur van het andere geslacht, ik zelf snap ook niet zo goed waarom je geen voorkeur mag hebben. Mensen kijken me altijd scheef aan als ik daar eerlijk over ben. Houd het dus maar voor mezelf . Altijd gedacht dat ik een zoon en een dochter zou krijgen, toen de 2e een jongentje werd was ik teleurgesteld. In mijn hoofd moest ik een beeld bijstellen, en dat duurt even. Maar toen ik dat prachtige ventje in mijn armen kreeg was hij de mooiste de liefste en het meest geweldige kindje wat ik mij kon wensen. Beide jongens ruil ik voor geen goud ik voor een meisje, ze zijn mijn boys zo verschillend maar toch ook echt broers. Nu we voor een 3e gaan is de voorkeur voor een meisje er nog steeds. Een dochter is anders, niet alleen nu maar ook in de toekomst. De gesprekken het misschien oma worden etc. het lijkt mij fantastisch aan onze 2 jongens een meisje te mogen toevoegen. We gaan zien of het ons gegeven is.
Ene kant een jongetje kijken of hij veel op zijn grote broer R lijkt. Maar een meisje vanwege vernoeming tweede naam. Maar beide heel erg welkom!
Gezondheid voorop dat zeker. Maar voorkeur, ja ik heb altijd voorkeur gehad voor een volledig mannen gezin. En ik heb mogen krijgen wat ik wenste. Verder niet bijzonder voor gedaan ofzo.
Hier ook 3 gezonde jongens. Ben super blij dat ze alle 3 gezond zijn maar wat had ik graag een meid gehad. Ik zal echt wel de meide dingen gaan missen.
Bij de oudste was ik dolblij dat ik na 4 jaar zwanger was, het geslacht was niet belangrijk. Uiteindelijk bleek ik de perfecte jongens mama Bij de tweeling hoopte ik stiekem op een j/m of j/j omdat ik jongens dus zo leuk vond. Ik wilde de kleren van mijn oudste hergebruiken omdat me dat zo schattig leek en ik dacht echt aan een herhaling van zijn babytijd. Jedereen in onze omgeving dacht ook j/j. Eenmaal de geslachtsecho hoorde ik dat de eerste een meisje was en ik was zo blij. Toen hij zei de volgende is ook een meisje was ik zo verbaasd en blij dat ik huilend van geluk weg ben gelopen... Moraal van het verhaal. Als het jouw kind is, is het geweldig. Ongeacht piemeltje of niet.
Bij de eerste had ik een lichte voorkeur voor een meisje vanwege de zoete jurkjes e.d. Bij de tweede maakte het me niet uit, als ik het kindje maar bij me kon houden, maakte het me geen zier uit wat er tussen de benen zat. Voor het zwanger worden van de derde had ik een sterke voorkeur voor een meisje, dat zou de laatste zwangerschap zijn en ik hoopte een dochter te kunnen zien opgroeien. Ik heb ook overwogen er iets mee te doen qua kansen vergroten, maar uiteindelijk voelde dat niet goed en heb ik dat niet gedaan en ik heb ook gewacht met proberen zwanger te worden tot 'ik wil een meisje' in 'ik wil nog een kindje' veranderde. Toen ik eenmaal zwanger was maakte het me ook echt niet uit of we een jongen of meisje zouden krijgen en ik was eigenlijk ook overtuigd van een jongen, moest uiteindelijk even schakelen. Bij deze verrassing maakte het me ook niet uit, L. en E. zijn allebei zo leuk dat het allebei wel goed zit. Maar ik vind het wel grappig dat het 50/50 verdeeld is bij ons uiteindelijk.
Vanaf het begin zeer overtuigd het voorgevoel gehad van een jongen, stiekem voorkeur voor meisje, maar al helemaal (en tevreden!) ingesteld op een jongen. Vriend dacht net omgekeerd. Baby blijkt nu toch wel echt een meisje te zijn. Heeeel blij mee, vriend geeft wel toe te moeten wennen. (99% van beide families dachten trouwens jongen, dus deze meid heeft voor nogal wat verbazing gezorgd )
Hier een ongeplande maar zeer gewenste baby op komst. Het was heel raar.. iedereen om mij heen maar ook vooral mijn gevoel zei meisje.. Ik had er ook dromen over. Nu wil dat natuurlijk niks zeggen ofzo ... Maar bij de echo was ik toch even verbaasd dat het een jongen was haha. Maar helemaal niet erg, want voel me sowieso meer een jongens mama! Dus helemaal happy met mn boy voel me enorm gezegend!!
Bij m'n oudste maakte het me weinig uit, gezondheid belangrijker. Het bleek een jongen. Bij de tweede had ik een meisje leuk gevonden, had niet echt een voorkeur maar J/M leek me gewoon leuk. Het bleek wederom een jongen en ik vond het geweldig! Bij de derde had ik wel een lichte voorkeur, ook omdat het de laatste keer zou zijn (dacht ik) maar wederom een jongen! Ik was niet teleurgesteld en juist super blij! Deze zwangerschap was ik er heilig van overtuigd dat het weer een jongen zou zijn. Ik was dus ook echt verrast te lezen op de uitslag van de nipt dat het een meisje bleek te zijn haha
Hier totaal geen voorkeur, maar had het gevoel dat het een meisje zou zijn. Ha, mispoes! Had beide heel leuk gevonden! Een meisje was voor mijn schoonfamilie bijzonder geweest omdat er alleen maar jongens geboren worden, dus hier was het vooral de schoonfam die de voorkeur duidelijk uitsprak Mijn schoonmoeder heeft drie zoons waarbij ze opgenomen moest worden toen de derde weer een jongen was. Tja, dan vind ik het ook geen voorkeur meer te noemen.. Daarom ben ik denk ik zo neutraal in mijn mening. Mijn man hoort nu nog dat ze het jammer vindt dat hij geen meisje is. Dat wil ik mijn kindje niet aandoen
Hoi, wat super goed dat je dit topic hebt geopend, ik ben het namelijk helemaal met je eens dat het helemaal niet erg is om een voorkeur te hebben. Ik heb vier jongens en ik kan wel zeggen dat ik best wel verlang naar een meisje. Ik ben de laatste tijd aan het uitzoeken naar wetenschappelijk onderzoeken, maar vooral ook psychologische reden, waarom sommige gezinnen 8 jongens krijgen of juist allemaal meisjes. Het lijkt mij best leuk om een vragen lijst te maken met allerlei vragen over je gedrag, gevoelens en gedachten en je levensstijl. En zo te kijken of we overeenkomsten kunnen vinden. Ik wil dit ook gewoon openbaar houden, zodat iedereen er wat mee kan. De antwoorden op de vragenlijst kan ik dan wel anoniem verwerken (mocht daar behoefte aan zijn) maar de 'uitslag' of overeenkomsten of verschillende dan hier neer te zetten. Ik denk namelijk dat er meer speelt dan alleen maar het verhaal van x en y chromosomen. Ik denk dat de tijdstip van sex er ook heel weinig invloed op heeft. Ik heb al heel wat vragen bedacht. Het zou fijn zijn als zoveel mogelijk vrouwen mee willen doen. Met de uitslag kunnen we doen wat we willen. Ik vind dat er niks mis is met het beïnvloeden van het geslacht. En natuurlijk wordt er van elk kind net zoveel gehouden
Hetzelfde als TO. Had ook een lichte voorkeur voor een meisje. Dacht dat ik me daarmee meer kon identificeren. Hield niet echt van jongensdingen. Het werd een jongen en bij de geboorte was ik zo blij met hem. Heb nooit meer aan een meisje gedacht. Bij de volgende zwangerschappen had ik weer een lichte voorkeur voor een meisje terwijl ik nu weet hoe leuk een jongen is. Helaas werden dat miskramen en nu bij deze en laatste zwangerschap hoopte ik eigenlijk weer op een jongen. En ik krijg ook weer een jongen. Heb wel eerder getwijfeld qua voorkeur omdat ik zo een andere zwangerschap had en mensen ervan overtuigd waren dat het een meisje was. Ook zou iedereen het zo leuk voor me vinden als het een meisje was(waarom eigenlijk? ) maar diep in mijn hart was ik blij geweest met allebei en leek een jongen erbij mij wel fijn.
ik vind dat niet normaal en heel triest voor je man. Dat je het jammer vind dat kan maar dat ga je toch niet tegen je kind zeggen?
Ja misschien dat ik daarom ook wel een ‘hekel’ heb aan voorkeur hebben. Mijn vader was de 2e jongen en daarom ‘moesten ze nog voor een derde gaan’. mijn vaders schuld natuurlijk.. De derde was een meisje ja, helaas niet het meisje waar ze op hoopte, ze heeft er nooit een goede band mee gehad. Geen jurkjes, niet winkelen, nou ja alles wat ze zich er bij voor had gesteld. Maar ook ik moest vaak aanhoren ‘je vader had eigenlijk een meisje moeten zijn he, maar ja...zucht’. Pas op hoge leeftijd heeft ze toegegeven dat ze veel meer aan haar jongens had en dat de droom van ‘de dochter’ nooit was uitgekomen. Ik ben blij met mijn kinderen, maar de samenstelling had mij niet veel uitgemaakt. Het leek me allemaal leuk.
Die opmerking krijg ik nu heel vaak. Je wilde zeker graag een meisje, daarom wilde je een vierde. Euh nee ik wilde graag een vierde kindje, geslacht had me weinig uitgemaakt en met een jongen had ik net zo blij geweest! En ja dat de vierde dan idd een meisje is vond ik idd wel heel erg leuk.
Wij weten het geslacht nog niet en ik heb echt geen enkele voorkeur, maar soms hoop ik vanwege alle opmerkingen die ik verwacht als het een jongetje wordt, het maar een meisje gaat worden.
Daar kan ik me heel goed wat bij voorstellen! Ik vind het heel brutaal ook. Maar zo kreeg ik ook heel vaak de vraag of het gepland was of niet. Of al gelijk de suggestie, het was zeker een ongelukje
Nee maar wat ik al zei, ze is daarna opgenomen dus laten we het er maar op houden dat ze niet helemaal ok was. Op dat moment niet.. Maar nu nog steeds niet (aangezien ze er nu nog opmerkingen over maakt)