Hallo, Zomaar even een berichtje... Wie zit er in hetzelfde schuitje? Al jaren zorg ik voor onze drie kids, terwijl mijn man workaholic is en zich er nooit zoveel mee bemoeid heeft. Dat was ook de afspraak... Totdat covid om de hoek kwam kijken en hij eigenlijk altijd thuis werkt. Er zitten wel voordelen aan soms, maar ik merk dat ik me enorm irriteer. Aan de ene kant doet hij precies waar hij zelf zin in heeft. Past zich niet aan onze ritmes (ontbijt, lunch) etc. Aan de andere kant bemoeit hij zich overal mee. Dus als ik A zeg dan zegt hij B en andersom. En dat gaat van de vaatwasser opnieuw inruimen, zich met de was bemoeien (schijnbaar kan ik het niet zelf) en zeggen dat de kinderen een andere jas aanmoeten als ze klaar staan om te gaan. Ook moeten we stil zijn etc etc Als ik erover probeer te praten dan krijgen we gelijk ruzie. Zal er wel mee te maken hebben dat hij best wel dominant is en leidinggevende is. Ik word er af en toe stapelgek van. Iemand in hetzelfde schuitje? Of tips? Bedankt.... En ja ik weet er zijn ergere dingen, maar ik word er niet blij van....
Hier zijn de rollen omgedraaid: thuisblijfpapa en thuiswerkendemama Ik herken het enerzijds wel een beetje als in dat ik me tegen hem en de meiden aan loop te bemoeien. Aan de andere kant maakt hij er dankbaar gebruik van dat ik veel meer thuis ben. Hij is meer weg, helpen bij vrienden. Er komt meer op mij neer qua huishoudelijke taken enzo. En vooral in de periode dat de kinderen thuis zaten tijdens de lockdown zat ik meer bij de kinderen te helpen met het schoolwerk, dan dat ik mijn eigen dingen kon doen.
Dit heeft niets te maken met zijn werk als leidinggevende. Maar met karakter en jullie onderlinge verhoudingen. Hij zou respectvol om moeten gaan met jou ipv je te behandelen als personeelslid. Het bericht komt over dat hij zich volledig kan richten op zijn werk en dingen die voor hem leuk en belangrijk zijn. En jij bent de huishoudster en kinderopppas zodat hij zich met deze bijzaken niet bezig hoeft te houden. Waarom is hij niet betrokken bij zijn eigen kinderen? Ook mannen die (te) veel werken kunnen betrokken zijn. Heb jij ooit tijd voor jezelf? Ga je sporten of een dag met een vriendin weg? En onderneemt hij wel eens iets alleen met zijn kinderen of is alleen vanaf de zijlijn betrokken als het binnen zijn agenda past? Verder zou een normaal gesprek hierover echt mogelijk moeten zijn. Als dat al niet kan zet dan vraagtekens bij deze relatie. Iemand die altijd weg is daar heb je weinig aan als partner en kinderen. En zorg dat jij jezelf ook blijft ontwikkelen (opleiding, vrijwilligerswerk, wellicht parttime baan) en daarnaast sociale activiteiten hebt om te kunnen ontspannen.
Ik zou een gesprek ‘eisen’ en opnieuw afspraken maken. En dat kan best zijn dat jij voornamelijk voor de kinderen zorgt, dat is jouw/jullie keuze. Hij heeft ook rekening met jullie te houden en heeft je boveneind met respect te behandelen. Daar zou ik toch wel over in gesprek gaan. (Wij werken allebei thuis. Mijn man is dus ook veel meer thuis dan normaal en bemoeit zich ook opeens met van alles waar hij zich normaal niet mee bemoeit. Wij kunnen daar gelukkig wel over praten. Niet dat het helpt, maar toch. )
Hier een vergelijkbare situatie, alleen werk ik met hem samen aan 1 werkgerelateerd project (en heeft hij daarnaast nog meerdere projecten). Wij hebben heel duidelijke afspraken gemaakt over ritme en taakverdeling, anders werkt het niet lekker (ook omdat we dus een paar uur per week even samen moeten zitten om dat project te bespreken). Als hij commentaar heeft op mijn ‘taak’ (bv de was), mag hij de taak overnemen Prima als hij eens een tip heeft of een leuk idee over iets dat ik regel, maar een ‘dit moet je nu doen en op deze manier’ waardeer ik niet. Onze afgesproken dagindeling en taakverdeling is zo ongeveer heilig, anders gaat hij binnen de kortste keren weer nachten doorhalen met z’n werk en loopt hij compleet asynchroon.
Bedankt voor jullie reacties. Zojuist kreeg ik commentaar dat ik waarschijnlijk veel te weinig pasta heb gekookt. Nee hoor...dus meer dan genoeg natuurlijk. En dat we te laat waren met eten ivm hockeytraining. Ook ruim op tijd... Dan denk ik nee niet doen.
Ik werk niet en man werkt nu ook (veel) thuis. Als bovenstaande zich voor zou doen zou ik goed boos worden en hem lekker laten koken en kinderen naar hockey brengen. Doe het lekker zelf als je commentaar hebt zeg ik altijd. Hier gaat het dus heel anders, man helpt mee (altijd al), kookt omdat hij nu eerder thuis is etc. Ook leidinggevende, dus daar ligt het niet aan
Hier zelfde schuitje wat betreft werkende man en thuisblijfmoeder, maar de rest herken ik gelukkig niet. Ik ga mijn eigen gang en man gelukkig ook. Hij komt af en toe beneden om koffie te halen, maar bemoeit zich nooit met mijn taken. En dat zou ik ook echt niet accepteren. Als hij denkt het beter te kunnen/weten mag hij het allemaal zelf gaan doen.
Nou dit. Ik heb eigenlijk nu meer voordelen dan nadelen. Hij hoeft niet 2 keer 1,5 uur in de auto en kan me dus helpen tijdens het koken/avondspits. Ook knutselt hij nu bijv tussendoor mee voor de surprises van de kinderen. Ook met thuisscholing kwam hij regelmatig even erbij zitten voor de oudste 2 (zodat ik me even op de jongste 2 kon richten) Kinderen naar sporten brengen? Jongste kan thuis op bed blijven. Dat soort dingen maakt het wel makkelijk. Ontbijten kan hier bijv. tussen 7 en 8. Daarna ruim ik het op en dan zorgt ie er zelf maar voor. Uiteraard verwacht ik dan ook dat ie z’n rommel opruimt. Stil zijn kan niet met kinderen. Ja ze hoeven hier niet te gillen en krijsen maar dat is normaal ook niet gewenst (en gebeurt natuurlijk echt wel eens) Verder bemoeit ie zich niet met mij en de kinderen tijdens werktijd. Ik zeg:tijd voor een gesprek
Bedankt voor jullie reacties. Heb die gesprekken al heel vaak tevergeefs gevoerd. Meehelpen zou best wel eens fijn zijn, maar helaas. Hij is gewend om alles op zijn eigen manier te doen en het liefst in zijn eentje, neemt niks van mij aan. Daar ben ik ondertussen wel achter. Dus ik mag bijv Sint cadeaus regelen, dat is prima. Als ik het eindelijk heb gevonden naar mijn zin is het niet goed, of te duur. Maar dan met een alternatief komen doet hij niet. Dus of je denkt mee of je laat mij het regelen, maar helaas. En zo met alles. Fijn dat jullie even wilden "luisteren" in ieder geval.
Het is duidelijk dat het je dwars zit... en terecht, hij kraakt alles af, maar zelf doet hij niets. Als hij iets zegt van het koken, zou ik mijn spullen neerleggen, naar boven gaan en aangeven dat ik graag hoor als het eten klaar is.
En als je nu gewoon weer doorgaat op de oude voet, verandert er niks. Als je wilt dat dingen veranderen, moet je daar zelf voor zorgen. Regel het een keer niet, laat het hem zelf maar uitzoeken.
Als het kwartje met een gesprek niet valt, dan zou ik eerst zeggen ‘dan regel je het zelf maar’ en hem dat ook laten doen en als dat ook niet werkt, dan zou ik een keer goed boos worden. Ik laat me niet als ‘ondergeschikt persoon’ behandelen (want zo voelt dergelijk gedrag voor mij).
Ik zou daar echt heel opstandig van worden.. Mij afkraken maar zelf geen alternatief bieden? Vaak komt dat ook voort uit onzekerheid, zelf niet willen falen, of luiheid, ken natuurlijk jouw partner helemaal niet dus daar kan ik niks over zeggen, maar uit eigen ervaring. Ik ben sowieso een vrij dominant type, dus kan me niet veel voorstellen dat dit leefbaar is.. Misschien is het ook verveling vanuit hem, dat almaar thuiswerken, zich dan maar met jou bemoeien? Ik zou het hem inderdaad lekker zelf laten regelen en even helemaal niks meer doen.
Maar wat voor plek is een huis? Een huis is in eerste instantie een plek om te leven. Om thuis te zijn. Als er nu niet op kantoor gewerkt kan worden, moet thuis zich dan volledig aanpassen aan werk? Of heeft het werk zich aan te passen aan thuis? Het is nu eenmaal geen kantoor. Je mag over het algemeen je kinderen niet meenemen naar kantoor, omdat het kantoor niet “aangepast” kan/mag worden, maar nu het kantoor naar thuis verplaatst wordt moeten alles daarvoor aangepast worden? Ik denk dat de prioriteiten van je man verkeerd liggen. Wat is voor hem belangrijker? Een goede vader zijn en de kinderen + zijn vrouw een fijne tijd laten hebben of zijn werk op en top uitvoeren?
Het is heel simpel. Ga het gesprek aan en vertel hem hoe jij thuis de dingen regelt als hij er niet is, zoals hij dingen zaken voor elkaar heeft op zijn werk. Stel je voor.. er komt een nieuwe collega en die vindt dat de printer verkeerd staat, de koffie te slap, het logo verkeerd is en gaat het kantoor reorganiseren omdat de mensen die meer met elkaar samen werken dan sneller kunnen overleggen en of hij dat niet heel erg irritant zou vinden??? Ik denk niet dat hij dan nee zal zeggen... Het is heel simpel; hij doet zijn ding en jij die van jou! Wil je helpen, dan vraag je dan maar je levert gewoon geen commentaar op de ander, want dat is niet opbouwend... Als hij het beter weet, laat hem het gewoon regelen! Als hij het niet doet, dan vraag je wanneer het geregeld is en waarom hij het niet regelt, hij wilde toch de verantwoordelijkheid?? dan zul je hem ook moeten dragen. (ik kan hier echt dwars van worden...)
Ik zou dat met iets kleins beginnen wat hij dan kan regelen, de was bijvoorbeeld of bepaalde boodschappen. Doei zoek het uit.... Hij is natuurlijk altijd al zo geweest en jij hebt je hierin geschikt en is de boksbal zeg maar. Dat is niet eerlijk. In een gesprek zou ik wel aanraden dat je deze verstandhouding gewoon niet meer wilt, jij bent een volwaardig lid in dit gezin maar niet de ondergeschikte en zo voel je je wel. Of gewoon hem een week alles laten regelen (laat hem maar alles vertellen wat je moet doen en hem ook storen, welke schoenen moeten de kinderen aan of jas? Is dit genoeg macaroni? Welk wasmiddel moet ik gebruiken voor de witte was ....etc etc
Klinkt eerder alsof je een personeelslid van m bent. Mijn man werkt (GELUKKIG!) niet thuis maar als die thuis is doordeweeks dan gaat alles vanuit mijn duidelijke basisregels. Natuurlijk gaat er wel eens iets anders maar de opzet is altijd hetzelfde. denkt mijn man het beter te weten?! Prima dan doe je het lekker zelf. Ga om te tafel en bespreek het. Geef aan dat dit voor jou niet werkt en dat er duidelijkheid moet komen. Word ie boos? Prima dan word ie dat maar.. krijgen jullie ruzie? Dan is dat zo. Maar dit werkt overduidelijk niet.