Thuisblijfmoeder

Oh ergens lijkt het me echt heerlijk! Maar zonder vrienden of familie zal het vast na een tijd vervelen..
Kun je niet wat vrijwilligerswerk oid gaan doen tot die tijd? Of een hobby/sportclub zoeken?

 

Ik ben een poosje TBM geweest. Beviel perfect. Alle tijd voor mijn oudste toen en geen stress rondom werk enz.
Al vond ik mijn baan destijds wel ontzettend leuk (kinderopvang) dus die mistte ik wel.
Nu ben ik gastouder. Nog steeds thuis dus maar ik kan wel mijn werk blijven doen.
Moest dat thuis niet kunnen, dan was ik niet gaan werken. Het TBM beviel heel goed en inmiddels hebben beide kinderen wat problemen waardoor buitenshuis werken niet echt meer mogelijk is.

Ik heb overigens wel genoeg vrienden en familie in de buurt.

 

Het sociale is wel een belangrijk punt. Ik was vrij snel toch wel erg eenzaam. Ik had bepaalde verwachtingen die niet gebeurde waardoor ik echt keihard aan mezelf heb moeten werken.
Ik had verwacht altijd gezellig te gaan winkelen, te freubelen, hobby’s op te pakken, altijd het huis schoon te hebben, altijd relaxt te zijn en veel tijd voor mezelf te hebben.
haha, het was echt een hele pittige tijd en ik had het gevoel het allemaal alleen te moeten doen. Bijv nooit meer de kinderen ff uit handen kunnen geven.. Achteraf had ik gewoon 8 tot 12 uur moeten blijven werken
Maar voor de kinderen is het natuurlijk altijd wel heel fijn geweest en we hadden geen opvang gedoe meer.

thuisblijfmoeder met schoolgaande kinderen is echt top! Niet alleen omdat het zo relaxt is (dat is het natuurlijk wel) maar omdat ik sinds de kinderen op school zitten veel meer contacten opgebouwd.
Nu heb ik echt de perfecte combinatie gevonden. Ik werk 2 tot 10 uur per week, ik help veel op school, ik poets mijn huis en de overige tijd ga ik lekker winkelen, klussen, koffie drinken, bijkletsen met vriendinnen enz enz.

 

Hier tbm, ik heb soms ‘s avonds wat werk via een oud werkgever en volg een paar cursussen, maar dat doe ik dan thuis als de kinderen in bed liggen.
Mijn kinderen gaan nu allebei naar school, en ik geniet enorm van het feit dat we nooit stress hebben rondom ziekte, afspraken in het zkh, met corona ook geen enkele stress wanneer ze bv verkouden zouden worden.
Toen ze kleiner waren, vond ik het ook echt heel fijn - ik heb er nooit spijt van gehad.
Sociaal gezien heb ik geen familie echt in de buurt, maar ik heb wel moeders leren kennen, geen van hen is ook tbm, de meesten werken parttime en zo is er altijd wel iemand met wie ik even kan kletsen ofzo. Maar ik ben vrij introvert, ik vermaak me ook prima alleen (met de kinderen) en ervaar dan geen gemis op sociaal vlak.

 

Ik zou het echt niet kunnen, het lijkt me heel pittig. Ik zou er wel blij van worden als mijn man thuisblijfvader zou zijn . Want met name het niet zorgen maken i.v.m. opvang (zeker nu in coronatijden), het kunnen koken overdag en niet snel na het werk, meer mogelijkheden voor hobby's van de kinderen en als de kinderen oud genoeg zijn ook van ons, dat lijkt me leuk. Maar ik denk dat als thuisblijfouder je dan inderdaad wel een goed netwerk moet hebben, goed alleen moet kunnen zijn, ...

Ik ben een heel sociaal beestje + heb de drive van werk echt nodig... Man is meer zoekende maar financieel is helemaal stoppen geen optie. Hij blijft voorlopig waar hij is maar van mij mag hij gerust kijken om iets minder te gaan werken of iets totaal anders, laat mij maar carrière maken

Met hele kleine kinderen lijkt het me persoonlijk de zwaarste baan die er is, maar dat is mijn idee... Eenmaal ze naar school/psz gaan dan denk ik dat het wel meevalt

Het lijkt me dus zeker wel voordelen te hebben...

 

Hier op 1 dag na en wat avond werk na ook volledig thuis. Familie woont ver weg, wat ik wel echt als een nadeel zie. Het is af en toe inderdaad best eenzaam, tegelijk zou ik niet anders willen. Het zorgt voor veel rust in huis.

Als je de kans en mogelijkheid hebt zou ik het echt een kans geven, je kunt altijd nog ervoor kiezen om toch te gaan werken. Dan weet je of het wat voor je is. Overigens verveel ik me nooit, veel thuis zorgt ook voor meer rommel en schoonmaakwerk. En ik heb veel plezier in het onderhouden van de tuin.

 

Ik ben ook thuis, zoon is autistisch en red net een dagje school.In de buurt is geen opvangmogelijkheid voor hem dus als hij vrij/ziek is kan ik hem niet "kwijt", net als bij een lerarenstaking.Het is voor mij al best pittig om hem alleen op te voeden, energie voor een baan heb ik gewoon niet meer ook vanwege fybro.Ik ben wel af en toe aan het werk als vrijwilliger, verder moet ik regelmatig overdag gewoon opladen.Helaas kan mijn zoon niet veel zelf doen en durft hij ook niet alleen naar boven,huishouden schiet er dan wel eens bij in.Veel sociale contacten heb ik niet, ik ben allang blij dat mijn zoon gek is op mijn moeder zodat zei af en toe voor hem kan zorgen (liefst wel met mij erbij).

 

Ik ben tbm en vind het heerlijk. Toegegeven, het is bij tijd en wijlen erg eenzaam, vooral toen ik 1 kind had.. Maar zodra die naar school ging kreeg ik ook een sociaal netwerk. Eerst met vrijwilligerswerk op school, overblijfmoeder/oversteekmoeder/biebdienst/klassepoetsmoeder. Vanuit daar een paar vriendinnen gemaakt.

 

Ik ben dus tbm. Mijn contract liep in mijn zwangerschapsverlof af en werd niet meer verlengd. Toen kon ik mij volledig focussen op mijn dochter. Inmiddels 2 jaar. Ik moet eerlijk toegeven ik voel mij best eenzaam op het moment, sociale contacten aangaan vind ik momenteel moeilijk met een peuter en zwanger. Mijn ouders en schoon ouders en overige familie wonen op 45 min afstand, even op visite gaan lukt niet. (I.v.m) 1 gezinsauto en die heeft mijn man mee naar zijn werk. De enige vriendschap die ik hier heb gesloten heeft mij net na de aankondiging van zwangerschap 2 laten zitten, zij vond het belangrijk dat ze regelmatig wat samen met vrienden kon doen en helaas, voor mij gaat dat niet zo makkelijk met twee kids was haar conclusie. Dochter gaat in Januari wel naar de psz hier in de buurt, ik hoop dat ik dan zelf wat meer sociale contacten krijg. Verder is het echt fantastisch, ik vind het fijn de opvoeding van mijn dochter in handen te hebben, ondanks dat ik mijzelf daardoor vaak wegcijfer. Hopelijk is ze en straks onze zoon er ij mee.

 

T is niet mijn droom en zal niet mijn droom worden, maar heb t lot geaccepteerd. Ik mis de volwassenen, de échte pauzes, het gevoel van een vrije dag en écht blij zijn om ze weer te zien na een werkdag ipv dat het al zo'n gewoonte is, ik mis de intellectuele uitdaging. Mis dat Ik niet met vriendinnen mee kan praten over werk.

Ik ben juist een enorm sociaal wezen en verpieter soms thuis.

Heeft het voordelen? Ja tuurlijk, geen gedoe moet oppas, ik zie alle mijlpalen en ik vind mijn kinderen echt wel leuk. Maar ik mis de afwisseling, t is nu alleen maar prive en ik heb liever balans werk/privé

 

Ik ben nu 3 jaar thuis en voor de kinderen is het erg handig. Voordat mijn 2e zoontje er was vond ik het wel eenzaam in de winter, maar tijdens de zwangerschap en daarna met een baby was ik erg blij dat ik thuis was. En nu met de Corona ook, als ze weer eens verkouden zijn. Maar het is ook wel eens (regelmatig) pittig, de hele dag met kinderen die niet luisteren
Ik heb hier in de directe omgeving ook geen familie en vrienden, dat vind ik wel jammer. Vooral in de winter, als we veel binnen zijn, kan ik me daardoor wat eenzamer gaan voelen. Naar mijn ouders is bijvoorbeeld een uur rijden...
Nu met school wordt dat gevoel vast minder, we moeten er verplicht vaker op uit. En denk altijd, ik kan altijd weer een baan zoeken.
Ik doe trouwens wel wat administratieve dingen (nu 1 uur per week, in hoogseizoen een paar uur) voor mijn man zijn eigen bedrijf, maar dat is gewoon in mijn eentje thuis achter de laptop.

Ik ken hier trouwens ook geen thuisblijfmoeders in de buurt. En wat ook mijn probleem is, als ik hier mensen leer kennen, bijvoorbeeld via school, stel ik ook nooit voor om af te spreken. Ik denk altijd dat ze al genoeg mensen kennen, omdat ze hier ook vandaan komen.

 

Ik ben nu 1.5 jaar thuis. Wel in een luxe positie vind ik, aangezien ik schoolgaande kinderen heb. Ik vind het heerlijk. Moet wel zeggen dat ik sowieso erg op mijzelf en de rust vooral heel fijn vind. Wel doe ik er wat dingen naast. Heb een tijdje mantelzorg bij mijn ouders gedaan (gelukkig niet meer nodig) en ben leidster geweest bij voetbalteam van de jongste. Tussendoor probeer ik wat Spaanse woordjes op te pikken met een app.

 

Hier geen tbm maar heb een oproep contract waarmee ik zo'n 2 daagjes per week werk. Werk onregelmatige diensten dus we zitten nooit met oppas gedoe, kan zelf m'n diensten aangeven.
Dus mocht je erg eenzaam worden is dat misschien nog een optie, weet niet waar je werkzaam in bent.

Ik heb wel vriendinnen in de buurt en familie op een half uurtje rijden. Dus heb voor m'n gevoel m'n werk niet nodig voor het sociale gebeuren.

 

Ik ben nu 8,5 jaar thuis bij de kinderen. Mijn contract werd niet verlengd tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik vond het de eerste 3 jaar het meest pittigst. Ik kreeg 2 kinderen in 1,5 jaar tijd en ik herstelde niet goed na de bevallingen. Uiteindelijk kreeg ik CVS als diagnose en zit nu i.v.m. lichamelijke klachten weer in het medische proces. Wel is mijn sociale netwerk heel erg gegroeid sinds dat ik kinderen op de basisschool heb. Soms heb ik nu spijt dat ik niet werkte (niet dat ik het kon de afgelopen 7 jaar) want ik heb nu nergens recht op financieel. Dus dat is iets om rekening mee te houden. Je hebt je gezondheid niet altijd in de hand. Maar voor de kinderen is dit echt het meest fantastische denk ik, voor die van mij althans. Die willen echt niet naar de BSO.

Ik zou goed kijken of je er tegen kunt 24-7 bij je kinderen en hoe je het financieel kunt dragen op 1 salaris.

Oh en ik ben gaan babyzwemmen met de oudste en kreeg daardoor ook contacten. Maar je moet er wel wat voor doen. Misschien kijken wat er in je omgeving mogelijk is. Misschien is er ook een mama-cafe o.i.d.

 

Ik ben in principe tbm. Maar werk daarbij doordeweeks avonden en weekenden. Soms na een lange dag met de kinderen, valt het weleens zwaar om dan ook nog 's avonds te moeten werken ipv relaxen op de bank. Ooit zou ik dus wel graag willen stoppen met werken of iets onder schooltijd willen doen.

 

Over financiën gesproken, hou er ook rekening mee dat 1-verdieners vele malen meer belasting betalen dan gezinnen waar beiden werken. Heb het wel eens uitgerekend, als je beiden halve weken gaat werken hou je onder aan de streep veel meer over. Dit gaat niet over 1 tientje maar kan zo 200 euro schelen. (Is al poos geleden dat ik het berekende, dus precieze hoeveelheid weet ik niet, misschien is het nog wel meer.)

 

Mijn contract kon niet worden verlengd en ik vond het toen prima. Onze zoon kwam te vroeg en bleek verborgen reflux te hebben en toen was het praktisch dat ik er was aangezien hij zoveel recht op moest blijven tijdens en na het eten.

Ik vond de eerste jaren zwaar. Toen hij naar de peuterspeelzaal ging ben ik vrijwilligerswerk gaan doen.
Inmiddels is hij 6 en doe ik veel vrijwilligerswerk. Moet wel zeggen dat ik nog een hobby verder zoek.

 

Ik ben 8 jaar lang TBM geweest. Opvang was met de ploegendienst van mijn man altijd een probleem. Aan flexibel opvangen doen ze hier niet. Familie hadden we niet in de buurt of wilde niet oppassen. Ik heb nu afgelopen 4 weken gewerkt. Het waren te veel uren naar mijn zin (26, ik had liever max 20) en het werk zelf was ook echt niet leuk, dus ik ben vanmorgen gestopt. Financieel hoeft het nl. niet. Ik heb wel de intentie iets anders te zoeken, we weten nu welke dagen er beschikbaar zijn op de BSO, dat maakt het wat makkelijker. Maar ik heb het altijd heel fijn voor de kinderen gevonden dat ik thuis was toen ze nog niet naar school gingen. Ook idd bij ziekte of studiedagen nooit gedoe. Ik kan me in mijn eentje prima vermaken. Ook heb ik nog een poos meegedraaid op de overblijf op school. Dat brak de dag een beetje. Maar voor nu wel weer op zoek naar iets voor parttime.