Mijn dochter van 6 heeft tics, ik denk al wel meer dan 2 jaar. Het zijn motorische tics maar sinds een tijdje ook vocale. En dat laatste maak ik mij wat zorgen over, vooral als ze straks naar groep 3 gaat. Het valt nu niet op want er is altijd wel geluid in de klas maar als ze straks in groep 3 stil moet werken zal het opvallen. Het zijn periodes dat het erger is, kan het nog niet ergens aan linken. Ze weet het zelf ook, wij laten haar en leggen absoluut niet de focus er op. Maar soms is de vocale tic wel vervelend. Ik heb zelf als kind ook een tic gehad maar niet zo veel als zij nu heeft. Iemand hier ervaring mee? Moet / kan ik er iets mee?
Wat vindt de school ervan? Is het al opgevallen? Ik weet niet wat voor tics, maar als je je zorgen maakt, kan je het toch voorleggen bij huisarts of cb?
Oudste zoontje heeft ook tics. Ik denk dat het bij hem te maken heeft met het verwerken van spanningen. Het rare is, dat de tics altijd verdwijnen in de schoolvakanties. Zijn juf valt de tics ook op. Morgen hebben we sowieso een gesprek op school, ze wil het daar ook over hebben.
Mijn buurjongetje heeft ook al vanaf jongs af aan tics. Hij is nu 9 en het wordt wat minder. Wat hij gehad heeft: tikken met handen tegen zijn benen, bijten aan zijn trui, snuifgeluidjes maken, kuchen hele dag door (zonder verkouden te zijn). Hij heeft altijd veel vriendjes gehad en is nooit uitgelachen. Zijn vader was met hem naar de dokter geweest en die zei dat het meestal weer verdwijnt. Oorzaak onbekend.
Oh bekend hier... Sinterklaas of verjaardag.... altijd met spanning te maken. Je kan kijken of je de tic om kunt buigen naar een andere minder vervelende. Dat deed ik vroeger. Als je de drang voelt om dat geluid te maken probeer dan maar dit te doen..
Herkenbaar dat het vooral bij spanning is. Had het vroeger veel als kind en sinds de oudste met 2 jaar in de peuterpuberteit kwam (nu dus inmiddels bijna 4 jaar terug), heb ik er ook weer merkbaar meer last van. Voor de motorische tics zou je naar een 'tangle' of bijtketting voor grotere kinderen op zoek kunnen gaan @Deedee91. Wij hebben er hier thuis ook 1 van beiden. Het is zo op papier lastig uitleggen wat het precies is, zo'n tangle. Als je er niet uit komt PB je maar. Dan kan ik kijken of ik een foto kan sturen. Om een vocale (maar ook motorische) tic te verminderen, sluit ik me bij de tip van spruitje aan.
Ik heb het een tijdje terug gevraagd maar het viel de juf niet op. Toen had ze het vooral in haar gezicht. Ik ga het weer vragen en evt naar de huisarts. Maar ik wil niet dat ze denkt dat ze wat verkeerd doet.
Hoe is het gesprek gegaan? Ik kan het nu niet naar spanning leiden, er is momenteel niks geks aan de hand. Verjaardag is voorbij, geen feestdagen of andere spanning.
En nu ben je er van af? Ombuigen hebben wij wel eens gezegd tegen haar maar ze is nog te jong denk ik om er aan te denken
Ik ga eens kijken naar een Tangle. Ze heeft momenteel een geluid tic, dan zit ze lekker iets te doen en dan komt er steeds het zelfde geluidje uit. Kuch tic heeft ze ook. Gezicht valt nu wel mee maar ze deed altijd iets met haar kaak. En verder moet ze steeds haar handen dicht knijpen. En dat doet ze ook met haar tenen.
Het gesprek ging goed. Zij herkende het zelf ook van haar eigen zoon. Hij is er toen hij rond een jaar of 11 was overheen gegroeid. De juf denkt dat ons zoontje "last" heeft van alle indrukken in de klas. Dit omdat de tics in de schoolvakanties verdwijnen. Sinds deze week krijgt hij een geluidsdempende koptelefoon die hij kan opzetten als ze zelfstandig werken. Want ze merkt ook dat hij teveel let op wat andere kindjes doen en moeite heeft om te concentreren.
Een tangle is een fidget toy. Er zijn heel veel van dit soort fidget toys (een pop it is ook een fidget toy), als een tangle niet werkt zou je ook iets anders kunnen proberen.
Onze middelste heeft tics sinds zijn 5de en is nu 11. Onlangs werd in er voor de 2de keer over aangesproken via de zorgjuf (eentje met geluid deze keer). Knipperen met zijn ogen (heel hard en 3 keer na elkaar). Met zijn hoofd schudden (alsof hij haar uit zijn ogen schud) Neus bewegen en ogen dichtdrukken. Neus optrekken (altijd zelfde ritme). Kuchen (altijd zelfde ritme). Het zijn die met geluid die anderen opvallen en waarover we aangesproken worden op school. Hij had op medisch onderzoek en ik had het genoteerd bij extra info en hij zei dat hetzelfde als dat hij tegen ons zegt. Namelijk dat hij dit doet als hij nerveus is en dan niet kan stoppen. Dat nerveus zijn kan een ruzie in de klas zijn, boekbespreking moeten voordragen, .... Duurtijd per tic en soms komen er ook samen is meestal rond de 7 weken. Zolang het ook periodes stopt is het prima volgens de kinderarts.
Onze jongste dochter van nu 15 had vroeger ook altijd tics zoals een kuchje, een mondbeweging, vingertopjes tegen elkaar aan tikken, blazen, etc. Ze wisselde elkaar af. Inmiddels heeft ze ze nauwelijk meer. Had bij haar volgens ons ook met prikkelverwerking te maken. Alle 'onrust' van binnen, of het teveel ervan, kwam daarmee naar buiten, een soort zelfregulering. We maakte haar er soms bewust van en daardoor zakte hij dan weer weg, wel vaak opgevolgd door een andere. Maar als die minder duidelijk was voor haar omgeving was dat wel handig . Onze oudste daarentegen heeft op haar 16e echt hele nare tourette-achtig tics ontwikkeld . Zo'n hele riedel woorden, geluiden, scheldwoorden en een mep in haar gezicht. O wat was dat naar . Het ging toen ook echt niet goed met haar psychisch. Inmiddels zien we ze nauwelijks meer, ze heeft ze bij spanningen nog wel soms, met name op school, gelukkig zijn ze dan heel beperkt tot een klein geluidje of gecombineerd met een woordje, maar die zijn nog wel te doen. Vergeleken daarmee vond ik die van jongste dochter dan weer peanuts .
Jongste heeft er meen ik me te herinneren ook een tijdje medicatie voor gehad naast de concerta, clonidine dacht ik. Oudste waren we al een hulptraject mee gestart omdat het niet zo goed ging. Voor ons gevoel heeft dit mede de spanning veroorzaakt die het ontstaan van de heftige tics triggerde. Helaas zat ze toen net op speciaal onderwijs waar ze kinderen met tics zag en dit heeft haar brein ergens ook getriggerd. Ze heeft er medicatie voor gekregen die voor meer dingen iets kon doen wat toen speelde. Uiteindelijk was de hulpverlening voor haar helemaal niet fijn en voelde ze zich helemaal niet gehoord. Ze wilde geen medicatie meer en geen hulp meer daar en toen is t ook echt langzaamaan weer beter geworden. Die heftige tics van toen heeft ze gelukkig niet meer. Beide dochters hebben een adhd en ass diagnose. Momenteel gaat t met beide redelijk goed, als er maar goed naar ze geluisterd word, ze weten goed wat ze lastig of moeilijk vinden en wat ze nodig hebben. Ze hebben hun eigen strubbelingen maar maken zeker weer fijne stappen.
Onze middelste heeft ook tics. Momenteel ook vocaal. Dmv kuchen en een ander geluidje. Heeft echt te maken bij haar met prikkelverwerking. Zijn is een enorm gevoelig kind. Ook zit ze nu in groep 3 maar heb haar docent er nooit over gehoord. Ik zelf heb ook van kind af aan tics met periodes. Vervelende tic met mijn neus. Echt hinderlijk, ik buig die tic ook om wederom met neus maar minder opvallend. Ik ben zelf ook enorm gevoelig en merk dat wanneer ik veel druk voel, moe ben of andere spanningen ervaar ik dit meer doe. Of wanneer ik een topic als deze lees. Haha.