Hallo Ik heb een vraag aan de moeders die kinderen hebben rond a` 13 jaar. Ik heb 4 kinderen, die oudste zijn dus rond deze leeftijd. Ik ben ten ende raad, misschien doe ik iets verkeerd, ik weet het niet... Het is al druk leven en ik kan toch van iedereen verwachten beitje medewerking.... Mijn kinderen doen nooit iets van zich zelf, om alles moet ik vragen: afwassen, afdrogen, was in de wasmaschine stoppen, was ophangen, was opvouwen, en ik bedoel niet elke dag, maar soms kom ik gewoon tijd en handen te kort. Ik ben altijd bij, en ik wil samen alles doen, maar soms heb ik gewoon hulp nodig. Nu nog iets, ze wouden een hond (we wonen op een boerderij) dus hebben ze die gekregen, maar ja uitlaten, of schoonmaken na een "plas ongelukje" ja mama " jij doe het"... opletten wat aan die bijt ( schoenen, speentjes) ja mama ," jij ben toch ook thuis"... Hoe moet ik het oplossen? Ben ik fout? Verwacht ik te veel van mij kinderen? Ik kom uit buitenland, en dat was heel gewoonlijk dat jij ging helpen, met de was vouwen, afwassen, afdrogen, en gewoon opruimen van eigen speelgoed een troep. Soms is het heel erg moeilijk... en wat ik me het ergste boos maak..., aan het bekken en taken wegschuiven: jij moet dat doen, nee jij... etc. In de tijd dan ze een ruzie makken, pak ik het werk en doe ik zelf, want ik kan het niet tegen. Ik weet dat het niet pedagogische aanpak is, maar als ik moet aanhoren die gezeur, doe ik het liever zelf. En nog iets... als je iets doe, doe het maar goed of begin je niet aan, zo zeg ik tegen mijn dochter, maar ja, als ze de stofzuiger had gebruikt dan zet ze hem niet op zijn plek, maar gewoon in de woonkamer laten staan, en dat is met veel dingen... dat maak me zooooooooooo boos . En als ik iets van zeg, zeg ze.... "o wat ben jij weer boos... het is maar een stofzuiger..."of "jij ben altijd ontevreden"...het is ook niet alles... laatste tijd worden ze steeds brutaler: mag niet klagen en zeuren, liefs niet zegen en niet corigeren ... want dat beschouwen ze als aanval op hun mening en vrijheid van doen en laten.... . Ik ben al 35 maar zou mij moeder nooit boos kunnen en mogen aankijken, laat staan afbekken... ik den dan ik zou niet eens proberen want dan zou ik koppie kleiner worden maar ja , ik denk dat ik ergens een fout maak, maar waar? Ik begin te twijfelen of ik een goede moeder ben, want wat is het mis? Wie weet raad? En dat is met veel meer dingen.Doen iets maar niet tot een ende... en dan moet ik nog blij me zijn.. Kenen jullie het ook, hoe lossen jullie het op ? Of ben ik een waardeloze moeder? Sorry maar ik weet het niet meer. Groetjes! sima
haai ...ik heb een zoon van 14 jaar en een dochter van 12 jaar ...ze gaan aan het puberen dus je kan natuurlijk een weer woord verwachten ... hier helpen ze wel mee de tafel afruimen en in de vaatwasser zetten , kamer opruimen .. maar de was in de wasmachine ,ophangen en vouwen ..eerlijk gezegt vind ik dat wel teveel verwacht ... maar goed vb van de hond ..dat mogen ze toch echt wel aan meehelpen vind ik ...hoop dat je hier iets aan hebt
Hallo Dank je wel voor je antwoord. Ze doen die was niet elke dag, en het gaat om eigen kleren die ik meestal was en vouw, ze moeten alleen in eigen klerenkast stopen, maar zelfs dat vinden ze te veel. Als ik iets van zeg... dan ben ik de BOZE MOEDER, die alleen zeurt. Hoe reageer je op grote mond? Ik wil geen heks zijn , maar zinnetje zoals : "hou toch op" of "ja, ja zal wel", "doe dan lekker zelf ". Sorry maar dat kan ik absoluut niet accepteren . Hoe zou je daarop reageren? Ze is een heel goede kind, maar ze moet ook weten dat ik haar moeder ben en niet haar vrienden . Groetjes! Sima
ikheb ze nog niet van 12 of 14 jaar, maar zo'n grote mond hoeft hier niet gegeven te worden. dan wordt er direct niet meer gelogeerd of iets anders leuks wat in het verschiet ligt gedaan. mijn dochter is 9 en laat elke dag de hond 2 keer uit. soms heeft ze zin en soms helemaal niet, maar ja, dat hoort bij de verantwoordelijkheid. haar eigen bord etc legt ze na het eten op het aanrecht, maar was enzo doe ik, dat vind ik zelf teveel. haar kamer ruimt ze ook zelf op, en stofzuigt ze af en toe, maar meer om haar wat waardering te laten krijgen voor het werk wat er in zit om op te ruimen enzo, zodat het niet vanzelfsprekend is wat wij voor haar doen. verder vind ik dat een kind zo lang mogelijk kind moet blijven...
In het begin strenger moeten zijn. Je zegt dat je dat nooit bij je moeder zou doen, dat heeft ze je waarschijnlijk vanaf het begin geleerd. Niet te veel verwachten van ze op die leeftijd, maar wél streng zijn. Laat merken dat jíj de moeder bent, en dat je het niet accepteerd dat zij zo praten tegen je. Uiteindelijk zullen ze je bedanken dat je duidelijk en streng bent geweest. Mijn moeder was nooit streng, maar wel altijd boos. Daarom begreep ik niet wat ik wel en niet bij haar kon maken. En dus liep ik altijd over haar heen. Nu zou ik willen dat ze had laten merken dat het niet acceptabel was, want op dat moment kan je dat niet zien van jezelf (of in ieder geval niet goed). Oh en over die klusjes doen. Meestal hebben ze het gevoel dat je ze net stoort als je dat vraagt. Probeer het leuk te maken voor ze, praat ondertussen gezellig met ze of zet muziek op die zij leuk vinden. Waarschijnlijk zal dit niet gelijk helpen, maar als je doorzet dan zullen ze in de gaten krijgen dat het ook best leuk kan zijn om met je moeder wat klusjes te doen. Vooral niet doen!: als het te lang duurt het klusje zelf doen... Dan komen ze daar veel te makkelijk vanaf! Dit deed mijn moeder ook, en op een gegeven moment kwam ik daarachter en dan wachtte ik gewoon tot ze het zelf deed. Ik hoop dat je wat hebt aan mijn ervaring. Ik zeg je eerlijk dat ik geen makkelijk puber was, maar dat heb ik vooral aan mijn ouders te danken. Liefs Dayenne ps. je bent geen waardeloze moeder!
niet te veel in discussie gaan. ik weet het makkelijk gezegd dan gedaan. want ik heb ook een puber van 14, en ik merk dat als ik duidelijk heb gezegd wat ik vind, dan loop ik weg en dan is het klaar. ook duidelijk zijn, bijv. als je nog 1 keer dit of dat doet, dan mag je geen tv of spelletjes, dan moet je dat ook doen. en volhouden. duidlijkheid, hebben ze best wel behoefte aan en wat betrefd kleding in de was mand. zeg dat je het niet meer doet, en als ze het er niet in doen dat het dan niet gewassen word. als ze dan een keer voor een lege kast staan, dan maakt dat wel indruk. succes
niet te veel in discussie gaan. ik weet het makkelijk gezegd dan gedaan. want ik heb ook een puber van 14, en ik merk dat als ik duidelijk heb gezegd wat ik vind, dan loop ik weg en dan is het klaar. ook duidelijk zijn, bijv. als je nog 1 keer dit of dat doet, dan mag je geen tv of spelletjes, dan moet je dat ook doen. en volhouden. duidlijkheid, hebben ze best wel behoefte aan en wat betrefd kleding in de was mand. zeg dat je het niet meer doet, en als ze het er niet in doen dat het dan niet gewassen word. als ze dan een keer voor een lege kast staan, dan maakt dat wel indruk. succes
hoi hoi wat ik merk is dat jij niet consequent bent en dat de kinderen daar misbruik van maken, eerst 3 keer nee zeggen en daarna oke doe maar of zeggen dat ze een klusje moeten doen maar als het te lang duurd doe je het zelf blijf consequent wat ik ook merk is dat je ook complimenten aan je kinderen moet geven dus niet als ze iets gedaan hebben zeggen ja maar dat is niet goed zeg ze eerst wat ze wel goed gedaan hebben positieve reactie lokt positieve reactie uit succes en groetjes nathalie