Ik weet niet zo goed hoe ik het moet verwoorden, maar ik probeer het. Ik heb een superlieve zoon van bijna 9, de middelste. Een slim kind, doordenker, en een enorm groot hart. Hij is vanaf baby af aan al prikkelgevoelig, iets wat wij steeds beter snappen wat wel en niet voor hem werkt. De laatste tijd lijkt hij niet zo lekker in zijn vel te zitten, hij is brutalig naar mij (past totaal niet bij zijn karakter en hoe ik hem ken), en hij 'flipt' om het geringste (met name door input van zijn oudere (puber)zus. Tevens is hij ook nog eens een binnenvetter en lijkt hij het soms gewoon echt lastig te vinden onderdeel te zijn van ons gezin. 1 op 1 tijd gaat altijd goed en geniet hij enorm van, maar met 3 kinderen kunnen we dat ook niet vaker doen dan nu (en we doen echt regelmatig iets met hem alleen). Ik wil zo graag de beste moeder voor hem zijn maar ik heb soms het idee dat ik daarin faal, omdat ik hem niet begrijp. Ik vind het ook echt lastig zo voor hem als middelste, zeker met 2 zussen die al snel de aandacht opeisen. Ik hoop dat iemand dit herkent of tips heeft.
Is het niet ook gewoon de leeftijd? 9/10 jaar is echt een periode waarin ze veranderen. In je eerste alinea beschrijf je onze zoon van 9. Megaslim en megagevoelig. Mooie eigenschappen maar levert nog wel eens moeilijkheden op, vooral voor hemzelf. Altijd super meegaand geweest, nooit een grote mond. Tot een tijdje terug zich dat ineens begint te ontwikkelen. Hoewel ik het ook niet bij zijn karakter vindt passen, besef ik ook dat hij groter wordt en straks ook gewoon een prepuber gaat worden. Met bijbehorende grote mond, grenzen verkennen etc.
Dit ja! Op de basisschool vertelden ze dat kinderen een behoorlijke ontwikkeling doormaken in groep 5, de sfeer in de klas verandert dan ook vaak. De IB-er gaf bij onze jongste ook aan dat qua aanleren van leer technieken dit tot groep 5 het makkelijkste wil, daarna trekken ze veel meer hun eigen plan, als in: ja knikken en vervolgens doen wat hun zelf goed dunkt Nu zal het niet voor ieder kind gelden, maar voor een boel wel. Ik zie wel herkenning in elk geval!
Je geeft aan dat hij slim is, krijgt hij cognitief genoeg uitdaging? Onze middelste is ook zo... zodra hij "vervelend" werd wist ik dat het tijd was aan de bel te trekken op school om met uitdaging te vragen, daar veranderde zijn houding thuis ook van! Tegenwoordig merk ik wel dat hij wat brutaler wordt, graag de discussie op zoekt en overal een uitleg voor nodig heeft...dat is volgens mij idd gewoon de leeftijd, de oudste kreeg dat vanaf die leeftijd ook meer!
Ik herken het ook wel. Hier een net 10 jarige, ook slim en erg gevoelig, lastige combi soms. Hij wil alles weten, geeft overal commentaar op en als je hem terecht wijst of even vraagt z'n mond te houden dan moeten wij altijd hem hebben. Hier is hij de oudste en moet z'n 7 jarige zusje het regelmatig ontgelden, maar ze neemt ook genoeg gedrag van hem over, dus het is soms erg gezellig hier. Hij zegt zelf ook wel dat de meeste dingen er al uit zijn voor hij er over nagedacht heeft. Vind het al heel wat dat hij dat nu weet, nu oefenen om soms even te wachten/na te denken voor je wat zegt. Maar hoe hoger in emotie, hoe moeilijker het is natuurlijk.
Sorry voor mijn late reactie, ik was even op vakantietussendoor... Joh pre-puber, hij is net geboren hoor! Iemand nog tips?
Puber gedrag ! Hier was dat ook zo en word het steeds erger Overal commentaar op Constant geruzie met z’n zusjes Gelukkig is ie vaak weg om te voetballen want daar gedraagt ie zich voorbeeldig
Nou, met 8 kan het al wel richting pre-puberen gaan hoor, dan is het echt geen babykindje meer Als tip zou ik geven: dat hij blijkbaar veranderd en jouw reacties op hem daarin zullen misschien ook moeten veranderen. Was hij altijd lief en meegaand, heb je hem waarschijnlijk weinig tegemoet hoeven komen. Nou, nu brutaal dan dus toch wat harder terug zijn, sommige dingen 'let it go', en andere dingen niet tolereren (bijv het flippen tegen z'n zus) Je wilt de beste moeder voor hem zijn, dus dat betekent ook dat je grenzen moet stellen.
Hoe overprikkeld is ie? Houd het anders eens even met hem bij in een thermometer voor een week. Bij ontbijt, uit school en na avondeten bijvoorbeeld. Hier kids van 9, 10 en 13 en prepuber herken ik bij de jongens niet zo jong, die van 13 ging echt vroeg puberteit in (is net zijn groeispurt al door) maar begon echt pas met 10 te pre-puberen. Dochter van 10 hier zo gevoelig die ging vanaf 8 dat gedrag ook vertonen maar dat was meer overprikkeling en het sociale verkeer op school maar lastig vinden (want kids worden dan inderdaad brutaler, je krijgt groepjes etc) want zij wil altijd de lieve vrede bewaren voor iedereen maar zo werkt het niet meer (zeker groep 6 is een lekker jaar wat dat betreft).
Hier hetzelfde met zoon van 9. Hij is ook snel overprikkeld en heel gevoelig. Normaal heel meegaand, eigenlijk was altijd alles wel goed. En nu hebben we ineens discussies over dingen en heeft hij steeds meer een eigen wil en mening. Hij wordt ineens groot Maar gaat ook bewust anderen pijn doen, zogenaamd per ongeluk en kan dan zo boos worden dat je hem "beschuldigd". Iets wat hij echt nooit deed. Hij wilt het altijd goed doen. Straf krijgen / gecorrigeerd worden vind hij ook echt heel erg. Qua aansluiting in het gezin, kijk waar zijn intresses liggen. Hier is dat bijv geschiedenis (romeinen, ridders) en playmobil. Dus zoeken vaak info van vroeger en hij heeft een metaaldetector. Oh en hij begint een mierenkolonie, is hij ook érg enthousiast over. Dat doen we dus samen
Hier ook een zoon van 8, vind hem ook echt (pre)puberen niet te kort. Hij is gevoelig en zou bij wijze alles voor je doen maar man als hij iets in zn hoofd heeft en het gaat anders berg je dan maar. Op het moment is het woord NEE een woord dat hij denk niet kan horen/verstaan. Ook ff doorgaan met bijv een waterpistool in het zwembad gewoon mensen gaan natspuiten dan zegt hij ze zijn toch al nat maar zelfs daar gaat hij gewoon door al zeggen vreemden kappen nu. (Nu gewoon geen waterpistolen meer mee want praten helpt dus niet boos worden ook niet straffen ook niet) Hij kan sferen en personen aardig aanvoelen maar als hij stoeit met zn broertje denk ik manman hou ff op je hoort toch dat je hem pijn doet. Broertje bijna 5 is ook voor niemand bang en denk dat dat door zn grote sterke broer komt. Maak mij best wel eens zorgen want op school kan hij ook niet altijd tegen die autoriteit en zegt ook ga liever werken dan naar school. Is ook gevoelig voor teveel prikkels mag dan ook even uit de klas. Daar ook als de leerkracht tegen iemand zegt nu stoppen(met irritant doen) dan gaat zoon nog ff net een x door. Hoe slecht het ook ging zn schoolprestaties zijn gewoon gemiddeld. Bij de kleuters zei ik al geef hem soms serieuzere taken want met baby speelgoed en überhaupt met veel speelgoed speelt hij niet. In groep 3 deed hij al boodschappen die ik was vergeten bij de supermarkt. Hij houdt ook het nieuws/weer bij, van voetbalclubs weet hij zoveel en ook welke vlag bij welk land hoort en echt zoveel meer. Hij heeft vooral interesses die niet horen bij een 8 jarige. Hij is 8 en 155cm loopt 3 jaar voor op groei, zn hormonen zitten nog niet in de puberteit maar hij trekt liever met ouder op dan met zn eigen leeftijdsgenoten. Blijf hem lastig vinden want ik denk dat hij zeker al pubert maarja ze zeggen dat dat niet kan zonder puberhormonen. En vervolgens is hij weer dat jochie van 8 gaat echt door elkaar heen.