Wie heeft al een kind uit een eerdere relatie en is nu zwanger of heeft een kind uit een nieuwe relatie? Ik heb al een dochter en ben nu zwanger van mijn tweede. Dit kindje heeft een andere vader, namelijk mijn vriend, waar ik nu mee samen woon. We vormen al best een hecht gezinnetje zo met z'n 3-en. Mijn dochter is nu 7 en heeft mijn vriend volkomen geaccepteerd. Soms zijn er natuurlijk wel eens moeilijkheden maar dit lijkt me wel normaal. Mijn vriend is natuurlijk niet de vader van mijn dochter en heeft het er in het begin wel eens moeilijk mee gehad. Maar het gaat hartsikke goed en ben heel blij met mijn vriend als 'stiefvader' (rotwoord) Hij doet het super! Nu krijgen we samen een kindje en mijn dochter krijgt een broertje of zusje! We zijn er allemaal dolgelukkig mee. Maar hoe zullen de onderlinge verhoudingen straks gaan, als de kleine er is? Mijn dochter heeft wel eens gehuild, omdat mijn vriend haar vader niet is en wel van de baby. Ze voelt die dingen dus makkelijk aan. Opzich is dat best lastig! Maar we zijn er heel open over en praten er makkelijk met haar over. We willen geen van tweeën dat zij straks het gevoel krijgt dat ze een 'buitenbeentje' is, want dat is ze natuurlijk niet!! Wie zit in een soortgelijke situatie en hoe ging dat bij jullie?
Hoi! Ik heb ook een dochtertje uit een vorige relatie, mijn vriend heeft ook 2 dochters bij zijn ex. Mijn dochtertje is bijna 4 ziet mijn vriend als haar "echte" vader. Ze weet wel wel dat ze ook nog een andere vader heeft en die noemt ze de "neppe" vader. Hoe dat ik de toekomst zal gaan weet ik nog niet, ik hoop niet dat ze zich een buitenbeentje gaat voelen omdat zij als enige niet de bio dochter is van mijn vriend. Nu gaat het heel goed, en ze weet nog niet dat ze er een broertje of zusje bij krijgt...daar zal ze wel heel blij om zijn!! Haar 2 (stief)zussen komen en gaan altijd samen en zij is dan altijd erg verdrietig omdat ze alleen is. Het komt vast allemaal wel goed!! Ik ben ook wel benieuwd naar mensen die hier al ervaring mee hebben.
hoi hoi ook mijn oudste dochter heeft een andere vader en met mijn huidige man heb ik nu 2 kinderen zwanger van de 3e niets mis mee hoor het zijn toch allemaal jouw kinderen en mijn man houd net zoveel van mijn oudste als van de andere meiden ik zou me er niet druk om maken en gewoon lekker genieten van je gezinnetje en trouwens hoeveel mensen zijn er wel niet die kinderen adopteren zij houden net zoveel van dat kindje als eventuele eigen kinderen dus bij deze wens ik je een hele fijne zwangerschap toe en een gezond broertje of zusje voor je oudste groetjes nathalie
Het is niet dat ik me er druk om maak hoor. Ik ben alleen benieuwd naar verschillende ervaringen. Daarnaast is het zo dat, hoe je het wendt of keert, en hoeveel je nieuwe partner ook om je kind uit je vorige relatie geeft, het altijd een ander gevoel voor zijn eigen kind zal hebben. Hiervan ben ik me zeer bewust en dit is normaal. Ik zou dat andersom ook hebben. Voor mij heeft het daarom geen zin om het weg te wimpelen, van oh het komt wel goed. Nee, ben er wel mee bezig en vind het belangrijk om erover te praten binnen ons gezin. Dat doen we dan ook regelmatig. Ik ben heel benieuwd naar vrouwen die kids hebben uit verschillende relaties. Hoe verliep het bij jullie, welke problemen liepen jullie tegenaan, etc. etc.
Hoi hoi! Ik heb ook een dochtertje van 3,5 jaar van een andere papa en ben nu zwanger van mijn huidige vriend, mijn dochter ziet mijn vriend ook echt als haar echte papa, ik vertel haar ook dat ze nog een andere papa heeft, ze zegt dan wel dat ze 2 papa s heeft, maar lijkt het verder niet belangrijk te vinden, ze vind het geweldig dat ze een broertje of zusje krijgt! Ze is een halfbloedje en de kindjes van mijn vriend zullen helemaal hollands zijn, dus ze zal het verschil echt ook wel gaan zien, ik moet zeggen dat ik er heel vaak over heb lopen piekeren, ook omdat ik bang was dat ze zich een buitenstaandertje zou gaan voelen, maar ja je weet niet hoe die dingen lopen, ze is in iedere geval op en top opgenomen door mijn vriend, hij heeft haar zelfs erkend en ze draagt nu zijn achternaam, daarin zal ze dus al niet verschillen met de andere kindjes. Ik vertel haar gewoon zo nu en dan dat ze nog een een papa heeft, dan heeft ze straks niet het gevoel dat ze in een leugen heeft geleeft hoop ik! Verder laat ik het maar gewoon op me af komen, ze is gelukkig nu en ik hoop en denk ook wel dat dat zo blijft!
Ik heb ook een zoontje (6) uit een andere relatie, die zijn andere vader niet kent, heb dus nu een nieuwe relatie en ben inmiddels 27 weken zwanger. Mijn zoontje zegt sinds kort ook papa tegen hem, het gaat heel goed en weet ook niet wat de toekomst zal brengen, mischien komt het omdat hij nooit een papa heeft gekend, vroeger zei hij papa tegen mijn vader of papa tegen een vriendje zijn vader (omdat die natuurlijk papa zeggen). Het is voor hem een naam, waar hij de betekenis niet van kent, in het begin vond mijn zoontje het ook raar om papa te zeggen tegen mijn nieuwe vriend, maar dat gaat nu goed, wij praten er ook vaak over en ook over de baby die gaat komen. Je weet ook niet echt wat er in een kind omgaat, wat hij denkt, althans niet die van mij, hij praat niet over zijn gevoelens...dus zeg ik voor ons zal de toekomst uitwijzen hoe het zal lopen... vind het zeker belangrijk om er veel over te praten..
hoi peetje wat grappig want bij mij is het juist andersom mijn oudste is helemaal hollands blond haar blauwe ogen en mijn andere meiden zijn halfbloedjes bij ons was het ook zo omdat mijn huidige man en ik al 7 jaar een relatie hebben en mijn oudste toen 6 maanden was dat hij haar volledig heeft geaccepteerd tuurlijk zal het qua gevoel wel iets anders zijn mijn oudste kend haar eigen vader heel goed en ziet hem elke week elke vakantie en ze bellen en mailen als gekken naar elkaar toe en toch zegd mijn oudste papa tegen mijn huidige man en papa bart tegen haar vader dit heeft ze uit zichzelf gedaan niemand ook haar echte vader niet heeft hier een probleem mee en tegen Roos wil ik graag zeggen ben blij dat je er ook thuis over praat en dat moet je ook blijven doen maar gek genoeg straks als de kleine er is hebben jullie niet 1 maar 2 kinderen en zo zal je huidige man dat ook ervaren want ook al is het niet je bloed eigen kind als je naar een kind kijkt van wie dan ook moet je er wel vna houden dat gaat vanzelf ik wens jullie dan ook heel veel geluk toe met jullie gezinnetje
Hoi Nathalie! Ja idd toevallig haha, mijn dochter heeft alleen geen contact met haar bloedvader, maar daar heb ik zelf voor gekozen, hij zou ons leven er niet makkelijker op maken zeg maar en dat zou bijna zeker ten koste gaan van de ontwikkeling van mijn oudste kindje! Wij zijn eigenlijk pas ruim een jaar bij mijn huidige vriend, mijn dochter heeft haar bloedvader wel gekend, maar lijkt hem gewoon weggeblokt te hebben, ik denk omdat ook zei natuurlijk heel wat niet leuke dingen met hem heeft meegemaakt, vanaf het moment dat ze papa begon te zeggen tegen mijn vriend herkende ze haar vader ineens niet meer op foto's best maf eigenlijk, maar wel begrijpelijk denk ik, ze had nu een hele liefdevolle 'echte' papa! Maar goed, als de dag komt dat ze hem wel wil ontmoeten dan zal ik er alles aan doen dat ook mogelijk te maken al ben ik er wel huiverig voor moet ik zeggen..zal ook nog wel ff duren dus probeer me er niet te druk om te maken en gewoon lekker te genieten met ons huidige leventje! Wat fijn wel voor je dochter dat het contact met beide papa's zo lekker gaat lijkt me een hele geruststelling! Mijn vriend zegt dat hij zich niet kan voorstellen dat hij een ander gevoel kan hebben bij een eigen bloedkindje, dat vind ik wel heel mooi en lief, maar kan me toch niet helemaal voorstellen dat dat straks ook zo blijft, ik denk dat je het toch net iets anders kan voelen, maar goed, ben ook niet bang dat hij meer om zijn "eigen' kindje gaat geven dan om onze dochter, maar gewoon dat het net iets anders ligt, niks mis mee natuurlijk, lijkt me niet meer dan normaal, maar goed haha nog een aantal maanden en dan zal het zich vanzelf uitwijzen!
Ik heb zelf al 2 jongens uit mijn vorige relatie, 12 en 14 jaar, en nu in verwachting van mijn 3e kindje en van mijn vriend zijn 1e kindje. we zijn er erg blij mee, en de jongens ook, helaas maken de jongens er niet veel van mee omdat ze vanaf vorig jaar bij hun vader wonen, en de afstand ook zo ver is dat ze niet even tussendoor kunnen komen. Dat vind ik persoonlijk erg moeilijk, ik had graag gehad dat ze er helemaal bij hadden geweest bij dit gezin, maar helaas is dit anders gelopen. Ze zijn er wel blij mee, maar ik ben wel bang dat omdat ze niet hier wonen, de band tussen hun en hun stiefbroertje/zusje niet zo sterk zal zijn als dat ze gewoon hier hadden gewoond. Hopelijk gaat dit allemaal meevallen. groetjes celiene