Hoi! Ik ben Julia en ik ben 33. Ik kom hier rondneuzen omdat ik denk ik nog een kindje wil, maar ik twijfel nog. Ik ben gelukkig getrouwd, heb een dochter van net 5, een stiefzoon van 12 die bij ons woont en een stiefdochter van 13 die bij haar moeder woont. Ik ken ze al sinds de jongste 4 maanden oud was (mijn man was toen al verlaten door zijn ex vriendin, daar had ik niets mee te maken) dus ze voelen allebei wel als eigen en ik ben ondanks een hoop ellende gek op ze. Voor mijn dochter voelt het echter niet eigen, met name stiefzoon die bij ons woont heeft een rugzak vol bagage. Hij connect met vrij weinig mensen, geen vriendjes en loopt bij de GGZ. Dochter heeft dus met zowel broer als zus geen echte band, broer en zus hebben beiden een fors trauma opgelopen bij hun moeder thuis waardoor ze niet echt normale kinderen zijn helaas. Ze kijken niet naar elkaar om en ook niet naar mijn dochter. Maar goed, mijn man en ik hebben altijd gezegd het is goed zo we zijn compleet. Alle spullen van dochter zijn dan ook weggedaan en we hebben vier jaar lang geen moment getwijfeld. Toch, ineens... Dit hele jaar.. enorme twijfel. Mijn verstand zegt meestal het is goed zo, we hebben onze handen vol aan het gezin zoals het nu is. Maar mijn hart wil écht nog een kindje, nog een keer alles meemaken... een (hopelijk) echt eigen broertje of zusje voor mijn dochter. Ook op latere leeftijd vind ik dat heel belangrijk. We hebben onze financiën op orde en hebben liefde zat om te geven dus praktisch gezien kan het prima. Daarom kom ik hier rondneuzen... in de hoop dat het voor mij iets duidelijker wordt.