Uit elkaar tijdens de zwangerschap. En nu?

Discussie in 'Alleenstaande moeders' gestart door Burnst, 9 apr 2011.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Burnst

    Burnst Lid

    5 apr 2011
    30
    0
    0
    NULL
    NULL
    Mijn vriend en ik zijn uit elkaar gegaan met 20 weken zwangerschap en ik ben inmiddels 34 weken zwanger. Sinds we uit elkaar zijn heeft hij te kennen gegeven dat hij dit kind eigenlijk niet wilde, spijt heeft, zich nog geen vader voelt, hij geeft mij wekelijks zulke emotionele stress dat ik al 14 weken maar 50% werk. Financieel heeft hij nog niks gedaan.

    Toch vind hij dat hij het recht heeft om ons zoontje te erkennen en zijn achternaam moet dragen. Na de bevalling zullen we dan wel eens zien wie een goede moeder en goede vader is. Daarna wil hij ons zoontje 50% van de tijd "voor zich zelf hebben" (zijn woorden).

    Uitermate frustrerend. Ik wil hem graag betrekken in de zwangerschap en opvoeding. Ik heb hem regelmatig gesmeekt meer interesse te tonen en het me makkelijker te maken ipv steeds maar drama creeeren. Ik wil ook dat hij een band opbouwt met het kindje en heb zovaak geprobeerd een volwassen gesprek met hem aan te gaan maar loop constant tegen een muur op. Het moet op zijn manier en anders ben ik een vreselijk mens :(

    Ik ben opzoek naar mama's die in een soort gelijke situatie hebben gezeten en me kunnen adviseren hier mee om te gaan. De afgelopen 12 weken is hij al zovaak over mijn "grens" gegaan en ik kan het allemaal even niet meer aan. Wie heeft er ervarings advies voor mij?

    Liefs van een mama die zo graag een papa voor haar kindje wil. Maar er steeds minder van begrijpt en het steeds minder aankan.
     
  2. lilia

    lilia Actief lid

    9 mrt 2010
    184
    0
    0
    Op baisis van eigen ervaringen kan ik je een paar tips geven:
    - houd jouw eigen naam.Hoogstwaarschijnlijk zul jij diegene zijn die een gezinnetje gaat vormen met de kleine. Op die manier kan hij zich identificeren met diegenen met wie hij samenleeft. Daarnaast is het uit praktisch oogpunt handiger... Denk aan vakanties in het buitenland, je hoeft dan niet te bewijzen dat het jouw kind is (bewijs wordt steeds vaker gevraagd vanwege de vele scheidingen en intenationale kinderontvoering).
    - neem geen beslissingen mbt erkenning en omgang tijdens de zwangerschap (tenzij je 101% zeker weet dat je erachter staat). Je kunt er niet meer op terug komen (of zeeeeeeeer moeilijk) ongeacht hoe het kind erop reageert. Om die zaken te regelen is het nooit te laat en kan als je bijgekomen bent van de bevalling e.d. ook allemaal
    - In de eerste levensjaren kan een 50-50 regeling zeer schadelijk zijn. Zie: http://www.mediat.nl/documenten/Jongekinderen&scheiding.pdf
    - betrek hem tijdens de zwangerschap en bevalling erbij voor zover jij je er prettig bij voelt. Dit zijn JOUW prive aangelegenheden en jouw rust en welzijn (en daarmee ook van je kind) zijn op dit moment van grootst belang
    - voel je vrij om mij te pb'en als je meer over mijn ervaringen wilt weten.

    Veel sterkte en zorg ervoor dat je geniet van je paar laatste weken zwangerschap!!
     
  3. Rosado

    Rosado Niet meer actief

    Ik ben geen mama met een ervaring als de jouwe, maar ik heb al een aantal topics van je gelezen en ik kan wel zeggen dat ik vind dat jij heel heel heel tolerant bent t.o.v. je ex, wat in mijn ogen wel wat minder zou kunnen. Het is natuurlijk heel bewonderenswaardig van je, maar je kunt ook té meegaand zijn. Op een bepaald moment wordt het tijd om aan jezelf te denken. En ik denk zeker dat die tijd nu gekomen is. Waarmee ik wil zeggen dat ik de baby zeker niet zijn achternaam zou geven. Kom op zeg, hij heeft spijt van deze baby, maar wil wel dat het zijn achternaam krijgt?! Nee, dat zou ik echt niet laten gebeuren. Verder ben ik van mening dat een pasgeborene bij niemand anders hoort dan zijn/haar moeder. Dus ook de 50/50 omgangsregeling zou er hier niet in gaan. Als hij een band wil opbouwen met zijn kind kan dat ook prima met jou erbij. En ik zou mijn kind niet met een gerust hart achterlaten bij een man die zegt spijt te hebben van zijn kind...

    Ik ben persoonlijk van mening dat hij de kans om eisen te stellen toch wel behoorlijk verspeeld heeft inmiddels. Ik zou met mijn vuist op tafel slaan en duidelijk maken dat het op jouw manier gaat gebeuren (dus jouw achternaam, geen erkenning, geen gezag en geen 50/50 omgangsregeling) totdat hij heeft laten zien dat hij zich ook als een échte vent en vader kan gedragen. Dan maar een vreselijk mens (wat je natuurlijk niet bent...verre van dat als ik je topics allemaal zo eens lees).

    Sterkte ermee meisje en veel wijsheid toegewenst, want dit is allemaal niet makkelijk.
     
  4. thewiz

    thewiz Actief lid

    27 jun 2009
    331
    0
    0
    Thuismama
    Assen
    Hier ben ik het ZO mee eens!!! Niks van dat alles doen. Laat hem eerst maar eens bewijzen dat het ook een goede vader is. Zodra hij jullie kindje erkend heeft heeft hij plotseling ook allerlei rechten! Dus denk er HEEL erg goed over na.
    Ik zou het niet doen!
    Ik wou dat ik het zelf niet gedaan had. Maar ja, nu zit ik ermee...
    En liever geen papa dan een slechte papa! Ik spreek uit ervaring!
     
  5. kleinvisje

    kleinvisje Niet meer actief

    ik sluit me aan bij de anderen
    NIETS TOEZEGGEN NU EN DE EERSTE MAANDEN NA DE BEVALLING je zit nog in verwerking, hormonen enz. en keuzes die je maakt zijn blijvend

    helaas heb ik wel erkenning etc toegezegd toen... maar oh wat een spijt heb ik. Wel heeft mijn kind gelukkig wel mijn achternaam, enige waar ik gelukkig wel stellig in was !!
    laat hem eerst zichzelf maar bewijzen als vader
    en eisen stellen is niet de manier of basis voor een goede omgang etc. dus NEE niets van dit alles nu toegeven hoor.
     
  6. Burnst

    Burnst Lid

    5 apr 2011
    30
    0
    0
    NULL
    NULL
    Koetje Kuuk, mag ik je vragen of de vader van jou prachtige ventje zijn zoontje nog ziet? hebben jullie dingen uiteindelijk goed kunnen regelen?
    En zoja, wat voor soort afspraken heb jij met hem?

    Ik wil een stabiele rustige omgeving voor mijn kleine mannetje opbouwen en vind een te intensieve omgangsregeling beangstigend. Is dat wel goed voor zo'n klein kindje...

    Ik hoor het graag van je... Ben al overal opzoek gegaan naar boeken etc. over dit onderwerp maar heb helaas niets kunnen vinden dat me op weg helpt.
     
  7. Damay77

    Damay77 VIP lid

    18 apr 2010
    13.645
    7.430
    113
    Vrouw
    Heb ook verschillende topics van je gevolgt en ik ben het met de rest eens. jij bent heel meegaand en dat zou ik absoluut mee stoppen.
    ik zou hem ook niets toezeggen. kom nou, kind is een foutje maar hij wil wel z'n achternaam en dergelijke.
    je wilt een stabiele en rustige omgeving voor je kleintje. dat kan je doen door NU voor jezelf en de kleine te kiezen. ban die vent (voorlopig) voor de komende maanden uit je leven. door hem steeds toe te laten, creeer je echt geen stabiele omgeving voor je kleine hoor. hoe graag je dat ook zou willen zien. zulke figuren zullen niet ineens het "licht" zien en 180 graden omdraaien. en je vindt een te intensieve omgangsregeling te beangstigend?? waarom wil je dan wel 50/50 omgangsregeling?? dat snap ik dan niet. ik zou zeggen, hij mag hem een paar x per week een half uur of uurtje zien. onder toezicht van mij en een familielid. en voor de rest zou hij pech gehad hebben.
     
  8. kleinvisje

    kleinvisje Niet meer actief

    in mijn geval is mijn ex bij bevalling geweest en is er de eerste 6 maanden omgang geweest zeg maar 1x per week (bij mij) en is er 3x een moment geweest dat mijn zoontje een weekend daar heeft geslapen.
    daarne periode niets.... (ex was onstabiel en boos om alles en dat resutlteerde in spanningen en slechte communicatie, eisen stellen, enz. dus ging niet goed)
    na bijna 6 maanden niets wederom aantal maanden contact (3 uur per week bij mij) en toen weer ruzie door leugens etc van zijn kant uit. (te veel om allemaal op te schrijven hier)
    na 7 maanden is hij in een laatste poging nog 2x langs geweest in dec. 2010 en nu is er sinds 24 december geen contact meer. hij verkiest zijn eigen leven boven zien van zijn zoon en vind geld belangrijker dan betalen van alimentatie op termijn dan zien van zijn zoon. bovendien heeft hij geen band met zoontje. neemt geen initiatieven en verantwoordelijkheden en doet enkel waar hij zin in heeft

    om niet weer in alle onrust en spanningen te komen (herkenbaar dus jouw situatie) heb ik afgelopen februari hem dus de keuze gegeven: of een contract met rechten op omgang, tijden etc maar ook plicht tot betalen of niets.
    hij wil niet betalen en kiest voor niets :(

    ik wil namelijk niet steeds een ex die als een jojo mijn en zoontjes leven in en uit komt wanneer hij er zin in heeft en verder niets doet dan liegen en onrust veroorzaken
    ik werd er onrustig door en dat heeft effect op zoontje, dus nee dank je
    ik bescherm mezelf en zoontje hier nu voor
    ondanks erkenning en gezag wat er is. Tot nog toe blijft ex weg wat ik verwacht wat ook nog wel even zal duren (of altijd). Mocht hij weer contact willen dan mag hij dit doen via rechter en zal hij alsnog de afspraken moeten maken en zal ik proberen het contact zo minimaal mogelijk te houden na alles wat ik de afgfelopen 2,5 jr gemekt en gezien heb.

    dus nee er is geen contact meer
    daarom had iki dus graag gewild dat ik eerder wat sterker was geweest en het hem eerst had laten bewijzen want nu heeft hij ip door erkenning en gezag meer recht dan ik zou willen en heb ik bijv bij paspoort steeds zijn handtekening nodig bij paspoort voor de kleine etc. :(
    en als je dus niet eens normaal kan praten zijn dat geen leuke dingen

    succes
     
  9. Janneke21

    Janneke21 Fanatiek lid

    25 jul 2008
    1.945
    0
    0
    Kinderopvang en studerend
    Hier alleenstaand sinds december, bevallen in februari.. We hadden wel al een zoontje, dus dat scheelde wel.. maar hier een vader die wel zijn best doet (voor zijn kinderen) en ik ben ook erg tolerant naar hem toe.. Hier dagelijks contact (telefonisch, 's ochtends en 's avonds) en hij komt om de dag langs.

    Als je nog specifieke dingen wilt weten kun je me pm-en..
     
  10. Burnst

    Burnst Lid

    5 apr 2011
    30
    0
    0
    NULL
    NULL
    Pffff... het is lastig, ik wil het beste voor mijn kind, en juist daarom wil ik nu nog niks definitiefs beslissen. Erkennen is juist daarom voorlopig geen optie. Dit is te definitief.

    Een 50/50 omgangsregeling zit er sowieso niet in, we wonen niet in dezelfde woonplaats dus dit is niet te realiseren en niet het beste voor onze zoon. Af en toe lijkt hij ons kind wel als een stuk inboedel te zien. 'Als jij jou achternaam kiest dan mag in de voornaam kiezen' ' ik wil de baby om de week voor mezelf hebben' etc.

    Ik had gehoopt er als volwassenen uit te komen. Hij en ik water bij de wijn, maar de kleine mag er niks op in leveren, de verdiend het beste. Helaas lijkt dat in zijn ogen iets heel anders in te houden.

    Gister weer een email vol verwijten gehad: door jou achternaam te kiezen onthou je mij het familie gevoel met mijn kind. Je krijgt spijt van alles wat je nu doen. We zullen straks wel eens zien we de verantwoordelijke ouder is, en ga zo maar door.

    Als ons zoontje straks geboren is, is hij welkom in mijn huis als er een ander familielid bij is of de kraamverzorgster op afgesproken momenten. Ik zal hem niet ontzeggen dat hij zijn kind mag zien. Maar al dat andere, naam, erkennen, gezag, omgangsregelingen enzovoort komen later wel ter sprake, als hij heeft laten zien betrokken te zijn.

    Dank jullie allemaal voor jullie reacties. Ik wil het gewoon graag doen en ben daardoor een beetje opzoek naar bevestiging dat ik het goed aanpak, maar uiteindelijk zijn in deze situatie alleen maar verliezers. Voornamelijk mijn kleine mannetje, want die verdiend 2 betrokken en liefdevolle ouders :( Dat maakt mij gewoon intens verdrietig...

    Ik ben niet alleen mijn partner kwijt, maar ook dat warme nest wat ik zo graag mijn zoontje had geboden.
     
  11. limegreen

    limegreen Bekend lid

    6 mei 2008
    892
    0
    0
    Ik wil je heel veel sterkte wensen..
    Ik heb zo iets niet meegemaakt maar het lijkt me een hel ..
    Sterkte en geniet nog maar lekker van je kleintje in je buik !!

    liefs
     
  12. Amaryllis

    Amaryllis Fanatiek lid

    24 aug 2008
    3.708
    3
    38
    Jeetje meis, wat heftig! Zoiets wil je niet meemaken tijdens je zwangerschap.
    Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
     
  13. kleinvisje

    kleinvisje Niet meer actief

    ik denk dat je een goede keuze maakt door hem zijn kind niet te ontzeggen maar te wachten met alle andere zaken

    als hij kiest om te dreigen / eisen is dat geen goed teken
    als hij al die zaken voorop stelt ipv kind kunnen zien en goed kunnen praten is dat geen goede basis en heb je groot gelijk dat je juist die dingen voorlopig niet toezegt.

    wil je succes wensen met alles. En hoe moeilijk het nu ook is en hoe lastig het nog even blijft, je komt er wel uit. Met of zonder je ex als vaderrol. Belangrijste voor nu is dat jij je goed voelt en een basis kan bieden. De rest komt dan vanzelf wel (of niet en dan is dat ook duidelijk).
     
  14. Bkoenen

    Bkoenen Niet meer actief

    Mijn nichtje had een andere achternaam dan haar moeder...
    Dagelijks, op school - tijdens het opnoemen van alle namen, bij de huisarts, bij zwemles, bij turnen, tijdens reizen- werd mijn nichtje geconfronteerd met de achternaam van haar vader.
    Daar had ze het heel erg moeilijk mee, want waarom heette zij anders dan haar mama met wie ze een gezin vormde?
    Ze heeft haar achternaam na 8 jaar laten veranderen in de achternaam van haar moeder. Nu vormen ze 1 geheel, 1 naam op het naambordje...

    Denk er echt heel goed over na! Het kindje zelf gaat er erg veel mee geconfronteerd worden en KAN daar moeite mee hebben en veel uitleg moeten geven (aan vriendinnetje/vriendjes bijvoorbeeld)
     
  15. Aurin

    Aurin VIP lid

    10 okt 2008
    8.337
    0
    36
    pedagogisch medewerker kinderopvang & Kraamverzorg
    naast denhaag
    Even korte reactie, lees dit nu pas...

    Ik ben alleen gelaten toen ik 20 weken zwanger was.
    Heb C. niet laten erkennen, en hij heeft mijn achternaam. Godzijdank!
    Zijn vader komt zo nu en dan is een paar maanden aan waaien, maar is niet te vertrouwen of iemand om op te bouwen.

    De zwangerschap heb ik helemaal alleen gedaan, en de bevalling ook.
    ook betalen was er niet bij.

    Zorg dat jij de touwtjes in handen hebt! en jij gelukkig wordt met je kindje!
     
  16. Jente2010

    Jente2010 Fanatiek lid

    21 okt 2010
    1.430
    0
    0
    hoi,

    jij laat echt veel toe

    ik ben weggegaan toen ik 6W zwanger was, verschillende redens (hij lui, schulden) de druppel was op een andere vrouw kruipen

    sindsdien heb ik den ik twee sms jes gehad
    - jan " je ziet er wel niet veel van he" veronderstel dat hij me toen ergens gezien heeft, en ik denk dat hij doelde op dak het kindje ms kwijt ben ( heb hele gesch qua zwangerschappen)
    - maart" tis maar om te zeggen dat ik niet ver van je af ben he" hij moest hier voetballen in mijn straat

    ik reageer er niet op.

    als hij het kindje wil zien zal het gaan via advocate. mijn zwangerschap kost me per maand 250 euro zelf te betalen ( heel veel controles, medicatie) en sta op ziekenkas dus veel minder inkomen en betaal alles zelf.

    en volgens mij ben je ofwel papa bij bevruchting ofwel nooit, en bedoel ermee dan kan hij ook is een echo betale enzo

    dus nee erkennen zeker niet doen , en as je hem zijn kind wil laten zien zeker derde aanwezig zijn

    gr
     
  17. Burnst

    Burnst Lid

    5 apr 2011
    30
    0
    0
    NULL
    NULL
    #17 Burnst, 13 apr 2011
    Laatst bewerkt: 13 apr 2011
    Ik heb definitief besloten niks op papier te zetten met hem, dan heeft hij ook niets wat hij later in een rechtzaal tegen me kan gebruiken.

    Ik heb bijn hem aangegeven dat ik niet wil dat hij nog contact met me op neemt omdat de emotionele stress niet alleen schadelijk is voor mij maar ook zijn ongeboren zoon. En dat ik er vanuit ga dat vanwege zijn respect voor zijn zoon hier rekening mee zal houden. Als hij vragen heeft kan hij bij mijn vader terrecht per email.

    Na de geboorte van ons kindje zal mijn familie hem dit laten weten en zal ik de mogelijkheid creeren voor hem om zijn zoon te zien als hij dit wil. Hier zal absoluut een derde persoon bij aanwezig zijn.

    Tot 6 weken na de bevalling moet hij alle discussies vermijden. Houdt hij zich niet aan mijn huisregels dan id hij niet meer welkom.

    Ook zal ik hem geen voorstellen doen om de kleine te bezoeken, dit moet uit hem komen en ik zal dan wel laten weten of het uitkomt of niet. Op deze manier krijg ik snel genoeg in de gaten hoe betrokken hij daadwerkelijk is.

    Na 6 weken wil ik nog 1maal met hem om de tafel, komen we er niet uit dan zal ik een advocaat inschakelijken om te mediaten, als dit ook resultaatloos is dan zal een rechtbank beslissen. Ik wil me er niet meer dagelijks mee bezig hoeven houden.

    Zijn achternaam zal nooit een optie zijn, erkenning ook niet(zeker niet zolang hij geen baan heeft en de papieren voor zijn verblijfsvergunning heeft geregeld). Hij het deze dingen niet nodig om zich een vader te tonen. Ik zal nu snel genoeg zijn ware aard ontdekken.

    Ik heb inmiddels ook melding bij de politie gemaakt. Mocht hij dan stennis gaan schoppen dan is het verhaal bij hun bekend. Ik vind het heel vervelend dat het zo moet, had het lievers anders gezien.

    Jullie verhalen hebben mijn ogen geopend. Hij is niet te vertrouwen, en zijn beloftes zijn niet waard.

    Nog 6e werken en dan 20 weken verlof! Heerlijk... Al deze ellende even achter me laten en geniet van m'n zwangerschap en hopelijk heel veel zon!
     
  18. Jente2010

    Jente2010 Fanatiek lid

    21 okt 2010
    1.430
    0
    0
    hoi

    ben blij voor je dat je een besluit hebt genomen dit zal je rust geven en het lijkt me een goed besluit.

    ook dat van via mail heb je alles op papier

    geniet nog van je zwangerschap en verlof en kleintje dan
     
  19. mamavanmeisje

    mamavanmeisje Fanatiek lid

    17 jan 2010
    3.076
    0
    0
    Ik ben het met de voorgangers eens.

    Je kunt altijd opbouwen van minder naar meer.
    Andersom gaat niet want deze 'buit' heeft hij al binnen.

    Ik kan je aanraden om een soort dagboekje bij te houden.
    Zet er in wat er is gebeurd, hoeveel contact er is en hoe dat verloopt. Handig om terug te lezen.

    Verder nog een tip; bedenk eerst wat je zelf wilt, dan waar je grenzen liggen. Pas als je dit weet en de wetgeving ga je in gesprek met je ex. Je mag gerust eerst nadenken voor je een antwoord/beslissing neemt.

    Je komt er wel, succes!
     
  20. Sassie85

    Sassie85 Actief lid

    1 aug 2007
    371
    0
    0
    Telefoniste
    Rotterdam
    Ik heb dit ook meegemaakt, alleen die van mij is nadat ik zwanger bleek te zijn ook weggegaan, en is toen ik hoogzwanger was nog is langs gekomen 10 dagen later was ik bevallen, ik had de afspraak gemaakt dat ik zou smsen... meneer had er een vriendin naast, en heeft uiteindelijk voor haar gekozen.

    Ik betaald en doe ook alles alleen, tot op de dag van vandaag de is de vader van me kind ik noem hem liever DE verwekker, want hij verdient het niet om papa of vader genoemt te worden nog steeds niet geweest... en dat terwijl ik zo'n ontzettend lief kind heb.

    JE KAN HET, iedere alleenstaande moeder weet dat het zwaar is, maar we zijn er allemaal gekomen, we zullen je steunen...

    liefs Mama Sas
     

Deel Deze Pagina