Hi iedereen, Ik zit met iets in mijn maag en wil dit hier graag even delen om te ventileren en andere meningen te horen. Sinds kort hebben de vader van mijn zoontje co-ouderschap, voorheen was hij voornamelijk bij mij. Nu hoorde ik afgelopen weekend dat vader kampt met paniekaanvallen en daarvoor dagelijks oxazepam slikt. Hij rijdt er dan geen auto mee, maar ik vind het geen prettig idee dat mijn zoontje daar alleen bij hem is. Hij zegt zelf dat het wel ok gaat, maar ik had zelf nooit zoiets als dit gebruikt als ik de verantwoordelijkheid over een kind had op dat moment. Hij heeft binnen aanzienlijke tijd een intake bij een therapeut en ik heb voorgesteld ons zoontje hier te houden totdat hij iig niet meer aan de oxazepam zit. Stel ik me aan? Overbezorgd? Of is dit terecht? Alvast bedankt..
Ja je stelt je aan…. Ik slik al 2,5 jaar oxazepam en kan prima voor mijn kinderen zorgen EN autorijden ( ja dat mag) niet elke dag want ik heb niet elke dag een oaniekaanval… waar maak je je precies zorgen om?
Je stelt je aan en je komt enorm betutteld over als ik eerlijk ben. Hij kan prima aangeven of het lukt of niet lijkt mij. Draai het eens om, hoe zou jij dit vinden? Ik ken zat mensen die dit slikken en niet laveloos op de bank liggen
Ik zou blij zijn dat hij hulp heeft gezocht, medicijnen krijgt en binnenkort therapie. Hopelijk voelt hij zich snel beter. Verder sluit ik me volledig aan bij de andere reacties.
Ik citeer : "Hij zegt zelf dat het wel ok gaat, maar ik had zelf nooit zoiets als dit gebruikt als ik de verantwoordelijkheid over een kind had op dat moment." Yeah right, sommige mensen kunnen niet zonder. Bijvoorbeeld mensen met PTSS. Die zijn niet gek hoor, hebben alleen last van paniekaanvallen en/of angst en kunnen dus beter functioneren met dan zonder. Als je het zelf nodig zou hebben piep je wel anders.
wow, rustig aan. Ik heb het zelf ook weleens nodig gehad dus ik heb weleens gepiept. De uitwerking ervan vond ik destijds erg heftig, dus wellicht dat mijn ervaring hierin nogal vertekend is. Vandaar dat ik ook om andere meningen vraag. Ik kan en wil niet teveel uitweiden qua context ivm herkenbaarheid, maar vader speelt pas sinds kort een rol in het leven van zoontje. Ik heb er enigszins op aan moeten dringen om een rol te gaan spelen, in het belang van mijn zoontje. We hebben co-ouderschap opgebouwd en pas sinds 2 maanden 50/50. Het verontrust me dat dit de eerste berichten zijn die ik teruggekoppeld krijg. Ik weet dondersgoed hoe belangrijk en effectief therapie (en evt medicatie) kan zijn, maar ik schrok hier gewoon van en wilde zodoende wat andere visies horen. Excuses als ik mensen het idee heb gegeven bevooroordeeld te zijn wat betreft medicatie, dat was niet de bedoeling want zo zie ik dat niet. Ik sprak uit eigen ervaring en hoe ik mijn ex aantrof.
Niet iedereen reageert hetzelfde op een bepaald medicijn.. Je gaat nu uit van je eigen ervaringen.. Die toevallig niet goed zijn uitgevallen Als hij zegt dat het ok gaat dan zal dat ook wel zo zijn... Beetje vertrouwen in elkaar moet er zijn Maak goede afspraken met elkaar.. Ik denk dat het dan allemaal wel mee valt
Ik kan me je reactie wel voorstellen, zeker als je dit zelf gebruikt hebt en weet wat voor impact het kan hebben. Niet iedereen reageert het zelfde. Als de vader van je kind aangeeft dat het gaat, probeer het vertrouwen te geven. Hier geen ervaring persoonlijk maar werk op geen gesloten opname afdeling en er zijn zat ouders die zwaardere kalmeringsmiddelen slikken en tegelijkertijd zorg dragen voor hun kind. Het is per persoon verschillend. Het besturen van een auto mag idd niet.
Ok, bedankt voor de geruststellende berichten. Zoontje blijft voorlopig wel even bij mij in overleg, vader gaat toch niet lekker helaas. Bedankt voor de input van beide kanten
Oke, bij mjn werk ligt het misschien anders. Als iemand een jaar psychose vrij is geweest.Rijden net bezodiapepinen is sowieso een no go. Net als iemand een psychose heeft doorgemaakt,,dan mag je sowieso niet rijden voor een jaar.
In de bijsluiter van oxazepam staat een hele uitleg wanneer je mag rijden overigens heb ik geen psychose oid gehad, het gaat over oaniekaanvallen
Mijn man heeft ook oxazepam gebruikt en kon daarbij echt niet voor de kinderen zorgen, hij gebruikte het een aantal weken, misschien is het anders als je het langer gebruikt en je lichaam er wat aan went. Dus ik snap je vraag, en het lijkt me ook goed zoiets samen te bespreken - zo te lezen hebben jullie dat gedaan nu