Tja, wat hebben we nu eigenlijk allemaal voor variaties ? Natuurlijk heeft ieder kindje een geheel eigen karaktertje, maar je hoort vaak dat sommige meisjes echte "meisjes-meisjes" zijn en niets liever doen dan met poppen spelen, kleertjes aantrekken, haren borstelen, samen boekjes lezen, etc. (Mijn dochtertje is er eentje uit die categorie ). Zelf was (en ben) ik meer een jongens-meisje... ik vind knalroze en glittertjes en kanten randjes e.d. ècht vre-se-lijk !! Ben dol op extreme sporten, snelle auto's en motoren, kijk en lees het liefst science-fiction en fantasy films/boeken, voel me meer op mijn gemak tussen mannelijke collega's, etc... Alhoewel ik het nu wel leuk begin te vinden om samen met mijn meisje kopjes thee te zetten en aan de poppen te voeren en om samen met haar kleertjes uit te zoeken en de knuffels aan te kleden. Nooit geweten dat dat ook zo leuk kan zijn Dus ik leer nu al een heleboel van haar. In het begin wilde ik er niet aan... maar sinds kort draagt ze ook bloemenjurkjes en lieve hemdjes enzo. Staat haar zooo snoezig (hoor mij ). Vriendin van mij heeft ècht een jongens-jongen... Hij loopt, rent, klimt, maakt zich overal vreselijk vies (zelfs als er ogenschijnlijk niets in de buurt is om zich vies méé te maken ), hij is heel hardhandig met speelgoed en maakt regelmatig dingen stuk, hij trekt echt overal aan en heeft laatst de poes zoooo laten schrikken dat die voorlopig de zolder niet meer afkomt . Een echte deugniet en een schat van een stoer manneke . Compleet tegenovergestelde van mijn dochtertje. Wat voor variatie op dit thema loopt er bij jullie thuis rond ? (Zijn er eigenlijk ook meisjes-jongens die het liefst met poppen spelen e.d. ? )
ehmmm tja ik weet het eigenlijk niet zo goed... mijn zoontje is eigenlijk echt een jongetje, hij rent klimt klauwterd stoeit is gek op autootjes... zichzelf viesmaken etc etc, maar hij vind het ook niet erg om met barbie's of poppen te spelen, en hij is echt heeeel lief, knuffelt veel, geeft iedereen kusjes, is echt een allemansvriendje, haha laten we het er maar op houden dat hij zijn keus met zijn 15 maand nog niet gemaakt heeft de ene keer is hij een echte jongen en de andere keer een meisjesjongen
Emma kiest nog niet zelf haar speelgoed uit natuurlijk. Ik maak er eigenlijk een meisje, meisje van en mijn man doet haar soms wat stoerders aan. Ik ben echt van de roze en de haarelastiekjes vind het prachtig. Wat ze later zelf uit gaat kiezen? ik ben benieuwd. Met speelgoed ga ik als het kan ook voor de meisjesvariant.
Mijn dochter heeft natuurlijk weinig te kiezen, maar ik merk zelf ook dat ik meer een jongen-meisje ben. Vroeger ook al. Haren slordig, buiten spelen, spijkerbroeken aan en nooooit jurkjes! Met Julia ben ik wel anders, maar soms ook weet niet. Ze heeft hele stoere kleertjes (waarbij mensen vragen hoe oud HIJ is ) en ook snoezige roze jurkjes. Ik ben ook wel van het roze, maar echt niet in alles. Ik vind, nu ze kruipt en staat, spijkerbroekjes of stoere ribbroekjes haar juist zo wijs staan, en jurkjes zitten gewoon vaak niet zo handig (frommelen op, zitten in de weg). Hoe ze zelf wordt? Vast heel gelukkig
Ik heb geen jongens-jongen, maar het is ook geen meisjes-jongen... ergens daar tussenin denk ik. Laatst had ik een pop voor hem gekocht (onder het mom: waarom niet? ), en die vindt hij wel grappig omdat hij daarop de neus en oogjes kan aanwijzen, maar verder vindt 'ie er niks aan. Maar hij is dus ook geen typische jongens-jongen...hij is heel rustig en bedachtzaam, onderzoekend. Houdt wel van wild stoeien en 'aanvalspelletjes', maar hij gooit nooit met dingen, en hij sloopt ook niks. Hij is wel ondeugend, maar op een grappige manier. Hij is nooit stout. Gillen en driftig worden doet hij ook niet...jengelen en zeuren wel Hij laat wel zien dat hij van ons houdt (kusjes geven), maar echt een tijdje op schoot knuffelen, dat wil hij niet meer (maar dat is algemeen dreumes/peutergedrag denk ik). Hij toont zijn liefde meer als je samen aan het spelen/stoeien bent. Kortom: mijn zoon is niet in een hokje te plaatsen
Hebben wij hetzelfde kind? Mijn zoontje is er ook nog niet helemaal uit. Overal opklimmen, stoeien, gek op autootjes, eerst zichzelf vies maken en daarna aankomen dat ik zijn handjes schoon moet maken... Kan af en toe lekker agressief reageren en soms is meneer een echte dramaqueen met pruillipje en al... Knuffelt en kust de hele dag door met iedereen (ook de hond). Komt ook echt even bij je knuffelen (is wel met 5 sec. weer weg hoor) Zelf was ik echt een jongens-meisje (nu nog eigenlijk). Moet zeggen dat ik me nu ook wel echt een jongensmama voel (heb ik ook altijd gezegd dat ik dat ben)
Oh, hier hebben wij echt een jongens-meisje. Het kan haar niet lomp genoeg zijn (stoeien ed), wil het liefst naar buiten om met de honden te klooien en lekker vies te worden. Ze heeft ook meer met auto's en treintjes dan met poppen. Toen ze 1 werd heeft ze allemaal zandspullen gekregen en dat vond ze geweldig en ook heeft ze een pop gekregen maar die ligt te vergaan in de box (ze raakt die pop nooit aan). Hier ook geen jurkjes en staartjes, gewoon een broek en haren die alle kanten opsteken. Wel heeft ze stoere roze kleertjes, maar jurkjes vind ze echt niks (en ik gelukkig ook niet). Ook boekjes lezen/kijken, theetje drinken, tuttelen daar is ze niet voor te porren. Wel lekker rollebollen met mama of papa op de bank/grond. Als ik het zo bekijk is ze precies haar moeder . Ik was precies zo.
Een stoer dametje! Ik heb een hekel aan ruches en bloemenprintjes. Ik snap nooit zo goed waarom ze op die leeftijd al een 'echt' meisjemeisje moeten zijn. Ze krijgt vaak een spijkerbroekje aan, met een stoer truitje. Die overigens vaak wel roze is of een roze accent heeft. Maar ook gewoon een blauw truitje, dan doe ik wel roze sokjes aan. Ik was zelf ook een beetje een tomboy. Ik speelde bijna nooit met Barbie's (om maar wat te noemen), was altijd bezig met boomhutten, beestjes vangen, etcetera. Ik woonde destijds zowat naast een heel groot bos. Nu ben ik overigens wel echt een tutje :'). Misschien heb ik gewoon meer testeron dan de gemiddelde vrouw.
Leuk om te horen dat kindjes op zo'n jonge leeftijd al zo lekker eigenwijs zichzelf zijn (meestal veel meer dan volwassenen dat zijn ). Zag mezelf ook altijd meer als een typische jongens-mama... maarja, dan zul je net zien dat ik een typisch "meisjes-meisje" krijg Ik was er tot de 20 weken-echo zelfs van overtuigd dat ik een jongen zou krijgen. Snap er niets van... ... en ik heb het geprobeerd hoor... geen jurkjes, geen roze bloemetjes, geen babypoppen... Ze heeft zelfs tractoren, auto's en ander "stoer" speelgoed, waar ze met plezier mee speelt... en toch wil ze uiteindelijk altijd weer die babypop en zoekt ze zelf weer dat schattige jurkje uit met die bloemetjes Maar ik trek haar naar het KDV of met spelen altijd wel een lekker makkelijk jogging-broekje aan met een t-shirtje...
Mijn dochtertje vind ik in gedrag een echte tom-boy: roekeloos, gedurfd en razendsnel in haar bewegingen en ze heeft spierballen! Maar mooi dat ze roze kleertjes aankrijgt, speldjes in haar haar en jurkjes en rokjes (ook veel broeken natuurlijk hoor!).
Ja wat is Emma eigenlijk... Ik maak haar wel een meisjes-meisje. Vaak een rokje of jurkje aan en elastiekjes in het haar (anders hangt het ook voor de ogen...). Maar ze is nog zo jong. Ze vindt haar buggy met pop leuk, maar kan ook erg leuk met auto's en ballen spelen en is ook erg graag buiten. Dus ja... Wie zal het zeggen?
hier een meisje-meisje, geen twijfel mogelijk, ze giechelt de hele dag, hoge gilletjes, soms krengerig, soms dramaqueen, dol op papa, alleen ze houdt niet van poppen (misschien komt dat nog) ze slaat het liefst de hele dag op haar babypiano en luisterd de hele dag naar muziek en schud dan met haar hoofdje mee.
Nou we zijn nog niet echt zover, maar hier heb ik een echte jongens-jongen en een echte meisje-meisje, en nr 3 zit er tussenin. Aldin kan echt geen secone stilzitten of liggen. Hij beweegt met zijn hele lichaam en verlegt zijn grenzen constant. Op schoot zitten vind ie niet interressant, hij moet altijd op schoot staan. Zitten überhaupt vind ie maar saai, hij kan daardoor ook helemaal niet loszitten. Op de grond gaat ie meteen op zn buik en tijgeren en als ie in de kinderstoel zit probeert ie eruit te klimmen. Melisa is daarentegen een echt princesje. Ze kan nu al een half uur in een boekje turen, en niet op kauwen, maar echt blzdes opslaan en plaatjes aaien. Ze 'zingt' de hele dag en is een echte knuffelkonijn. Diyana zit er tussenin. Ze smelt echt als ze bij je op schoot zit, gaat echt knuffelen en kusjes geven, kan heel zacht spelen, is eigenlijk best wel lui. Maar, ze is ook heel hardhandig, heeft een zware hand zoals wij het zeggen, als ze in haar mum is, gaat ze als een gek rollen, slaan, schoppen, springen enz. Over 1 jaar ga ik het opnieuw inventariseren, ben benieuwd
zoonlief is hier ook zo gek op knuffelen met de hond, moet er wel weer bij zeggen dat hij wel voorkeur heeft voor meisjes knuffelen en het liefst oudere meisjes ik heb mezelf altijd een meisjesmama gevonden, tot ik zwanger werd van zoonlief, toen kreeg ik helemaal het gevoel : ja dit past bij mij, ben een echte jongensmama, en had ook gedacht dat ik zo nog 3 jongens zou krijgen maar ik krijg een meid
Roy zat vorige week in het zwembad hand in hand met een meisje te voetjevrijen (zij is een maandje jonger). Heb me rot gelachen....
Hier een echte jongens-jongen. Hij houdt van ravotten, stoeien, ruige spelletjes. Mensen hebben ook nooit gevraagd wat het geslacht was, het is dus echt duidelijk. Zelf heb ik hele zwangerschap gevoeld dat het een jongen werd. Als het een miesje was, had ik op de kaart gezet "geen rose". Ik zou dan zelf echt wat grenzen over moeten gaan... O ja, hij houdt wel van een knuffel en kusjes geven !
Ik was vroeger een echt meisjes-meisje en dat ben ik nog steeds. Ik speelde alleen maar met poppen, heb ze nog allemaal (nu wel op zolder hoor) en draag graag vrouwelijke kleding, ben dol op kettingen, een mooie ring, elke dag leuke make-up enz. Charlotte is wat kleding betreft ook een meisjes-meisje, bijna altijd een jurkje of een rokje, mooi vestje erop en leuke schoentjes eronder. Maar dat is omdat mama het zelf nog uitzoekt, als ik haar karaktertje zie: over opklimmen terwijl ze nog niet eens kan lopen, hard vallen maar NIET huilen, erg wild in alles wat ze doet, niet echt meisjesachtig. Dus ik denk wanneer ze zich ervan bewust wordt, het over en uit is met de rokjes en dat het is van: welkom tuinbroek met kapotte knietjes!
Mijn zoon is absoluut een jongen-jongen. Klimt overal op, is wild, rent overal heen, houdt van buitenspelen, speelt bijna alleen maar met auto;s, maakt zich altijd vies maaaaaaaarrrr is ook een onwijze knuffelkont... echt een schatje!!
Oh mijn zoon is ook op en top een jongens-jongen. Hij is ALTIJD aan klimmen, klauteren, ontdekken, vies worden. Hij is dol op voetballen, auto's en gereedschap. Hij houdt absoluut niet van zitten te knuffelen (alleen 's ochtends in bed héééél eventjes). En hij is een dikke smeerpoets. Hij zou zichzelf nog vies kunnen maken in een steriele lege kamer haha. Hij speelt trouwens het allerliefste buiten met stokken, takken, auto's of een voetbal. Hij houdt absoluut niet van poppetjes of ander speelgoed dan auto's en voetballen haha. Ik was vroeger echt een jongens-meisje maar werd rond mijn 12e toch wel echt een op en top meisjes-meisje.
hier een zoon die graag klimt speelt met auto's en toch als er een poppenwagen in iemand zijn kamer staat gaat die er mee aan de wandel maar staat er een auto waar die in kan klimmen zo grote kiest die daar voor natuurlijk hij is gek op ballenbak en een speel keuken interesseert hem ook . mja toch blijft die echt een jongen met zijn boze karakter als hij zijn zin niet krijg en iets niet mag dan staat die te stampen enzo