We staan op een camping in Zeeland en het valt me op dat veel kinderen hier alleen in zee spelen, met luchtbedden en eenhoorn-zwembanden. Ik vind het eigenlijk best wel eng! Oudste is bijna 9,heeft zn diploma’s, maar er zijn flinke golven, flinke stroming... er is wel een strandwacht... maar ik durf echt niet relaxed op mijn handdoek te blijven liggen. Wat vinden jullie een goede leeftijd om alleen met vriendjes in zee te spelen?
Geen idee, maar ik zou me er ook niet prettig bij voelen! Vorig jaar voor het laatst aan zee geweest, oudste was toen 8. Maar daar gingen we echt nog mee in zee. Die stroming is zo verraderlijk sterk!
Geen idee bij welke leeftijd. Ik vind het echt een kleine moeite om op zijn minst in de branding erbij te gaan zitten.
Voorlopig niet. Mijn meid die goed kan zwemmen is met 9 jaar in een meer zonder golven onderkoeld geraakt en net op tijd uit het water gehaald. Ze kon nog net hulp roepen maar te verstijfd om nog langer te zwemmen. Traumatisch voor zowel haar als ons. (Wij waren er zelf niet bij trouwens die dag). Dus ik zou geen risico's nemen hiermee. Kan maar 1x fout gaan.
Ik woon aan de zee en zou zegen, Niet. Hier komen elke zomer weer toeristen om omdat ze niet weten hoe ze met de zee en zee zwemmen om moeten gaan. De stroming eb en vloed en ook de warmte verschillen kunnen enorm zijn. En is niet te vergelijken met zwembad water.
Hij zou in ieder geval diploma a, b en c moeten hebben. Met c zou je in zee moeten kunnen zwemmen maar dan zou ik nog erbij blijven en kijken. Het is toch verraderlijk.
Nou niet. Tot ze de leeftijd hebben dat ze überhaupt alleen naar het strand mogen denk ik. De zee is zo verraderlijk.
Nooit. Bij de zee hou ik het altijd in de gaten. Bij een meertje met afzettingen mag ze wel zwemmen, maar dan hou ik het als nog in de gaten vanaf mijn handdoek
Luchtbed of andere opblaas banden mogen mijn meiden (10 en 8) absoluut niet mee nemen naar zee. En het water mag net tot aan hun billen komen, dieper mogen ze van mij niet. Het is veel meer spelen met de golven dan dat het echt zwemmen is zoals in het zwembad.
Niet. En als ik erbij ben ook alleen tot hun knieën. De zee is zo anders dan een zwembad. Je weet niet hoe de bodem verloopt, de stroming staat, er is dan ook nog verschil tussen eb en vloed, hoe reageert je kind als er wat gebeurt..... Veel te onvoorspelbaar. Verdrinking gebeurt in stilte, daar merken anderen weinig van, dus op omstanders hoef je ook niet te rekenen.
Grappig dat hier iedereen eensgezind “niet” zegt, terwijl wij het echt heel veel zagen gebeuren. Goed om te weten dat ik toch niet de enige ben! Maar als je “nooit” zegt... bedoel je dan tot zn 18e? Net als in het topic over honden uitlaten, moet er toch een tijd zijn waarop het wel kan? Denk je dan aan 12/14/16/18?
Nou 18 lijkt me inderdaad prima, maar waarschijnlijk accepteren ze dat niet, dus zal een jaar of 15-16 zijn. Hangt ook wel af van het verantwoordelijkheidsgevoel van het kind.
Wij nemen sowieso geen opblaasbare dingen mee naar het strand, die zijn voor in het zwembad. Het strand waar wij vaak komen, loopt heel langzaam af in de zee (ligt in een baai en er is amper golfslag), maar dan nog mogen de kinderen er alleen tot hun knieën in als mijn man of ik niet mee gaan. Uiteraard lezen we dan geen boek oid maar houden de kinderen goed in de gaten. Er zijn heel veel strandwachten aanwezig, maar die kunnen ook wel eens de andere kant uitkijken terwijl het net mis gaat. Overigens zat de dochter van een vriendin van mij ooit met zwemvleugels op een luchtbed, plotseling begon het keihard te waaien en dreef ze heel snel naar de open zee. Gelukkig was het kind zo verstandig om rustig te blijven zitten, haar ouders konden haar namelijk niet meer bijhouden. Uiteindelijk is ze met een bootje en wat strandwachten gered. Dat is dus echt de reden dat opblaasbeesten, luchtbedden etc bij ons echt alleen voor in het zwembad thuis zijn. Ik krijg al nachtmerries als ik mij voorstel hoe mijn kinderen naar open zee worden geblazen.
Mijn oom is jaren lifeguard geweest en vindt het vreselijk dat mensen de zee benaderen alsof het een zwembad is. Hij geeft altijd als advies dat je nooit dieper moet gaan dan water op heuphoogte, en kinderen die nog weinig ervaring met natuurwater hebben het water tot kniehoogte. En dan gewoon op die plek onderdompelen. Maar heel vaak gaan mensen echt veel dieper, dan kan het water een stukje onder het oppervlak echt heeeel koud zijn, waardoor je benen verkrampen. Of er kan een onderstroom zijn waar je je ook niet tegen kan verzetten. Bij natuurwater (zee, meren, rivieren) let ik er echt op dat ze dus niet te diep gaan. En geen opblaasspeelgoed - daarmee kun je razendsnel ver worden weggevoerd door de wind. Als ik zie dat ze goed kunnen zwemmen en begrijpen dat de zee bv geen zwembad is, kan ik het wat meer van een afstand bekijken, maar echt zonder toezicht duurt nog lang
Nee nooit. Misschien alleen als je speciale zwemtraining hebt gehad. Ik heb 7 diploma's, kan wel aardig zwemmen, maar ga niet te ver de zee in. De zee is verraderlijk en totaal anders dan een zwembad.
Maar de vraag is wanneer kinderen alleen in de zee mogen spelen... niet wanneer ze alleen het kanaal over mogen zwemmen Jij mag nu toch ook alleen de zee in, alleen je bent verantwoordelijk genoeg om niet te ver te gaan. Dus op een bepaalde leeftijd zijn ze vast wel verantwoordelijk genoeg om diezelfde afweging te maken als die jij maakt.
Nou denk dat sommige volwassen niet verstandig genoeg zijn, dus lijkt me dat dat totaal van je kind afhangt. Mijn oudste zou ik dat wel toe vertrouwen. Mijn jongste nooit denk ik. Die zoekt altijd het gevaar op.
Wij laten onze 10 jarigen met alle zwemdiploma's + zwemvaardigheid niet alleen in zee zwemmen. Leren zwemmen in een zwembad kan niet worden vergeleken met zwemmen in de zee. Vanaf wanneer wel: Ik denk als ze lichaamlijk veel sterkere tieners worden en vaak genoeg in zee (met ons) hebben gezwommen om daar vaardig genoeg in te kunnen zijn. Mijn man neemt ze nu wel 1 op 1 mee om een stuk samen te gaan zwemmen in zee. Zodat ze genoeg 'zee zwemkilometers' maken en de zee stromingen eigen kunnen maken