verdriet afgebroken zwangerschap 15,5 week trisomie 21

Discussie in 'Vlindertjes tot 16 weken' gestart door Lomi, 25 jan 2023.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Lomi

    Lomi Actief lid

    7 jun 2015
    120
    4
    16
    NULL
    NULL
    Hallo allemaal,

    Op deze manier hoop ik mijn verhaal een beetje kwijt te kunnen wat mij misschien helpt bij het verwerkingsproces van het verlies van ons meisje.

    Ik zal 10 januari nooit vergeten, ik werd gebeld en nam vrolijk op. Het was de verloskundige, ze had de uitslag van de NIPT test die ik in december had laten afnemen binnen. "Slecht nieuws, trisomie 21 (down syndroom) is gevonden". Ik ben overstuur naar mijn man beneden gerend en kon alleen maar huilen. Hoe is dit mogelijk?? een kans van 1 op 300/500?
    2 dagen daarna konden we in het ziekenhuis terecht voor een vlokkentest. De gynaecoloog wees ons er gelijk op dat de NIPT test voor 95% betrouwbaar is en dat de kans heel groot was dat de uitslag van de vlokkentest hetzelfde zou zijn maar dat we dan 100% zekerheid zouden hebben. De dagen voor de uitslag waren hels. Ik wist niet goed om te gaan met mijn emoties en van het sprankje hoop wat we hadden dat we misschien toch bij de 5% hoorden werd ik gek. Helaas.... de dinsdag erop werden we weer geconfronteerd met de harde werkelijkheid, ook uit de vlokkentest kwam trisomie 21.

    Wat gaan we doen, we hebben een keuze....
    Maar hoe komt ons meisje lichamelijk ter wereld, de helft van de kindjes heeft een afwijking aan het hart. De lijst met gezondheidsproblemen lijkt oneindig en ze kunnen ons hier niets over vertellen. Om nog maar niet te spreken over het effect op ons gezin. Voor ons geweldige zoontje waarmee we zo graag op pad gaan, we hebben allebei een fijne baan.
    Nee het kan niet.... maar deze keuze is onmenselijk.

    Donderdag 19 januari ben ik opgenomen en is ons meisje om 12:57 stil geboren. Klein, maar zo mooi, helemaal compleet, met vingertjes en teentjes, een bol buikje en een neusje en mondje die lijkt op die van ons zoontje.
    Een rustig, fijn en mooi afscheid volgt. Een fotograaf van stichting still is geweest en heeft dit emotionele moment vastgelegd, waar ik hem eeuwig dankbaar voor ben. De dagen daarna is er vrijwel geen moment dat de tranen niet over mijn wangen rollen. Vooral de nachten zijn onhoudbaar. Ik wil haar vasthouden... maar het kan niet. Nooit meer...

    Gelukkig is hij er... een mannetje van 6 die de vrolijkheid zelve is en ons echt door deze moeilijke tijd trekt. Ook heb ik een hele fijne partner, lieve vrienden en familie waarmee we veel praten. De scherpe randjes zijn er gelukkig een beetje af maar het gemis en verdriet van onze dochter zal altijd blijven.

    "Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt."
     
  2. marleenvdw

    marleenvdw Actief lid

    12 mei 2020
    116
    191
    43
    Vrouw
    Heel heel veel sterkte, wij hebben helaas hetzelfde meegemaakt maar dan met bijna 20 weken.
    Veel praten hielp ons, ons zoontje heeft ons er ook doorheen gesleept met zijn vrolijkheid hihi
    Jullie komen hier met zn allen uit, geef het rustig aan een plekje, vergeten doe je nooit. Jullie prachtige dochtertje is geboren een dubbel gevoel van verdriet maar ook heel mooi vergeet dat niet. Je hebt een dochtertje gekregen! Helaas niet op de manier die je zou willen maar echt mama jij kunt dit!
     
    Lomi vindt dit leuk.
  3. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.690
    14.044
    113
    Hier hetzelfde verhaal maar dan begonnen we de dag voor kerst met een hygroma colli op wat een termijnecho had moeten wezen. Uiteindelijk bleek ook trisometrie 21 de boosdoener te wezen met alle bijkomende ellende van organen die niet goed waren.

    Zo klein, zo mooi, t hoeft alleen maar te groeien ware t niet dat dat ene kopieerfoutje zo veel overhoop gegooid heeft.

    Heel veel sterkte meis, het ging hier ook niet in onze koude kleren zitten. Onze kleine man had dit jaar 4 geworden en wordt nog steeds gemist.
     
    Lomi vindt dit leuk.
  4. evaleana

    evaleana Fanatiek lid

    2 nov 2021
    3.859
    4.936
    113
    Heel veel sterkte voor jullie.
     
    Lomi vindt dit leuk.
  5. Lomi

    Lomi Actief lid

    7 jun 2015
    120
    4
    16
    NULL
    NULL
    Allereerst, enorm bedankt voor jullie steun en mooie woorden.
    Ik had ook gehoopt dat er hier lotgenoten zouden zijn die helaas hetzelfde mee hebben gemaakt en dezelfde pijn voelen.

    Mag ik heel voorzichtig vragen of jullie daarna nog kindjes hebben gekregen? Onze kinderwens is altijd nog aanwezig. We willen eerst de tijd nemen om dit een plaatsje te geven maar aangezien ik in maart 36 word ben ik heel bang hoe langer we wachten hoe groter de kans zal zijn dit nog een keer mee te moeten maken. Volgende week hebben we een gesprek bij de gynaecoloog en krijgen we nog een uitslag of het erfelijk is. Die kans is klein omdat het niet in de families voorkomt dus we hopen op het beste.
     
  6. marleenvdw

    marleenvdw Actief lid

    12 mei 2020
    116
    191
    43
    Vrouw
    Ik ben op dit moment weer zwanger sinds eergister weten we het,spannend is het zeker. Maar mijn droom is zo groot om nog een kindje te krijgen dat wij zijn er voor gegaan. Ik denk maar zo hoevaak komt dit nou voor en ik blijf gewoon hoop houden. We staan wel onder strenge controle ook vanwege mijn hg achtergrond.
     
    Lomi vindt dit leuk.
  7. marleenvdw

    marleenvdw Actief lid

    12 mei 2020
    116
    191
    43
    Vrouw
     
    Lomi vindt dit leuk.
  8. Lomi

    Lomi Actief lid

    7 jun 2015
    120
    4
    16
    NULL
    NULL
    Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik snap dat de angst om dit nog een keer mee te moeten maken je niet weerhoudt om er nog een keer voor te gaan. Inderdaad als het niet erfelijk is dan is de kans heeel groot dat jullie een gezond kindje zullen krijgen. Dat waren de woorden van mijn gynaecoloog. Al snap ik wel dat je blij zal zijn als je de uitslag van de NIPT test goed is. Hopelijk kan je toch een beetje van je zwangerschap genieten straks.
     
  9. Lindawen79

    Lindawen79 Bekend lid

    9 apr 2019
    896
    628
    93
    Vrouw
    Dapper dat je hier al je verhaal neerzet. Weet uit ervaring wel dat dat wat oplucht.
    Okt 2021 heb ik eenzelfde zwangerschap en afbreking meegemaakt. Naast t21 ook een ernstige hartafwijking. Na de vruchtwaterpunctie ook de moeilijke beslissing genomen. Mijn mannetje is geboren met 18 weken. Het verdriet gaat nooit helemaal voorbij...maar het heeft een plekje in mijn hart.
    Over 2 weken zal ik bevallen van een regenboog zusje. Super spannend en vooral de eerste periode van deze zwangerschap vond ik heel moeilijk.
    Gelukkig fijne begeleiding vanuit de psycholoog in het ziekenhuis. Deze heb ik gesprekken en emdr gehad na de bevalling van mijn kindje. Nu met de nieuwe zwangerschap ook weer regelmatig gesprekken om mijn gedachten te ordenen en het oke te laten zijn dat er geen roze wolk is. Hoop dat deze er na de bevalling wel is.

    Mocht je behoefte hebben om te kletsen of je gedachten te delen...doen hoor! Pb staat open als je dat zou willen.
     
  10. LittleDevil1987

    LittleDevil1987 Actief lid

    7 mrt 2012
    212
    47
    28
    Hoi,
    Zit ongeveer on hetzelfde schuitje. Ben nu 16 weken zwanger, op 12 weken hebben ze verschillende afwijkingen gezien, wat trisomie 13 als uitslag gaf.
    Na 4 gezonde kinderen, na de jongste ha dik nog een enorme kinderwens voor een 5de, vanaf de geboorte van haar is dat gevoel nooit weggegaan.
    Begin november dus een positieve zwangerschapstest. Zo blij..
    Tot week 12, de grond onder ons wegzakte..
    Ik ben nu 35, in april word ik 36..
    Hoewel dit even zwaar is, wil ik toch nog gaan voor een kindje.. maar we gaan intussen nog even een gesprek aan met de professor genetica.. ook omdat er in de placenta een stukje is gevonden van 22q11.2
     
  11. Appelflapje

    Appelflapje Bekend lid

    1 aug 2013
    699
    612
    93
    verpleegkundige
    Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter, en tegelijk gecondoleerd. Heel veel sterkte. Heel herkenbaar. Bij ons een maandje eerder. Een iets ander verhaal (lang verhaal, maar was extreme vorm open ruggetje) maar dezelfde keuze. Het is zo zwaar. Alles voelt zo leeg. Je bent letterlijk en figuurlijk weer “leeg”. Rationeel weet je dat het de beste keuze was. Emotioneel is heel wat anders. De eerste 6 weken na de bevalling had ik alleen maar verdriet. De laatste weken beginnen de donkerste wolken weg te trekken. Het gemis zal altijd blijven. Wij proberen nu opnieuw zwanger te worden en tegelijkertijd wil ik gewoon ons meisje terug. Ik wil geen ander kindje, ik wil ons meisje.

    Gun jezelf de tijd. Ik wou dat ik meer tips kon geven maar die heb ik niet. Het zal altijd jouw dochtertje blijven en daar mag je terecht trots op zijn.
     
  12. Lampje007

    Lampje007 Actief lid

    15 jul 2020
    404
    316
    63
    Vrouw
    Bij ons zijn de afwijkingen pas heel laat ontdekt, namelijk op 31 weken. De onset hadden ze gemist op de 20w echo en toen gingen er 10 weken voorbij. Op 31w enorme, desastreuze hersenafwijkingen gezien waardoor we een enorme late afbreking hebben gehad. Onze dochter is stil geboren met een keizersnede midden oktober ‘22.
    De enorm mooie foto’s en de 5 dagen die ik met haar had, nemen ze nooit meer af. Ze zal ook altijd een stukje van ons gezin zijn en ze is er overal bij. Omdat ze al wat groter en zwaarder was, heb ik een geboortebeer laten maken van haar, dat is mijn troostknuffel. Ondertussen ben ik weer pril zwanger (5e zwangerschap, 1 levend kindje) en het is enorm zwaar, het is weer elk uur, elke dag doorkomen/overleven. En nu hopen dat we elke mijlpaal met glans doorstaan..
     
  13. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.690
    14.044
    113
    Hier was t pure pech, dus in die zin hadden we een carte blanche. De schrik zat er echter zodanig in dat we daar wel even tijd voor nodig hadden.

    Toen nog 2 mk en een zvmk er achteraan.Ik was er wel klaar mee toen. Uiteindelijk op de valreep kwam R totaal onverwachts.

    We zijn nu écht klaar. Het is goed zo.
     
    Appelflapje vindt dit leuk.
  14. marais

    marais Fanatiek lid

    1 jul 2013
    1.518
    1.879
    113
    Vrouw
    Ik hoop niet dat je het negatief opneemt, maar ik stel de vraag omdat ik het echt niet weet. Is er geen optie om de zwangerschap gewoon af te maken in zo'n geval? Of is dat niet mogelijk? Ik heb je verhaal gelezen en het raakt me echt, omdat ik zelf ben bevallen van een prematuur van 28 weken.
     
  15. Lampje007

    Lampje007 Actief lid

    15 jul 2020
    404
    316
    63
    Vrouw
    Een medische afbreking doe je in 3 situaties: de zwangerschap brengt het leven van de moeder in gevaar; het kindje is niet levensvatbaar; of, zoals in onze situatie, het kindje is hoogstwaarschijnlijk wel levensvatbaar maar heeft zo’n slechte levensverwachtingen/quality of life/handicap. In ons geval ging ze waarschijnlijk een vegetatieve status hebben (of niet veel beter), maw een plantje. Heel cru, maar dit is geen leven dat wij voor haar willen (gezien ik jaren in het zh heb gewerkt als verpleegkundige weet ik maar al te goed wat voor zorgen/leven zo’n patiënten hebben en krijgen…).
     
  16. marais

    marais Fanatiek lid

    1 jul 2013
    1.518
    1.879
    113
    Vrouw
    Dank je wel voor je antwoord . Ik snap het nu beter. Dan heeft het voor jullie ook geen zin, om de zwangerschap helemaal af te maken.
     

Deel Deze Pagina