Lieve meiden, 22 januari ben ik bevallen van mijn prachtige dochter. Na 16 weken verlof, moet ik nu weer werken op 17 mei. Ik heb niks te klagen...de oma's passen elk 1 dag op en haar vader is er 1 dag, dus de 3 dagen dat ik weer aan de bak moet, is zij bij mensen die van haar houden. Ik ben echter de hele tijd verdrietig dat ik weer moet gaan werken. Ik zou het liefst bij haar blijven, maar dat kan gewoon niet (financieel). Ik kan er haast niet van slapen, zie er als een berg tegenop zonder haar te zijn. Let wel: ik hou van mn werk. Het gaat me echt om haar. Ervaren moeders? Hoe ging dat bij jullie? Ook zo'n moeite mee gehad? En hoe gingen jullie ermee om en hoe pakte het uit?
Ik had precies hetzelfde hoor. Had er ook echt zo'n moeite mee. Maar uiteindelijk valt het allemaal wel mee. Je kindje is in goede handen! Moet eerlijk bekennen dat ik volgens mij ook echt een leukere moeder ben, juist doordat ik werk. En het is echt heerlijk om na een lange dag werken, een heerlijke natte snottebellen/kwijl kus te krijgen!!!
Weet je ik had het ook, ik zag er tegenop aan de ene kant, maar aan de andere kant vond ik het ook weer leuk mijn collega's te zien en spreken. Ik ben nu al weer 4 maanden aan het werk en het is me 100% meegevallen, al ben ik super blij als ik mijn mannetje weer bij oma mag halen. Ik moet wel zeggen dat als ik aan het werk ben oma of papa altijd wel even langs komen met de kleine, kan ik hem toch tussen door nog even kunuffelen.... Veel succes als je weer aan de slag gaat!!
Ah, dan ben je toch gewoon een lieve mama? Ik had er zelf geen moeite mee. In alle eerlijkheid; ik keek er naar uit om weer lekker aan de slag te gaan. Niet alleen mama te zijn maar ook de professional die wat anders kan dan zorgen. Maar iedereen is daarin anders. Ik denk dat twee dingen helpen: je realiseren en toestaan dat het gewoon is dat je even moet rouwen. Je moet tenslotte een beetje afscheid nemen van je meisje en haar ook overlaten aan anderen. Dat is altijd wennen en neem daar de tijd voor. Het andere wat kan helpen is bedenken hoe leuk het is voor je kleintje om verzorgd te worden door die ontzettend lieve oma's en papa! Het is ook goed voor haar. Ze leert andere gewoontes kennen en gaat daardoor mama nog meer waarderen. Jij blijft de allerliefste maar dat kan ze alleen maar weten als ze ook anderen kent! Hier dus niet hetzelfde gevoel maar ik kan je wel vertellen dat ook ik moest wennen en dat het hartstikke goed is gegaan. Mijn zoontje gaat ook nog naar het kdv (toen één dag, nu twee), papadag EN opa & oma dag. En je had 'm vanochtend moeten zien toen opa en oma kwamen aanlopen. Juichen, feest, hoera! Want wat is het leuk als opa en oma komen! Ik geniet ervan dat hij zo geniet van de aandacht! Het is dus allemaal goed gekomen. En ik? Ik kan lekker gerust werken en mezelf zijn of zoals nu echt genieten van mijn verlof!! Meid, je bent echt een superlieve mama en het beste wat ik je kan adviseren is: bekijk het eens van verschillende kanten maar sta je zelf toe om het moeilijk te vinden (want dat herkent eigenlijk iedereen wel!)
Ik had er meer last van dat ik helemaal niet kon overzien hoe het allemaal zou gaan! Natuurlijk, alles was wel geregeld maar ik was zo gewend geraakt aan de routine thuis dat is echt wel wat paniekmomentjes heb gehad hoor! Maar ik ben dol op mijn werk, had na 2 dagen mijn draai alweer gevonden en dochterlief vond het ook allemaal prima. Gewoon kijken hoe het gaat, en ook een beetje ruimte geven aan je angst en verdriet.
Ja hoor, heb ik ook gehad. Tranen met tuiten gehuild maar het gaat steeds beter en op een gegeven moment is het gewoon fijn om even te gaan werken en even geen mama te zijn, geen luiers, fruitjes, slaapjes, gewoon even je eigen ik. Komt allemaal goed, echt! Sterkte en geniet nog van die laatste weken!!
Ik had het ook en heb dus mijn ouderschapsverlof in zijn geheel opgenomen om zo lekker 3 maanden langer thuis te zijn. 17 juni moet ik 2 weken aan de slag en daarna is het weer zomer vakantie.. (voordeel van docent zijn) heb er heerlijk van genoten en als Julian 8,5 maand is ga ik weer volledig aan het werk. dat lukt me beter achter te laten dan zo'n humpie
heb ik ook gehad, na de eerste dag was het over! toen zag ik dat mijn meisje ook goed werd verzorgd op het KDV en dat ik niet de enige ben die haar aanvoelt, (wel het beste) dag 2 was heerlijk, ik kon genieten van mijn werk en bijkletsen met collega´s terwijl er goed voor mijn meisje werd gezorgd.
Ik heb ook heel erg veel gehuild toen ik weer aan het werk moest. Nu heb jij het 'geluk' dat je kindje door de oma's en thuis wordt opgevangen. Als dat bij mij het geval was geweest, zou ik er minder moeite mee hebben gehad. Mijn zoontje gaat dus 1 dag per week naar de creche, en 1 dag naar oma. Op de oma-dag ga ik fluitend naar mijn werk, omdat hij daar volop aandacht krijgt en schandelijk verwend wordt. Met de crechedag heb ik - nog steeds - moeite. Mijn zoontje heeft momenteel veel last van verlatingsangst, en ik vind het vreselijk om hem huilend op de creche achter te laten. Ik geniet er ook wel van om te werken, maar die creche...daar kan ik maar niet aan wennen. Nu speelt dat crecheverhaal voor jou natuurlijk niet, dus ik zou zeggen: maak je alsjeblieft niet druk. Voor die hele kleintjes maakt het niet veel uit of ze nou door oma of door jou verzorgd worden, als ze hun natje en droogje maar krijgen. En die krijgt ze vast en zeker als ze door haar familie wordt opgevangen!
Ik ben blijkbaar een van de weinigen die er totaal geen moeite mee had. Natuurlijk vond ik de eerste dagen megaspannend hoe het bij de gastouder zou gaan, maar verder had ik hartstikke veel zin om weer te gaan werken. Want ook ik houd erg van mijn werk. En des te leuker het was om weer thuis te komen en mijn mannetje te knuffelen. Ik denk dat het uiteindelijk wel mee zal vallen. Het is een kwestie van wennen.
Dank jullie wel, doet me goed. Lieve reacties allemaal! Ja het is ook rouw, het gaat zo razendsnel, ik heb haar 9 maanden in me gedragen en vanaf de geboorte begint het loslaten al... En ik heb echt een routine met haar en ben zo bang dat ondanks mijn tips het bij de oma's niet goed gaat en dat ze helemaal van de rel is als ik terugkom... Ik denk trouwens wel dat zo'n kindje merkt dat mamma niet bij haar is en dat andere mensen haar verzorgen. Denken jullie niet? Ben zo bang dat ze zich verlaten voelt, en zo voel ik het ook een beetje: alsof ik haar in de steek laat. Toen ik in verwachting was had ik niet kunnen denken dat ik het zo sterk zou voelen.
De dag voordat ik weer moest werken heb ik haar extra veel geknuffeld en veel op schoot gehad...ik zag het als een afscheid van "onze tijd" samen. de eerste werkweek (3 dagen) waren voor mij een hel. Ik moest echt even alles weer plannen. Huishouden, genoeg aandacht voor mijn dochter, werken, tijd voor mezelf. De 2e week ging al veel makkelijker. Ik ben blij dat ik werk, maar ook blij als ik weer thuis ben bij mijn meisje. Het komt allemaal goed.
Natuurlijk merkt je kindje dat de verzorgers niet mama zijn... maar juist niet mama kan toch juist harstikke leuk zijn voor een keer. En dat oma's het anders doen.. Ja, leg je daar maar bij neer. Dat is ook goed. Net zoals papa's het anders doen dan jij. Anders is niet slechter!! Ze zal zich echt niet in de steek gelaten voelen. Ze vindt het waarschijnlijk geweldig dat ze van die lieve oma's en papa aandacht krijgt en zal nog meer waarderen als de allerliefste mama er is. Zonder bitter, herken je geen zoet! Je projecteert op dit moment je eigen ideeën op je kind. Probeer dat los te laten en kijk eens hoe het echt allemaal gaat. Oma's kunnen zich prima houden aan de ritmes die je thuis hanteerd maar verwacht alsjeblieft niet dat het hetzelfde gaat... dat is niet reëel!
cygnet, dank je, een eerlijke, goed verwoordde reactie. Dank je. Dds, jij ook dank je, voor je lieve reactie. Fijn allemaal, is echt hart onder de riem.
Herkenbaar hoor, ik heb het nog steeds wel eens, vaak wil ik d'r echt wel gaan halen rond een uur of 3 . Kun je niet beginnen met wat minder dagen of kortere dagen? Dan is de overgang niet zo groot.
ik snap het goed hoor, heel vervelend voor je. Ik ben in mijn zwangerschap ontslagen dus had geen werk toen mijn meisje geboren was, dat heeft tot een week voor haar verjaardag geduurd. Toen snapte ze veel beter dat ik wegging, dat vond ik pas moeilijk. Maar de oma's vingen haar goed op en heeft het super daar. Ik vind het leukste van weggaan, dat je zo'n blij koppie ziet als je weer terug komt.
ik zal hetzelfde hebben als ik thijs straks moet wegbrengen, krijg nu al een naar gevoel in mn buik als ik eraan denk. maarja, sophie onze dochter gaat naar hetzelfde kdv, en vind het er geweldig. dus het zal goed komen, maarja die 1e keer he?
Hoi hoi, Aller eerst; gefeliciteerd met je dochter. Bij deze nog een hart onder de riem: ik ben nl. ook op 22 januari bevallen van een dochter en ik heb afgelopen week mijn eerste werkdagen gehad! Het viel allemaal reuze mee; 1x naar oma en 1x naar het KDV. Beide dagen heeft ze heel goed doorstaan. Van te voren hebben we al "geoefend" door oma al een keer te laten oppassen en ook het KDV had ze al eens verkend. Omdat die oefen dagen goed waren gegaan kon ik met een gerust hart naar mijn werk (wel een keertje naar oma en KDV gebeld om te horen of het goed ging, maar dat mag ). Veel sterkte en succes, Bobbie