Verdrietig...

Discussie in 'Borstvoeding' gestart door Kristel86, 18 okt 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Kristel86

    Kristel86 VIP lid

    4 feb 2008
    8.631
    851
    113
    Vrouw
    Graag wil ik even van me afschrijven...

    11 jaar geleden was ik zwanger van onze oudste dochter en wist ik het zeker: ik ging flesvoeding geven, want borstvoeding vond ik maar een vreemd concept.
    Gedurende de zwangerschap ben ik me steeds meer gaan verdiepen in borstvoeding en in de laatste weken ben ik dan toch van gedachten veranderd: ik wilde het in ieder geval gaan proberen en zou wel zien hoe het zou gaan.
    Na de bevalling (zkh) verliep het toch allemaal niet zoals gehoopt; aan de borst drinken ging niet en kolven wilde ik op dat moment niet. Ik was net een beetje gewend aan het idee van een baby aan m'n borst; Een apparaat werd me even te veel.
    Vanaf dag 2 kreeg zij dus kunstvoeding en op dag 3 mochten we naar huis.
    Eenmaal thuis vond ik het toch wel jammer dat ik zo snel had "opgegeven" en heb ik met hulp van de kraamzorg en een lactatiekundige geprobeerd om onze dochter alsnog aan de borst te krijgen, maar helaas. Zodra ik haar wilde aanleggen schreeuwde ze het uit...
    Uiteindelijk heb ik op dag 12 besloten om dan toch maar te gaan kolven. Fulltime.
    Mijn productie was na de bevalling niet gestimuleerd en dus koste het me erg veel moeite om het middels kolven nog op gang te brengen, maar, met veel bloed, zweet, tranen én domperidon is het me gelukt en heb ik onze dochter tot 11 weken borstvoeding kunnen geven.
    Maar, dit ging niet zonder slag of stoot, want in die periode bleek dat ze reflux en voedselallergieën had; ze kreeg medicatie en ik ging op dieet. Maar dit dieet viel me erg zwaar. Ik deed al zoveel moeite ervoor, terwijl ik er een paar maanden daarvoor nog totaal niet aan moest denken om überhaupt borstvoeding te geven, en nog was het niet voldoende. Ik was op en heb er toen voor gekozen om over te gaan op flesvoeding; Neocate is dit uiteindelijk geworden.
    Op dat moment de beste keuze ooit, want we kregen eindelijk een vrolijk meisje en wij kregen eindelijk rust...

    1,5 jaar later was ik zwanger van onze tweede dochter en heb ik mij, gewapend met alle ervaringen van onze oudste dochter en het internet, extreem goed voorbereid op het geven van borstvoeding.
    Ik moest en ik zou borstvoeding geven, hoe dan ook!
    Zo ben ik vanaf 36 weken zwangerschap preventief op een koemelkvrij dieet gegaan om in ieder geval die problemen te voorkomen in de eerste weken. Later aan zou ik wel een keer gaan provoceren, maar eerst moest de borstvoeding zelf op gang zijn.
    Zo gezegd, zo gedaan. De eerste weken waren erg zwaar met bloedende tepelkloven waar je U tegen zegt, spruw, productieproblemen, etc. Maar, onze dochter dronk uit de borst en groeide erop en dat was het enige wat telde.
    Uiteindelijk bleef ik erg veel productieproblemen houden, zat ik constant in de stress hierover (ik gebruikte de hele bv-periode veel domperidon, maar hiermee haalde ik het maar nét) en moest ik qua dieet veel laten staan waar onze dochter niet tegen kon > Melk, soja, noten, vis en zaden.
    Al met al vond ik het mega zwaar en heb ik, toen ze 10 maanden was, met tranen in mijn ogen een fles Neocate staan klaarmaken, omdat er geen druppel meer uitkwam.
    Met veel pijn en verdriet heb ik afscheid genomen van een periode waar ik intens van heb genoten, maar die ook regelmatig vervloekt heb door alle problemen...
    Maar al met al ben ik ontzettend dankbaar en trots dat ik het toch allemaal heb mee mogen maken.

    Inmiddels ben ik zelf in de afgelopen jaren erachter gekomen dat ik Coeliakie heb en dit heeft allerlei lichamelijke gevolgen, waaronder hormonale. Zo is dit in mijn geval de oorzaak geweest van 7 vroege miskramen in het verleden, maar, zo blijkt nu, ook van de productieproblemen m.b.t. de borstvoeding.

    Tijdens mijn laatste zwangerschap had ik enorme twijfels over het geven van borstvoeding; wilde ik dit allemaal nog een keer meemaken met het grote risico dat er vooral problemen (en dus veel emoties) bij komen kijken?
    Na lang wikken en wegen heb ik ervoor gekozen om toch weer borstvoeding te geven: Qua productie zou ik nu helemaal "normaal" moeten zijn en als het gaat om andere problemen... Tja, daarvan heb ik er al zoveel gehad dat ik ze nu toch wel voor moest kunnen zijn?
    Uiteindelijk ben ik dan ook vol overgave weer begonnen, heb erg goed gelet op mijn eigen voeding en allergische reacties - uiteindelijk een volledig allergeenvrij dieet gevolgd - en heb al mijn liefde en tijd gestopt in de borstvoeding.
    Mijn productie was voor het eerst TOP! Niets te klagen en ik had zelfs extra om een voorraadje in de vriezer aan te leggen! Wat was ik blij; eindelijk kon ik ook eens ervaren hoe het is om "gewoon genoeg" te hebben!
    En wat vond ik het heerlijk om mijn kleine mannetje zo te zien genieten tijdens het drinken...
    Ik was dolgelukkig en zag het al helemaal voor me hoe ik nu, na al die jaren stoeien, eindelijk eens écht lang borstvoeding zou kunnen geven en ervan zou mogen genieten (minimaal een jaar, bij voorkeur twee jaar).
    Maar ja... Dat duurde helaas niet lang...
    Wat ik ook deed; ons kleine mannetje werd steeds onrustiger. Wat had hij een pijn aan zijn buikje... Hele dagen schreeuwen van de pijn. Scheten laten als een bouwvakker. Explosieve luiers met veel slijm... het hield niet op.
    Maar waardoor? Steeds meer allergenen verwijderde ik uit mijn dieet, net zo lang totdat er niets meer overbleef; ik at ontzettend karig/weinig de laatste weken. Durfde gewoonweg bijna niets meer te eten; bang dat hij erop zou reageren...
    Ik was bijna in staat om gewoonweg niets meer te eten... Zó graag wilde ik dat ik nu wél eens lang borstvoeding zou kunnen geven!
    Maar ja, ik weet zelf ook dat dat niet realistisch is en ik heb dan ook, met wederom heel veel pijn in mijn hart, de keuze moeten maken om te stoppen en over te gaan op Neocate.
    Met ons mannetje gaat het nu gelukkig heel goed en ik heb er in dat opzicht dan ook vrede mee. Een gelukkige baby is een gelukkige mama :)

    Maar wat voel ik me als mama/persoon toch onwijs verdrietig...
    Ik ben zo veranderd als het gaat om borstvoeding; waar ik eerst bijna anti was ben ik nu enorm pro en heb ik er, voor mijn gevoel, alles aan gedaan om het mijn kinderen te geven.
    Zo ontzettend veel moeite, keer op keer, en toch mag het dan uiteindelijk nog steeds niet gaan zoals ik me had voorgesteld... Wederom... :(

    Dit is ons laatste kindje, dus het gaat ook nooit meer terugkomen, helaas.
    Het is echt een hoofdstuk wat nu afgesloten moet worden - hoe verdrietig ook.
    Ik heb ervoor gekozen om een moedermelksieraad te laten maken - hiervoor heb ik melk in de vriezer bewaard - en ik wilde graag mijn verhaal hier delen...
    Ik heb namelijk weinig mensen om mij heen die het verdriet erachter begrijpen.
     
  2. Zoe123

    Zoe123 VIP lid

    9 feb 2013
    11.397
    5.494
    113
    Vrouw
    Wat ontzettend jammer dat weinig mensen jouw verdriet in deze wil zien...
    Natuurlijk kan je met argumenten strooien, en godzijdank bestaat er kunstvoeding, zeker ook de speciale versies, zodat jouw kindje goed kan groeien en een blije baby kan zijn.
    Etc etc.
    Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het voor jou erg moeilijk is.
    Je verdriet mag er ook zijn! Vergeet dat niet. Alles dat met je kindjes te maken heeft komt nu eenmaal diep binnen. Je kind zelf voeden, als je dat graag wil, is iets essentieels.
    Ik vind een sieraad prachtig (had het zelf ook willen doen), een mooie herinnering.
    Heb je steun van je partner, of een goede vriendin? Al zijn er maar 1 of 2 mensen die je een beetje begrijpen.

    Een dikke knuffel!

    p.s. toen mijn vriendinnetje stopte met borstvoeding (ivm medicatie die niet verenigbaar was) heeft zij zich
    heel erg gefocust op huid op huid contact. Haar kindje dicht bij zich te voelen, dat hielp haar.
     
    Kristel86 vindt dit leuk.
  3. Kristel86

    Kristel86 VIP lid

    4 feb 2008
    8.631
    851
    113
    Vrouw
    @Zoe123 Dank je wel voor je lieve reactie :)

    Het klopt helemaal wat je zegt over dat alles m.b.t. je kindje heel diep gaat. Tijdens de zwangerschap dacht ik, deze keer, dat ik "anders net zo makkelijk overstap op flesvoeding", maar eenmaal er middenin is die keuze niet meer zo makkelijk en verleg ik mijn grenzen steeds meer in de hoop dat dát hetgeen is wat er nu voor gaat zorgen dat het wél mag gaan zoals ik had gewild/gehoopt.
    Uiteindelijk is het pijnlijke deel voor mij vooral een droom die nooit uitgekomen is; de droom om langdurig mijn kindje(s) te mogen voeden...
    Met name dat laatste is wat de mensen om me heen niet begrijpen; "Waarom zou je dat willen?" "Wat is er mis met "gewone" melk?" "Waarom stop je niet gewoon?" etc. ;)

    Ik heb gelukkig wel een vriendin die het begrijpt en mijn man ook zeker; hij vindt het ook heel erg jammer (voor mij) dat het zo loopt... Maar ja, soms is het gewoon even fijn om het hele verhaal nog eens overzichtelijk op te schrijven en/of te vertellen. Ik ben dan ook erg blij dat dat kan hier op het forum! :)
     
  4. Fristi2012

    Fristi2012 VIP lid

    23 jun 2014
    5.900
    3.317
    113
    Wat een doorzettingsvermogen heb jij zeg! Ontzettend dapper dat je voor al je kinderen zo hebt doorgezet, ondanks alle pijn en andere klachten die het voor jou opleverde.
    Wees trots op elke druppel die je ze hebt mee kunnen geven. Maar onthoudt ook dat het moederschap natuurlijk veel meer is dan alleen borstvoeding. Je hebt er alles aan gedaan en alleen dat al maakt jou een supermoeder.

    En nee, er is niks mis met kunstvoeding en koemelk, daar groeien kinderen (over t algemeen) ook prima op.
    Maar als je je zinnen ergens opgezet hebt en iets graag wilt voor je kinderen en het lukt niet dan word je verdrietig en dat verdriet mag er zeker zijn.

    Wees trots op jezelf!
     
    Kristel86 vindt dit leuk.
  5. nizzie86

    nizzie86 Fanatiek lid

    25 jan 2017
    4.139
    5.072
    113
    Dit wilde ik inderdaad ook even benadrukken. Wat ontzettend verdrietig dat deze keuze voor je is gemaakt terwijl jij het zo graag anders had gezien. En ook zo triest dat de mensen in je omgeving zo tactloos reageren. Stort daarom vooral hier je hart uit! Wij begrijpen wat je doormaakt. Een moedermelksieraad laten maken is een fantastisch idee. Zo heb je voor altijd een prachtig aandenken aan deze dierbare tijd die veel te kort heeft geduurd. Maar laat het ook een aandenken zijn aan de successen die je wél hebt behaald, kanjer! Dikke knuffel voor het verdriet ♡
     
    Kristel86 en Fristi2012 vinden dit leuk.
  6. elsie89

    elsie89 Fanatiek lid

    27 sep 2014
    3.576
    1.202
    113
    randstad
    Wow wat heb jij er veel voor gedaan om het te laten slagen! En ik snap dat je is het heel graag wilde. Bij dochter heb ik fulltime gekolfd en wilde zo graag bv geven bij zoon en zo blij dat het nu wel lukt. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen maar ik snap dat het echt verdrietig voelt! Maar wees trots op jezelf dat je ze zoveel hebt gegeven en ook nu geeft je ze wat voor hen het beste nu is. Je kinderen hebben een top moeder!
     
    Kristel86 vindt dit leuk.
  7. Flamingooo

    Flamingooo Niet meer actief

    Oh meid ik voel en herken je verdriet. Ik ben enkele weken geleden ook met heel veel pijn in het hart en tranen in de ogen gestopt. We hadden echt van alles geprobeerd en ik had een ontzettend ongelukkig kind. Ik trok het op een gegeven moment zelf ook zo slecht dat stoppen de enige optie was. Na twee weken zo veel spijt/verdriet dat ik een (hele korte) poging tot relacteren heb gedaan maar dezelfde problemen staken meteen de kop op en mijn jochie werd meteen weer minder blij. Dus het is echt oké dat hij nu kunstvoeding krijgt. Maar ook hier is het de laatste en ik moet nog regelmatig even slikken dat ik nooit meer borstvoeding zal geven. Nooit meer dat intieme momentje.

    Je bent een topper!
     
    Kristel86 vindt dit leuk.
  8. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.043
    113
    Vrouw
    #8 GroeneBomen, 19 okt 2019
    Laatst bewerkt: 19 okt 2019
    Ik mocht bij nr 1 geen borstvoeding geven en o wat heb ik mij schuldig gevoeld dat ik kindje opzadelde met mijn genetische pech en kind zoveel voedselallergieën kreeg. Heeft lang geduurd voordat ik besefte; ook met borstvoeding had hij die pech gehad. En ik had ook niet alles kunnen elimineren in mijn dieet want dan bleef er amper iets over voor mij. had hoe dan ook over moeten stappen op dieetvoeding voor hem.
    Eenmaal uit de hormonen kijk ik ook terug en denk ik: wat heb ik het mijzelf onnodig lastig gemaakt.... Waarom heb ik mijzelf niet meer gesteund toen? Ik zag het falen, niet het succes.

    Heb dit keer met mijzelf de afspraak gemaakt meer vergevingsgezind te zijn.

    Mooi dat je voor jezelf een sieraad laat maken en laat het vooral een teken zijn dat je er ondanks alle tegenslagen er wel bovenop bent gekomen en je kinderen ook groeien en een mooie toekomst tegemoet gaan door jullie liefde
     
    Kristel86 vindt dit leuk.
  9. julia80

    julia80 Fanatiek lid

    11 jan 2014
    4.448
    2.261
    113
    Ach wat verdrietig nou toch dat het zo is gelopen voor je! Ik kan me voorstellen dat het wat met je doet. En wat heb jij veel geprobeerd zeg, daar mag je trots op zijn!
    Maar ik vind dat je nog meer trots mag zijn op jezelf om het feit dat jij het beste voor je kind hebt gekozen: en dat is in zijn geval kunstvoeding! Je hebt je eigen gevoel (namelijk dat je liever borstvoeding zou geven) opzij gezet en het belang van je kind voor laten gaan, en dat is het allerbelangrijkste!
     
    Kristel86 vindt dit leuk.
  10. MDK

    MDK Bekend lid

    6 mei 2015
    644
    375
    63
    Vrouw
    Wat verdrietig dat je moet stoppen en dat daarmee je droom / wens om langdurig borstvoeding te geven ook stopt... je hebt er inderdaad alles aan gedaan om het te laten slagen!! In mijn ogen heb je ook heel veel bereikt... ontzettend knap! Ik hoop dat t moedermelksieraad uiteindelijk symbool zal staan voor wat je je kinderen wel hebt kunnen geven en de kracht en de liefde die je daar in hebt gestoken... Respect voor jou! Maat dat maakt t wellicht niet minder verdrietig voor je... dus ook sterkte gewenst!
     
    Kristel86 vindt dit leuk.
  11. Kristel86

    Kristel86 VIP lid

    4 feb 2008
    8.631
    851
    113
    Vrouw
    Wat een ontzettend lieve en begripvolle reacties allemaal; ik krijg er gewoon een brok in mijn keel van...
    Zo fijn als mensen wél begrijpen hoe iets voelt/kan voelen!

    @Fristi2012 Super lief! Je hebt ook helemaal gelijk hoor! Moederschap is zóveel meer; uiteindelijk, op de lange termijn, is deze (bv)periode maar een klein onderdeel. Er zijn en komen nog zooooooveel meer mooie en bijzondere momenten/perioden; ik kan niet wachten! :)

    @nizzie86 Ahh, dank je wel! Ja, de tactloze reacties maken het vooral lastig voor me; ik heb al snel het gevoel dat ik niet verdrietig mag zijn erom, maar "juist blij moet zijn dat ik er vanaf ben", en dat is zo jammer. (Mensen projecteren veel, da's duidelijk ;))
    Het sieraad zal in ieder geval zeker vooral een herinnering zijn aan alle mooie momenten!

    @elsie89 Dank je wel! Wat fijn dat het nu bij je zoontje wel goed gaat en je nu ook vol trots mag/kan genieten van deze tijd; heerlijk! Ik hoop dat jullie samen nog heel lang mogen genieten ervan!

    @Flamingooo Ahhh, wat ontzettend sneu dat je (ook) hebt moeten stoppen terwijl je dit helemaal niet wilde...!
    Het is echt moeilijk om die knoop door te hakken he? Wetende dat het daarna nooit meer terug gaat komen...
    Wat stoer/moedig dat je toch nog geprobeerd hebt om te relacteren! Maar ja, als je dan meteen weer ziet dat je kindje er last van heeft dan begrijp ik ook dat de keuze snel gemaakt is om er nu écht definitief mee te stoppen.
    Mij helpt het in ieder geval heel goed om te zien dat ons zoontje nu eindelijk pijnvrij is; hoe jammer ook dat het niet op bv is, maar hoe fijn voor hem dat deze kv bestaat!
    Niemand kan in ieder geval zeggen dat we ons best niet gedaan hebben :)

    @GroeneBomen Wat ontzettend herkenbaar wat je schrijft. Zoals jij er nu in staat stond ik er ook in tijdens deze laatste zwangerschap; ik heb een tijd geroepen dat ik meteen Neocate zou gaan geven, omdat ik ab-so-luut wilde voorkomen dat we (voor de derde keer) een mega chaotische start zouden krijgen. (En dan na een aantal weken, wanneer iedereen een beetje gewend zou zijn, zou ik dan gaan provoceren met gewone kv om het zeker te weten)
    Nou ja, uiteindelijk draaide dat om naar "Nou ja, laat ik het maar gewoon proberen weer, misschien valt het wel mee met de allergieën deze keer" (Ahum…) "En anders stap ik alsnog snel over"
    Maar ja, die hormonen he...
    Ik riep in de kraamweek al "Ik stop ermee! Ik kan dit niet!" en toch ben ik maar door blijven gaan...
    Misschien had ik mezelf - en uiteindelijk ook de rust binnen ons gezin - beter kunnen beschermen door het maken van wat basisafspraken, waarmee duidelijk zou zijn geweest tot hoe ver ik exact zou gaan. Nu bleef ik het eigenlijk steeds maar voor me uit schuiven...

    @julia80 "Je hebt je eigen gevoel (namelijk dat je liever borstvoeding zou geven) opzij gezet en het belang van je kind voor laten gaan, en dat is het allerbelangrijkste!"
    Dit vind ik zó mooi gezegd; dank je wel! Dit doet me echt ontzettend goed!
    Ik realiseer me dit ook zeker, maar heb er nog geen seconde bij stilgestaan om het ook echt even vanuit deze hoek te bekijken.
    Bedankt dat je me eraan herinnert :)

    @MDK Dank je wel! Het is zo fijn om even erkenning te krijgen.
    Het verdriet heeft inmiddels, mede dankzij het delen ervan hier, steeds beter een plekje gekregen en ik kijk ernaar uit om met trots mijn sieraad te kunnen dragen over een tijdje! :)
     
    Zoe123, MDK en nizzie86 vinden dit leuk.

Deel Deze Pagina