Hallo Ik moet even mijn verhaal kwijt. Wij zouden ooit een 3e kindje willen. Ik ben er helemaal klaar voor en dacht ook dat partner er klaar voor is. Maar elke keer als we bezig zijn, wil hij op het laatste moment een condoom. Hij vertelde eerst dat hij er niet klaar voor is dus we hebben een poos gewacht. Later hebben we nog weer gepraat en hij vertelde dat hij het eng vind. maar hij doet het ineens weer Tot hij weer vertelde dat hij het eng vind. mijn zwangerschappen verlopen helaas niet soepel maar we krijgen er wel iets heel moois voor terug Ik voel me zo in de war en heen en weer geslingerd Hij zegt het 1 maar doet het vervolgens zonder waarop hij op het laatste moment toch een condoom wil hebben. Wat moet ik hier nu mee. Ik ben heel verdrietig hij speelt met mijn gevoel Op het moment heb ik zo iets ik ga wel apart slapen want ik word hier helemaal in de war van
Dit lijkt alsof hij het bewust doet; is dat wel zo? Misschien wil hij het wel, maar vindt hij het echt heel spannend ivm hoe de zwangerschappen voor jou verlopen en ziet hij daar enorm tegenop?
Ik denk idd niet dat hij dit bewust doet maar het voelt wel zo Want waar ben ik nu aan toe? Ik denk idd dat hij het echt heel spannend vind maar dit is toch geen goeie manier. Hoe komen we hier uit?
Je geeft zelf al aan dat je zwangerschappen niet soepel verlopen. Hij geeft aan het eng te vinden... Ik denk dat je vooral je gevoel moet aangeven hoe jij je hier bij voelt, maar ook naar hem moet luisteren.. Bedoel, echt luisteren. En vanuit daar kijken of er een oplossing voor gevonden kan worden.
Dat klopt zeker maar dit is al wel de 4e keer dat we zo’n gesprek voeren Ik weet niet zo goed wat de uitkomst zou kunnen zijn
Praten? En blijven praten. En daarbij hoort ook luisteren inderdaad. Dit is geen onderwerp wat na drie of vier keer over gesproken te hebben 'opgelost' is, hier kun je eindeloos over blijven praten, denk ik. (Mijn man is dan wel duidelijker, hij zegt nee en blijft bij nee, om vergelijkbare redenen als jouw man als ik het zo lees. Ik kan dan wel zeggen 'ik wil het wel' ed, maar daarmee ga ik dan voorbij aan zijn angsten. Zijn keus is deels gebaseerd op zijn eigen behoeftes, maar even zo goed om zijn zorg om en voor mij en onze dochters.)
Ja dit is zeker reeel Ik heb het helpsyndroom gehad dus meer kans dat ik het nog een keer kan krijgen maar de 2e zwangerschap is mis gegaan de 3e zwangerschap was er niks aan de hand hij vind de stres erg lastig maar het kan ook gewoon goed gaan
Het lijkt me wel heel logisch dat hij angstig is als de kans groter is. Natuurlijk kan het goed gaan, maar wat als het mis gaat? Misschien eens aan een arts vragen hoe groot de kans is op beide scenario's? En wat ze kunnen doen als het weer niet goed blijkt te gaan?
Ja maar dat kan met alles. als het wel mis zou gaan zou ik eerder opgenomen worden En ze houden mij heel goed in de gaten Ik zou dan medicijnen krijgen als het weer zal spelen
Is ook zo, maar dit is natuurlijk wel een risico dat je wellicht extra opzoekt. Ik bedoel, je steekt ook niet over als het stoplicht op rood staat en er verkeer op de weg is, toch? Maar ik heb geen idee hoe het medisch zit en of het risico dus veel groter is of dat het allemaal wel meevalt. Ik zou dus samen met je man een afspraak plannen, zodat jullie beiden weten hoe groot de kans is dat het weer gebeurt en wat ze dan doen en welke risico's er dan zijn ed. En dan samen de afweging maken of je dat ziet zitten. Dus ook of je man dat ziet zitten!!! Zeker omdat stel dat het echt mis gaat, hij dan (ook) met de gevolgen zit. Lijkt me dus niets iets om al te makkelijk aan voorbij te gaan... Ik zou dus niet het gesprek in gaan met verwijten als 'maar jij wilde het ook' ed, maar heel open. Zodat hij ook de ruimte voelt om te zeggen wat hij echt vindt en wil ed. Ook als dat misschien niet is wat je graag zou willen horen.
Ik heb bij de eerste eclampsie gehad incl insulten. Mijn hersenen hebben echt een tik gehad. 2e niks gehad, maar ook daar ben ik toch een stukje slechter er uit gekomen. De reden dus dat mijn vriend ook geen derde wil. Het is voor mij echt een rouwproces (geweest). En nog steeds ben ik jaloers op mensen met drie kinderen of meer. Maar ik ben relatief gezond, mijn gezin is gezond en dat is het enige dat nu echt zeker is en telt. Ik kan hem niet dwingen voor nog een zwangerschap als ik ook weet dat de risico’s wel degelijk heel reeel zijn... wij hebben er uiteindelijk meerdere keren een goed gesprek over gehad ipv de losse flodders tussendoor.
Bij jou ook heftig geweest dus! Wat een moeilijke situatie Een hele moeilijke afweging Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt maar nu mijn man nog Ze hebben mij verteld dat ik iets meer kans heb maar dat ze mij heel goed in de gaten zullen houden en eventueel medicijnen Waardoor de kans nog kleiner word dat ik het weer krijg Ik weet eigenlijk niet of ik me erbij neer zou kunnen leggen om nooit nog een kindje meer te krijgen Vind dat zo moeilijk De wens is nog groter dan bij de eerste