Vertrouw jij iemand (die je nog niet kent of begint te leren kennen) snel? En waarom wel of niet? Ik merk dat zelfs als ik nieuwe mensen leer kennen ik echt mijn best doe, maar echt vertrouwen doe ik ze niet. Soms heb ik jarenlange vriendschap met iemand die ik toch niet 100% vertrouw en gaat het bijvoorbeeld dus stuk omdat iemand iets doet waardoor ik dan denk 'JAHOOR ZIE JE WEL'. Best een domme zelfbescherming want het levert me niet veel op. Dit plaatje past goed bij dat gevoel: Herkenbaar? Wat doe ik hier tegen?
Ik vertrouw niet veel mensen. Dit heeft te maken met wat trauma's uit het verleden. En als ik dan eens iemand vertrouw, dan blijkt het ineens niet juist te zijn. Ik snap mensen niet zo goed en kan ze alleen analyseren voor zover mensen te analyseren zijn. Ik laat makkelijk mensen toe, ben best naïef daarin. Maar daardoor word ik ook wel vaak teleurgesteld. Er zijn maar enkele mensen die ik blindelings vertrouw, maar zij hebben zich dus ook echt bewezen. Maar dan nog kan ik er nu over gaan twijfelen, maar ik weet dat ik ze moet vertrouwen. Continu achterdocht maakt me moe. En dat ik mensen nooit helemaal zal begrijpen, daar heb ik mij bij neergelegd. Dus niet echt een tip maar wel herkenbaarheid.
Ohja dat is wel herkenbaar hoor. Mensen zijn soms ook moeilijk te begrijpen, vooral als je zelf vaak een beetje anders nadenkt over dingen als anderen. Tenminste zo ervaar ik dat..
Ja dat wilde ik ook vragen. Als je mensen niets toevertrouwd (geld, geheimen ik noem maar wat) hoef je ze ook niet te vertrouwen. Ik vraag me bij veel mensen die ik ken niet af of ik ze kan vertrouwen, want ik vertrouw ze niets toe. Als ik dat van plan ben hoef ik daar pas over na te denken. Als je begrijpt wat ik bedoel.