Hi dames! Ik hoop hier wat ervaringen en tips op te doen want zit hier nogal mee in mn maag. Dit weekend zouden mijn man en ik een nachtje weg gaan en zou de jongste van 7 maanden bij opa en oma logeren. Omdat hij dit nog nooit eerder gedaan heeft dacht ik er goed aan te doen om hem afgelopen weekend een paar uurtjes daar te laten zodat hij overdag aan zijn campingbedje daar kon wennen. Dat werd drama want zodra hij in dat bedje gelegd werd krijste hij hysterisch alles bij elkaar. Hij vind het duidelijk eng, bedje te laag waarschijnlijk,andere omgeving etc. Heb zijn eigen spulletjes in bed gelegd, shirtje van mij etc...maar niets werkte. Dit heeft mij zoveel gedaan dat ik nu dit weekend dus niet weg wil. Ik durf hem gewoon niet meer achter te laten. Mijn moeder heeft aangeboden bij mij thuis op te passen maar zelfs dat durf ik nu niet meer. Ik ben als de dood dat ie weer ontroostbaar word en ik dan niet zo 1,2,3 thuis ben. Herkenbaar voor iemand? En vanaf welke leeftijd sliepen jullie kids bij opa en oma?
Als het de eerste keer is, kan ik me voorstellen dat het voor je zoontje flink wennen is... Of gaat hij normaal naar het KDV of een gastouder oid? Misschien in de loop van deze week een keer proberen thuis? Dat jij even buitenshuis wat gaat doen en je moeder oppast? Kijken hoe dat gaat? Mijn kinderen gingen pas logeren toen ze er zelf om vroegen. Dat is dus niet echt een goed voorbeeld. Het campingbedje vonden ze echter ook vreselijk, ook als wij er bij waren. En ze gingen naar het KDV, daar sliepen ze wel (in het begin in de box, daarna in zo'n KDV bedje).
En oma bij jullie in huis? Onze 5 jarige slaapt ook nergens. Kind heeft teveel heimwee. Is voor niemand leuk (eind van de rit moeten wij hem ophalen om 23:00 en zijn dan tot diep in de nacht bezig hem tot rust te krijgen). Wat we nu dus doen is de oppas in ons huis. Dan valt hij tenminste wel in slaap. Rondom geboorte van zijn broertje waren wij 2 nachten in het ziekenhuis, toen is mijn vader gewoon op ons bed gaan slapen.
Ik snap het helemaal! Wij hebben hem met wel uitbesteed hij had toen last van zijn tandjes. M'n moeder zei, ik heb jullie ook getroost en geholpen dus met hem red ik me. Het is gewoon goed gegaan. Ik zou je moeder thuis laten oppassen
Ik zou eens kijken van de week hoe het thuis gaat. Misschien moet hij ook gewoon even wennen. Mijn zoon ging heel snel uit logeren. Dus heb geen tips verder
Onze dochter gaat iedere vrijdag naar mijn schoonvader en stief schoonmoeder, de eerste keer (wennen) heeft ze de hele dag gehuild. Daarna nooit meer en ging het goed.. Maar als je moeder bij jullie thuis wilt oppassen dan is dat alleen maar fijn toch? Dan is hij in ieder geval in zijn eigen omgeving , dat kan al veel uitmaken. Succes!
Hier zijn m'n kids 5 en bijna 2 en beide hebben nog nooit gelogeerd, oudste mag wel maar wil nog niet, wil ook nog niet bij klasgenootjes spelen. Komt vanzelf. Ziet hij jouw moeder ook vaker? Als er iets zou zijn en ze zouden moeten logeren dan zou ik ze alleen bij m'n ouders brengen dat is vertrouwd, jongste slaapt ook tussen de middag naast oma als hij daar is Campingbedjes heb ik bij m'n oudste eens geprobeerd maar bij m'n jongste kan ik mij niet herinneren dat ik hem heb gebruikt. Lief dat je moeder in jullie huis wil oppassen.
Ik denk dat overdag ook wel anders is dan 's nachts hoor. Die van ons sliepen overdag ook nergens anders. Wij hebben toen we een bruiloft hadden dochter ook rond de 7 maanden een keer bij opa en oma laten slapen. Ging prima alleen was ze heel vroeg wakker dus zat opa heel vroeg beneden. En als ze aanbiedt om bij jullie te komen is dat helemaal fijn toch!
Ik moet wel werken haha , ze is daar overdag trouwens, ze heeft daar nog niet gelogeerd. Afgelopen weken heeft ze voor het eerst gelogeerd bij mijn ouders en dat ging super.
Ik vind 7 maanden ook wel erg jong. Hier gaan ze logeren als ze zelf kunnen aangeven het te willen. Ik zou oma bij jullie in huis laten blijven. Ik denk dat dat vast een stuk beter gaat.
Onze jongste heeft nog nooit zonder ons ergens gelogeerd. Wel eens een nachtje bij mijn moeder, terwijl wij er ook sliepen. Ik legde hem dan s avonds op bed en daarna gingen mijn man en ik dan een hapje eten, terwijl m’n moeder oppaste. De oudste was 1,5 jaar toen hij voor het eerst een nachtje ging slapen bij mijn moeder en dat ging gelukkig prima. De oudste slaapt ook het liefste thuis.
Geen geruststelling. Wel veel herkenning! Mijn zoontje is nu 20 maanden en elders slapen is altijd drama. We hebben het 3 keer geprobeerd en alle 3 de keren was het een fiasco. Bij hem heeft het te maken dat hij heel gevoelig is voor prikkels en veranderingen, een nieuwe omgeving is gewoon echt spannend. Zelfs toen de verlatingsangst minder werd, was elders slapen een drama. Het lukt hem gewoon niet om de slaap te vatten. We hebben maar geaccepteerd dat weekendjes weg met elkaar er niet in zit voorlopig.. af en toe proberen en dat was het
Wij hebben vanaf jonge leeftijd gelogeerd en daardoor nooit problemen gehad. Moet wel zeggen dat grootouders ook zeer regelmatig oppassen en daardoor heel vertrouwd zijn. Door die ervaringen logeren ze nu overal heel makkelijk (vriendjes, klasgenoten, op kamp etc). Wij halen ze overigens ook niet op en dat weten ze. Zeker als je een goede band hebt met ouders of grootouders zou ik ze dat vertrouwen ook gewoon geven. Ze hebben jullie ook goed grootgebracht en zijn wel wat gewend. Grootouders gaven bij ons aan het geen probleem te vinden een nacht minder te slapen. Ik ben van mening dat je er zelf ook nog bent als pattners. En dat er ook onverwachte zaken kunnen ontstaan waardoor je weg moet (denk aan iets medisch, maar ook een overlijden in de familie of bruiloft verder weg). Wellicht helpt het als oma op komt passen in de eigen omgeving. Maar ik zou er jullie plannen niet voor afzeggen. Straks kom je in een situatie dat je nergens meer heen kunt.
Is het nog gelukt uiteindelijk om een weekendje weg te gaan of misschien wel teruggeschroefd naar een dagje? Hier geen herkenning. De oudste was denk ik iets jonger (denk een maand of 5?) toen hij voor het eerst ging logeren. De jongste denk ik weer net iets ouder (maand of 10 denk ik). Hier geen kinderen die KDV of GO gewend zijn. Zit soms ook in de aard van het beestje, of komt door andere omstandigheden. Zal me niks verbazen als met name de oudste nog wel eens z'n longen vol open heeft gezet (dat deed ie tot ie 10 maanden was thuis iedere dag van 16-22 ), maar kan me niet herinneren dat ik daar wat over heb gehoord, en zo wel.. ik ben nogal nuchter wat dat betreft: huilen is voor baby's de enige manier om zich kenbaar te maken. Tel daarbij op dat het heel erg wennen voor ze is, een andere omgeving met andere dingen, rituelen en mensen als thuis. Dus ik vind dat dan ook niet zo gek dat ze het op een krijsen zetten. 7 maanden is wat dat betreft ook net zo'n rotleeftijd. Krijgen ze vaak hun eerste tandje en worden weer net wat bewuster van de wereld om hen heen. Als het niet gelukt is: misschien eerst een nachtje weg in de buurt, zodat je wat makkelijker terug kan als je kindje en daardoor jij het niet trekken? En anders misschien over een paar maandjes nog eens proberen (zie ook m'n zin over de leeftijd van 7 maanden). Wat trouwens ook nog verschil kan maken: elders 's nachts slapen of elders overdag slapen. Overdag is het een stuk lichter, dus zien ze meer dingen om zich heen en hebben alle veranderingen nOg beter door. In de avond is het donkerder, plUs zijn ze vaak een stuk vermoeider, waardoor het slapen elders juist misschien wel beter gaat.
@Spectre @hummeltje5 ik heb het afgeblazen. Ik kon het gewoon nog niet en heb nu eind augustus weer iets anders. Probeer ik het dan weer. Wat niet goed voor voelt niet goed
Als je moeder zelf aanbiedt om bij jullie thuis op te passen zou ik dat direct doen en heerlijk een weekendje weg gaan. Je moeder doet dit niet voor het eerst en hij is al 7 maanden. Komt vast goed!
Ik ben daar heel makkelijk in en nog steeds. Beide kinderen na een maand of 2 al logeren. Bij m’n moeder of m’n zus. Die ‘kenden’ ze ook goed, want we zien elkaar minstens 2x per week (en telefoneren 7 dagen per week en legde dan altijd de telefoon bij hun oortjes ). Wij wilden ook graag samen dingen kunnen blijven doen zoals weekendjes weg en avondjes uit. Daarbij dacht ik altijd: ik was een huilbaby en m’n moeder heeft altijd heel goed voor ons kunnen zorgen en ons kunnen troosten (nu nog steeds!) dus dan kan ze dat ook bij mijn kinderen. M’n zus zei altijd als we weg wilden gaan en ze huilden: ‘ga maar: hoe langer je blijft hoe erger het wordt’ En dat was ook zo. Als ze huilden en we waren krap 5 minuten weg, kreeg ik al een foto van een tevreden lachende dikke baby