Hallo dames Ik heb nu een tijdje alleen. 1,5 jaar nu ongeveer. En in het begin vond ik het heel prettig. Maar inmiddels verveel ik mij heel erg. Vooral in de avonden of weekend als mijn kinderen er niet zijn. Ik voel me dan eenzaam. In de avond kan ik nooit weg, dan zijn mijn kinderen thuis. ik ga wel regelmatig met vriendin wat doen en afspreken. Maar eindstand zit ik savonds weer alleen. Ik ben ook zo nu en dan aan het daten, maar daar komt tot nu toe ook niet veel uit. Ik heb wel contacten gehad maar dat stopte om de 1 of andere reden weer. Ik wil ook graag iemand om mij te knuffelen en gezellig mee te zijn. Hoe doen andere alleenstaande moeders dat? Waarmee vullen jullie de leegte? Films of series kijken ben ik inmiddels ook helemaal zat...
Ik ben geen alleenstaande moeder maar kan het mij zo goed voorstellen. Hoe je het ook went of keert, zolang je niet met iemand samenwoont en de kids zijn er niet, ben je alleen thuis. Je spreekt al af met vriendinnen dus sociale contacten zijn er, wellicht kun je nog gaan sporten? Of een huisdier om de leegte thuis op te vullen?
Ik herken wel wat je bedoelt. Zelf werk is als mijn dochter niet thuis is maar de avonden zijn soms toch wat saai. Ik probeer allerlei andere dingen te doen. 's avonds nog iets schoonmaken, met een wijntje en een boek in de tuin zitten, een puzzel van 1000 stukjes, yoga. Misschien kan je eens nadenken of er iets is dat je nog zou willen doen/oppakken. Een hobby bijvoorbeeld of misschien een cursus volgen? Ik weet wel dat je er tegen verzetten je alleen maar naarder laat voelen. Probeer iets positiefs uit de avonden en weekenden te halen. Daar raak je ook snel weer aan gewend!
Ik ben inmiddels al bijna 6 jaar alleenstaande moeder maar eerlijk gezegd bevalt het me prima zo....Ik mis het echt niet om een man te hebben/te daten of wat dan ook.Ik heb een goede vriendin die regelmatig onder schooltijd langs komt, ik heb goed contact met mijn moeder en ik doe vrijwilligerswerk.In de avond zit ik vaak aan een diamond painting te werken, ik vermaak me wel.Natuurlijk mis ik wel eens een geprek op nivo (dus geen kleuterpraat) maar de vrijheid die ik nu heb wil ik niet missen.
Als je van honden houdt zou je kunnen overwegen om een hondje te nemen. Je kan lekker wandelen , naar het strand en het is nooit saai
Ik herken dat wel hoor. Nu ben ik overigens nog druk met baby en peuter, maar toch mis ik wel iemand om gewone gesprekken mee te voeren. Soms gewoon even niet alleen zitten in de avond. Het is denk gewoon menselijk om een ander dichtbij te willen. Kun je geen oppas vinden en dan af en toe eens met vrienden wat leuks gaan doen of gaan spprten zodat je even mensen om je heen hebt? Ik vind daten ook erg moeilijk en heb weinig vertrouwen in het online daten. Misschien wel leuk voor je als je in de weekenden toch alleen ben, ga een keer met villavibes (of andere organisatie)een weekendje mee. Ik geniet wel echt van de vakanties die ik daarmee weg ben geweest. Zelf ben ik nog te druk met de kinderen om me echt te vervelen in de avond en geniet ik van even tvkijken voor de ontspanning of lekker even sporten. Fotoboeken eindelijk maken. Lekker puzzelen is de avond ook zo voorbij.
Lastig he, ik herken het wel. Ik heb 3.5jr alleen op de bank gezeten savonds. Ik moet zeggen dat ik me nooit verveelde. Schilderen, cursus Frans, Netflix, boek lezen, strijken voor de tv, me verdiepen in de islam, bellen /koffie met vriendinnen. Ik had altijd wel iets te doen. Is een leuke cursus niet iets voor je?
Ik heb misschien niet helemaal recht van spreken want ik ben niet alleenstaand. Maar wel getrouwd met een man die erg veel van huis is. Ik vind hobby’s waar iets moois uit komt, zoals kleding naaien, tekenen/schilderen etc. erg leuk en dat geeft me ook voldoening. Lezen ook wel. Al blijft het wel zo dat de lol er na de 3e/4e avond in de week jezelf vermaken zonder gezelschap van mijn man er voor mij ook vaak wel van af is. Dan wordt het vaak toch Netflixen of eindeloos in bad hangen zoals nu Heb je geen enkele optie voor oppas zodat je weg kunt om te sporten/cursus volgen/met vriendin weg oid?
Ik ben bewust alleenstaand. En daarnaast al 12 jaar vrijgezel. Soms mis ik het, maar vaak niet. s Avonds ipad, lezen, puzzelen, online bordspellen spelen, videobellen met vriendinnen. Vooral geniet ik dan even van de rust. In het weekend spreek ik vaak af met een vriendin. En ga ik met de kleine een stuk fietsen of wandelen. Een kat kan prima op een flat!
Ik ben niet meer alleenstaand en de kinderen zijn altijd bij mij, maar ik herken het wel. Er zijn al veel tips gegeven. Wat mij altijd goed deed was een (ontspannings)massage. Dan heb je een uur of twee persoonlijke aandacht, lichamelijk contact en als je dat wil een volwassen gesprek. Het vult niet per se de leegte. Ik weet ook niet of dat kan worden weggenomen. Maar het maakte dat ik me voor even minder eenzaam voelde.
Ik had 2 katten. Maar had uiteindelijk toch een huis gezocht met tuin. Met pijn in mijn hart, maar woon 4 hoog. Ik kon nooit een raam open zetten, en met de deur openen ook altijd opletten. Met de kinderen was het geen doen. Ik mocht mijn balkon niet afzetten van de woningbouw. Ik vond het zielig voor mijn katten En heb ze dus uiteindelijk weggedaan.
Hier ook een kat die gewend was binnen te zijn. Maar snap dat katten die ooit wel buiten kwamen lastig binnen te houden zijn. Ik ben 3 jaar alleen geweest. En mijn leven veranderde ook vanaf het moment dat zoon was geboren in een druk sociaal leven naar alleen op een flatje met een baby en ook nog door verlies van mn baan echt alleen thuis. Best pittig dus. Ik heb nu 3 jaar een vriend maar we wonen niet samen. Bellen wel best veel en ik heb een avond per week oppas zodat we samen uit eten kunnen of wat anders leuks doen. Ik kijk regelmatig filmpjes op youtube, diy dingen. Het lijkt me leuk om zelf een camper te gaan maken van een bestelbusje. Dus heel veel aan het leren over hoe dat moet. En een zien hoeveel ik ervoor moet sparen om dat rond te krijgen